Το δεντρόσπιτο που βγήκε από τα όνειρά μας, μάς υποδέχεται στο Airbnb. «Σκαρφαλωμένο» ψηλά, με θέα 360 μοιρών, και γύρω του πευκοδάση, ελαιώνες, κοιλάδες και θάλασσα.
Φιλοξενεί έως 4 άτομα και το αγαπημένο μας κατοικίδιο είναι ευπρόσδεκτο. Σε απόσταση μόλις 20 χλμ από την Αρχαία Ολυμπία, φτιαγμένο από ζεστό ξύλο, με πολλά παράθυρα για να κοιμόμαστε κάτω απ’ τ’ αστέρια. Θέλουμε να ζήσουμε εκεί μέσα.
Τρίτη 31 Ιουλίου 2018
Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018
Μια πάπια με 76 μικρά παπάκια στη σειρά
Το ασυνήθιστο θέαμα μιας μητέρας πάπιας που ακολουθείται από 76 παπάκια έχει εντυπωσιάσει τους χρήστες του διαδικτύου, μετά από τις ερασιτεχνικές φωτογραφίες που δημοσίευσε ο φωτογράφος Brent Cizek στο λογαριασμό του στο Instagram.
Το βίντεο μάλιστα, που συνοδεύει τις φωτογραφίες καθιστά σαφές πόσο εντυπωσιακό είναι αυτό το… κατόρθωμα για την μαμά πάπια, να οδηγεί μια τεράστια ομάδα νεογέννητων μωρών.
Το θέαμα τραβήχτηκε στη λίμνη Μπεμίζι στη Μινεσότα και προβλημάτισε κάποιους για το πώς αυτή η πάπια απέκτησε όλα αυτά τα μικρά και για το τι θα γίνει με τα παπάκια όταν μεγαλώσουν.
Κυριακή 29 Ιουλίου 2018
Κλιμτ από προτζέκτορα
Το Atelier des Lumières (Εργαστήριο των Φώτων) είναι το πρώτο ψηφιακό μουσείο Καλών Τεχνών της γαλλικής πρωτεύουσας. Και ήδη από τον τίτλο του «παίζει» σε διπλό ταμπλό: από τη μια, η σύγχρονη τεχνολογία και, από την άλλη, η παραδοσιακή διάσταση που κουβαλάει η εκφραση Η Πόλη του Φωτός.
Τοποθετημένο σ' ένα πρώην χυτήριο στο 11ο διαμέρισμα, λειτουργεί με τη διαχείριση του Culturespaces, ενός γαλλικού ιδρύματος μουσείων το οποίο ειδικεύεται στην έκθεση έργων μεγάλων διαστάσεων.
Πριν από λίγες εβδομάδες άνοιξε κι επίσημα τις πόρτες του για το κοινό με την έκθεση «La halle» στον κεντρικό του χώρο που είναι αφιερωμένη στον Γκούσταβ Κλιμτ και τον αιώνα της βιεννέζικης ζωγραφικής. Εδώ ο επισκέπτης θα βρει επίσης έργα του Εγκον Σίλε και του Φρίντριχ Στοβάσερ, περισσότερο γνωστού ως Χούντερβασερ.
Στη μικρότερη αίθουσα, το Στούντιο όπως το ονομάζουν, φιλοξενούνται πίνακες νέων καλλιτεχνών που καταπιάνονται με την τεχνητή νοημοσύνη και τις ψηφιακές εγκαταστάσεις. Χρησιμοποιώντας οπτικά και ηχητικά εφέ οι δημιουργοί μεταμορφώνουν τους καμβάδες σε τρισδιάστατες ζωγραφικές. Το μέσο τους είναι 140 προτζέκτορες που γεμίζουν τους ύψους 10 μέτρων τοίχους των συνολικά 3.300 τετραγωνικών μέτρων του κτιρίου με σκιές και φώτα.
Αυτές οι διαφορετικές εικόνες συνθέτουν ένα πανόραμα που κινείται στον χώρο. Η παρουσίαση ολοκληρώνεται με μουσικά κομμάτια γνωστών κλασικών συνθετών όπως Βάγκνερ, Σοπέν και Μπετόβεν. Ολα τους έχουν συρραφεί μέσω ενός ειδικού ηχητικού συστήματος με 50 ηχεία που ντύνουν με μελωδίες την εμπειρία της επίσκεψης στο μουσείο.
Το μέγεθος των ψηφιακών εκθεμάτων και το εκτόπισμά τους πάνω στους τοίχους είναι σίγουρα το πιο εντυπωσιακό στοιχείο αυτής της φουτουριστικής έκθεσης που ενεργοποιεί σχεδόν όλες τις αισθήσεις των επισκεπτών. Ωστόσο, ο στόχος της φαίνεται πως είναι διττός και ξεφεύγει αρκετά από τα τρικ του εντυπωσιασμού. Ο βασικός είναι φυσικά η προβολή των κομματιών της σύγχρονης τέχνης με ολόκληρο τον προβληματισμό που τα συνοδεύει. Παράλληλα βέβαια, το «La halle» χάρη στις καινούργιες τεχνολογίες που επιστρατεύει γίνεται πόλος έλξης για το νεανικό κοινό. Παίζοντας με το φως των έργων, ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν το συνειδητοποιούν, εισέρχονται βήμα βήμα στο σύμπαν της σύγχρονης τέχνης μ' έναν σαφώς πιο ευχάριστο και διαδραστικό τρόπο.
«Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν για τον πολιτισμό όπως στο παρελθόν. Οι πρακτικές εξελίσσονται και οι οργανισμοί που τον προσφέρουν πρέπει να συμβαδίζουν μ' αυτές. Το πάντρεμα της τέχνης και της ψηφιακής τεχνολογίας είναι κατά τη γνώμη μου το μέλλον της διάδοσης της τέχνης στις μελλοντικές γενιές», τονίζει στον «Guardian» ο Μπρούνο Μονιέ, πρόεδρος του Culturespaces.
O ευκάλυπτος ουράνιο τόξο
Είναι το μοναδικό είδος ευκαλύπτου που ευδοκιμεί στο βόρειο ημισφαίριο και το ύψος του φτάνει τα 70 μέτρα.
Δημιουργικές διαβάσεις στους δρόμους!
Ένας Γάλλος καλλιτέχνης του δρόμου με το ψευδώνυμο OakOak εκπλήσσει ευχάριστα τους συμπολίτες του με μια πολύ απλή αλλά συνάμα εμπνευσμένη κίνηση.
Ο OakOak ενσωματώνει με μαεστρία την τέχνη του στο καθημερινό περιβάλλον, δίνοντας σε διάφορα αντικείμενα νέες, διαφορετικές έννοιες. Με… καμβά το δρόμο και τις λευκές λωρίδες καταφέρνει να δημιουργήσει διασκεδαστικούς χαρακτήρες και καταστάσεις.
Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018
Δεν συμβαίνουν όλα για κάποιο λόγο
"Για όλους εσάς εκεί έξω που βιάζεστε με ευκολία να πείτε "καταλαβαίνω" όταν μιλάς με έναν γονιό που έχει χάσει το παιδί του, απλώς επειδή κι εσύ έχεις ένα παιδί, ή "όλα γίνονται για κάποιο λόγο", κλείστε και λίγο το στόμα σας, επιτέλους!!!!
Να είστε σίγουροι πως δεν έχετε ιδέα τι θα πει πόνος αν δεν έχετε χάσει το παιδί σας....Εύκολο να λες στον άλλο ο Θεός ήθελε άλλον έναν άγγελο, αν βέβαια πρόκειται για το παιδί άλλου κι όχι βέβαια για το δικό σου...." Και δεν καταλαβαίνετε απολύτως τίποτα οι περισσότεροι από εσάς!!!!
Είστε στην αρχή για λίγο κοντά- όπως εσείς βέβαια -ορίζετε το κοντά, στον γονιό που πενθεί και μετά εξαφανίζεστε ή εμφανίζεστε μόνο όταν έχετε προβλήματα δικά σας και θέλετε να είστε με καποιον που είναι χειρότερα από εσάς....Πόσο μικρό εκ μέρους σας....
Να ξέρετε οτι αυτός που πονάει πολύ, μαθαίνει και να ξεχωρίζει τους αληθινούς από τους ψεύτικους φίλους....Και είναι μεγαλη χαρά να απαλλαγεί απο εσάς που είχατε μια έτοιμη απάντηση για όλα.
Δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις για όλα!!! Αλλά αυτό για να το νιώσεις και να το πράξεις πρέπει να είσαι Άνθρωπος...με κεφαλαίο Α.
Να είστε σίγουροι πως δεν έχετε ιδέα τι θα πει πόνος αν δεν έχετε χάσει το παιδί σας....Εύκολο να λες στον άλλο ο Θεός ήθελε άλλον έναν άγγελο, αν βέβαια πρόκειται για το παιδί άλλου κι όχι βέβαια για το δικό σου...." Και δεν καταλαβαίνετε απολύτως τίποτα οι περισσότεροι από εσάς!!!!
Είστε στην αρχή για λίγο κοντά- όπως εσείς βέβαια -ορίζετε το κοντά, στον γονιό που πενθεί και μετά εξαφανίζεστε ή εμφανίζεστε μόνο όταν έχετε προβλήματα δικά σας και θέλετε να είστε με καποιον που είναι χειρότερα από εσάς....Πόσο μικρό εκ μέρους σας....
Να ξέρετε οτι αυτός που πονάει πολύ, μαθαίνει και να ξεχωρίζει τους αληθινούς από τους ψεύτικους φίλους....Και είναι μεγαλη χαρά να απαλλαγεί απο εσάς που είχατε μια έτοιμη απάντηση για όλα.
Δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις για όλα!!! Αλλά αυτό για να το νιώσεις και να το πράξεις πρέπει να είσαι Άνθρωπος...με κεφαλαίο Α.
Ο Tim Laurence, είχε γράψει ένα πολύ διεισδυτικό άρθρο, στο οποίο πραγματευόταν το κατά πόσον είναι δυνατό να βοηθήσουμε κάποιον, τον οποίο θρηνεί. Υποστηρίζει, ότι πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί με αυτά που λέμε σε έναν άνθρωπο, ο οποίος βιώνει μια προσωπική και δυσβάσταχτη απώλεια. Είναι προτιμότερο να μην πούμε τίποτα από το να πούμε κάποιες τυπικές φράσεις, που μπορεί να πληγώσουν περισσότερο.
Ο ίδιος είχε βιώσει μια τεράστια προσωπική απώλεια σε αρκετά νεαρή ηλικία. Οπότε, οι σκέψεις είναι ιδέες είναι ιδιαίτερα πρόσφορες για σκέψη. Ρίξτε μια ματιά.
“Ακούω ένα άντρα να λέει μια ιστορία. Μια φίλη του είχε ένα πολύ σοβαρό τροχαίο ατύχημα και τώρα ζει ως παραπληγική. Πολλές από τις ελπίδες της έχουν εξανεμιστεί. Το έχω ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν σταματάει να με σοκάρει: Της λέει, ότι νομίζει πως η τραγωδία της οδήγησε σε θετικές αλλαγές στην ζωή της. Προφέρει τις λέξεις, που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από ψυχολογική, συναισθηματική και πνευματική βία:
“Όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν”
Της λέει, ότι ήταν κάτι που έπρεπε να συμβεί για να ωριμάσει.Όμως, ακριβώς αυτές οι βλακείες είναι που καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές. Και είναι κατηγορηματικά ψευδείς.
Έχοντας δουλέψει για πολλά χρόνια ως σύμβουλος με ανθρώπους που υποφέρουν, εξακολουθεί να με εκπλήσσει, ότι αυτοί οι μύθοι εξακολουθούν να υφίστανται παρά το γεγονός ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από κοινοτοπίες μεταμφιεσμένες ως σοφίες. Και το χειρότερο από όλα είναι, ότι μας κρατά μακριά από το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε, όταν έρθουν τα πάνω κάτω στην ζωή μας, δηλαδή να θρηνήσουμε.
Η πραγματικότητα έχει ως εξής: Όπως πολύ εύστοχα είχε πει η μέντοράς μου, Megan Divine: “Κάποια πράγματα στην ζωή δεν μπορούν να διορθωθούν. Μπορούν μόνο να κουβαληθούν.” Η διαδικασία του θρήνου είναι εξαιρετικά επώδυνη. Η θλίψη δεν συμβαίνει μόνο, όταν κάποιος πεθαίνει. Όταν καταρρέουν οι σχέσεις μας, θρηνούμε. Όταν οι ευκαιρίες γκρεμίζονται, θρηνούμε. Όταν οι ασθένειες μας καταστρέφουν, θρηνούμε. Το να χάνεις το παιδί σου δεν μπορεί να διορθωθεί. Το να διαγιγνώσκεσαι με μια ανίατη ασθένεια δεν μπορεί να διορθωθεί. Το να προδίδεσαι από έναν κοντινό σου άνθρωπο δεν μπορεί να διορθωθεί. Αυτές τις καταστάσεις μπορούμε μόνο να τις κουβαλάμε μέσα μας.
Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής:
Εάν έχετε έρθει αντιμέτωποι με μια τραγωδία και κάποιος σας λέει μ’οποιονδήποτε τρόπο, ότι η τραγωδία σας ήταν γραφτό να γίνει. Ότι θα σας κάνει ένα καλύτερο άνθρωπο. Ότι αν αναλάβετε την ευθύνη γιαυτό η κατάσταση θα διορθωθεί.
Ότι συνέβη για κάποιο λόγο.
Έχετε κάθε δικαίωμα να τον απομακρύνετε από την ζωή σας. Ναι, η καταστροφή μπορεί μελλοντικά να οδηγήσει στην ωρίμανση, αλλά πολύ συχνά δεν το κάνει. Συχνά καταστρέφει ζωές. Εν μέρει, δηλαδή, αφού έχουμε αντικαταστήσει τον θρήνο με τις συμβουλές. Με τις κοινοτοπίες.
Τώρα ζω μια φανταστική ζωή. Νιώθω ευλογημένος για τις ευκαιρίες, που παρουσιάστηκαν στον δρόμο μου και για τον αντισυμβατικό τρόπο ζωής, που δημιούργησα για τον εαυτό μου. Αλλά δεν με έκανε η απώλεια καθαυτή έναν καλύτερο άνθρωπο. Στην πραγματικότητα, κατά κάποιο τρόπο με έχει σκληρύνει. Ενώ ή απώλεια με έχει κάνει αρκετά ευαισθητοποιημένο και συμπονετικό στον πόνο των άλλων, ταυτόχρονα με έχει μάθει να κρύβομαι καλύτερα. Έχω μια πιο κυνική άποψη για την ανθρώπινη φύση και μεγαλύτερη ανυπομονησία με τους ανθρώπους, που δεν είναι εξοικειωμένοι με το τι ζημιά προκαλεί η απώλεια στους ανθρώπους.
Πάνω από όλα με στοιχειώνει σε όλη μου την ζωή η διάχυτη ενοχή του επιζώντα. Εν ολίγοις, ο πόνος μου δεν έφυγε ποτέ, απλά έμαθα να τον διοχετεύω στην δουλειά μου με τους άλλους. Αλλά, το να πούμε, ότι η απώλεια που βίωσα, όλες αυτές οι αναμνήσεις που στερήθηκα και όλος ο πόνος που ένιωσα, έγιναν για να μπορέσουν να αναδυθούν τα ταλέντα μου, είναι το τουλάχιστον ανήκουστο.
Πολύ απλά δεν πρόκειται να το κάνω αυτό. Δεν πρόκειται να υποθέσω, ότι ο Θεός με επέλεξε για να περάσω ό,τι πέρασα, απλά για να μπορώ να κάνω αυτό που κάνω τώρα. Και σίγουρα δεν πρόκειται να προσποιηθώ, ότι τα κατάφερα απλά επειδή ήμουν δυνατός, ότι έγινα “επιτυχημένος”, επειδή “ανέλαβα την ευθύνη”. Νομίζω, ότι οι άνθρωποι λένε στους άλλους, ότι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη, όταν δεν είναι διατεθειμένοι να τους κατανοήσουν. Η κατανόηση είναι δυσκολότερη από τις φλυαρίες.
Το να λες σε κάποιον να “αναλάβει την ευθύνη” για την απώλειά του είναι μια μορφή καλοπροαίρετου αυνανισμού.
Είναι το αντίθετο του εμπνευσμένου πορνό: Είναι υποκριτικό πορνό. Προσωπική ευθύνη σημαίνει, ότι υπάρχει κάτι για το οποίο μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη. Δεν μπορείς να πάρεις την ευθύνη, όταν σε έχουν βιάσει ή όταν χάνεις το παιδί σου.Αναλαμβάνεις την ευθύνη για το πως θα ζήσεις από κει και πέρα, για το πως θα διαχειριστείς τους φόβους σου, αλλά όχι για το αν θα θρηνήσεις ή όχι. Δεν είμαστε τόσο έξυπνα ή τόσο ισχυρά όντα. Όταν η κόλαση μας επισκέπτεται, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον θρήνο.
Για αυτό ακριβώς όλες αυτές οι κοινότοπες εκφράσεις είναι άκρως επικίνδυνες: Όταν τις λέμε σε αυτούς που ισχυριζόμαστε, ότι αγαπάμε αυτόματα τους αφαιρούμε το δικαίωμα να θρηνήσουν. Στην ουσία, τους αρνούμαστε το δικαίωμα να είναι άνθρωποι. Κλέβουμε λίγη από την ελευθερία τους, ακριβώς όταν την χρειάζονται περισσότερο, επειδή είναι εύθραυστοι και απελπισμένοι.
Έχω θρηνήσει αρκετές φορές στην ζωή μου. Έχω γεμίσει με τόση θλίψη που σχεδόν με σκότωσε. Οι μόνοι που βοήθησαν ήταν όσοι ήταν απλά εκεί για μένα. Μου έδειχναν την αγάπη τους με την σιωπή, με την θέληση τους να υποφέρουν σιωπηλά δίπλα μου. Με αγάπησαν με την επιθυμία τους να είναι τόσο κατεστραμμένοι όσο και εγώ. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα πόσο σημαντικό είναι αυτό.
Η λύτρωση και η μεταμόρφωση μπορεί να συμβούν, μόνο αν θρηνήσεις. Η θλίψη από μόνης της δεν είναι εμπόδιο. Τα εμπόδια έρχονται αργότερα. Οι επιλογές που πρέπει να κάνουμε και να βρούμε έναν τρόπο να ζήσουμε μαζί με την απώλεια. Η κοινωνία αντιμετωπίζει τον θρήνο ως μια ασθένεια που πρέπει να θεραπευτεί. Έχουμε κάνει τα πάντα για να αποφύγουμε ή να αγνοήσουμε την θλίψη. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Να περιτριγυριζόμαστε από κοινοτοπίες και όχι από ανθρώπους.
Οπότε τι λέμε αντί για “όλα για κάποιον λόγο γίνονται;”
Το τελευταίο πράγμα που θέλει να ακούσει ένας άνθρωπος που θρηνεί, είναι συμβουλές. Ο κόσμος τους έχει γκρεμιστεί. Το να προσπαθείτε να εκλογικεύσετε την κατάσταση μπορεί μόνο να βαθύνει περισσότερο τον πόνο τους. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε συμπονετικοί. Να πείτε ακριβώς αυτές τις λέξεις:
“Αναγνωρίζω τον πόνο σου. Είμαι εδώ μαζί σου.”
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες,απλά να έχετε την θέληση να είστε μαζί με τους αγαπημένους σας, που υποφέρουν για όσο χρειαστεί, να είστε παρόντες όσο καιρό τους πάρει για να συνέλθουν. Να είστε μαζί τους και σωματικά και πνευματικά. Μην φεύγετε όταν αισθάνεστε άβολα ή νιώθετε ότι δεν τους προσφέρετε τίποτα. Κάθε άνθρωπος που θρηνεί χρειάζεται έναν τέτοιο άνθρωπο μαζί του για να μπορέσει να θεραπευτεί και να λυτρωθεί.
Σας παρακαλώ, γίνετε ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Είστε περισσότερο αναγκαίοι από όσο νομίζετε και όταν χρειαστείτε και εσείς την βοήθειά τους θα σας την προσφέρουν απλόχερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Πασχαλινές κατασκευές για παιδιά
Ήρθε η ώρα για φανταστικές παιδικές κατασκευές που θα γεμίσουν δημιουργικά και τον χρόνο των παιδιών σας! 15 παιδικές πασχαλινές κατασκευές ...
-
via Μια εύκολη, υγιεινή και κυρίως γρήγορη συνταγή, κατάλληλη για πρωινό, για παιδικό πάρτι, αλλά και για ένα νόστιμο σχολικό κολατσιό!...
-
Ο Νίκος Καζαντζάκης, εκτός από συγγραφέας, υπήρξε επίσης δημοσιογράφος, πολιτικός, μουσικός, ποιητής και φιλόσοφος, με πλούσιο λογοτεχνικ...
-
Από τότε που ήμουν παιδί ονειρευόμουν ένα σπιτάκι στο δέντρο της αυλής μου. Όσοι από εσάς έχετε εξοχική κατοικία μια πολύ ωραία ιδέα ...