Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019

Τοιχογραφία 90 μέτρων στην Αθήνα για τα 500 χρόνια του Λεονάρντο Ντα Βίντσι

.Τοιχογραφία 90 μέτρων στην Αθήνα για τα 500 χρόνια του Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Tο Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι φιλοξενεί με μεγάλη επιτυχία και τεράστια ανταπόκριση του κοινού τη μεγαλειώδη έκθεση Leonardo Da Vinci – 500 Years of Genius. Αυτή την περίοδο στον εξωτερικό τοίχο του Παλιού Αμαξοστασίου επί της οδού Πειραιώς ολοκληρώθηκε απο τον εικαστικό καλλιτέχνη ΙΝΟ (@/#inoexpo), μια τοιχογραφία μήκους 90μ με πηγή έμπνευσης το Λεονάρντο Ντα Βίντσι ύστερα από ανάθεση της Λάβρυς.

Ο Βιτρούβιος Άνθρωπος, τα μοναδικά μυστηριώδη μάτια της Μόνα Λίζα, ο Μυστικός Δείπνος, η αυτοπροσωπογραφία του Λεονάρντο, απεικονίζονται ζωγραφικά με την ιδιαίτερη γραφή του ΙΝΟ ο οποίος υπογράφει πολλά εμβληματικά έργα στην πόλη της Αθήνας.

Χρησιμοποιώντας μια συγκεκριμένη χρωματική παλέτασε όλα του τα έργα και η οποία αποτελείται από άσπρο, μαύρο, κλίμακα του γκρι και γαλάζιο, απεικονίζει τα θέματά του με την τεχνική της αφαίρεσης, έτσι που η θέασή τους να λειτουργεί ευκρινέστερα από απόσταση. Χρησιμοποιεί επίσης τα «κοψίματα», όπως τα ονομάζει, τις τομές δηλαδή στις σχεδιαστικές φόρμες.
Με την ολοκλήρωση της τοιχογραφίας, η Αθήνα αποκτά ένα έργο σύγχρονης τέχνης, με έντονο συμβολισμό και θέμα τη μεγαλύτερη διάνοια όλων των εποχών. Ο ΙΝΟ δημιουργώντας αυτή την τοιχογραφία, στην οποία για πρώτη φορά χρησιμοποιεί τόσες πληροφορίες, ιστορικές και άλλες, για ένα έργο παραστατικής ζωγραφικής, συνδέει τη ζωή και το έργο του επιστήμονα, μηχανικού, εφευρέτη και καλλιτέχνη, με τη σύγχρονη καθημερινότητα της πρωτεύουσας. 
Η τοιχογραφία έρχεται να ενισχύσει τη μοναδική εμπειρία επαφής με τη ζωή και το έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, την οποία χαρίζει η έκθεση αυτή σε μικρούς και μεγάλους.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

Αυτές είναι οι πιο σπάνιες ελληνικές λέξεις τις οποίες δεν λέμε ούτε ακούμε κάθε μέρα Καλό είναι να τις εντάξουμε στο καθημερινό λεξιλόγιο.

Αποτέλεσμα εικόνας για σπανιες λεξεις
Ο Νίκος Σταματόπουλος στο blog του γράφει: «Το τελευταίο διάστημα, το παραδέχομαι, το έχω κι εγώ το θεματάκι μου. Παρατηρώ πόσο φτωχό είναι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε καθημερινά, έναντι του λεξιλογικού πλούτου της ελληνικής γλώσσας.
Σκέφτηκα λοιπόν να μαζέψω εδώ διάφορες ελληνικές λέξεις, τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες, για να τις μοιραστώ μαζί σας, σε μια προσπάθεια να διευρύνουμε το λεξιλογικό μας πλούτο. Είναι κρίμα μια γλώσσα 3000 και βάλε ετών να φτωχαίνει τόσο πολύ από τους σημερινούς χρήστες της και να αργοπεθαίνει, επιτρέποντας σε ξενόφερτες λέξεις να "εισβάλλουν" μέσα της και να την αλλοιώνουν. Οφείλω να σημειώσω ότι η πηγή αναζήτησης των ορισμών των λέξεων ήταν το Βικιλεξικό, η Livepedia, η Εγκυκλοπαίδεια Λευκάς , το Λεξικό Τριανταφυλλίδη και το Λεξικό iSchool.

-- Α --
αβυσσαλέος: (επίθ.) .
αγαστός: (επίθ.) .
αδυσώπητος: (επίθ.) .
ακόρεστος
αλεξιβρόχιο: ομπρέλα
αλτρουιστής: (ουσ. αρσ.) .
αλώβητος: (επίθ.) αυτός που δεν έχει πάθει φυσική ή ηθική ζημιά.
αμείλικτος: (επίθ.) .
αμετροέπεια: (ουσ. θηλ.) η έλλειψη μέτρου στα λόγια.
άμιλλα: () .
αμφίψωμο: (ουσ. ουδ.) το σάντουιτς, το τοστ.
ανδραγαθία
απεχθής: (ουσ. ουδ.) εχθρικός, μισητός, αποκρουστικός, αντιπαθητικός, απαίσιος, αποτροπιαστικός.
άτεγκτος: () .
ατόπημα: (ουσ. ουδ.) η ακατάλληλη για τις περιστάσεις και συνθήκες ενέργεια.
άφατος: (επίθ.) [ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: στερ. α + φατός ‹ φημί = λέω, μιλώ] ανέκφραστος, απερίγραπτος: "άφατη χαρά".
αχλός: () .

-- Β --
βαυκαλίζω: (ρ.) καθησυχάζω κάποιον με ψεύτικες υποσχέσεις.
βρόχος: θηλιά. Στην Πληροφορική: επαναλαμβανόμενη υπό συνθήκες σειρά εντολών.
βρώση: κατανάλωση τροφίμου.
βυσσοδομώ: (ρ.) [ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ : βύσσος = βυθός + δομέω ή δομώ = χτίζω] (μτφ.) σχεδιάζω κρυφά κάτι κακό για κάποιον, σκευωρώ, στενοχωρώ συνώνυμα:μηχανορραφώ, ραδιουργώ.

-- Γ --
γαλουχώ: (ρ.) θηλάζω, βυζαίνω / (μτφ.) ανατρέφω, διαπαιδαγωγώ.
γονυπετής: (επίθ.) αυτός που πέφτει στα γόνατα συνώνυμα: γονατιστός.

-- Δ --
δανδής: (επίθ.) άντρας που ντύνεται και συμπεριφέρεται με εξεζητημένη κομψότητα.
δερματοστιξία: τατουάζ.
δημαγωγός: (ουσ. αρσ.) αυτός που αποκτά εμπιστοσύνη με απατηλά μέσα, δημοκόπος
διαπρύσιος: (επίθ.) αυτός που διακηρύσσει κάτι με ιδιαίτερη θέρμη, με ένταση και παλμό.
δύστοκος: (επιθ.) κυριολ.: που γεννά με δυσκολία
μεταφορ.: αυτός που δυσκολεύεται να παράξει σκέψη, συνώνυμο: βραδύνους (αργόστροφος)

-- Ε --
εγείρω:
ειμαρμένη: 
εκμαυλίζω: (ρ.) .
ελλοχεύω: (ρ.) ενεδρεύω, παραμονεύω, στήνω καρτέρι.
εμφωλεύω: (ρ.) φωλιάζω, κουρνιάζω, (πληροφ.) ενσωματώνω υπορουτίνα σε ρουτίνα.
εμπάθεια: (ουσ. θηλ.) μοχθηρία, μίσος, έντονα αρνητικά συναισθήματα, εχθρότητα, πάθος εναντίον κάποιου.
εμπαιγμός: (ουσ.) το περίπαιγμα, ο χλευασμός / η εξαπάτηση, το παιχνίδισμα.
εναργής: (επίθ.)
ενδελεχής: (επίθ.) 1. αυτός που είναι συνεχής, αδιάλειπτος, ακατάπαυστος, ατελείωτος: "ενδελεχής αναζήτηση του δράστη" αντίθετα: στιγμιαίος. 2.(μτφ.) αυτός που γίνεται με αδιάκοπη και διαρκή επιμέλεια, ο επίμονος.
ενδόμυχος: (επίθ.) .
επαίσχυντος: 
επάρατος: 
επίνειο: (ουσ. ουδ.) πόλη ή οικισμός με λιμάνι ή όρμο που εξυπηρετεί μια πόλη (κυρίως μεσογειακή).
επίπλαστος: (επίθ.) ψεύτικος.
ευεπίφορος: (επίθ.) επιρρεπής.
ευημερία: (ουσ. θηλ.) ευπορία, ευζωία, καλοπέραση.
ευθαρσώς: (επίρ.) .
ευκαταφρόνητος: (επίθ.) 1. αυτός που είναι άξιος να καταφρονηθεί 2. (μτφ.) αυτός που δεν είναι υπολογίσιμος, ο τιποτένιος, ο ασήμαντος, ο αναξιόλογος.

-- Ζ --
ζοφερός: (επίθ.) σκοτεινός / (μτφ.) αυτός που εμπνέει φόβο, απαισιοδοξία, μελαγχολία.

-- Θ --
θαλερός: (επίθ.) φυλλώδης, ανθηρός, φυλλοφόρος.
θάλλος: (ουσ. ουδ.) νέο, τρυφερό (άρα πράσινο) κλαδάκι, βλαστάρι. φύλλωμα.
θεμιτός: () .
θωπεύω: (ρ.) χαϊδεύω, περιποιούμαι υπερβολικά / μτφ. κολακεύω, καλοπιάνω.

-- Ι --
ιλαρός: (επίθ.) χαρούμενος, φαιδρός, χαρωπός.
ιταμός: (επίθ.) αυθάδης, θρασύς, προκλητικός.

-- Κ --
καθέλκυση: (ουσ. θηλ.) .
καινοφανής: (επίθ.) υτός που εμφανίζεται για πρώτη φορά, ο πρωτοεμφανιζόμενος.
καιροφυλακτώ: (ρ.) περιμένω την κατάλληλη περίσταση για να κάνω κάτι, παραμονεύω, καραδοκώ.
καπηλεύομαι:
κατακερματισμός: 
καταπίστευμα: (ουσ. ουδ.) αυτό που εμπιστεύεται κανείς σε κάποιον άλλο.
κατάφωρος: (επίθ.) ολοφάνερος, χειροπιαστός, οφθαλμοφανής.
κατηφής: (επίθ.) κατσούφης, σκυθρωπός.
κατηχούμενος: (μτχ.)
κίβδηλος: (επίθ.) ψεύτικος, πλαστός.
κόλαφος: (ουσ. αρσ.) .
κονιορτοποιώ: (ρ.) λιώνω, μετατρέπω κάτι σε σκόνη.
κωλησιεργώ: (ρ.) καθυστερώ την εκτέλεση ενός έργου.

-- Λ --
λεξιθηρία: (ουσ. θηλ.) η αναζήτηση σπάνιων λέξεων και εκφράσεων και η χρησιμοποίησή τους στον προφορικό ή γραπτό λόγο.
λίκνο: (ουσ. ουδ.) κούνια / κοιτίδα / ο τόπος όπου για πρώτη φορά γεννήθηκε ή αναπτύχθηκε κάτι.
λιποψυχώ: (ρ.) δειλιάζω, φοβάμαι.

-- Μ --
μαυσωλείο: () .
μειλίχιος: (επίθ.) ήπιος, πράος, καταδεκτικός, γαλίφης.
μέμφομαι: () .
μεμψιμοιρώ: (ρ.) παραπονιέμαι για τη μοίρα μου, μουρμουρίζω, γκρινιάζω.
μίασμα: (ουσ. ουδ.) απεχθές έγκλημα, ανοσιούργημα.
μνησίκακος: (επίθ.) αυτός που θυμάται το κακό που του έκαναν και από μίσος για το δράστη επιδιώκει να τον εκδικηθεί.
μομφή: (ουσ. θηλ.) επίπληξη, κατάκριση, κατηγορία.
μονολιθικός: (επίθ.) πνευματικά στεγανοποιημένος, μονοδιάστατος, μονομερής
μυσταγωγία: () .

-- Ν --
νείρομαι: (ρ.) επιθυμώ πολύ, ονειρεύομαι, λαχταρώ.
νηπενθής: (.) .
νύξη: υπαινιγμός, υπονοούμενο.
νωχελικός: (επίθ.) ο νωθρός, αυτός που κινείται και δρα με αργό ρυθμό και οκνηρία.

-- Ο --
οδυρμός:
ουραγός: (ουσ. αρσ.) αυτός που ηγείται ή βρίσκεται στην οπισθοφυλακή / αυτός που βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις μιας βαθμολογικής κατάταξης / αυτός που απλώς ακολουθεί τους άλλους.
ουτοπία: (ουσ. θηλ.) το μη πραγματοποιήσιμο, φαντασιοκόπημα, χίμαιρα.

-- Π --
παιανίζω: () .
πακτωλός: () .
πανάκεια: (.) .
παρεισφρέω: (ρ.) εισβάλλω, διεισδύω, μπαίνω αυθαίρετα.
παχυλός: (επίθ.) 1. παχουλός 2. (μτφ.) α) αυτός που είναι περισσότερος από το κανονικό, ο υπερβολικός: "παχυλοί μισθοί", β) ο πλήρης, ο τέλειος. (σσ. συνήθως χρησιμοποιείται μεταφορικά).
πένης: (επίθ.) φτωχός.
πενία: (ουσ. θηλ.) Η στέρηση των αναγκαίων, η ανεπάρκεια και των στοιχειωδεστέρων πόρων για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης. η φτώχεια.
πενιχρός: (επίθ.) φτωχικός, λίγος, ανεπαρκής, ασήμαντος.
πολυσχιδής:
προπηλακίζω: 
πτωχαλαζών / -όνας: (ουσ.) ο φτωχός με αλαζονική συμπεριφορά, ο ψωροπερήφανος

-- Ρ --
ρακένδυτος: (επίθ.) κουρελιασμένος, κουρελής.
ρηξικέλευθος: (επίθ.) < από το μεταγενέστερο ῥηξικέλευθος. Σύνθεση των λέξεων ῥήγνυμι, ανοίγω + κέλευθος, δρόμος. Αυτός που δημιουργεί πρόοδο ("ανοίγει νέους δρόμους") στην πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία κ.α..

-- Σ --
σκαπανέας: (ουσ. αρσ.) πρωτοπόρος, καινοτόμος, ρηξικέλευθος
σταχυολογώ: (ρ.) μαζεύω στάχυα / (μτφ.) διαλέγω, απανθίζω. (σσ. συνήθως χρησιμοποιείται μεταφορικά).
συνδαιτυμόνας: (ουσ. αρσ.) αυτός που δειπνεί με άλλο άτομο.

-- Τ --
ταλανίζω: (ρ.) .
ταχυφαγείο: (ουσ. ουδ.) εστιατόριο γρήγορης εξυπηρέτησης, fast food.
τιμαλφής: (επίθ.) πολύτιμος, πανάκριβος, βαρύτιμος.
τραγέλαφος: () .
τροχοπέδη: (ουσ. θηλ.) (για οχήματα) φρένο / μτφ: εμπόδιο, κώλυμα.
τρυφηλός

-- Υ --
υπεισέρχομαι: (ρ.) μπαίνω λαθραία, εισδύω κάπου επιτήδεια.
υποθάλπω: (ρ.) .
υπονομεύω: (ρ.) .
υποσκάπτω: (ρ.) .
υποσκελίζω: (ρ.)
υποτροπιάζω: (ρ.) (για αρρώστια) εμφανίζομαι πάλι, ξανακυλώ.
υφέρπων /-ουσα /-ον: (επίθ.) αυτός που σέρνεται κάτω από κάτι. Μεταφορικά, αναφερόμαστε σε υφέρπουσα νόσο (που κρύβεται κάτω από μη προφανή συμ;τώματα) ή και σε υφέρποντα νοήματα (υπονοούμενα).

-- Φ --
φαλκιδεύω: (ρ.) 
φείδομαι: (ρ.) εξοικονομώ, τσιγκουνεύομαι, στερώ.
φειδωλός: (επίθ.) οικονομικός, αυτός που μιλά ή προσφέρει ή γενικότερα ενεργεί με φειδώ, με σύνεση, με οικονομία
φενάκη: (ουσ. θηλ.) περούκα / μτφ: το ψέμα που λέγεται για εξαπάτηση, η παραπλάνηση, η εσκεμμένη απάτη.
φυλλορροώ: (ρ.) μαδώ, ρίχνω τα φύλλα μου / μτφ: καταπέφτω, εξασθενώ, εξαντλούμαι.
φυσιοδίφης: (ουσ. αρσ.) αυτός που ερευνά τη φύση, ο επιστήμονας που ασχολείται με τη μελέτη των φυτών, των ζώων και των ορυκτών.
φωταψία:

-- Χ --
χειραφέτηση: (ουσ. θηλ.) η απαλλαγή από την κηδεμονία, εξουσία ή επιρροή κάποιου.
χίμαιρα: (ουσ. θηλ.) βλ. ουτοπία.

-- Ψ --
ψήγμα: (ουσ. ουδ.) τρίμμα, λεπτό κομμάτι μετάλλου, ελάχιστη ποσότητα.




Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

Επίσκεψη στο σπίτι του Μότσαρτ!

Αποτέλεσμα εικόνας για Επίσκεψη στο σπίτι του Μότσαρτ!
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ Από τους κορυφαίους συνθέτες όλων των εποχών, τα έργα του οποίου αποτελούν μέρος του ρεπερτορίου κάθε ορχήστρας που σέβεται τον εαυτό της.Το πλήρες όνομά του είναι Γιοχάνες Κρισόστομους Βολφγκάνγκους Τεόφιλους (Αμαντέους) Μότσαρτ [Wolfgang Amadeus Mozart] και γεννήθηκε την 8η πρωινή της 27ης Ιανουαρίου 1756 στο Ζάλτσμπουργκ, τμήμα τότε της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους και νυν της Αυστρίας. Ήταν γιος του συνθέτη Λεοπόλδου Μότσαρτ και της Άννας Μαρίας Περτλ.
Ο Μότσαρτ έζησε μόνο 35 χρόνια, πρόλαβε όμως να συνθέσει περίπου 600 έργα (συμφωνικά, δωματίου, κονσέρτα, όπερες και χορωδιακά), τα περισσότερα από τα οποία είναι αριστουργήματα. Σε ηλικία τριών χρονών έπαιζε πιάνο, στα πέντε του συνέθετε και στα έξι έδωσε το πρώτο του κοντσέρτο. Μιλάμε για τον ορισμό της ιδιοφυΐας.

Ο Μότσαρτ, αν και συνθέτης, είναι ένας μύθος, ένα λαϊκό είδωλο. Είχε το χάρισμα να γράφει απλές και ευκολομνημόνευτες μελωδίες, μέσα στη συνθετότητά τους. Έργα του ακούγονται όχι μόνο στις αίθουσες συναυλιών, αλλά και σε ασανσέρ, εμπορικά κέντρα, αίθουσες χειρουργείων και ως ηχητικά σήματα από κινητά τηλέφωνα.

Η μουσική του έχει και «μαγικές» ιδιότητες. Κτηνοτρόφοι παίζουν Μότσαρτ στις αγελάδες για να αυξήσουν την παραγωγή τους σε γάλα ή να μας δώσουν πιο τρυφερό κρέας. Έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι η ακρόαση της μουσικής του βοηθά στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των βρεφών και των παιδιών. Η μορφή του απεικονίζεται σε σοκολατάκια, σουβενίρ και άλλα είδη διακόσμησης.

Μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγεται ότι αν υπήρχε δυνατότητα ο Μότσαρτ να διεκδικήσει τα δικαιώματα για τη χρήση της μουσικής και του ονόματός του θα μπορούσε να αγοράσει όλη την Αυστρία. Άλλωστε, η γενέτειρά του Ζάλτσμπουργκ ζει και αναπτύσσεται μέχρι σήμερα χάρις στον Μότσαρτ. Και όμως, ο συνθέτης της «Μικρής Νυχτερινής Μουσικής», του «Ντον Τζιοβάνι», του «Μαγικού Αυλού» και άλλων αριστουργημάτων πάλευε για να τα φέρει βόλτα με τα οικονομικά του στον σύντομο βίο του.

Πέθανε στη μία τα ξημερώματα της 5ης Δεκεμβρίου 1791, επί των επάλξεων, γράφοντας το «Ρέκβιεμ» της ζωής και της καριέρας του.
Παρόλο που ο Μότσαρτ έζησε σε πολλά διαφορετικά σπίτια στη Βιέννη, έχει παραμείνει ένα μοναδικό διαμέρισμα μέχρι και σήμερα, που είναι όπως όταν ζούσε εκεί ο μεγάλος συνθέτης. Βρίσκεται στην οδό Domgasse 5 και ήταν το σπίτι του Μότσαρτ από το 1784 ως το 1787. 
Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο διαμέρισμα στον πρώτο όροφο. Έχει 4 μεγάλα δωμάτια, 2 μικρότερα και μια κουζίνα. 
Ο Μότσαρτ δεν καθόταν για πολύ σε ένα μέρος! Μάλιστα σε αυτό το σπίτι έμεινε το μεγαλύτερο διάστημα που έμεινε ποτέ σε κάποιο σπίτι και φαίνεται ότι του άρεσε. Κατά την περίοδο της παραμονής του εκεί έγραψε την πιο δημοφιλή όπερα του "Οι γάμοι του Φίγκαρο". 

Το δωμάτιο Figaro

Το Mozarthaus άνοιξε το 2006, 250 χρόνια μετά τη γέννηση του Μότσαρτ. Έχει έκταση 1000 τ.μ και εκτείνεται σε 4 ορόφους. Οι επισκέπτες ζουν για λίγο στον ζωντανό κόσμο του συνθέτη, νοιώθουν την εξυπνάδα και την αινιγματική του προσωπικότητα. 
To ρολόι που χρησιμοποιούσε ο ίδιος
Το πιάνο 
Το δωμάτιο παιχνιδιών
Το εντυπωσιακό ταβάνι σε ένα από τα δωμάτια
Η περιήγηση ξεκινά από τον τρίτο όροφο που παρουσιάζει τη ζωή στη Βιέννη την εποχή του Μότσαρτ. 
Ο Μότσαρτ και οι φίλοι του
Ο δεύτερος όροφος είναι αφιερωμένος στα μουσικά έργα του συνθέτει ενώ ο πρώτος όροφος είναι ουσιαστικό το σπίτι που έζησε εκείνος με την οικογένεια του. 
Η ζωή στη Βιέννη την εποχή του μπαρόκ
Το δωμάτιο θανάτου - Death room
Το ισόγειο υπάρχει αίθουσα συναυλιών, ένα μαγαζί και ένα εκπαιδευτικό κέντρο. 

Το μαγαζί με τα αναμνηστικά
Η αίθουσα συναυλιών

Το μουσείο είναι ανοιχτό καθημερινά 10-7. Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ και περιλαμβάνει ακουστικό οδηγό. Για τους κατόχους της τουριστικής κάρτας Vienna Card το εισιτήριο κοστίζει 8 ευρώ. 


Οι εσωτερικές σκάλες που ενώνουν τους ορόφους


To σπίτι είναι ουσιαστικό ένα μουσείο αφιερωμένο στη ζωή του Μότσαρτ στη Βιέννη αφού τα περισσότερα έπιπλα του δεν σώζονται σήμερα. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρον και βάζει τον επισκέπτη στο κλίμα της εποχής που έζησε και μεγαλούργησε ο συνθέτης. 

Ο πλανήτης θυμάται τα θύματα του Ολοκαυτώματος (φωτογραφίες)


Aπό το 2005, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από τους Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με σκοπό την αφύπνιση της κοινωνίας ώστε να μην επαναληφθούν ξανά όσα βίωσε η ανθρωπότητα την περίοδο του Ναζισμού.

Η Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος σηματοδοτεί την ημέρα κατά την οποία, πριν από 74 χρόνια, οι Συμμαχικές Δυνάμεις απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου στην Πολωνία. Τα ερείπια του στρατοπέδου βρίσκονται περίπου 60 km δυτικά της Κρακοβίας, κοντά στην κωμόπολη Όσβιετσιμ (γερμ. Auschwitz). Από το 1979 ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Με την απελευθέρωση του Άουσβιτς από τους συμμάχους, οι στρατιώτες έβαζαν τους Ναζί να κουβαλούν τις σορούς των θυμάτων τους για να τους θάψουν σε ομαδικούς τάφους

Οι Εβραίοι της Ευρώπης υπήρξαν τα κύρια θύματα του ναζιστικού ρατσισμού και στο πλαίσιο της εφαρμογής του πολιτικού σχεδίου «Τελική Λύση», εξοντώθηκαν έξι περίπου εκατομμύρια Εβραίοι.

Δεκάδες χιλιάδες Έλληνες Εβραίοι βρήκαν τον θάνατο στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης

Ωστόσο, παρά τις φρικαλεότητες του ναζιστικού καθεστώτος, αποτελέσματα έρευνας του Ευρωβαρόμετρου που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δείχουν «ελλιπή συνειδητοποίηση του φαινομένου του αντισημιτισμού» στην Ευρώπη.

Οι Σύμμαχοι απέκτησαν στις 31 Μαΐου 1944 λεπτομερείς αεροφωτογραφίες όλων των χώρων του Άουσβιτς. Το 2003 η Royal Air Force δημοσίευσε για πρώτη φορά αεροφωτογραφίες, όπου φαίνονται ακόμη και οι φωτιές των σωρών πτωμάτων, που καίγονταν σε ανοικτό χώρο αφού τα κρεματόρια δεν διέθεταν την απαιτούμενη χωρητικότητα για τους χιλιάδες νεκρούς.

Σύμφωνα με την έρευνα, το 89% των Εβραίων πιστεύει ότι ο αντισημιτισμός έχει αυξηθεί σημαντικά την τελευταία πενταετία και μόνο 4 στους 10 Ευρωπαίους θεωρούν ότι το Ολοκαύτωμα διδάσκεται επαρκώς στα σχολεία, ενώ το 34% δεν γνωρίζει ότι η άρνηση του Ολοκαυτώματος συνιστά ποινικό αδίκημα. 

Πηγές: ΕΡΤ, Wikipedia, ΑΠΕ - ΜΠΕ 

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2019

Σινέ παράδεισος σε ενορία της Καλλιθέας-π. Βασίλειος Χριστοδούλου

Ενορία δημιούργησε και λειτουργεί κινηματογραφική λέσχη στην Καλλιθέα. Η τέχνη εξυπηρετεί μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για ποιητική τροφή. Το πνεύμα μας είναι πάντα πρόθυμο να επιβιώνει ανεβαίνοντας. Το πνεύμα περισσότερο από την σάρκα, ζώντας πάνω στη γη νιώθει όσα έχουν νόημα για την ύπαρξη. Το σώμα πεινά όταν λείπει η τροφή, το πνεύμα όμως πληρώνει μεγάλο τίμημα όταν καταδικάζεται στην ένδεια: εκμηδενίζεται. Κάπως έτσι υποψιαζόμαστε την προσπάθεια του ανθρώπινου είδους να μην λιμοκτονήσει ψυχικά. Γι’ αυτόν το λόγο προσφέρονται τρόποι να επανασυνδεθεί με τον Θεό. Ένας από αυτούς είναι η τέχνη.


Συζητήσαμε με τον πατέρα Βασίλειο Χριστοδούλου, εφημέριο του ιερού ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Καλλιθέα, για την κινηματογραφική λέσχη που λειτουργεί στην ενορία του και συγκεντρώνει νέους ανθρώπους.

Απ’ όσο γνωρίζω π. Βασίλειε εδώ και αρκετά χρόνια λειτουργεί στο Ναό σας μια άτυπη κινηματογραφική λέσχη.

Σωστά χρησιμοποιήσατε το ρήμα «λειτουργεί», διότι αφ’ ενός μεν πρόκειται για κοινό έργο πολλών (οι νέοι έβαλαν τη διάθεση κι εγώ τον τρόπο) αφ’ ετέρου είναι μια προσπάθεια που την χαρακτηρίζει όχι η τέρψη η αισθητηριακή αλλά η μετοχή όλων μας σε βαθύτερα στρώματα αλήθειας πέραν του προφανούς.
Τι το ιδιαίτερο έχει η προσπάθειά σας, σε καιρούς που ο κινηματογράφος είναι ούτως ή άλλως προσιτός σε όλους -ακόμα και στο σπίτι μας μέσω του διαδικτύου- αλλά και η βόλτα στις κινηματογραφικές αίθουσες είναι πλέον απ’ τις αγαπημένες συνήθειες των νέων ανθρώπων;

Η συνεισφορά είναι στον τρόπο, στην επιλογή, στο πρόσωπο που θα σε χειραγωγήσει στην εμβάθυνση και όχι απλώς η παρακολούθηση. Η ιδιαιτερότητα λοιπόν της προσπάθειάς μας έγκειται σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι η επιλογή των ταινιών και το δεύτερο η εκγύμναση σ’ έναν άλλο τρόπο θέασης.

Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτές τις ιδιαιτερότητες;

Οι ταινίες που επιλέγουμε να δούμε δεν είναι συνήθως οι ταινίες που προβάλλονται στις κινηματογραφικές αίθουσες. Δεν αποτελούν τμήμα του λεγόμενου «εμπορικού κινηματογράφου» του οποίου το περιεχόμενο είθισται να είναι δράση, επιφανειακός συναισθηματισμός, ρηχό σενάριο και ένα χαρούμενο τέλος, επειδή ακριβώς δεν θέλει να στενοχωρήσει τον θεατή, να τον προβληματίσει, αλλά να τον διασκεδάσει. Επιλέγουμε λοιπόν έναν κινηματογράφο όχι θέασης αλλά μετοχής. Μια εικόνα που δεν εξαντλεί το νόημα αλλά το υπαινίσσεται, που δεν στοχεύει στον φθηνό και εύκολο εντυπωσιασμό, αλλά που τιμά και σέβεται τη λογικότητά σου, επενδύοντας στην αναζήτηση, στη δυνατότητα να διαλέγεσαι και να μην σιωπάς. Να εισέρχεσαι, και αναλαμβάνοντας την ευθύνη να γίνεσαι μέτοχος της ταινίας και όχι αποστασιοποιημένος θεατής της. Μετά λοιπόν από κάθε τέτοια προβολή ακολουθεί συζήτηση -πολλές φορές συναρπαστική- και αυτό είναι το δεύτερο στοιχείο ιδιαιτερότητας της προσπάθειάς μας.
Ο κινηματογράφος δηλαδή ως ποιμαντικό εργαλείο;


Ναι, γιατί όχι; Είδατε; Μας φαίνεται πολύ παράξενο η Εκκλησία να ασχολείται με τον κινηματογράφο.


Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και κάτι το συνηθισμένο.


Έχετε δίκιο, αλλά νομίζω πως δεν αρκεί πλέον να παραμένουμε μόνο στη διαπίστωση, πρέπει να αναζητήσουμε το γιατί. Η εύρεση αυτού του «γιατί» ίσως μπορέσει λίγο να μας ξεκολλήσει.
Γιατί λοιπόν φαντάζει τόσο παράξενος αυτός ο διάλογος Εκκλησίας και κινηματογράφου;

Φοβάμαι επειδή απαξιώνουμε κάθε «εξωεκκλησιαστική» Τέχνη, περιορίζοντας ταυτόχρονα τον Θεό εντός των δικών μας εκφραστικών τειχών, αδυνατώντας να αναγνωρίσουμε σ’ αυτές την πνοή του Παρακλήτου. Ίσως και επειδή τρέμουμε στη συνειδητοποίηση ότι η έμπνευση και η έκπληξη (η Βασιλεία του Θεού δηλαδή) «αρθήσεται αφ’ ημών και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρποὺς αυτής». Μας ξαφνιάζει η σκέψη, ότι υπάρχουν φορές που άνθρωποι που αναζητούν, θα ανεβαίνουν προς τον Ιησού, «ζητούντες ιδείν αυτόν», και Εκείνος θα βεβαιώνει διαχρονικά πως μέσα από τη δική τους παρουσία θα εμπνέει και θα συνεχίζει να διατηρεί την έκπληξη της Βασιλείας Του ζωντανή. Ενώ ο Θεός θα εκπλήσσει κινηματογραφικά, ποιητικά, μουσικά κ.λ.π. με τρόπους που δεν υποψιαζόμαστε. Αναρωτιέμαι, μήπως είναι καιρός ν’ αλλάξουμε;

Με την Τέχνη ο άνθρωπος διαιώνια παλεύει τον θάνατο. Προσπαθεί να δημιουργήσει μια μεταϊστορική συνέχεια

Ο Γέροντας Σωφρόνιος θυμάμαι έλεγε κάπου «δεν μπορεί κανείς να ζει χριστιανικά με διαφορετικό τρόπο: είτε θα είναι εμπνευσμένος είτε αποκοιμισμένος μέσα στον κόσμο». Μιας και αναφερθήκατε πριν και στην ποίηση, ο Μίλτος Σαχτούρης σ’ ένα ποίημά του αναφέρει πως: «ο κινηματογράφος δεν αγαπά τον θάνατο». Ένας τέτοιος κινηματογράφος μπορεί να βρει τη θέση του μέσα στη σύγχρονη ενοριακή ποιμαντική δραστηριότητα;

Δεν είναι μόνο ο κινηματογράφος που δεν αγαπά τον θάνατο, αλλά γενικότερα η Τέχνη δεν τα ’χει καλά μαζί του. Διότι με την Τέχνη ο άνθρωπος διαιώνια παλεύει τον θάνατο και την ανυπαρξία, προσπαθώντας να δημιουργήσει μία μεταϊστορική συνέχεια. Επιμένει να φλερτάρει αδιάκοπα με την Ομορφιά· με την Ομορφιά όχι σαν αισθητική αντίληψη του παρόντος, αλλ’ ως εσχατολογική εν Θεώ πληρότητα. 
Η Τέχνη «είναι μία εξομολόγηση του ότι η ζωή δεν επαρκεί». Η πνευματική ζωή λοιπόν μέσα στο ενοριακό πλαίσιο είναι η προσπάθεια συνειδητοποίησης αυτής της αλήθειας, πως δεν μας φτάνει μια ζωή για να αγαπήσουμε, να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε. Είναι επιτακτική η ανάγκη της συνέχισης. Αυτή τη «συνέχεια» προσπαθούμε ήδη από τώρα να μεταλαμβάνουμε και η Τέχνη είναι ένα μέσον.

Οι νέοι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε μία τέτοια ποιμαντική δραστηριότητα;

Ανταποκρίνονται, αλλά θέλει χρόνο αρκετό για να μυηθούμε όλοι σε έναν άλλο τρόπο θέασης των πραγμάτων άρα και του κινηματογράφου. Ο κινηματογράφος που προβάλλουμε έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης (σαν την καλή λογοτεχνία) και σίγουρα -τουλάχιστον στην αρχή- χρειαζόμαστε κάποιον να μας δείξει τον τρόπο, να μας δώσει τα κλειδιά να ξεκλειδώσουμε την πρόσβασή μας στα βαθύτερα αυτά στρώματα κατανόησης.

Αποτέλεσμα αυτής της ποιμαντικής σας δραστηριότητας, αν δεν κάνω λάθος, είναι και το τελευταίο σας βιβλίο, μ’ ένα τίτλο που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητος: «και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα», από τις εκδόσεις «Γρηγόρη».

Είναι ουσιαστικά η θεολογική ανάλυση οκτώ ταινιών που είχα κατά καιρούς προβάλλει στη Νεανική Σύναξη του Ναού μου. Μέσα στην ανάλυση αυτή εμπεριέχονται και πολλά από το περιεχόμενο των συζητήσεων που επακολούθησαν αυτών των ταινιών.

Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο περισσότερο για το περιεχόμενό τους;

Το θέμα πάνω στο οποίο στοχάζεται είναι εκείνο της απουσίας και σιωπής του Θεού. Τα αδυσώπητα «γιατί» που στοιχειώνουν την ζωή μας, όταν το παράλογο και το κακό δείχνουν να επικρατούν και ο Θεός να μην παίρνει θέση. Κοινός παρονομαστής των ταινιών που αναλύονται είναι εκείνο του αναίτιου και πρόωρου χαμού των ανθρώπων, το αναπάντεχο του θανάτου, ο επώδυνος και μαρτυρικός τρόπος της εξόδου πολλών ανθρώπων απ’ τη ζωή, παρά τις όσες για «ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά τέλη» ικεσίες Τον είχαμε ανά τους αιώνες παρακαλέσει. Είναι αυτό το βασανιστικό δίπολο της απώλειας και απουσίας, των αγαπημένων αδελφών και του σπλαχνικού Πατέρα· το δίπολο που πάντα θα μας στοιχειώνει.
Άλλωστε είναι κάτι που μαρτυρείται και στον υπότιτλο: «ο κινηματογράφος της απουσίας του Θεού σε θεολογική παρακολούθηση». Θα θέλατε, κλείνοντας τη συνέντευξή μας αυτή να προσθέσετε και κάτι ακόμη;

Ο π. Δημήτριος Στανιλοάε θυμάμαι έγραφε κάπου: «Τα έργα της Τέχνης είναι έργο του Αγίου Πνεύματος: ένα ωραίο λογοτέχνημα, ένα ωραίο ποίημα, είναι έργα του Αγίου Πνεύματος, μα δεν αποτελούν ακόμα το πλήρωμα ολόκληρης της ποίησης που μπορεί να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος». Μην περιοριζόμαστε λοιπόν!Ο Θεός είναι το Ποίημα· σίγουρα δεν το γράφουμε, δημιουργώντας όμως το ανακαλύπτουμε.

Ευχαριστήσαμε τον πατέρα Βασίλειο, μαντεύοντας μετά την συζήτησή μας περισσότερο από πριν τον τόπο της τέχνης στη ζωή μας. Εάν η τέχνη είναι αυθεντική, είναι μια μελωδία του Θεού που περιέχει όλα τα στοιχεία της πίστης: την εσωτερικότητα, την πνευματικότητα και τους δεσμούς με τα μύχια της ψυχής.
___________
Σοφία Χατζή
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 16.01.2019
via

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

10 + 2 εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις τον Δεκέμβριο


#1 Νέα Αποκτήματα 2017-2018/ Time is Out of Joint/ The ballad of forgotten places

Σε συνέχεια της έκθεσης «Νέα Αποκτήματα 2014-2017» που παρουσιάστηκε πέρσι τέτοια εποχή, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ανοίγει ξανά τη συλλογή του. Ιστορικά και σύγχρονα έργα 22 καλλιτεχνών, τα οποία προέκυψαν από δωρεές καλλιτεχνών και σημαντικών Ελλήνων συλλεκτών (σημαντική συνεισφορά του Δάκη Ιωάννου) παρουσιάζονται από τις 4 του μηνός, δίνοντας μια ακόμα γεύση από την πολυαναμενόμενη νέα ταυτότητα του σημαντικού μουσείου. Μαζί τους, δύο επιπλέον εικαστικές «σειρήνες» καλούν τους φιλότεχνους της πόλης στο πλαίσιο πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Μετά από τη φιλοξενία ελληνικών έργων του ΕΜΣΤ στην Galleria Nazionale d’Arte Moderna e Contemporanea της Ρώμης, οκτώ βίντεο έργα έρχονται από την ιταλική γκαλερί στην Αθήνα με τίτλο «Time is Out of Joint», τα οποία χαρακτηρίζονται από τη χρήση της εικόνας σε κίνηση και την εναλλαγή στοιχείων τεκμηρίωσης με τα ίδια τα φιλμ των καλλιτεχνών. Επίσης, η εγκατάσταση των Botto & Bruno, «The ballad of forgotten places», περιμένει τους επισκέπτες· «ένα έργο πηγάζει από την ανάγκη για προστασία και φροντίδα ορισμένων απομακρυσμένων περιοχών, καθώς και από την ανάγκη να διατηρηθεί η μνήμη τους», όπως αναφέρουν οι καλλιτέχνες.

i Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Χώρος Περιοδικών Εκθέσεων ΕΜΣΤ(-1) | 4/12-19/1 | Τρ.-Κυρ.: 11 π.μ.-7 μ.μ. | Γενική είσοδος: € 5, μειωμένο εισιτ.: € 3.


#2 Ένα Λεπτό Αθήνα

Αν είχες μονάχα ένα λεπτό για να αποτυπώσεις την Αθήνα, τι θα βιντεοσκοπούσες; Τα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη ξεκίνησαν ένα open call το περασμένο καλοκαίρι – τα αποτελέσματα του οποίου έρχονται εκτίθενται τώρα στο μουσείο της Πειραιώς. Σε επιμέλεια του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου, το πρωτότυπο project «Ένα Λεπτό Αθήνα» παρουσιάζει τις καλύτερες συμμετοχές, που αποτύπωσαν με οικονομία και ποικιλία, την αρχιτεκτονική προσωπικότητα της πόλης μας: μνημεία και εμβληματικά κτήρια, ερείπια και ημιτελή κτίσματα, όπως και αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες συμπυκνώνονται σε short films ή video art συμμετοχές. Εγκαίνια την Τετάρτη, 5 Δεκεμβρίου (8 μ.μ.)

i Μουσείο Μπενάκη – Κτίριο Πειραιώς | 5/12-5/1 | Πέμ., Κυρ.: 10 π.μ.-6 μ.μ., Παρ., Σάβ.: 10 π.μ.-10 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη.

#3 Μετά τη Βαβέλ
Μερικούς μήνες ύστερα από τον «Τελευταίο αναγνώστη», την πρώτη ενότητα της τριλογίας «Η άγραφη βιβλιοθήκη» που αφενός είχε μεταμορφώσει τον Κήπο του Μεγάρου σε ένα video-art αναγνωστήριο και αφετέρου είχε εγκαινιάσει το annexM, το νεοσύστατο κέντρο για τις εικαστικές τέχνες στο Μέγαρο, έρχεται το δεύτερο μέρος της τριλογίας. Υπό την επιμέλεια της Άννας Καφέτση, περίπου εκατό έργα απλώνονται στα τέσσερα επίπεδα του χώρου (και την αυλή), φέρνοντας είκοσι πέντε διεθνείς καλλιτέχνες στην ίδια αφήγηση. Έργα ζωγραφικής, σχέδια, γλυπτά, εγκαταστάσεις και βιντεοεγκαταστάσεις, ηχητικά έργα και performances μιλούν για τα βιβλία και τα κείμενα μέσα από τη φυσική, υβριδική ή άυλη μορφή τους, και συνολικά στήνουν μια πολυδαίδαλη μεταμπορχεσιανή Βιβλιοθήκης της Βαβέλ. Μοναδική συμβουλή: ακολούθησε το επιδαπέδιο νήμα.

i Μέγαρο Μουσικής | 5/12-10/3 | Δευτ.-Κυρ.: 7-11 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη.

#4 Karma Mechanics
Μόνο αν αντιληφθούμε τα ρομποτικά τελετουργικά της καθημερινότητάς μας, θα μπορέσουμε να σπάσουμε το καλούπι. Ύστερα από αρκετές ατομικές/ομαδικές εκθέσεις και συμμετοχές σε διεθνείς εικαστικούς θεσμούς (Documenta 14, 3η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης κα), ο Άγγελος Πλέσσας φέρνει τη νέα του ατομική έκθεση στη γκαλερί The Breeder και μελετά τις ανθρώπινες λούπες. Δημιουργώντας ένα περιβάλλον χωρισμένο στις ενότητες της επιστήμης, της φύσης και της πνευματικότητας, ο δημιουργός συνθέτει ουτοπικά και δυστοπικά σενάρια της μετα-τεχνολογικής εποχής μέσα από νέα μέσα, όπως ιστοσελίδες, βίντεο κά. Από την Παρασκευή, 7 του μηνός (εγκαίνια στις 8 μ.μ.), βουτάμε σε ένα τόσο ιερό όσο και ανίερο τόπο.

i The Breeder | 7/12-26/1 | Τρ.-Παρ.: 12 μ.-8 μ.μ., Σάβ.: 12μ.-6 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη.

#5 Αόρατη πόλη
Συγκερασμός καλλιτέχνη και τεχνίτη, δημιουργού και επιχειρηματία, ο Θανάσης Μπίρλης έχει πειραματιστεί κατά καιρούς με μικρογλυπτά-έντομα από χρησιμοποιημένα γυαλιά οράσεως και ηλίου, αλλά και ζωγραφικές αποτυπώσεις μεικτής τεχνικής. Αυτήν τη φορά, στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου Ηρακλειδών φέρνει φωτογραφίες από την αόρατη Αθήνα, αποτυπωμένες πάνω σε φύλλα αλουμινίου. Από την Τετάρτη 12 του μηνός, κάδρα από τα απομεινάρια του παρελθόντος σε μία πρωτεύουσα που βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση και αλλαγή παρουσιάζουν ένα αισθαντικό οδοιπορικό. Επεξεργασμένες με μικρές εκρήξεις χρωμάτων και φωτός, οι φωτογραφίες φέρνουν τη γλυκερή γοητεία της φθοράς.

i Μουσείο Ηρακλειδών | 12/12-13/1 | Τετ.-Κυρ.: 12 μ.-6 μ.μ. | Είσοδος κτιρίου (περιοδική έκθεση και τμήμα μόνιμης συλλογής): € 4, Γενική είσοδος δύο κτιρίων (σύνολο μόνιμων και περιοδικών εκθεμάτων): € 7, μειωμένο εισίτ.: € 5.

#6 Κρήτη. Αναδυόμενες πόλεις: Άπτερα - Ελεύθερνα – Κνωσός
Η πολυαναμενόμενη αρχαιολογική έκθεση του μουσείου Κυκλαδικής, που απ’ όταν ανακοινώθηκε εξίταρε τη φαντασία μας, έρχεται από τις 12 του μηνός. Σε συνδιοργάνωση με τις Περιφερειακές Διευθύνσεις του ΥΠ.ΠΟ.Α. (Εφορείες Αρχαιοτήτων Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου), το χρονικό τριών βαρυσήμαντων αλλά ξεχασμένων κρητικών πόλεων έρχεται στο προσκήνιο. Μέσα από παλιά και νέα ευρήματα, η Άπτερα, η Ελεύθερνα και Κνωσός ζωντανεύουν μέσα από πεντακόσιες περίπου αρχαιότητες κάθε είδους, ακολουθώντας τη γέννηση, την εξέλιξη και την εγκατάλειψή τους. «Πόλεις που “αναγεννώνται”, πόλεις που ξαναζωντανεύουν και ξανανασαίνουν μέσα από “κατοίκους” που δεν τις κατοικούν, αυτούς που ονομάζονται επισκέπτες», όπως αναφέρει ο Διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Kαθηγητής Νίκος Σταμπολίδης.

i Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (κεντρικό κτίριο στη Νεοφύτου Δούκα) | 12/12-30/4 | Δευτ., Τετ., Παρ.-Σάβ.: 10 π.μ.-5 μ.μ., Πέμ.:10 π.μ.-8 μ.μ., Κυρ.: 11 π.μ.-5 μ.μ. | Γενική είσοδος: € 7, μειωμένο εισίτ.: € 3,5.

#7 Τα Ωραία του Πέραν


Ύστερα από την παρουσίασή της σε Κωνσταντινούπολη και Ξάνθη, η έκθεση που εξερευνά το κοσμοπολίτικο αποτύπωμα της Κωνσταντινούπολης έρχεται στην Αθήνα. Από τις 12 Δεκεμβρίου στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», έργα δεκαπέντε συνολικά εικαστικών –πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες και βιντεο-εγκαταστάσεις– εστιάζουν σε διαφορετικές μνήμες της Κωνσταντινούπολης, από καθημερινές εικόνες και αστικά αρχιτεκτονήματα μέχρι κειμήλια και χρησιμοποιημένους χάρτες, επιχειρώντας να ανασυστήσουν το φορτισμένο σημείο συνάντησης Ανατολής και Δύσης. Σε επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού, η εικαστική σύνθεση που πήρε τον τίτλο της από το δημοφιλές μελόδραμα του Τυμφρηστού «Η Ωραία του Πέραν» (1920) πλαισιώνεται από παράλληλες δράσεις, όπως διαλέξεις στρογγυλές τράπεζες, συνομιλίες και ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και θεματικές ξεναγήσεις από τους καλλιτέχνες.

i Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» | 12/12-10/3 | Τρ.-Τετ: 9 π.μ.-1.30 μ.μ., Παρ.: 9 π.μ.-8 μ.μ., Σάβ.: 11 π.μ.-4 μ.μ., Κυρ.: 11 π.μ.-6 μ.μ. | Γενική είσοδος: € 3.

#8 Marisa Merz

Εάν στα μέσα αυτού του έτους, στη γκαλερί Bernier/Eliades, ο αυτοδίδακτος Ιταλός Giovanni Anselmo μίλησε για τη δική του arte povera μέσα από ακτίνες προβολής, μαγνητικές βελόνες και αποχρώσεις του μπλε, τώρα έρχεται η (μοναδική) γυναίκα-πρωταγωνίστρια του ιστορικού κινήματος, (επίσης) Ιταλίδα, Marisa Merz. Ακολουθώντας τη χρήση καθημερινών και οργανικών ασυνήθιστων υλικών, όπως χάλκινο σύρμα, πηλός και κερί, η δημιουργός αντιτάχθηκε στην καταναλωτική κουλτούρα και τον προηγμένου καπιταλισμού και πρόταξε την ένωση ζωής και τέχνης. Στην ατομική της έκθεση που φιλοξενείται από 13 του μηνός (εγκαίνια στις 8 μ.μ.) στο νεοκλασικό της ιστορικής γκαλερί στο Θησείο, παρουσιάζονται έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και έργα σε χαρτί που αναδεικνύουν το ρόλο της Merz στην arte povera.

i Bernier/Eliades | 13/12-7/2 | Τρ.-Παρ.: 10:30 π.μ.-6.30 μ.μ., Σάβ.: 12 μ.-4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη.

#9 Citizen Alien

Το 1968 η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Μεξικό δίνει εντολή σε χιλιάδες στρατιώτες και μέλη της παραστρατιωτικής ομάδας «Battilion Olympia» να εισβάλουν στο σημαντικότερο πανεπιστήμιο της χώρας για να καταστείλουν κινητοποιήσεις φοιτητών που στρέφονταν ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική. Στους χώρους του πανεπιστημίου, η ουρουγουανή ποιήτρια Αλκίρα Σκαφό, χωρίς άδεια παραμονής στο Μεξικό, αποφασίζει την ώρα της εισβολής να μην τραπεί σε φυγή, παρά να παραμείνει έγκλειστη σε ένα αποχωρητήριο ως πράξη διαμαρτυρίας. Σημαντική αλλά άγνωστη στους περισσότερους, η ιστορία της συγκεκριμένης γυναίκας-σύμβολο έρχεται στο προσκήνιο με την ελληνο-σύρια περφόρμερ Ραφίκας Σαουίς. Αφού ταξίδεψε στο Μεξικό και μελέτησε την ιστορία της, η καλλιτέχνιδα παρουσίασε την περφόμανς «Citizen Alien» – η ψηφιακή καταγραφή της οποίας μας περιμένει στο κατάστημα επί της οδού Τοσίτσα στα Εξάρχεια (έως 15/12), ιδιοκτησίας της ΑΣΚΤ. Στο πλαίσιο της έκθεσης, παράλληλες δράσεις λαμβάνουν χώρα.

i Τοσίτσα 5 και Νοταρά | Έως 15/12 | Δευτ.-Κυρ.: 12 μ.-8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη.

# 10 CheapArt Athens 2018
Το καθιερωμένο τσιπάρτιο ραντεβού του έτους έρχεται μια ανάσα πριν την καρδιά των Χριστουγέννων, από τις 14 ως τις 23 Δεκεμβρίου. Στο γνωστό γωνιακό νεοκλασικό κτίριο πάνω στην πλατεία Εξαρχείων, το εικαστικό εγχείρημα που εδώ και 24 χρόνια προωθεί την αμεσότητα δημιουργού-κοινού και πλέον αριθμεί αρκετά πρωτοποριακά εγχειρήματα στο ενεργητικό του, ρωτάει φέτος «Μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά;» – τη διαφορά που έχει εισάγει το δικό τους μοντέλο προώθησης σύγχρονης τέχνης. Στην έκθεση συμμετέχουν περισσότεροι από 75 καλλιτέχνες με νέες ενότητες από την προσωπική τους δουλειά, ενώ προγραμματίζονται συγκεκριμένα artists talks, όπου εικαστικοί θα συνομιλήσουν με το φιλότεχνο κοινό και θα παρουσιάσουν την οπτική τους. Επίσης, για πρώτη φορά, στήνεται ένα πρωτότυπο μουσικο-εικαστικό event το βράδυ των εγκαινίων (14/12, 8 μ.μ.), στο Διπλό Café στην πλατεία Εξαρχείων, όταν εικαστικοί θα δημιουργήσουν ένα ιδιαίτερο installation χώρου, που θα πλαισιώσει ένα DJ lineup

i Cheap Art | 14-23/12 | Δευτ.-Κυρ.: 2 π.μ.-9 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη | Artists Talks: Τετ.-Παρ. (19-21/12): 7.30 μ.μ.

#11 State Affairs Folder #4: Assume your own representative space/ Forms of Freedom

Η State of Concept κλείνει το μάτι ξανά στους θεατές του φιλμικού πειραματικού (και όχι μόνο) με ένα διπλό ραντεβού στο Κουκάκι. Από τη μία, στην ατομική έκθεση που φιλοξενείται στο υπόγειο του State Affairs στη Τούσα Μπότσαρη 19, η Βιετναμέζα Trinh Minh-ha, συγγραφέας, θεωρητικός και σκηνοθέτης, έρχεται με τρία ξεχωριστά έργα που σπάνε το φορμά: από ένα αντι-ντοκιμαντερίστικο μοντάρισμα φευγαλέων εικόνων από τη Σενεγάλη χωρίς αφήγηση, ένα παιχνίδι ανάμεσα σε σκηνοθετημένες όσο και τις πραγματικές συνεντεύξεις, όπως και ένα λυρικό δοκίμιο που συνδυάζει μύθους, παραστάσεις, εικόνες της σύγχρονης ζωής του Βιετνάμ. Από την άλλη, η πρώτη ατομική έκθεση του Rojava Film Commune (Κινηματογραφική Κομμούνα της Ροζάβα), ενός συλλόγου κινηματογραφιστών που εδώ και μερικά χρόνια κινείται ακτιβιστικά και αποτυπώνει τους καθημερινούς αγώνες των κατοίκων στην αυτόνομη περιοχή Rojava (όπου και εδρέυει), μας περιμένει στον κεντρικό χώρο της State. Η «Forms of Freedom» έχει ήδη προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ και περιλαμβάνει μια επιλογή έργων από το μεγάλο αρχειακό κινηματογραφικό υλικό του συλλόγου. Και οι δύο εκθέσεις συνεχίζονται για όλο το μηνα.

i State Affairs & State of Concept | Έως 2/2 | Τετ.-Παρ.: 4.30-8.30 μ.μ., Σάβ.: 1-5 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη

#12 Εγκιβωτισμός – Mappemonde
Τι συμβαίνει όταν σύμβολα, μυστικιστικά σχήματα και φως μπερδεύουν το υποκείμενο με το χώρο, την ατομική με τη συλλογική μνήμη; Η γκαλερί Citronne του Πόρου προσεδαφίζει το εικαστικό της αδελφάκι στο κέντρο της πόλης, σε ένα αστικό διαμέρισμα πολυκατοικίας του ’60 στο Κολωνάκι, ξεκινώντας την εδώ πορεία της με μια πολύ δυνατή πρόταση. Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή της στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο, η διάσημη γλυπτική μεταπολεμική εγκατάσταση του σπουδαίου Γιώργου Λάππα ανοίγεται ξανά στο κοινό. Στο Κολωνάκι, Πατριάρχου Ιωακείμ 19, ένα μυστικιστικό οροθετημένο πεδίο μνήμης με αμέτρητα μικρά, μεταλλικά στοιχεία διαφορετικών σχημάτων και συμβόλων περιμένει να μας βυθίσει σε μία αφήγηση μεταξύ προσωπικών βιωμάτων και οικουμενικής μνήμης. Στον μεγάλο κατάλογο της έκθεσης έχει ενταχθεί το ανέκδοτο «Μυστικό Βιβλίο» του Γιώργου Λάππα – μία συλλογή από άγνωστο αρχειακό υλικό γύρω από την εγκατάσταση (αυτόγραφες σημειώσεις, καταλογικές παραθέσεις, σκίτσα κά). Συνεχίζεται για όλο το μήνα.

i Citronne (Πατριάρχου Ιωακείμ 19, 4ος όροφος) | 2107235226 | Έως 28/2 | Είσοδος ελεύθερη.

20+1 σπουδαίες γυναίκες μίλησαν για τη γυναίκα

8 Μαρτίου σήμερα κι η μέρα έχει κλίμα εορταστικό και άρωμα γυναίκας. Κάθε γυναίκα γιορτάζει για τα δικαιώματά της, από το δικαίωμα ψήφου μ...