Πώς να φτιάξουμε ένα υπέροχο πασχαλινό καλάθι απο σπάγκο!

Έχουμε δει και σε άλλα άρθρα οτι ο συνδυασμός τους σπάγκου ή του νήματος με κόλλα είναι εκρηκτικός και μπορούμε να φτιάξουμε μοναδικές κατασκευές.Τώρα λοιπόν μιας και το Πάσχα είναι πλέον πολύ κοντά μας τι πιο όμορφο απο ένα χειροποίητο καλάθι απο σπάγκο ή νήμα το οποίο θα γεμίσουμε με πασχαλινά καλούδια για να το προσφέρουμε σε αγαπημένα μας πρόσωπα.

Σε γενικές γραμμές η διαδικασία είναι πολύ απλή αλλά θελει λίγο προσοχή για να είναι στο τέλος η κατασκευή μας άρτια και σταθερή.

Υλικά
Σπάγκος ή χοντρό νήμα.
Χρώμα για ύφασμα εαν θέλουμε να βάψουμε το σπάγκο
Κόλλα ατλακόλ (ελαφρώς αραιωμένη) ή κόλλα λευκή χειροτεχνίας. Μπορείτε για να είναι πιο σταθερή η κατασκευή να προσθέσετε μέσα στο μείγμα και λίγη ζάχαρη.
ψαλίδι
ένα μπαλόνι
διακοσμητικά, κοτοπουλάκια,δαντέλες κτλ.
Γέμισμα για το καλάθι – Εδώ μπορείτε να δείτε πώς θα φτιάξετε άχυρα για τα πασχαλινά σας καλαθάκια.
Προαιρετικά ζελατίνα για να τυλίξουμε δώρο το καλάθι μας.

Φουσκώστε το μπαλόνι. Όχι πάρα πολύ για να δίνει την αίσθηση του αυγού σε σχήμα.

Βουτήξτε το σπάγκο μέσα στη κόλλα και αρχίστε να τυλίγετε γύρω γύρω σφιχτά το μπαλόνι. Τυλίξτε πολλές φορές να γίνει πολύ πυκνό για να κρατήσει τη φόρμα του.

Αφήστε να στεγνώσει πολύ καλά. Στη συνέχεια σπάστε το μπαλόνι και αφαιρέστε το απο μέσα.
Καθαρίστε προσεχτικά υπολλείματα κόλλας που μπορεί να έχουν στεγνώσει και να έχουν παραμείνει επάνω.

Με ένα ψαλίδι κόψτε έτσι ώστε να δώσετε τη μορφή που θέλετε στο καλάθι σας. Μπορείτε να κάνετε μόνο ένα άνοιγμα μπρόστα (σαν φωλίτσα) ή να κόψετε το επάνω μέρος απο δεξιά και αριστερά αφήνωντας στο κέντρο το χερούλι. Διακόσμηστε όπως σας αρέσει.
Τοποθετήστε μέσα το άχυρο σας (γέμισμα) και τα δωράκια σας! Το καλάθι σας είναι έτοιμο να παραδοθεί με πολλή αγάπη!

via

Μυστράς ταξίδι στον χρόνο!

 

Ο Μυστράς ήταν Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου και απέχει έξι χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης. Σήμερα είναι ερειπωμένος, αν και έχουν αναστηλωθεί ορισμένα κτίσματα, όπως τα παλάτια, και αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη γνώση της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Η ιστορία «της νεκρής πολιτείας» σήμερα του Μυστρά αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β΄ Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη και κωνοειδή μορφή, που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς λόγω του σχήματός του ή εκ του ονόματος του παλαιότερου ιδιοκτήτη που λεγόταν Μυζηθράς.

«Βουνίν εύρε παράξενο, απόκομμα εις όρος.
κάστρον εποίκεν αφηρόν, Μυ(ζη)θράν ονομασέν το.»

Μετά την ήττα των Φράγκων στη μάχη της Πελαγονίας το 1259, το κάστρο του Μυστρά παραχωρήθηκε στο Βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο. Από το 1262 έγινε έδρα βυζαντινού στρατηγού του «σεβαστοκράτορος» και από τότε άρχισε η κυρίως ιστορική περίοδός του, που διήρκεσε δύο αιώνες. Οι κάτοικοι της γειτονικής Λακεδαίμονος έρχονται και εγκαθίστανται γύρω από το κάστρο, γι’ αυτό και η κατοικημένη περιοχή, που ονομάζεται χώρα οχυρώθηκε με τείχος. Συν τω χρόνω δημιουργήθηκε και νέα συνοικία, έξω από το τείχος, που ονομάσθηκε κάτω χώρα και προστατεύθηκε επίσης με τείχος. Από το 1308 το σύστημα της διοικήσεως μεταβάλλεται και οι στρατηγοί γίνονται μόνιμοι διοικητές και κατά τα μέσα του 14ου αιώνα ο Μυστράς καθίσταται πρωτεύουσα της Βυζαντινής Πελοποννήσου. Έτσι δημιουργήθηκε το Δεσποτατο του Μωρεως. Συνετοί Δεσπότες, όπως ο Μανουήλ Καντακουζηνός, ο Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος, ο Κωνσταντινος ο Β΄ Παλαιολογος, ο μετέπειτα τελευταίος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου, συνετέλεσαν ώστε ο Μυστράς να επεκτείνει την εξουσία του σε όλη την Πελοπόννησο και να γίνει εστία της πολιτικής και πνευματικής ζωής της αυτοκρατορίας, καθώς και το κέντρο της αναγεννήσεως των γραμμάτων και των τεχνών. Σοφοί, καλλιτέχνες και λόγιοι συγκεντρώνονταν στην αυλή του Δεσπότου, σπουδαιότερος και σημαντικότερος απ’ όλους, ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων.

Το 1460 ο Μυστράς παραδίνεται στους Τούρκους και από τότε αρχίζει η παρακμή του. Την περίοδο 1687 έως 1715 τον Μυστρά, όπως και όλη την Πελοπόννησο, τον κατείχαν οι Βενετοί. Και το 1770, κατά την επανάσταση του Ορλώφ, ένα μικρό στράτευμα Ελλήνων και Ρώσων έκλεισε την τούρκικη φρουρά μέσα στο κάστρο. Τότε οι Τούρκοι κάτοικοι της πόλεως, αν και παραδόθηκαν με τον όρο να εξέλθουν με τις οικογένειές τους, κατά την έξοδό τους εξολοθρεύτηκαν από απειθάρχητους Μανιάτες, που μόνο χάρη στον τότε Μητροπολίτη που μπήκε μεσ’ τη μάχη με το σταυρό κατόρθωσε να συγκρατήσει τους Μανιάτες. Στην επανάσταση του 1821 η συμμετοχή του Μυστρά είναι σημαντική. Το 1825 λεηλατήθηκε από τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ και από τότε σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε και ιδρύθηκε ο νέος Μυστράς, το σημερινό ομώνυμο χωριό στους πρόποδες του λόφου. Με την ίδρυση του ελεύθερου κράτους οι Αρχές της επαρχίας Λακωνίας εγκαταστάθηκαν στον ερειπωμένο Μυστρά, λίγο όμως αργότερα, το 1834 ο Βασιλιάς Όθων θεμελιώνει τη νέα πόλη, τη Σπάρτη, επί του πρώτου πολεοδομικού σχεδίου που εκπονήθηκε στην Ελλάδα για να ακολουθήσει στη συνέχεια το Γύθειο, μετά από αίτηση των κατοίκων του Μυστρά να επανασχεδιαστεί η πόλη της Σπάρτης από αρχιτέκτονες που ο Ιωάννης Καποδίστριας θα έστελνε, πριν τη δολοφονία του. Από τότε άρχισαν να εγκαταλείπουν το Μυστρά και οι τελευταίοι κάτοικοί του. Ένα δίστιχο που λεγόταν γύρω στα 1840 εγκωμίαζε τα διπλανά χωριά, ενώ υπενθύμιζε την εγκατάλειψη του Μυστρά.
«Παρόρι με τα κρύα νερά κι’ Άι Γιάννη με τ’ άνθη.
κι’ εσύ, καημένε μου Μυστρά, που σ’ έφαγεν η Σπάρτη».

Οι εκκλησίες του Μυστρά

• Άγιος Δημήτριος (Μητρόπολη) κτίσθηκε το 1310. Βασιλική ξυλόστεγη, με ωραία γλυπτά στο τέμπλο και τοιχογραφίες. Στο προαύλιό της βρίσκεται το Μητροπολιτικό μέγαρο, σήμερα το Μουσείο του Μυστρά.
• Ευαγγελίστρια, μονώροφη με χαρακτηριστικό πλατύ νάρθηκα.
• Άγιοι Θεόδωροι, με το χαρακτηριστικό πασίγνωστο οκτάγωνο τρούλο, η μεγαλύτερη και αρχαιότερη εκκλησία του Μυστρά. Διατηρεί εντυπωσιακές τοιχογραφίες, μεταξύ των οποίων και προσωπογραφία του Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγου με χρονολογία 1423. Εδώ και ο τάφος του Δεσπότη του Μορέως Θεοδώρου Α΄.
• Αφεντικό, έτσι ονομάζεται τρίκλινος διώροφος τρουλωτός ναός με δύο εκατέρωθεν παρεκκλήσια εκείνο των «χρυσοβούλλων» επειδή εσωτερικά καλύπτεται με αγιογραφική σύνθεση αγγέλων να κρατούν χρυσόβουλλα των ετών 1314, 1319, 1320 και 1322, και το άλλο του Ανδρόνικου που εικονίζονται ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος και ο Δεσπότης του Μυστρά Θεόδωρος Α’ Παλαιολόγος. Όλες οι παραπάνω εκκλησίες βρίσκονται στο ένα τμήμα της πόλης του Μυστρά του Βροχοτονίου. Στο άλλο τμήμα δίπλα στον εντυπωσιακό πύργο  εκκλησία χτισμένη μέσα σε σπηλιά, πρόκειται για το καθολικό της μονής της Παναγίας της Περιβλέπτου του 1350.
• Πάνω από την Περίβλεπτο ορθώνεται η μονή της Παντάνασσας (γυναικείο μοναστήρι), η εκκλησία της οποίας είναι το καλλίτερο διατηρούμενο μνημείο. Εκεί βρίσκονται και οι τάφοι της δέσποινας Κλεόπα Μαλατέστα και της Θεοδώρας, της συζύγου του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
• Η Αγία Σοφία, πάνω από τα παλάτια, του 1350, ήταν το καθολικό της μονής του Ζωοδότη Χριστού και πιθανότατα αποτελούσε την εκκλησία των Παλατιών. Σε αυτή έχουν ταφεί πολλά μέλη της άρχουσας τάξης του Μυστρά και σε τάφο της βόρειας στοάς βρέθηκε το μεταξωτό γυναικείο φόρεμα αρχόντισσας των αρχών του 15 αιώνα, που είναι στο μουσείο του Μυστρά.

ΠΗΓΗ: http://www.culture.gr/culture/mystras-edu/history/10.html

• Άγιος Νικόλαος, σταυροειδής τρουλωτός κτισμένος επί τουρκοκρατίας. Γενικά οι εκκλησίες του Μυστρά αποτελούν χώρο μάθησης της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, αγιογραφίας και χωροταξικής μελέτης της εποχής λίγο πριν την αναγέννηση.

Δεν είναι πολλοί οι αρχαιολογικοί χώροι στην Ελλάδα που αποτελούν προορισμό αφ’ εαυτοίς. Όχι γιατί δεν είναι «αξιο-θέατοι», αλλά γιατί συνήθως υπάρχει δίπλα τους ένα trendy χωριό/ resort/ must see που δεν κλέβει απλά λίγη από τη δόξα τους, αλλά τείνει να τους βάζει –τουλάχιστον για την πλειοψηφία των επισκεπτών τους– σε δεύτερη μοίρα. Τους Δελφούς τους επισκέπτεσαι ανάμεσα σε δύο ξενύχτια στην Αράχωβα, την επίσκεψη στην Ολυμπία την προγραμματίζεις για το διάλειμμα από τις βουτιές στον Καϊάφα. Στο Μυστρά, όμως, ξεκινάς για να πας.

Λίγο το μέγεθος της Καστροπολιτείας, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα μεγάλο χωριό με τα σημερινά δεδομένα, και λίγο η έλλειψη πολυδιαφημισμένων τουριστικών προορισμών γύρω της, την καθιστούν ένα γεμάτο, όσο και εξαιρετικά ενδιαφέρον προορισμό μόνη της.

Το αντιλαμβάνεσαι ήδη από την πρώτη στροφή του δρόμου από την οποία την αντικρίζεις για πρώτη φορά. Ένας ψηλός, απόκρημνος λόφος, που θα τον έλεγες βράχο αν δεν ήταν τόσο πράσινος, και που μοιάζει φτιαγμένος για να στεφανώνεται από κάστρο, είναι η πρώτη εικόνα της, κι αυτή που χαράσσεται πιο βαθιά στη μνήμη. Όσο και αν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να τον φανταστείς χωρίς τα πέτρινα κτίσματα που στολίζουν αμέτρητα σημεία του.

Τα κτίσματα αυτά, εντυπωσιακά καλοδιατηρημένες βυζαντινές εκκλησίες στην πλειοψηφία τους, αλλά και παλάτια, σπίτια, γεφυράκια και κάστρο, αφηγούνται την ιστορία μιας πολιτείας που γνώρισε σπουδαία ακμή ως πρωτεύουσα του βυζαντινού δεσποτάτου του Μορέως, πλούτισε από το εμπόριο με Ανατολή και Δύση και έστεψε βασιλιά τον τελευταίο αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Τρεις φορές κατακτήθηκε, από Τούρκους, Ενετούς και ξανά Τούρκους, από το 1460 μέχρι να αποτελέσει ένα από τα πρώτα μέρη της Ελλάδας που απελευθερώθηκαν το 1821.

Η Καστροπολιτεία έχει δύο εισόδους. Η πρώτη που συναντάμε είναι η κύρια είσοδος, αυτή που οδηγεί στο νότιο τμήμα της. Εδώ θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε την Μητρόπολη, όπου στέφθηκε αυτοκράτορας στις 12 Μαρτίου 1449 ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, τον ναό της Οδηγήτριας, οι τοιχογραφίες του οποίου χρονολογούνται από το 1312, το μοναστήρι της Παντάνασσας που φιλοξενεί σήμερα έξι καλόγριες, και η διακόσμηση του οποίου εμπνέεται από την γοτθική τέχνη, και την Περίβλεπτο, με τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες.

Ακριβώς δίπλα στη Μητρόπολη, ειδική μνεία αξίζει το μικρούλι Μουσείο του Μυστρά, το οποίο θα σας εντυπωσιάσει αν έχετε συνηθίσει τα μάλλον παραμελημένα μουσεία της επαρχίας. Εντυπωσιακά σχεδιασμένο, με τεράστια, φλούο πλεξιγκλάς να συνοδεύουν τα εκθέματα και να περιγράφουν την καθημερινότητα, το εμπόριο και τις τέχνες στον Μυστρά της βυζαντινής περιόδου. Ανάμεσα στα εκθέματα, ξεχωρίζουν τα κοσμήματα, οι επίσημες ενδυμασίες και η κόμη μιας ευγενούς που σώζεται ατόφια, τα χειροποίητα Ευαγγέλια με τους καλλιγραφικούς στίχους και η αναπαραγωγή ενός φορέματος της εποχής και των υποδημάτων που το συνόδευαν.

Εντυπωσιακά σηματοδοτημένος είναι και ο υπόλοιπος αρχαιολογικός χώρος, με πινακίδες που αναλύουν τη διάταξη της Καστροπολιτείας, την καθημερινότητα, τις θρησκευτικές λειτουργίες, τις μάχες, το εμπόριο και τους στενούς δεσμούς με την Κωνσταντινούπολη.

Δεν είναι, όμως, μόνο τα αξιοθέατα που θα επισκεφθείτε και οι ιστορικές γνώσεις που θα αποκομίσετε από την περιήγησή σας στο νότιο τμήμα της Καστροπολιτείας: είναι, πολύ περισσότερο, η αίσθηση ότι περπατάτε σε ένα ολοζώντανο μνημείο, το οποίο αυτήν την εποχή ευωδιάζει από λουλούδια και πρασινίζει από πυκνή βλάστηση, που θα σας αφήσει τις εντονότερες αναμνήσεις από την επίσκεψή σας στον Μυστρά.

Όταν χορτάσετε περπάτημα στα λιθόκτιστα δρομάκια του κάτω τμήματος, θα επιστρέψετε από την κεντρική είσοδο στο πάρκινγκ, και θα οδηγήσετε τα πέντε λεπτά μέχρι την επάνω είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, γνωστή ως Πύλη του Κάστρου. Οι πιο τολμηροί μπορούν να συνεχίσουν την ανάβαση του λόφου με τα πόδια από το κάτω τμήμα. Αν επιλέξετε την «τεμπέλικη» λύση, θα αφήσετε το αυτοκίνητο στο επάνω πάρκινγκ, θα δείξετε το εισιτήριό σας στην Πύλη –ισχύει το ίδιο εισιτήριο για πολλαπλές εισόδους και από τις δύο πύλες, όλη την ημέρα– και θα ξεκινήσετε την ανάβαση προς την κτισμένη το 1249 φράγκικη Ακρόπολη του Κάστρου.

Το εγχείρημα ακούγεται πολύ ευκολότερο απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, καθότι ακόμη κι αυτή η «εύκολη» λύση προϋποθέτει τουλάχιστον δέκα λεπτά ανάβασης μέχρι τα τείχη του κάστρου που στεφανώνει το λόφο του Μυστρά. Η διαδρομή, όμως, στο λιθόκτιστο μονοπάτι που ελίσσεται ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση και η μαγευτική θέα από την κορυφή του λόφου στον κάμπο της Σπάρτης θα σας αποζημιώσει με το παραπάνω.

Στο επάνω τμήμα του λόφου βρίσκονται, εκτός από το κάστρο, ο εντυπωσιακός ναός της Αγίας Σοφίας, που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, αλλά και τα παλάτια των δεσποτών –τα οποία δυστυχώς αυτήν την εποχή είναι κλειστά λόγω εργασιών συντήρησης. Αξίζει να μείνετε μέχρι την ώρα του ηλιοβασιλέματος, για να έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε από ψηλά τον λόφο και τη γύρω περιοχή λουσμένα στο πορτοκαλί φως του ήλιου που δύει.

Αφήνοντας την Καστροπολιτεία του Μυστρά –που πολύ θα θέλαμε να μπορούσε, όπως η Μονεμβασιά, να μας φιλοξενήσει– θα πιάσετε τραπεζάκι για ντόπιο κρασί και σπιτικά εδέσματα στην πλατεία του ομώνυμου χωριού, θα βολτάρετε στα γύρω χωριουδάκια, Πικουλιάνικα, Παρόρι, Ταϋγέτη και Άγιος Ιωάννης, και θα εξερευνήσετε τα εξαιρετικά σηματοδοτημένα μονοπάτια του Ταΰγετου.

Θα επιχειρήσετε την δίωρη ανάβαση μέχρι το καταφύγιο. Θα ανακαλύψετε σε κάθε σημείο της διαδρομής και μία έκπληξη: ένα ποτάμι την πορεία του οποίου θα ακολουθήσετε, νιώθοντας ότι μεταφερθήκατε στο παραμυθένιο σκηνικό ενός μαγεμένου δάσους, ένα ξέφωτο με πανοραμική θέα στη γύρω περιοχή, μια πηγή που αναβλύζει κρυστάλλινο νερό. Και θα αφεθείτε να σας μαγέψει αυτό που είναι ίσως το ομορφότερο ελατοδάσος της Πελοποννήσου.

Info 
* Ο Μυστράς απέχει 5 χιλιόμετρα από την Σπάρτη, και περί τα 230 χιλιόμετρα από την Αθήνα.
* Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ανοικτός καθημερινά, από τις 8.00 το πρωί έως τις 20.00 το βράδυ.
* Το εισιτήριο κοστίζει 5 ευρώ, και ισχύει για πολλαπλές εισόδους και από τις δύο πύλες, όλη την ημέρα.

via

Πάσχα: τι γιορτάζουμε; l Η ιστορία του Πάσχα για παιδιά (Νηπιαγωγείο - Δημοτικό)

 

Εκπαιδευτικό βίντεο με σκοπό τα παιδιά να γνωρίσουν τι γιορτάζουμε το Πάσχα. Η διδασκαλία , η θριαμβευτική είσοδος στα Ιεροσόλυμα, ο μυστικός δείπνος, η προδοσία, η σταύρωση και η Ανάσταση του Ιησού έγιναν animation και έρχονται να εξιστορήσουν στα παιδιά την ιστορία του Πάσχα ! Αφήγηση: Μάρα Νίκα

Πασχαλινές κατασκευές για παιδιά

 

Oι πασχαλινές παιδικές κατασκευές, όπως γενικά οι εποχιακές κατασκευές-χειροτεχνίες, εκτός από μια δημιουργική απασχόληση είναι ταυτόχρονα και ένας τρόπος, ιδιαίτερα για τα παιδιά μικρής ηλικίας, να γνωρίσουν τις γιορτές και τις συνήθειες, σύμβολα της κάθε μιας.

Το πάσχα λοιπόν βάψτε μαζί τους τα αυγά, φτιάξτε μαζί τα κουλούρια και δείξτε τους τον τρόπο να εξασκήσουν την δημιουργικότητα και την ...φαντασία τους σε χειροτεχνίες-κατασκευές όπως πασχαλινές φιγούρες από χαρτόνι, ρολά χαρτιού, χάρτινες αυγοθήκες, "καλαθάκια" δώρων ακόμη και από απλό χαρτί, διακοσμητικά και παιχνιδοκατασκευές από χάρτινα σκεύη μιας χρήσης κλπ.

                                                                                via

                                                                                    via

Οι Δωρητές Η Έμμα έφυγε από τη ζωή, αλλά η καρδιά της χτυπάει ακόμη

Το VICE ερευνά το ευαίσθητο θέμα της δωρεάς οργάνων στη χώρα μας η οποία υπολείπεται σημαντικά σε ποσοστά έναντι των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και συναντά συγγενείς δωρητών, λήπτες οργάνων αλλά και ασθενείς σε λίστα αναμονής για μόσχευμα.

Η κάμερα του VICE κατέγραψε τη διαδικασία μιας μεταμόσχευσης πνευμόνων και παρουσιάζει όλο τον συντονισμό, από την αφαίρεση μέχρι την εμφύτευση του μοσχεύματος στον λήπτη. Κάθε λεπτό είναι κρίσιμο και οι εικόνες μέσα από τη χειρουργική αίθουσα φανερώνουν με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο τη μάχη που δίνουν γιατροί και νοσηλευτές για να γεφυρώσουν τον θάνατο με τη ζωή.

Η δημοσιογράφος του VICE Κατερίνα Φάκα, ταξίδεψε στα Χανιά και συνάντησε τους γονείς της φοιτήτριας Έμμας Καριωτάκη που έχασε την ζωή της όταν χτυπήθηκε από οδηγό που την άφησε αιμόφυρτη στην άσφαλτο. Η Κατερίνα, αδελφή του Ιάσονα Λαλαούνη, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα έξω από την Βουλή τον Μάρτιο του 2021 όταν η μηχανή του συγκρούστηκε με υπηρεσιακό όχημα, μιλάει στο VICE για τη γενναία απόφαση της δωρεάς οργάνων του αδελφού της από την οποία σώθηκαν επτά συνάνθρωποί μας.

Το VICE συνάντησε την Κατερίνα Τσάντου στο σώμα της οποίας χτυπάει εδώ και δέκα χρόνια η καρδιά ενός 16χρονου αγοριού. και τον Μιχάλη Μαζαράκα που ζει με τεχνητή καρδιά και αναμένει το πολυπόθητο μόσχευμα σχεδόν δύο χρόνια. Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε για το πρόβλημα υγείας του αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά κουβαλώντας μαζί του ένα μηχάνημα. Τέλος, καρδιοχειρουργοί της Μονάδας Μεταμοσχεύσεων Καρδιάς, Πνευμόνων και Μηχανικής Υποστήριξης του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου αλλά και εκπρόσωποι του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων αναφέρονται στην αλυσίδα ζωής που στήνεται προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια μεταμόσχευση, τονίζοντας παράλληλα τους παράγοντες που πρέπει να ενεργοποιηθούν για να ευαισθητοποιηθεί το κοινό και να αυξηθεί η προσφορά οργάνων στη χώρα μας.

Παρουσίαση-Παραγωγή: Κατερίνα Φάκα
Οπερατέρ: Λευτέρης Παρτσάλης, Στέλιος Μισίνας
Ηχοληψία: Βασίλης Ζαμπίκος

Μοντέζ: Γωγώ Μπεμπέλου

Παρακολουθήστε την εκπομπή κάνοντας κλικ εδώ

Το μυστήριο με τα σχέδια κάτω από το αριστούργημα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι «Η Παναγία των Βράχων»

Μια άγνωστη σύνθεση του Λεονάρντο ντα Βίντσι ανακαλύφθηκε κάτω από ένα από τα διασημότερα έργα ζωγραφικής του, την Παναγία των Βράχων και θα αποτελέσει το επίκεντρο μιας πρωτοποριακής έκθεσης αφιερωμένης στον Λεονάρντο από την Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, στο πλαίσιο των εορτασμών και των πολυάριθμων εκδηλώσεων για τα 500 χρόνια από τον θάνατό του.

Τα σχέδια που αποκαλύφθηκαν κάτω από τον πίνακα αποκαλύπτουν μια εντελώς διαφορετική σύνθεση, από αυτή που είχε ο Ντα Βίντσι στο μυαλό του, όταν άρχισε να σχεδιάζει τον πίνακα. Με τον τίτλο «Η Παναγία των Βράχων» υπάρχουν δύο έργα, το ένα εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου και το άλλο στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Διαφέρουν μεταξύ τους σε λεπτομέρειες που αφορούν τα χρώματα και την τεχνική. Σύμφωνα με τον πιο έγκυρο μελετητή των έργων του Ντα Βίντσι Μάρτιν Κεμπ, ο πίνακας έχει δημιουργηθεί από τον ίδιο τον ντα Βίντσι, αν και είναι πιθανό να δέχτηκε δευτερεύουσες παρεμβάσεις στο εργαστήριο του καλλιτέχνη. Οι συντηρητές του πίνακα εδώ και χρόνια είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο ζωγράφος έκανε αναδιάταξη των προσώπων στον πίνακα, πράγμα που επιβεβαιώθηκε και με την πιο πρόσφατη αποκάλυψη των σχεδίων κάτω από τη βασική σύνθεση που βλέπουμε με γυμνό μάτι. Ο πίνακας μετά από πολλές αγοραπωλησίες κατέληξε στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου το 1880.Τα σχέδια που αποκαλύφθηκαν κάτω από τον πίνακα

Κάτω από το έργο αποκαλύφθηκαν σκίτσα του Θείου Βρέφους μαζί με έναν άγγελο. «Τα αρχικά σχέδια είχαν σημαντικές διαφορές σε σχέση με το ολοκληρωμένο έργο και παραμένει μυστήριο για ποιο λόγο εγκατέλειψε ο Ντα Βίντσι την πρώτη του σύνθεση», ανέφερε εκπρόσωπος της Πινακοθήκης.

Ειδικοί μελέτησαν επί μήνες με εξειδικευμένες τεχνικές απεικόνισης -φασματοσκοπία φθορισμού ακτίνων Χ και υπέρυθρη και υπερφασματοπική απεικόνιση- το αρχικό σχέδιο που δημιουργήθηκε από υλικό που περιέχει ψευδάργυρο για να ανακαλύψουν τις διαφορές στο αριστούργημα. Το έργο κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα τοποθετηθεί στο ισόγειο της

 Πινακοθήκης του Λονδίνου σε ένα χώρο διαμορφωμένο σε εκκλησία προκειμένου οι επισκέπτες να μπορούν να τη φανταστούν στην αρχική της θέση. Ο λόγος για τον οποίο ο Λεονάρντο εγκατέλειψε την ιδέα της αρχικής του σύνθεσης παραμένει ένα μυστήριο, ένα ακόμα μυστήριο που περιβάλλει τα έργα του καθώς και τον βαθμό συμμετοχής του στην ολοκλήρωσή τους, όταν πλέον το εργαστήριό του απασχολούσε δεκάδες βοηθούς.

via

Το πρώτο «πράσινο» μουσείο της χώρας θα δημιουργηθεί στην Ακαδημία Πλάτωνος

 

Το σχέδιο για το νέο Μουσείο της Πόλης των Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνος, το οποίο διακρίθηκε στον ανοιχτό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό και θα αποτελεί το πρώτο «πράσινο» Μουσείο της χώρας, ενταγμένο –σε απόλυτη αρμονία– με τη ζωή μίας από τις πιο εμβληματικές γειτονιές της πόλης, παρουσιάστηκε επισήμως κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στην οποία παρέστησαν η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη και ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης.




Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός είχε προκηρυχθεί τον περασμένο Αύγουστο από τον Δήμο Αθηναίων μέσω της Εταιρείας «Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ» σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού.

Το νέο Μουσείο που σχεδιάστηκε θα μπορεί να φιλοξενήσει χιλιάδες μοναδικά ευρήματα από τις ανασκαφές που έχουν πραγματοποιηθεί από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, σε διάφορες περιοχές της Αθήνας κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, καθώς και ευρήματα από τις ανασκαφές του Μετρό που σήμερα βρίσκονται ακόμη και σε κοντέινερ. Μοναδικά αντικείμενα, που θα βγουν στο φως και θα αναδειχθούν μέσα στις ιδανικές συνθήκες ενός σύγχρονου Μουσείου.

Η ομάδα που προκρίθηκε, λαμβάνοντας το πρώτο βραβείο, ήταν αυτή του αρχιτέκτονα-μηχανικού, Γεώργιου Τσολάκη. Τα κυριότερα κριτήρια που λήφθηκαν υπόψη για την αξιολόγηση των προτάσεων ήταν η αρχιτεκτονική προσέγγιση, το πρόγραμμα και οι λειτουργικές απαιτήσεις, η τεχνική προσέγγιση, ο δημόσιος υπαίθριος περιβάλλων χώρος και η χωροθέτηση λειτουργιών στο πλαίσιο του βιοκλιματικού σχεδιασμού και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Πόλος πολιτισμού, πρασίνου και αναψυχής που προβάλλει τον διαχρονικό μητροπολιτικό ρόλο της Αθήνας

Το νέο Μουσείο της Πόλης της Αθήνας εντάσσεται στο πρωτοποριακό εγχείρημα στην Ακαδημία Πλάτωνος που αφορά τις αρχαιολογικές ανασκαφές για την αποκάλυψη ενός ανεκτίμητου μέρους της ιστορίας μας, τη δημιουργία ενός πάρκου του μέλλοντος με βάση τον νέο βιοκλιματικό σχεδιασμό, αλλά και τη δημιουργία ενός σύγχρονου, πράσινου Μουσείου της Πόλης των Αθηνών.

Η ανάπλαση του αρχαιολογικού χώρου και του Άλσους θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής, καθώς συνθέτουν έναν υπερτοπικό πόλο πολιτισμού, πρασίνου και αναψυχής στα δυτικά της Αθήνας.

Η Ακαδημία Πλάτωνος θεωρήθηκε κατάλληλος χώρος για την ανέγερση του μουσείου, ως ένας τόπος πνευματικής ακτινοβολίας, στον οποίο από τη δεκαετία του ’30 πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες απαλλοτριώσεις από τον αρχιτέκτονα Παναγιώτη Αριστόφρoνα και το Ελληνικό Δημόσιο (Υπουργεία Πολιτισμού και Περιβάλλοντος).

Στόχος είναι το νέο μουσείο και ο ευρύτερος χώρος να αποτελέσει διεθνή πόλο ανάπτυξης επιστημονικών, καλλιτεχνικών και ευρύτερα πολιτιστικών δράσεων, προβάλλοντας τον διαχρονικό μητροπολιτικό ρόλο της Αθήνας, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.

Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, στην ομιλία της, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Με τη συνεργασία μας με τον Δήμο Αθηναίων και την Ακαδημία Αθηνών κάνουμε πράξη ένα όραμα δεκαετιών του Υπουργείου Πολιτισμού, που αφορά στην ανάδειξη του χώρου όπου βρισκόταν η Ακαδημία του Πλάτωνος, ένα άλσος, ένας ιερός τόπος, που μετεξελίσσεται σε δημόσιο χώρο παιδείας και αναψυχής, με μεγάλη περιβαλλοντική σημασία για την Αθήνα, καθώς και στη δημιουργία του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας.

»Είναι πολύ σημαντικό ότι στο μουσείο αυτό θα εκτεθούν οι θησαυροί των σπλάχνων της Αθήνας –ευρήματα συστηματικών ανασκαφών μιας πεντηκονταετίας τουλάχιστον– οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν τη γνώση μας, τη θεώρησή μας, για την ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Στις αποθήκες της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών προστατεύονται –και με τη δημιουργία του μουσείου θα αναδειχθούν– περισσότερες από 300.000 αρχαιότητες, κάποιες από τις οποίες είναι μοναδικές, δεν έχουν εκτεθεί ποτέ και ορισμένες δεν έχουν καν δημοσιευτεί. Τα ευρήματα που θα εκτεθούν είναι ικανά να συμπληρώσουν και ίσως να αναθεωρήσουν την αντίληψή μας και τις γνώσεις μας για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο.

»Βασικό μας κριτήριο είναι να δημιουργήσουμε ένα μουσείο απολύτως φιλικό στο περιβάλλον, προσαρμοσμένο στη γη των Αθηνών, στον χώρο της Ακαδημίας, τον οποίο θέλουμε να διατηρήσουμε ως ένα άλσος με την αρχαία σημασία του όρου. Ένα μουσείο με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

»Οι δύο σημαντικές παρεμβάσεις που σχεδιάζουμε στην Αθήνα, το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνος και η επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου επί της οδού Πατησίων, είναι εκείνες που θα ανατρέψουν την πολιτιστική –και όχι μόνο– φυσιογνωμία της Αθήνας, το αναπτυξιακό αποτύπωμα των επιμέρους περιοχών, αλλά εν τέλει και της ίδιας της πρωτεύουσας».

Ο επικεφαλής της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού, Παναγιώτης Τουρνικιώτης, από την πλευρά του, ανέφερε: «Το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού είναι μια πρόταση λιτή και νεωτερική, που θα έχει ιδιαίτερη πολιτιστική εμβέλεια. Το Μουσείο εγγράφεται στο φυσικό και οικιστικό περιβάλλον με μια δυναμική χειρονομία που διαμορφώνει ταυτόχρονα τοπίο και κτίριο. Είναι οργανωμένο γύρω από μια βυθισμένη πλατεία στην οποία συναντώνται τέσσερις πορείες πρόσβασης, που το ανοίγουν στην πόλη. Οι κτιριακοί του όγκοι υψώνουν πράσινες πλαγιές σε φυσική και οπτική συνέχεια με το άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος, προσφέροντας απεριόριστη θέα στην πόλη. Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο μπορεί να αποτελέσει έναν υπερτοπικό πόλο πολιτισμού, πρασίνου και αναψυχής στα δυτικά της Αθήνας».

Ο νικητής του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, Γεώργιος Τσολάκης, σε δήλωσή του, ανέφερε: «Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών προβάλλει το όραμα της Αθήνας του μέλλοντος. Ένας δημόσιος χώρος-μουσείο σε αρμονία με το φυσικό έδαφος, ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει τους εκθεσιακούς χώρους, τις αρχαιολογικές ανασκαφές και τους πολλαπλούς χώρους αναψυχής και άθλησης, ενθαρρύνοντας την συμμετοχικότητα».
Οι προδιαγραφές του κτιρίου

Το κτίριο θα είναι βιοκλιματικό και μηδενικού περιβαλλοντικού αποτυπώματος, ενώ θα προσφέρει απρόσκοπτη πρόσβαση στα άτομα με αναπηρία. Με στόχο τη μείωση οποιασδήποτε περιβαλλοντικής όχλησης, ο Δήμος Αθηναίων σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού ζήτησαν από τους διαγωνιζόμενους να εφαρμόσουν αυστηρότερες προδιαγραφές από αυτές που ορίζονταν από τα σχετικά ΦΕΚ, εξασφαλίζοντας ωστόσο την πλήρη κάλυψη όλων των αναγκών του Μουσείου.

Το κτίριο που θα στεγάσει το Αρχαιολογικό Μουσείο της Πόλης των Αθηνών θα εκτείνεται σε 14.362 τ.μ. (συμπεριλαμβανομένων 700 τ.μ. για το Διεθνές Κοινό των Ακαδημιών) αντί για 30.000 τ.μ. που προέβλεπαν οι όροι δόμησης του σχετικού ΦΕΚ (μειωμένα τετραγωνικά σε ποσοστό άνω του 50%).

Η μέγιστη επιτρεπόμενη κάλυψη προκύπτει κατά 20% μικρότερη από ό,τι όριζε το ΦΕΚ (ποσοστό 50% αντί 70%) και το ύψος του κτιρίου θα ανέρχεται στα 10,5 μ., μειωμένο κατά 7,5 μ. από ό,τι όριζε το ΦΕΚ. Ο χώρος στάθμευσης που θα καλύπτει σύνολο 2.600 τ.μ. θα είναι υπόγειος και όχι υπαίθριος.

Στον περιβάλλοντα χώρο προβλέπεται η κατασκευή ανοιχτού αμφιθεάτρου 500 θέσεων, ενώ εντός του Μουσείου, περιλαμβάνονται οι κτιριακές εγκαταστάσεις του «Διεθνούς Κοινού των Ακαδημιών».

Παράλληλα, στο πλαίσιο της ανάδειξης της Ακαδημίας Πλάτωνος από πλευράς του Δήμου Αθηναίων, προβλέπεται και η ανάπλαση του χώρου πρασίνου με τη δημιουργία ενός πάρκου με όρους αειφορίας και βιωσιμότητας.
Δεκαέξι αρχιτεκτονικές προτάσεις

Από τις 16 έγκυρες προτάσεις οι οποίες κατατέθηκαν, οι τρεις πρώτες κέρδισαν χρηματικά βραβεία, ενώ οι δύο επόμενες, έλαβαν έπαινο. Μέλη της κριτικής επιτροπής ήταν οι: Παναγιώτης Τουρνικιώτης (Αρχιτέκτων Μηχανικός, Kαθηγητής ΕΜΠ, Πρόεδρος της Επιτροπής), Μόρφω Παπανικολάου (Αρχιτέκτων Μηχανικός), Πηνελόπη Κουγιανού (Αρχιτέκτων Μηχανικός), Νέλλη Μάρδα (Αρχιτέκτων Μηχανικός, Ομότιμος Καθηγήτρια ΕΜΠ) και Αλέξανδρος Γλεντής (Πολιτικός Μηχανικός, Εκπρόσωπος της Διοργανώτριας Αρχής). Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού ζητήθηκαν στοιχεία και πληροφορίες από 153 ενδιαφερομένους.
Έκθεση στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα»

Έως την Κυριακή 19 Μαρτίου, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» του Δήμου Αθηναίων, λειτουργεί για το κοινό ανοιχτή έκθεση στην οποία φιλοξενούνται και οι 16 αρχιτεκτονικές προτάσεις που συμμετείχαν στον διαγωνισμό.

Via

Τζακ Κέρουακ: 32 αποφθέγματα που θα σε προβληματίσουν!

Ο Τζακ Κέρουακ, ο γνωστός Αμερικανός λογοτέχνης, μέσα από τα έργα του κατάφερε να αφήσει πίσω του λόγια – αποφθέγματα για τη ζωή που σίγουρα θα σε προβληματίσουν! Κείμενα και ποιήματα από τον Τζακ Κέρουακ που μέσα τους κρύβουν λέξεις, προτάσεις και βαθιά νοήματα. Κείμενα, που διαβάζοντάς τα αναρωτιέσαι τι αξίζει και τι όχι τελικά την προσοχή σου σ’ αυτό το ταξίδι μιας, γεμάτης συναισθήματα και εκπλήξεις, ζωής που εσύ χαράζεις. Αποσπάσαμε κάποια μικρά κομμάτια από τα έργα του Τζακ Κέρουακ, που τελικά ίσως και να είναι μεγάλα. Όχι τόσο στο μέγεθος, αλλά στο νόημα που κρύβουν μέσα τους! Γιατί αν τελικά ελευθερώσεις το μυαλό και τη σκέψη σου, τότε πράγματι αυτά τα αποφθέγματα θα σε προβληματίσουν!

1. «Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η εμπειρία».

2. «Ίσως αυτό να είναι η ζωή. Ένα κλείσιμο του ματιού στα αστέρια».

3. «Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να περάσει από αυτή τη ζωή, χωρίς να βιώσει ούτε μία φορά την αίσθηση ότι εξαρτάται μόνο από τον εαυτό του, μαθαίνοντας τη δική του αλήθεια και τη δύναμή του».

4. «Ό,τι αγαπήσαμε χάθηκε. Κανείς στην καρέκλα. Κανείς στα βιβλία. Κανείς στη βροχή».

5. «Η μόνη αλήθεια είναι η μουσική».

6. «Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς, εμείς βλέπουμε μεγαλοφυΐες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ότι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν».

7. «Πάρε τα ρίσκα σου. Όλα καταλήγουν σε μεγάλο μπλέξιμο. Δεν ξέρεις τι να κάνεις με τον εαυτό σου. Να ζήσεις ή να πεθάνεις».

8. «Μία μέρα θα βρω τις κατάλληλες λέξεις και θα είναι απλές».

9. «Οι μόνοι που αξίζουν για ‘μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά».

10. «Δεν υπάρχει φόβος ή ντροπή για την αξιοπρέπεια της δικής σου εμπειρίας, γλώσσας, και γνώσης».

11. «Γράψε. Για να διαβάσει και να δει ο κόσμος τις ακριβείς εικόνες που έχεις γι’ αυτόν».

12. «Τίποτα πίσω μου, όλα είναι μπροστά μου».

13. «Θέλω να μπαίνω βαθιά στο δικό μου υποσυνείδητο. Μόνο έτσι θα με καταλάβουν οι άλλοι, αφού και ο δικός τους εσωτερικός κόσμος είναι τόσο βαθύς όσο και ο δικός μου».

14. «Ένας καλός άνθρωπος μέσα στο σκοτάδι, αξίζει όλους τους ναούς αυτού του κόσμου».

 15. «Ένας πόνος μαχαίρωνε την καρδιά μου κάθε φορά που έβλεπα μία κοπέλα που αγαπούσα να φεύγει προς την αντίθετη κατεύθυνση σε αυτόν τον τόσο μεγάλο κόσμο».

16. «Οι άνθρωποι φοβούνται να ξεχάσουν τα μυαλά τους, φοβούνται να πέσουν στο κενό χωρίς τίποτα απ’ το οποίο να κρατηθούν».

17. «Εάν η μετριοπάθεια είναι ελάττωμα, τότε η αδιαφορία είναι έγκλημα».

18. «Όλα τα σκοτεινά τούνελ του μίσους ή της αγάπης που μέσα τους πέφτω, είναι στ’ αλήθεια ακτινοβόλες σωστές αιωνιότητες για ‘μένα».

19. «Δεν είμαι αδιάφορος προς τον Θεό. Είμαι αδιάφορος για ‘μένα σ’ αυτή τη γη. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο γελοίο από ‘μένα στη γη».

20. «Όταν θα μάθεις τι σημαίνει να υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα σε έναν κόσμο του τίποτα. Ένα τίποτα ισοδυναμεί με τα πάντα».

21. «Μη νοιάζεσαι για τον θάνατο. Μιας και εκεί βρίσκεσαι. Γιατί δρόμος δεν υπάρχει. Μην έχοντας δρόμο να ακολουθήσεις, θα αναπαυθείς εκεί που βρίσκεσαι. Στον πυρήνα της ουσίας».

22. «Σ’ αυτή την αιώνια αναζήτηση αλήθειας, ο ποιητής είναι μόνος. Προσπαθεί να γίνει παντοτινός σε μία κοινωνία που βασίζεται στον χρόνο».

23. «Τα λεφτά δεν φτάνουν για ακριβά σινεμά. Αν δεν κάνω τίποτα, δε γίνεται τίποτα».

24. «Είδα ότι η ζωή μου ήταν μία μεγάλη λαμπερή κενή σελίδα και μπορούσα να κάνω οτιδήποτε ήθελα».

25. «Δεν έχω τίποτα να προσφέρω σε κανέναν, εκτός από την δική μου σύγχυση».

26. «Μην κρίνεις τίποτα, θα είσαι χαρούμενος. Συγχώρεσε τα πάντα, και θα είσαι ακόμα πιο χαρούμενος. Αγάπησε τα πάντα, και θα είσαι ο πιο χαρούμενος».

27. «Είναι όλα τόσα πολλά, και καθόλου αρκετά την ίδια στιγμή».

28. «Επειδή στο τέλος δε θα θυμάσαι το χρόνο που ξόδεψες δουλεύοντας στο γραφείο ή κουρεύοντας το γκαζόν. Σκαρφάλωσε εκείνο το βουνό, γαμώτο».

29. «Απέφυγε τον κόσμο, είναι απλά σκόνη και ουσίες, και δεν σημαίνει τίποτα στο τέλος».

30. «Υπόσχομαι ότι ποτέ δεν θα τα παρατήσω, και ότι θα πεθάνω κραυγάζοντας και γελώντας».

31. «Δεν υπήρχε πουθενά να πάω, αλλά παντού, κι έτσι απλά συνεχίζω να κινούμαι κάτω από τα αστέρια».

32. «Να ζεις, να ταξιδεύεις, να ριψοκινδυνεύεις, να ευγνωμονείς, και να μην λυπάσαι».

via

Παγκόσμιος ιστός: Η εφεύρεση που άλλαξε τον κόσμο

Στις 12 Μαρτίου 1989, ο 33χρονος μηχανικός Τιμ Μπέρνερς-Λι πρότεινε τη δημιουργία του Παγκόσμιου Ιστού (WWW), που οδήγησε στην εκρηκτική ανάπτυξη του Ίντερνετ. «Ασαφής αλλά συναρπαστική». Αυτή ήταν η απάντηση του προϊσταμένου του Τιμ Μπέρνερς-Λι στην πρότασή του με τίτλο «Διαχείριση Πληροφοριών: Μία Πρόταση», που υποβλήθηκε στις 12 Μαρτίου 1989, όταν ο εφευρέτης του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web, πασίγνωστος με τα αρχικά WWW) ήταν ένας 33χρονος μηχανικός λογισμικού. Ο Μπερνερς-Λι επανανήλθε και με την βοήθεια του Βέλγου συναδέλφου του Ρομπέρ Καγιό διατύπωσε την τελική του πρόταση στις 12 Νοεμβρίου 1990, που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο.

Αρχικά, ο Μπέρνερς-Λι οραματίστηκε μία «μεγάλη υπερκειμενική βάση δεδομένων με συνδέσμους», που ονομάστηκε «Mesh», για να βοηθήσει τους συναδέλφους του στο CERN (το μεγάλο εργαστήριο πυρηνικής φυσικής στην Ελβετία) να μοιράζονται πληροφορίες μεταξύ πολλών υπολογιστών.

Ο προϊστάμενος του 33χρονου Μπέρνερς-Λι τού επέτρεψε να διαμορφώσει το ταπεινό διάγραμμα ροής σ’ ένα λειτουργικό μοντέλο, αναπτύσσοντας τη γλώσσα HTML, την εφαρμογή HTTP και το WorldWideWeb.app , το πρώτο πρόγραμμα περιήγησης στο Παγκόσμιο Ιστό. Μέχρι το 1991, οι εξωτερικοί διακομιστές (servers) του Παγκοσμίου Ιστού ήταν λειτουργικοί και το όλο σύστημα άρχισε να αποκαλύπτεται σταδιακά στο ευρύ κοινό.

Ονομάστηκε Παγκόσμιος Ιστός, γιατί αποτελείται από μυριάδες διασυνδεδεμένους δικτυακούς τόπους (web site), που εξασφαλίζουν τη δυνατότητα στον χρήστη να μετακινείται εύκολα από τον ένα τόπο στον άλλο και από τη μία ιστοσελίδα ενός τόπου να έχει πρόσβαση σε ιστοσελίδα άλλου, με τη συνδρομή συνδέσμων υπερκειμένου (hypertext).
Παγκόσμιος Ιστός: Η εποχή της πληροφορίας

Ο Παγκόσμιος Ιστός σύντομα θα φέρει επανάσταση στη ζωή μας, με την έλευση της εποχής της πληροφορίας. Σήμερα, υπάρχουν σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ιστοσελίδες.

Είτε τον χρησιμοποιούμε για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και για εργασία στο σπίτι, είτε για ψυχαγωγία και ενημέρωση, δεν μπορούμε πλέον να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς τον Παγκόσμιο Ιστό.

Για να μην συγχέεται με το Ίντερνετ, το οποίο εξελίχθηκε από τη δεκαετία του 1960, ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web) είναι μία διαδικτυακή εφαρμογή βασισμένη σε καινοτομίες όπως η γλώσσα HTML, οι διευθύνσεις URL και το πρωτόκολλο μεταφοράς υπερκειμένου ή HTTP.

Ο Παγκόσμιος Ιστός έχει επίσης γίνει μία αποκεντρωμένη κοινότητα, που βασίζεται στις αρχές της καθολικότητας, της συναίνεσης και του σχεδιασμού από τη βάση προς την κορυφή.

«Υπάρχουν πολύ λίγες καινοτομίες που έχουν αλλάξει πραγματικά τα πάντα», δηλώνει ο Τζεφ Τζάφι, διευθύνων σύμβουλος της κοινοπραξίας World Wide Web, που θέτει τα πρότυπα για τον Παγκόσμιο Ιστό και προσθέτει ότι «Ο Παγκόσμιος Ιστός είναι η πιο επιδραστική καινοτομία της εποχής μας».
Τιμ Μπέρνερς-Λι: «Απαιτείται αλλαγή πλεύσης»

Μιλώντας στο BBC ο θεμελιωτής του World Wide Web (www) είπε ότι απαιτείται παγκόσμια δράση για να σταματήσει «η καθοδική βουτιά προς ένα δυσλειτουργικό μέλλον», ιδίως όσον αφορά την εμπορευματοποίηση, την υποκλοπή και τη χειραγώγηση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών, την συστηματική εξάπλωση της επιθετικότητας και της παραπληροφόρησης, την ολοένα μεγαλύτερη πόλωση των απόψεων κ.α.

Όπως είπε, μέσα σε αυτή την 30ετία, τα πρώτα 15 χρόνια ήσαν καλά, αλλά μετά «στράβωσαν» και τώρα απαιτείται αλλαγή πλεύσης για να διορθωθούν ξανά.

Δήλωσε πάντως αισιόδοξος, επειδή ολοένα περισσότεροι άνθρωποι -χάρη και σε σκάνδαλα τύπου Cambridge Analytica- αρχίζουν πια να καταλαβαίνουν τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν ως χρήστες του Ιστού.

Κάλεσε τους πάντες -από τους πολιτικούς ηγέτες και τους επιχειρηματίες ως τους απλούς πολίτες- να συμβάλουν, ώστε το διαδίκτυο να γίνει καλύτερο και όχι χειρότερο τα επόμενα χρόνια.

via

Ο «Έλληνας» Αλεξάντερ Φλέμινγκ

Πώς ο γιος ενός αγρότη από τη Σκωτία ανακάλυψε την πενικιλίνη και τιμήθηκε με το Νόμπελ Ιατρικής (1945) - Η ανακάλυψη της λυσοζύμης και της πενικιλίνης - Η Ελληνίδα σύζυγος του Αμαλία Φλέμινγκ και οι τίτλοι με τους οποίους τιμήθηκε στη χώρα μας
Ποιος ήταν ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ;
Ο σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ (sir Alexander Fleming) ήταν νομπελίστας Σκωτσέζος γιατρός και μικροβιολόγος. Είναι παγκοσμίως γνωστός από την ανακάλυψη της πενικιλίνης (1928) , που θεωρείται η πρώτη ευρέως αποτελεσματική αντιβιοτική ουσία στον κόσμο.


Γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου 1881 στη φάρμα Lochfield, κοντά στο Darvel, στο Ayrshire της Σκωτίας. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του αγρότη Hugh Fleming και της Grace Stirling Morton. Ο πατέρας του που είχε τέσσερα επιζώντα παιδιά από τον πρώτο γάμο του, έφυγε από τη ζωή του 1888. Ο Αλεξάντερ, πήγε στο Loudoun Moor School και στο Darvel School και κέρδισε μια διετή υποτροφία για την Ακαδημία του Κιλμάρνοκ. Στη συνέχεια, μετακόμισε στο Λονδίνο όπου φοίτησε στο Βασιλικό Πολυτεχνικό Ίδρυμα. Εργάστηκε σε ναυτιλιακό γραφείο, ενώ το 1901 κληρονόμησε κάποια χρήματα από ένα θείο του. Με προτροπή του μεγαλύτερου αδελφού του Τομ, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του νοσοκομείου St Mary στο Πάντινγκτον. Αποφοίτησε με πτυχίο MBBS (Ιατρικής και Χειρουργικής) και διάκριση το 1906. Στη συνέχεια έγινε βοηθός βακτηριολόγου, του sir Almroth Wright, πρωτοπόρου στην ανοσολογία και τους εμβολιασμούς. Ο Φλέμινγκ το 1908 απέκτησε πτυχίο BSc με χρυσό μετάλλιο στη Βακτηριολογία και έγινε λέκτορας στο St Mary΄s ως το 1914. Υπηρέτησε στο Ιατρικό Σώμα του Βασιλικού Στρατού, αρχικά (1914) ως Υπολοχαγός και αργότερα (1917) ως Λοχαγός. Από όσα είδε κατά τη θητεία του αυτή, στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου βέβαια, συμπέρανε ότι το αντισηπτικά που χρησιμοποιούσαν οι συνάδελφοι του για τη θεραπεία των τραυματισμένων στρατιωτών, επιδείνωναν τα τραύματα πολλών από αυτούς και οδηγούσαν κάποιους και στον θάνατο. Πρότεινε, για την θεραπεία των τραυμάτων αλατούχα διαλύματα, όμως δεν εισακούστηκε.
Ωστόσο, ολοκλήρωσε τη θητεία του με διάκριση, καθώς είχε πάρει μέρος, ως γιατρός, στο πεδίο των μαχών στη Δυτική Γαλλία. Το 1918 επέστρεψε στις έρευνες και στη διδασκαλία στο St Mary΄s Hospital. Το 1919 εκλέχθηκε λέκτορας και το 1928 καθηγητής στο Βασιλικό Κολέγιο Χειρουργικής.


Οι ανακαλύψεις του Αλεξάντερ Φλέμινγκ

Το 1922 προσδιόρισε και απομόνωσε μαζί με τον συνεργάτη του A.Allison, το ένζυμο λυσοζύμη το οποίο απαντά σε ορισμένους ζωικούς ιστούς όπως είναι τα δάκρυα και το σάλιο και ανακάλυψε την αντιβιοτική του δραστηριότητα (αναστατική δραστηριότητα στη δράση των βακτηρίων). Το 1928, ενώ μελετούσε βακτήρια σταφυλόκοκκου, παρατήρησε σ΄ένα τρίβλιο (πιατάκι εργαστηρίου) με καλά αναπτυγμένη καλλιέργεια του βακτηρίου, μια περιοχή γύρω από μια αποικία μούχλας που είχε μολύνει την καλλιέργεια, στην οποία δεν υπήρχαν βακτήρια. Μελετώντας περισσότερο το φαινόμενο, ανακάλυψε μια ουσία στον μύκητα που παρεμπόδιζε την ανάπτυξη του βακτηρίου ακόμα κι όταν αραιωνόταν κατά 800 φορές. Ονόμασε την ουσία αυτή πενικιλίνη. Το 1929 δημοσίευσε τα αποτελέσματα των ερευνών του στο περιοδικό British Journal of Experimental Pathology. Το πρώτο αντιβιοτικό στην ανθρώπινη ιστορία, η πενικιλίνη, είχε ανακαλυφθεί… Ωστόσο, η βιομηχανική παραγωγή της έγινε πολύ αργότερα, το 1945. Το ίδιο έτος, ο Φλέμινγκ μαζί με τον Αυστραλό Χ.Γ. Φλόρεϊ και τον Βρετανό Ε.Μ. Τσέιν τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας «για την ανακάλυψη της πενικιλίνης και της θεραπευτικής της δράσης εναντίον ποικίλων λοιμωδών νοσημάτων». Η αναγνώριση του Φλέμινγκ όμως είχε γίνει νωρίτερα (ας μην ξεχνάμε ότι μεσολάβησε και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος). Το 1943 εκλέχθηκε μέλος της Βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας και το 1944 χρίστηκε Ιππότης. Το 1951 εκλέχθηκε Πρύτανης του Πανεπιστημίου όπου δίδασκε.
Η Αμαλία Κουτσούρη - Φλέμινγκ

Το 1915 ο Φλέμινγκ παντρεύτηκε μια εκπαιδευόμενη νοσοκόμα, τη Sarah Mc Elroy (1874 – 1949). Το 1914, είχαν αποκτήσει το μοναδικό παιδί τους, τον Ρόμπερτ (1914 - 2015), που έγινε εξαιρετικός γενικός γιατρός. Ποια ήταν η, έμμεση έστω, σχέση του Φλέμινγκ με την Ελλάδα;

Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ελληνίδα συνεργάτιδά του Αμαλία Κουτσούρη, στις 9 Απριλίου 1953. Ποια ήταν όμως η Αμαλία Κουτσούρη, που έγινε γνωστή ως Αμαλία Φλέμινγκ;

Η Αμαλία Φλέμινγκ, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη του 1912. Πατέρας της ήταν ο εξαίρετος δερματολόγος Χαρίκιος Κουτσούρης. Το 1914 ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανέβηκαν στην εξουσία φυλετικά μισαλλόδοξοι οπαδοί του παντουρκισμού, οι οποίοι ξεκίνησαν τις διώξεις εναντίον των άλλων εθνοτήτων που ζούσαν σ’ αυτή. Ανάμεσα στους άλλους, θύμα των διώξεων ήταν και ο πατέρας της Αμαλίας. Οι οθωμανικές Αρχές κατέσχεσαν το σπίτι και το ιατρείο του και ο Χαρίκιος Βουρέκας με την οικογένειά του ήρθαν στην Αθήνα.
Πρόκειται για τους πρώτους διωγμούς του τουρκικού κράτους εναντίον των Ελλήνων της Πόλης οι οποίοι κατείχαν τα ηνία στην οικονομική πνευματική, και όχι, μόνο ζωή της. Οι διωγμοί κορυφώθηκαν με το πογκρόμ του Σεπτεμβρίου το 1955, αν και η ελληνική μειονότητα στην Κων/πολη προστατευόταν από τη Συνθήκη της Λοζάνης (1923). Σήμερα,, αντί η Τουρκία να είναι κατηγορούμενη για μια ακόμα γενοκτονία, βρίσκεται η χώρα μας απολογούμενη για, δήθεν παραβιάσεις των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής (και όχι τουρκικής…) μειονότητας της Θράκης… Ας επανέλθουμε όμως στην Αμαλία Φλέμινγκ Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη Βακτηριολογία. Από το 1938 ως το 1944 εργάστηκε ως βακτηριολόγος στο Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Τότε παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Μανώλη Βουρέκα. Γι’ αυτό σε πολλές πηγές αναφέρεται ως Αμαλία Κουτσούρη – Βουρέκα Φλέμινγκ. Στα χρόνια της Κατοχής ανέπτυξε σημαντική αντιστασιακή δράση. Συνελήφθη από τους Ιταλούς και αργότερα από την Γκεστάπο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Το 1944 τα βρετανικά στρατεύματα που είχαν εισέλθει στη χώρα μας, την απελευθέρωσαν. Η Αμαλία χάρη σε μια υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου, έφυγε για μεταπτυχιακές σπουδές στο St Mary΄ s Hospital στο Λονδίνο. Μεταξύ 1947 και 1952 έγραψε εννιά ερευνητικές δημοσιεύσεις και συνεργάστηκε με τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Η Αμαλία, εκτός από εξαίρετη επιστήμονας ήταν πολύ ωραία και κομψή γυναίκα. «Καρυάτιδα» την αποκαλούσαν οι Βρετανοί. Έτσι δεν άφησε ασυγκίνητο και τον Φλέμινγκ, ο οποίος το 1949 έχασε τη σύζυγό του. Ο γάμος της Αμαλίας με τον Μανώλη Βουρέκα τελείωσε νωρίς. Σε ένα ταξίδι του στην Αθήνα το 1953, ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ πρότεινε στην Αμαλία να την παντρευτεί. Εκείνη δέχτηκε. Ο γάμος τους έγινε τον ίδιο χρόνο. Τον Μάρτιο του 1955 όμως, ο Φλέμινγκ πέθανε. Η Αμαλία έχοντας διπλή υπηκοότητα (ελληνική -βρετανική), έμεινε αρχικά στο Λονδίνο. Μετά το 1962, άρχισε να έρχεται τακτικά στην Ελλάδα και το 1967 εγκαταστάθηκε οριστικά στη χώρα μας.

Ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση, φυλακίστηκε από τη χούντα και απελάθηκε στο Λονδίνο, όπου μαζί με τις Μελίνα Μερκούρη και Ελένη Βλάχου, διοργάνωσε διαρκή εκστρατεία εναντίον της δικτατορίας.. Με την πτώση της Χούντας επέστρεψε στην Ελλάδα. Εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και εκλέχθηκε Βουλευτής Επικρατείας το 1977 και Βουλευτής Α΄ Αθηνών το 1981 και το 1985. Νωρίτερα όμως, δεν είχε διστάσει να αντιτεθεί στην απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου για διαγραφές στελεχών της Δημοκρατικής Άμυνας και του ΠΑΚ.

Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 1986 στην Αθήνα.


Η Φλέμινγκ θεωρούσε ότι είναι Ελληνίδα πατριώτισσα και υπερασπίστρια της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας. Δήλωνε μάλιστα: «Γεννήθηκα Ελληνίδα και αυτή είναι μια ανίατη ασθένεια που κανείς δεν μπορεί να θεραπεύσει ή να αλλάξει».

Το 1986, ιδρύθηκε στα Μελίσσια το νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ», γνωστό σήμερα ως «ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ – ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΝΓΚ». Για την ιστορία και οι Κωνσταντίνος και Αναστάσιος Σισμανόγλου ήταν Κωνσταντινουπολίτες εθνικοί ευεργέτες…


Η Αμαλία Φλέμινγκ, η οποία δεν χρησιμοποίησε ποτέ τον τίτλο της Λαίδης που είχε (καθώς ο Αλεξάντερ είχε τον τίτλο του Σερ), ίδρυσε το Ελληνικό Ίδρυμα Βασικών Βιολογικών Ερευνών «Alexander Fleming» και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία του Ερευνητικού Κέντρου Βιοϊατρικών Επιστημών «Alexander Fleming Biomedical Sciences Research Center», το οποίο λειτουργεί σήμερα στη Βάρη.

Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ και η Ελλάδα

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήρθαν η καταξίωση και οι διακρίσεις για τον Φλέμινγκ. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας σε περισσότερα από 30 πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής. Το 1946 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1951 επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (πρόεδρός της εκείνο το έτος ήταν ο Γεώργιος Μαριδάκης).

via