Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο γιορτάζει τα Χριστούγεννα

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Δημιουργικές δραστηριότητες, αφηγήσεις και κλασικές μελωδίες

18 Δεκεμβρίου 2018 - 04 Ιανουαρίου 2019

Το πρόγραμμα εκδηλώσεων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου κατά τη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων προσκαλεί μικρούς και μεγάλους να απολαύσουν την ομορφιά της αρχαίας τέχνης μέσα από δημιουργικές δραστηριότητες, αφηγήσεις και κλασικές μελωδίες.

Η εορταστική συναυλία των Χριστουγέννων

Στην ετήσια εορταστική συναυλία γνωστές μελωδίες του Σούμπερτ, σονάτες και τραγούδια για μεσόφωνο και πιάνο, θα γεμίσουν το μουσείο με συναίσθημα και νοσταλγική θαλπωρή.

Μαγδαληνή Τζαβέλλα: Μεσόφωνος

Αναστασία Μηλιώρη: Βιολί

Ολυμπία Παπαπαναγιώτου: Πιάνο

Νίκος Χατζηελευθερίου: Κιθάρα

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου, ώρα 12:00, Αίθουσα του Βωμού | Απαραίτητη η προμήθεια εισιτηρίου για την είσοδο στο μουσείο

Εορταστική χριστουγεννιάτικη συναυλία στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (©TAΠΑ/Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).

Το εορταστικό Αθέατο Μουσείο

Με αφετηρία τα ευρήματα από μια άγνωστη γερμανική ανασκαφή του 1941 στη νεολιθική Θεσσαλία, το Αθέατο Μουσείο φοράει τα εορταστικά του και καλεί το κοινό σε μια διαφορετική αφήγηση, που ζωντανεύει τεκμήρια από τις πρώτες εστίες οικογενειακής θαλπωρής και αναζητά την «αρχαιολογία του συναισθήματος». Ζωές που γεννήθηκαν στα ταπεινά οικήματα της νεολιθικής περιόδου, άνθρωποι που αγαπήθηκαν και έπλασαν έναν κόσμο από απλά, φυσικά υλικά, ζώα που συνυπήρχαν πλάι τους και μοιράστηκαν τροφή και αγάπη στις φάτνες που στήθηκαν για πρώτη φορά μέσα στους μόνιμους οικισμούς, συνθέτουν ένα τοπίο μακρινό αλλά τόσο οικείο για όλη την ανθρωπότητα.

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου, ώρα 13:00

Για την παρακολούθηση της παρουσίασης είναι απαραίτητη η προμήθεια εισιτηρίου και η δήλωση συμμετοχής κατά την προσέλευση. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Εκπαιδευτικές δράσεις για παιδιά και ενήλικες

«Με αφορμή την περιοδική έκθεση του Μουσείου «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου», οι μικροί μας φίλοι θα συμμετέχουν σε εκπαιδευτική δράση που ασχολείται με τα μυστικά της ομορφιάς σε άλλες εποχές. Παρατηρώντας τα αντικείμενα της έκθεσης, θα συλλέξουν πληροφορίες για την ομορφιά στις αρχαίες κοινωνίες και θα ανακαλύψουν μέσα από τις παραστάσεις των αγγείων τους αρχαίους μύθους που μιλούν για αυτήν. Τέλος, θα συμμετάσχουν σε ένα πρωτότυπο εικαστικό εργαστήρι, κατασκευάζοντας τα δικά τους έργα τέχνης.»

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου, ώρα 11:00-12:30, για παιδιά 6-8 ετών | Εκπαιδευτική δράση με εργαστήρι «Η ωραία Μυκηναία»

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου, ώρα 11:00-12:30, για παιδιά 9-12 ετών | Εκπαιδευτική δράση με εργαστήρι «Η Τιμοκρίτη αναζητά τα μυστικά της ομορφιάς»

Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο 2132144800 | Έναρξη δηλώσεων: 18 Δεκεμβρίου

Αφήγηση μύθων με θέμα τη «Μυθική ομορφιά» από τη Νίκη Κάπαρη και τον Γιάννη Ψειμάδα (©TAΠΑ/Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).

«Ένας πολύχρωμος υπερβατικός κόσμος»

«Η υψηλή ποιότητα του σχεδίου που συναντούμε στην πλούσια συλλογή λευκών ληκύθων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και η υπέροχη και συνάμα λιτή πολυχρωμία τους, μας αποκαλύπτει έναν κόσμο στον οποίο η τέχνη έδωσε μια αέναη πνοή αθανασίας στις αέρινες ανθρώπινες παρουσίες που απεικονίζονται. Αρχαιολόγοι του μουσείου θα εξηγήσουν τα μυστικά της τέχνης τους και τους λόγους που οι λευκές λήκυθοι αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης για γενιές καλλιτεχνών.

Στην παρουσίαση της Τρίτης 18 Δεκεμβρίου, μετά την περιήγηση στη Συλλογή Αγγείων, ο αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας Τέχνης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Παυλόπουλος, θα ξεναγήσει τους συμμετέχοντες στην εικαστική έκθεση «Δέκα Λευκαί Λήκυθοι του Μουσείου Αθηνών» στο Καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, συζητώντας για τους τρόπους που οι σύγχρονοι χαράκτες προσέγγισαν το πνεύμα και τη «γραφή» των αρχαίων αγγειογράφων για να δημιουργήσουν το εμβληματικό ομώνυμο λεύκωμα.»

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου, ώρα 12:00 για ενήλικες (Συλλογή Αγγείων και εικαστική έκθεση στο Καφέ)

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου, ώρα 12:00 για ενήλικες (Συλλογή Αγγείων)

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου, ώρα 12:00 για ενήλικες (Συλλογή Αγγείων)

Για την παρακολούθηση της παρουσίασης είναι απαραίτητη η προμήθεια εισιτηρίου και η δήλωση συμμετοχής κατά την προσέλευση. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

«Μυθική ομορφιά»

Στην κεντρική αίθουσα του Βωμού η αφηγήτρια Νίκη Κάπαρη και ο μουσικός Γιάννης Ψειμάδας θα παρουσιάσουν μύθους για τη θεά Αφροδίτη, τον έρωτα και την ομορφιά, θυμίζοντάς μας πόσο σημαντική ήταν η αναζήτηση του Ωραίου στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων.

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου, ώρα 12:00, για ενήλικες και παιδιά από 8 ετών και άνω | Απαραίτητη η προμήθεια εισιτηρίου για την είσοδο στο μουσείο.

Η είσοδος για παιδιά κάτω των 18 ετών είναι ελεύθερη.

Το πωλητήριο του ΤΑΠ

Στο πωλητήριο, οι κατάλογοι των περιοδικών εκθέσεων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» και «Αδριανός και Αθήνα. Συνομιλώντας με έναν ιδεατό κόσμο» (τρίγλωσση έκδοση στα ελληνικά, αγγλικά και ιταλικά) αποτελούν μια ιδιαίτερη επιλογή δώρου σε κάθε βιβλιόφιλο, που συνδυάζει άψογα την αισθητική και την πνευματική απόλαυση!

Για την είσοδο στο Πωλητήριο δεν απαιτείται αγορά εισιτηρίου.

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα 13:00-20:00, Τρίτη-Κυριακή 09:00-16:00

Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο παραμένει κλειστό 25-26 Δεκεμβρίου και 1 Ιανουαρίου.

Κεντρική φωτογραφία: Αττική λευκή λήκυθος από την Ερέτρια (φωτογραφικό ανάπτυγμα). Επίσκεψη στον τάφο. Του Ζωγράφου του Bosanquet. Γύρω στο 440 π.Χ. (ΕΑΜ Α1935 © TAΠΑ/Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).

via

Γιάννης Μόραλης και Οδυσσέας Ελύτης: Φίλοι και συνεργάτες στην Τέχνη Με αφορμή την αναδρομική έκθεση του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου Γιάννη Μόραλη στο Μουσείο Μπενάκη

Με αφορμή την αναδρομική έκθεση του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου Γιάννη Μόραλη στο Μουσείο Μπενάκη, ας θυμηθούμε και τον Οδυσσέα Ελύτη, αφού εκεί έχουμε εκθέματα που αφορούν στον νομπελίστα ποιητή.

Δεν θα μπορούσαμε να μη τονίσουμε τη σχέση των δύο μεγάλων νεοελλήνων, οι οποίοι «εκόμισαν εις την τέχνην» και συνέβαλαν τα μέγιστα στην καλλιέργεια της ευαισθησίας μας. Η σχέση τους είναι πολυχρόνια και άκρως δημιουργική. Και σε αυτή την ανάρτηση θα αποτυπώσουμε αυτή την δημιουργική σχέση, μέσα από τα έργα τους.

Στο «Χρονικό μιας δεκαετίας» (Ανοιχτά Χαρτιά), ο Ελύτης σημειώνει:

«…η ζωγραφική, μετά την ποίηση, ήταν το μεγαλύτερο πάθος μου. Τα λιγοστά μου, της φοιτητικής ηλικίας, χρήματα πήγαιναν όλα στις πανάκριβες καλλιτεχνικές εκδόσεις που έφταναν κάθε τόσο από το Παρίσι, κι αν μου έμεναν κενά, τα συμπλήρωνα με τις συχνές επιδρομές μου στη Βιβλιοθήκη του Ανδρέα Εμπειρίκου. Αλλά το θέμα ήταν πιο συγκεκριμένο: τι γινότανε στην Ελλάδα; Τον Παρθένη τον γνωρίζαμε σχεδόν μόνο από τα’ όνομά του. Πού να βλέπαμε άλλωστε τα έργα του; Για μας υπήρχανε ο Γουναρόπουλος, ο Τόμπρος και τρεις – τέσσερις συνομήλικοι που ψάχνανε ακόμη το δρόμο τους – ο Τσαρούχης, ο Χατζηκυριάκος Γκίκας, ο Μόραλης…».

Η φιλία έδεσε και έδωσε πολλούς καρπούς με πρώτους προμετωπίδες ή ζωγραφιές του Μόραλη που κόσμησαν ποιητικές συλλογές και δοκίμια του Ελύτη, κι έγιναν σήμα κατατεθέν του Ελυτικού έργου: «Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», «Άξιον εστί», «Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό», «Ανοιχτά χαρτιά».

Το 1972, στην τρίτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Ιόλα – Ζουμπουλάκη, ο Γιάννης Μόραλης εξέθεσε μεταξύ άλλων τη σειρά έργων του με τίτλο “Επιθαλάμια”. Τον κατάλογο προλόγισε ο Οδυσσέας Ελύτης. Το κείμενο δημοσιεύεται στα «Ανοιχτά χαρτιά» (Επίμετρο, σ. 578-580).

Τα “Επιθαλάμια” του Γιάννη Μόραλη

Μ’ ΕΝΑ ΟΛΙΓΟΨΗΦΙΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ στα χέρια του, όπου τα στοιχεία που επανέρχονται περισσότερο είναι οι δύο αντίθετες καμπύλες, η ώχρα και το μαύρο, επέτυχε ο Μόραλης να μετατρέψει την ομιλία των πραγμάτων σε οπτικό φαινόμενο, κατά τρόπο μοναδικό μέσα στη σύγχρονη ελληνική τέχνη.

Μια ορισμένη αυστηρότητα, φτασμένη μέσα του υποσυνείδητα, και που σίγουρα έχει την προέλευσή της στην ηπειρωτική καταγωγή του, συναντήθηκε με μερικές από τις πιο απαιτητικές μετα-σεζανικές ευρωπαϊκές αναζητήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν μνήμες και συναντήσεις να δέσουν, ύστερα από διαδοχικές διυλίσεις, σε μορφές μεγάλης απλότητας και ακριβείας, όπου και η παραδρομή ενός χιλιοστού θ’ αρκούσε ν’ ανατρέψει το αρχικό όραμα. Όταν όμως ένας ζωγράφος κατορθώνει να δίνει τις προσωπικές του εμπειρίες, κρατώντας ατόφια την πρώτη τους αίσθηση, και συνάμα, με την ίδια χειρονομία, να οδηγεί τα εικονιστικά εξαγόμενα της περιπέτειας των καιρών μας σε μια τόσο υψηλού βαθμού εγκράτεια, ξεφεύγει από τους διαχωρισμούς της τρέχουσας αισθητικής. Και ίσως είναι γι’ αυτό που πραγματικά δεν αισθάνεται κανείς την ανάγκη ν’ αναρωτηθεί αν ο Μόραλης είναι μοντέρνος ή κλασικός, ελληνικός ή ευρωπαΐζων.

Σε καιρούς όπως οι δικοί μας, όπου κανείς κοινός μύθος δεν προκαλεί την αυτόματη ένταξη των δημιουργημάτων του ανθρώπου σ’ ένα γενικότερο σύνολο, το μόνο που απομένει στον ευσυνείδητο καλλιτέχνη είναι να υποκαθίσταται στο μηχανισμό της λειτουργίας των αλλοτινών μύθων και να τον ενασκεί στην ατομική κλίμακα.

Τα χώματα της Αττικής και της Αίγινας, τα σώματα των νέων κοριτσιών, το φως το ταυτόσημο μιας φυσικής και ηθικής ευγένειας, τα βλέπουμε στα τελευταία έργα του Μόραλη ν’ αναδύονται κάποτε με μια υγρασία θαλασσινή, σα μεγεθυμένα θραύσματα από αρχαίες ληκύθους ή σμικρυμένες νωπογραφίες τόπων λατρείας που χάθηκαν για πάντα.

Μια νοσταλγία, άλλωστε, του μνημειακού παρωθούσε ανέκαθεν το χέρι του ζωγράφου να οργανώνει και να ισορροπεί τις φόρμες του πάνω σ’ ένα νοητό αρχιτεκτόνημα, συνάμα όμως να δίνει, ακόμα και στις πιο αισθησιακές του συλλήψεις –και είναι η περίπτωση που αντικρίζουμε σήμερα στα Επιθαλάμιά του–, ένα μυστήριο και μιαν ιερατικότητα βιβλική. Εκεί νομίζω βρίσκεται και το σημείο επαφής του με τη σημερινή νεότητα, την πιο σοβαρή τουλάχιστον, που δεν αισθάνεται την ανάγκη ν’ αρνηθεί την ίδια την ύλη της τέχνης, για να μπορέσει να πει πως υπάρχει ακόμη αυτό που ονομάζουμε «θαύμα».

***

Επίσης, ο Ελύτης στο δοκίμιό του Ιδιωτική Οδός, αναφερόμενος σε σημαντικούς έλληνες ζωγράφους, σημειώνει ότι «τα κορίτσια του Μόραλη… πρωτίστως μας ελκύουν για την υψηλή τους ζωγραφική ποιότητα»(Εν λευκώ, σ. 424).

Στον τόμο «Οδυσσέας Ελύτης – Ο ναυτίλος του αιώνα» (Ίκαρος, 2011), που επιμελήθηκε η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, συναντούμε δύο πίνακες του Μόραλη, τους οποίους επέλεξε η Ι. Ηλιοπούλου, υπομνηματίζοντάς τους – θα λέγαμε – με στίχους από το «Άξιον Εστί» (σ. 176-77). Τους παραθέτουμε στη συνέχεια.

Τα κορίτσια η πόα της ουτοπίας

τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες

τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων

τα γεμάτα ως πάνω και τ’ απύθμενα

Άξιον Εστί το μακρινό τραγούδι

ο μυχός της Ελένης με το κυματάκι

τα φραγκόσυκα φέγγοντας μες στη μασχάλη

ερειπιώνες του μέλλοντος και της αράχνης

Ακόμα, στο ίδιο βιβλίο (σ. 234) δημοσιεύεται κι ένα προσχέδιο του Μόραλη (1973) για το περίφημο «Μονόγραμμα» του Ελύτη.

Τέλος, έχουμε και μια προσωπογραφία του Ελύτη από τον Μόραλη το 1980.

Αίγινα (σύμφωνα με τον εκπαιδευτικό Γιώργο Μπήτρο):

Τρεις φίλοι πριν από πολλά χρόνια κάθονταν τα απογεύματα στο πεζούλι της αυλής και αγνάντευαν τη θάλασσα. Βυθισμένοι στην ησυχία του απογεύματος, συζητούσαν, φιλοσοφούσαν, σχεδίαζαν, αστειεύονταν. Κάπου – κάπου τους διέκοπτε ευχάριστα ο θόρυβος της μηχανότρατας που περνούσε πηγαίνοντας για ψάρεμα. Και ο ποιητής της παρέας έλεγε: «…Είναι η μοναδική μηχανή που αποδέχεσαι γιατί έχει τον κτύπο της καρδιάς…»

Ήταν ο Γιάννης Μόραλης, ο Νίκος Νικολάου και ο Οδυσσέας Ελύτης.

via

Σε τι αναφέρεται το Sodade, το τραγούδι που έκανε γνωστή την Σεζάρια Εβόρα; Με αφορμή την επέτειο των 77 χρόνων από τη γέννηση της, θυμόμαστε το τραγούδι που ταξίδεψε σ΄ όλον τον κόσμο

Ένα από τα ωραιότερα και πιο γνωστά τραγούδια, το «Sodade» της ξυπόλυτης βασίλισσας, Σεζάρια Εβόρα, κρύβει πίσω από τους στίχους του μια ιστορία από το Πράσινο Ακρωτήρι, την νησιωτική χώρα απ΄ όπου κατάγεται η Εβόρα.

To 1988, ένας Γάλλος με καταγωγή από το Πράσινο Ακρωτήριο, o o Ζοζέ ντα Σίλβα, θα πείσει την Σεζάρια Εβόρα να μεταβεί στο Παρίσι για να ηχογραφήσει το άλμπουμ «La Diva Aux Pieds Nus» (Η Ξυπόλυτη Ντίβα). Το άλμπουμ δέχτηκε από τους κριτικούς διθυραμβικά σχόλια ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για το επόμενο άλμπουμ της Εβόρα με τίτλο «Miss Perfumado», το οποίο σημείωσε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. Στο δίσκο αυτό υπήρχε το τραγούδι «Sodade», που αποτέλεσε τόσο την πρώτη της διεθνή επιτυχία όσο και την πρώτη της επιτυχία στη Γαλλία η οποία δεν ήταν στα γαλλικά. Ουσιαστικά το τραγούδι «Sodade» σηματοδότησε την απαρχή της παγκόσμιας φήμης για την τραγουδίστρια κάνοντας την παγκοσμίως γνωστή στα 47 της χρόνια.

Τι σημαίνει όμως Sodade;

Το «Sodade» προέρχεται από τον πορτογαλικό όρο «saudade», ο οποίος έχει περίπλοκη σημασία και είναι δύσκολο να μεταφραστεί με μια μόνο λέξη. Γενικά αναφέρεται στη νοσταλγία, τον πόθο και τη λύπη και αποτελεί ένα εσωτερικό στοιχείο στη μουσική του Πράσινου Ακρωτηρίου, της νησιωτικής χώρα στην Δυτική Αφρική απ’ όπου κατάγεται η Σεζάρια Εβόρα. Το τραγούδι περιγράφει τη νοσταλγία που βιώνουν οι μετανάστες του Πράσινου Ακρωτηρίου, οι οποίοι ήταν εδώ και αιώνες ναυτικοί, επαναλαμβάνοντας την ερώτηση «Ken mostro-b es kaminhu longe?» που θα πει «Ποιος σας έδειξε το μακρινό μονοπάτι;». Ιστορικά, οι κάτοικοι του Πράσινου Ακρωτηρίου μεταναστεύουν οικειοθελώς σε κάθε ήπειρο του πλανήτη ήδη από τις αρχές του 1800. Η παλαιότερη καταγεγραμμένη μετανάστευση κατοίκου από τη νησιωτική χώρα ήταν προς τη Νέα Αγγλία, καθώς τους προσλαμβάνανε ως φαλαινοθήρες για τις εξαιρετικές τους δεξιότητες στην ναυσιπλοΐα. Αυτό άρχισε την τάση της εθελοντικής μετανάστευσης των Πράσινων Ακρωτηρίων στη Νέα Αγγλία, καθώς άνοιξε πόρτες για μελλοντική μετανάστευση κατά τη διάρκεια περιόδων ξηρασίας και μετά την ανεξαρτησία της από την Πορτογαλία.

Το τραγούδι «Sodade» αναφέρεται στη μετανάστευση ενός μικρού μέρους του πληθυσμού ως εργάτες στο Σάο Τομέ, το οποίο συνέβη κατά την αυταρχική κυριαρχία της Πορτογαλίας και των πρώην αποικιών από τον Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ.

Στίχοι

Νοσταλγία

Ποιος θα σου δείξει…

Το μακρύ ταξίδι;

Ποιος θα σου δείξει…

Το μακρύ ταξίδι;

Το ταξίδι ως το Σάο Τομέ

Νοσταλγία, Νοσταλγία,

Νοσταλγία

Για τον τόπο μου, το Σαν Νικολάου

Αν μου γράψεις

Θα σου γράψω πίσω

Αν με ξεχάσεις

Θα σε ξεχάσω

Μέχρι την ημέρα

που θα γυρίσεις.

Sodade και στα ελληνικά

To Μάρτιο του 2003 η Ελευθερία Αρβανιτάκη στο Vox ηχογραφεί την εμπλουτισμένη έκδοση του album της για τις ευρωπαικές χώρες: «Eleftheria Arvanitaki Live». Το ντουέτο με τη Cesária Évora με τίτλο “Sodade”, βρίσκεται ανάμεσα στις δεκαεπτά επιτυχίες του δίσκου. Η μουσική είναι των Amandio Cabral και Luis Morais, ενώ οι στίχοι των Amandio Cabral και Μιχάλη Γκανού.

via

Christmas magic: Έξι εντυπωσιακά χριστουγεννιάτικα πάρκα για παιδιά σε όλη την Ελλάδα

Μόλις δύο εβδομάδες μας χωρίζουν από το… most wonderful time of the year και όλα τα μεγάλα θεματικά πάρκα της χώρας έχουν ανοίξει τις πόρτες τους για να υποδεχθούν τους μικρούς και μεγαλύτερους φίλους τους! Αυτό σημαίνει πως σε όποια πόλη της Ελλάδας κι αν ζεις, θα βρεις δίπλα σου ή τουλάχιστον πολύ κοντά σου ένα χριστουγεννιάτικο χωριό, γεμάτο παιχνίδια, εκπλήξεις και φυσικά τον αγαπημένο Άγιο Βασίλη! Και επειδή τα παιδιά σου σίγουρα θα ανυπομονούν να γνωρίσουν από κοντά τον τροφαντό παππούλη με την κόκκινη στολή και την κατάλευκη γενειάδα, αλλά και να ευχαριστηθούν την μαγεία των Χριστουγέννων, παρακάτω σου έχω συγκεντρώσει τα μεγαλύτερα θεματικά πάρκα της χώρας σε έξι μεγάλες πόλεις της περιφέρειας!

Τρίκαλα:

Ο Μύλος των Ξωτικών

Από τις 30 Νοεμβρίου έως τις 6 Ιανουαρίου, ο διάσημος Μύλος Ματσόπουλου μεταμορφώνεται για άλλη μια χρονιά για να υποδεχθεί χιλιάδες επισκέπτες! Το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο θεματικό πάρκο της Ελλάδας, Ο Μύλος των Ξωτικών, προσκαλεί μικρούς και μεγάλους με δωρεάν είσοδο να πάρουν μέρος στις ποικίλες δράσεις του, ενώ δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουν τα παιδιά από κοντά τον Άγιο Βασίλη και την Πριγκίπισσα του Φεγγαριού, τα ξωτικά και τους καλικάντζαρους, αλλά και να πάρουν μέρος σε πλήθος εργαστηρίων, δράσεων και μουσικοθεατρικών εκδηλώσεων!

Θεσσαλονίκη:

Αστερόκοσμος

Από το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου έως την Κυριακή 6 Ιανουαρίου, το χριστουγεννιάτικο πάρκο της Θεσσαλονίκης υπόσχεται να παρασύρει μικρούς και μεγάλους στη μαγεία των Χριστουγέννων, με παιχνίδια, παραστάσεις, συναυλίες και πολλές καθημερινές εκπλήξεις! Παιχνίδια για όλες τις ηλικίες, σκανδαλιάρικα ξωτικά, παγοδρόμια, χριστουγεννιάτικα εργαστήρια, παιδικές παραστάσεις, θεματικά διαδραστικά σπιτάκια, λαχταριστές εορταστικές λιχουδιές, λαμπερή διακόσμηση, εκρηκτική χριστουγεννιάτικη διάθεση και πολύ κέφι περιμένει τους επισκέπτες του Αστερόκοσμου και φέτος!

Δράμα:

Ονειρούπολη

Η Ονειρούπολη Δράμας μεταμορφώνεται σε χωριό του Άι Βασίλη και από τις 4 Δεκεμβρίου έως τις 2 Ιανουαρίου χαρίζει στους επισκέπτες ένα μαγευτικό ταξίδι στη… χώρα των παραμυθιών και των ονειρικών Χριστουγέννων! Ολόκληρη η πόλη της Δράμας ανάβει τα γιορτινά φώτα της, ενώ μικροί και μεγάλοι έχουν την ευκαιρία να χορέψουν και να τραγουδήσουν, να παίξουν, να συμμετάσχουν σε εργαστήρια, να συναντήσουν χριστουγεννιάτικους ήρωες και πρωταγωνιστές παραμυθιών, να επισκεφτούν εργοστάσια καραμέλας και ζαχαρωτών, να περπατήσουν στο “Δάσος των Ευχών” και να κάνουν… μοριακά πειράματα στην κουζίνα!

Ιωάννινα:

Το Χωριό του Άη Βασίλη

Φέτος, τα Χριστούγεννα τα Ιωάννινα υποδέχονται τον Άη Βασίλη από τις 7 Δεκεμβρίου μέχρι τις 6 Ιανουαρίου! Το “Χωριό του Άη Βασίλη” στήνεται σε έναν εντυπωσιακό πολυχώρο στο Ψυχαγωγικό Πάρκο Φρόντζου, εκεί όπου άλλοτε στεγαζόταν ο παλιός ζωολογικός κήπος. Συναυλίες, παραστάσεις, διαδραστικά παιχνίδια, DJ sets, παρελάσεις και διάφορες δράσεις και παιδιά και εφήβους ξεκινούν για να παρασύρουν τους επισκέπτες σε μια μεγάλη χριστουγεννιάτικη γιορτή!

Λάρισα:

Το Πάρκο των Ευχών

Το Παλάτι της Βασίλισσας του Πάγου, η Αλίκη στη Χώρα των Ευχών, η Ακαδημία Μικρών Μάγων, το Χωριό των Ξωτικών, η Παραμυθοχώρα και η Λίμνη των Χριστουγέννων είναι μόνο μερικές από τις δεκάδες εκπλήξεων που περιμένουν τους μικρούς και μεγάλους επισκέπτες στο Πάρκο των Ευχών της Λάρισας! Από τις 7 Δεκεμβρίου έως τις 6 Ιανουαρίου, καρουζέλ, συναυλίες, παραστάσεις, εργαστήρια χειροτεχνίας, δημιουργική απασχόληση, λούνα παρκ, χορός, παγοδρόμιο και χριστουγεννιάτικη αγορά θα υποδέχονται το κοινό για να “απογειώσουν” το πνεύμα των γιορτών!

Κατερίνη:

Το Πάρκο των Χρωμάτων

Η Κατερίνη φέτος “χρωματοφωτίζεται” από τις 7 Δεκεμβρίου έως τις 5 Ιανουαρίου και προσκαλεί τους μικρούς φίλους της να ζήσουν την μαγεία των γιορτών στο Πάρκο των Χρωμάτων! Παραμύθια “ζωντανεύουν στις θεατρικές σκηνές, το “Πολικό Εξπρές” καταφθάνει στην πόλη και η Αστερούπολη γεμίζει παιδικά χαμόγελα, ενώ δύο παγοδρόμια, το Ζαχαρόσπιτο, το Στρουμφοχωριό, το μαγεμένο Δάσος και το Σπίτι του Άγιου Βασίλη γεμίζουν χρώματα και εντυπωσιάζουν τα παιδιά!

via

Χριστουγεννιάτικη γιορτή δωρό- έκθεση στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας

Την ερχόμενη Κυριακή 16/12/18 και ώρα 18:00 θα πραγματοποιηθεί η Χριστουγεννιάτικη γιορτή των Νεανικών Κατηχητικών Συντροφιών της ενορίας του Ι.Ν. Μεταμόρφωσης Σωτήρος Καλλιθέας. 

Παράλληλα με τη γιορτή θα λειτουργήσει και Χριστουγεννιάτικη Δωροέκθεση με κατασκευές και δημιουργίες των παιδιών, βιβλία και πολλά άλλα δώρα για μικρούς και μεγάλους, σε όμορφες συσκευασίες δώρου.

Η Χριστουγεννιάτικη Δωροέκθεση θα λειτουργήσει την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018 στις 18:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του 3ου Δημοτικού σχολείου Καλλιθέας πίσω από τον Ναό. 

Η Δωροέκθεση εκτός από την Κυριακή 16/12 το απόγευμα θα λειτουργήσει και την Κυριακή το πρωί, μετά την Θεία Λειτουργία, 10:00-13:00.

Όλοι μας αξίζει αυτήν την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου να περιηγηθούμε και στην Χριστουγεννιάτικη Δωροέκθεση των νεανικών συντροφιών του ιερού Ναού Μεταμόμορφωσης Σωτήρος Καλλιθέας, αποτελούμενη από στολίδια, εορταστικές συνθέσεις, δώρα, κατασκευές και δημιουργίες που τα παιδιά μαζί με νέους της ενορίας εδώ και ένα μήνα δούλευαν, αλλά και με βιβλία και μουσικά c.d. ορθόδοξης πνευματικότητας.

 

Αρχική σελίδα του Ι.Ν. Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας κάντε κλικ εδώ . Πληροφορίες και χάρτης για την μετάβασή σας κάντε κλικ εδώ

Ραδιό -παραμυθία με την Σοφία Χατζή - παρουσίαση του βιβλίου του π. Βασίλειου Χριστοδούλου Καί ὁ κλῆρος ἔπεσε στά δάκρυα

Η συνέντευξη που δόθηκε από τον π. Βασίλειο Χριστοδούλου, εφημέριο του Ι. Ναού Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Καλλιθέας  στην ραδιοφωνική εκπομπή της Σοφίας Χατζή, Ραδιό -παραμυθία στην Πειραϊκή Εκκλησία (91,2 FM) με αφορμή το νέο, εξαιρετικό βιβλίο του "Καί ὁ κλῆρος ἔπεσε στά δάκρυα" Ὁ κινηματογράφος τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ σέ θεολογική παρακολούθηση από τις εκδόσεις Γρηγόρη πού συνομιλεί θεολογικά με τον κινηματογράφο πάνω σ’ ένα θέμα που βασανίζει τόν άνθρωπο διαιώνια, εκείνο της ἀπουσίας καί σιωπής του Θεου. 

Καλή ακρόαση της παρουσίασης του βιβλίου

Καί ὁ κλῆρος ἔπεσε στά δάκρυα 

Ὁ κινηματογράφος τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ σέ θεολογική παρακολούθηση

Συγγραφέας: π. Βασίλειος Χριστοδούλου 

Το βιβλίο θα βρείτε από τις Εκδόσεις Γρηγόρη  εδώ. (Νοέμβριος 2018)

Μέ γλώσσα συναρπαστική, ποιητική καί ἄκρως διεισδυτική ὁ συγγραφέας ἀνατέμνει θεολογικά ὀκτώ κινηματογραφικά ἔργα δίνοντάς μας τήν εὐκαιρία νά ἀπολαύσουμε ἕνα ταξίδι στόν ὑπαρξιακό στοχασμό τῆς ἕβδομης τέχνης ἀλλά καί νά συνομιλήσουμε μέ τίς βαθύτερες ἀγωνίες καί τούς φόβους μας, μέ τά ἀδυσώπητα «γιατί» πού στοιχειώνουν τήν ζωή μας, ὅταν τό παράλογο καί τό κακό δείχνουν νά ἐπικρατοῦν καί ὁ Θεός νά μήν παίρνει θέση. 

Τό συγκεκριμένο βιβλίο συνιστᾶ μία ἐκδοτική πρωτοτυπία, ἀφοῦ γιά πρώτη φορά στήν ἑλληνική βιβλιογραφία ἐπιχειρεῖται μία ἑκτενής θεολογική ἀνάλυση κινηματογραφικῶν ἔργων. 

Τό θέμα πάνω στό ὁποῖο τό βιβλίο στοχάζεται - τῆς ἀπουσίας καί σιωπῆς τοῦ Θεοῦ - συνιστᾶ ἐναγώνια ἀναζήτηση καί πάλη τοῦ συγγραφέα καί ὄχι ἀποτέλεσμα λογοτεχνικοῦ στοχασμοῦ.

Επίσης, την Τρίτη, την Τετάρτη και την Πέμπτη, 11,12 και 13 Δεκεμβρίου ο Γιώργος Μπάρλας θα διαβάσει αποσπάσματα από του βιβλίο Καί ὁ κλῆρος ἔπεσε στά δάκρυα (συγκεκριμένα το "δείπνο της Μπαμπέτ" στις εκπομπές του στον ραδιοφωνικό σταθμό της  Πειραϊκής Εκκλησία (91,2 FM) . Η εκπομπή αρχίζει στις 16:10. 

Αυτό που μπορώ μόνο να πω με βεβαιότητα, είναι πώς είναι ένα απλά υπέροχο βιβλίο που αξίζει να διαβάσουμε όλοι μας γιατί θα μας προσφέρει απλόχερα μια εναλλακτική και βαθιά φιλοσοφημένη ενατένιση της ίδιας μας της ύπαρξης και πορείας  σε αυτήν εδώ, την ζωή. 

Ο ελέφαντας κι η πεταλούδα: Ένα παραμύθι του Ε.Ε. Κάμινγκς

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ελέφαντας που όλη μέρα καθόταν και δεν έκανε τίποτα. Ζούσε μόνος του σ’ ένα σπιτάκι πέρα ψηλά στην κορφή ενός στριφογυριστού δρόμου.

Από το σπίτι του ελέφαντα, ο στριφογυριστός δρόμος κατέβαινε, όλο κατέβαινε γεμάτος στροφές κι έφτανε σε μία πράσινη κοιλάδα, όπου ήταν ένα άλλο σπιτάκι. Στο σπιτάκι εκείνο ζούσε μία πεταλούδα.

Μια μέρα, εκεί που ο ελέφαντας καθόταν στο σπιτάκι του πλάι στο παράθυρο και κοίταζε έξω και δεν έκανε τίποτα (κι ήταν πολύ χαρούμενος, γιατί αυτό ακριβώς του άρεσε να κάνει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο), είδε κάποιον ν’ ανεβαίνει, ολοένα ν’ ανεβαίνει το στριφογυριστό δρόμο κατά το σπιτάκι του∙ κι άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και σάστισε πολύ. «Ποιος να ‘ναι αυτός που ανεβαίνει κι ολοένα κι ανεβαίνει το στριφογυριστό δρόμο κατά το σπιτάκι μου;» αναρωτήθηκε ο ελέφαντας.

Και μια στιγμή αργότερα, είδε πως ήταν μία πεταλούδα που πετάριζε χαρούμενα στο στριφογυριστό δρόμο∙ κι ο ελέφαντας είπε: «Απίστευτο! Θα περάσει άραγε απ’ το σπιτάκι μου να μου κάνει επίσκεψη;» Όσο πλησίαζε η πεταλούδα, τόσο η αγωνία του ελέφαντα μεγάλωνε – ώσπου η πεταλούδα ανέβηκε τα σκαλιά του μικρού σπιτιού και χτύπησε πολύ απαλά με το φτερό της την πόρτα. «Είναι κανείς εδώ;» ρώτησε.

Ο ελέφαντας ήταν ενθουσιασμένος, μα δεν είπε λέξη.

Η πεταλούδα χτύπησε ακόμη μια φορά με το φτερό της, λίγο πιο δυνατά αλλά πάλι πολύ απαλά, και είπε: «Μένει κανείς σ’ αυτό το σπίτι;»

Ούτε και τότε ο ελέφαντας είπε τίποτα, γιατί απ’ τη χαρά του δεν μπορούσε να μιλήσει.

Την τρίτη φορά η πεταλούδα χτύπησε την πόρτα αρκετά δυνατά και ρώτησε: «Είναι κανείς μέσα;» Αυτήν τη φορά ο ελέφαντας είπε με φωνή που έτρεμε: «Εγώ». Η πεταλούδα κοίταξε δειλά απ’ τη μισάνοιχτη πόρτα και είπε: «Ποιος είσαι εσύ που ζεις σ’ αυτό το σπιτάκι;» Κι ο ελέφαντας κοίταξε δειλά από τη μισάνοιχτη πόρτα και είπε: «Είμαι ο ελέφαντας που δεν κάνει τίποτα όλη μέρα». «Ω» είπε η πεταλούδα. «Να περάσω;» «Κόπιασε» είπε ο ελέφαντας μ’ ένα μεγάλο χαμόγελο, γιατί ήταν τρισευτυχισμένος. Η πεταλούδα έσπρωξε απαλά την πόρτα με το φτερό της, την άνοιξε και μπήκε.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εφτά δέντρα που ζούσαν πλάι στο στριφογυριστό δρόμο. Κι όταν η πεταλούδα έσπρωξε την πόρτα με το φτερό της και μπήκε στο σπιτάκι του ελέφαντα, ένα από τα δέντρα είπε σ’ ένα από τα δέντρα: «Μου φαίνεται πως θα βρέξει».

«Ο στριφογυριστός δρόμος θα γίνει μούσκεμα και θα μοσχοβολάει», είπε ένα άλλο δέντρο σ’ ένα άλλο δέντρο.

Ένα από τ’ άλλα δέντρα είπε τότε σ’ ένα από τ’ άλλα δέντρα: «Τι τυχερή που είναι η πεταλούδα που είναι ασφαλής στο σπιτάκι του ελέφαντα. Έτσι δεν θα πάθει τίποτα απ’ τη βροχή».

Μα το μικρότερο απ’ τα δέντρα είπε: «Άρχισε κιόλας να βρέχει, το νιώθω». Και πράγματι, την ώρα που η πεταλούδα κι ο ελέφαντας συζητούσαν μες στο σπιτάκι του ελέφαντα, πάνω ψηλά στην κορφή του στριφογυριστού δρόμου, άρχισε παντού να πέφτει μια απαλή βροχή∙ κι η πεταλούδα με τον ελέφαντα κάθισαν μαζί πλάι στο παράθυρο και κοίταζαν έξω κι ένιωθαν ασφαλείς και χαρούμενοι, ενώ ο στριφογυριστός δρόμος είχε μουσκέψει κι είχε αρχίσει να μοσχοβολάει, όπως ακριβώς είχε πει το τρίτο δέντρο.

Δεν πέρασε πολλή ώρα κι η βροχή σταμάτησε. Ο ελέφαντας αγκάλιασε πολύ απαλά τη μικρή πεταλούδα και είπε: «Μ’ αγαπάς λιγάκι;»

Κι η πεταλούδα χαμογέλασε και είπε: «Όχι, σ’ αγαπώ πάρα πολύ».

Ο ελέφαντας τότε είπε: «Είμαι πολύ χαρούμενος, νομίζω πως πρέπει να πάμε να κάνουμε μια βόλτα μαζί εσύ κι εγώ: η βροχή σταμάτησε πια κι ο στριφογυριστός δρόμος μοσχοβολάει».

Η πεταλούδα είπε: «Ναι, αλλά πού να πάμε εσύ κι εγώ;»

Ας κατεβούμε το στριφογυριστό δρόμο κι ας πάμε πέρα μακριά, εκεί που δεν έχω πάει ποτέ» είπε ο ελέφαντας στη μικρή πεταλούδα. Κι η πεταλούδα χαμογέλασε και είπε: «Πολύ θέλω να κατεβώ μαζί σου το στριφογυριστό δρόμο και να πάμε πέρα μακριά – ας βγούμε απ’ την πορτούλα του σπιτιού σου κι ας κατεβούμε τα σκαλιά μαζί – τι λες;»

Βγήκαν λοιπόν μαζί απ’ το σπιτάκι, και το χέρι του ελέφαντα αγκάλιαζε πολύ απαλά την πεταλούδα. Το μικρότερο απ’ τα δέντρα είπε τότε στους έξι φίλους του: «Μου φαίνεται πως η πεταλούδα αγαπάει τον ελέφαντα όσο κι ο ελέφαντας αγαπάει την πεταλούδα, και χαίρομαι πάρα πολύ, γιατί θα μείνουν αγαπημένοι για πάντα».

Στο δρόμο τα λουλούδια μοσχοβολούσαν.

Ένα πουλί άρχισε να τραγουδάει σ’ ένα θάμνο και τα σύννεφα χάθηκαν απ’ τον ουρανό κι ήταν παντού Άνοιξη.

Όταν έφτασαν στο σπίτι της πεταλούδας κάτω στην πράσινη κοιλάδα, που ήταν πράσινη όσο ποτέ, ο ελέφαντας είπε: «Αυτό είναι το σπίτι σου;»

Κι η πεταλούδα είπε: «Ναι, αυτό είναι».

«Να περάσω;» είπε ο ελέφαντας.

«Ναι» είπε η πεταλούδα. Ο ελέφαντας λοιπόν έσπρωξε ελαφρά την πόρτα με την προβοσκίδα του και μπήκαν στο σπίτι της πεταλούδας. Τότε ο ελέφαντας φίλησε την πεταλούδα πολύ απαλά κι η πεταλούδα είπε: «Γιατί δεν είχες έρθει ποτέ μέχρι τώρα εδώ κάτω στην κοιλάδα που μένω;» Κι ο ελέφαντας απάντησε: «Γιατί δεν έκανα τίποτα όλη μέρα. Τώρα όμως που ξέρω πού μένεις, θα κατεβαίνω κάθε μέρα το στριφογυριστό δρόμο για να σε βλέπω, αν δεν σε πειράζει – σε πειράζει;» Τότε η πεταλούδα φίλησε τον ελέφαντα και είπε: «Σ’ αγαπώ και θέλω πολύ να έρχεσαι».

Κι από τότε ο ελέφαντας κατέβαινε κάθε μέρα το στριφογυριστό δρόμο που μοσχοβολούσε (περνώντας πλάι απ’ τα εφτά δέντρα και το πουλί που κελαηδούσε μες στο θάμνο) για να πάει στη μικρή του φίλη την πεταλούδα.

Κι έμειναν αγαπημένοι για πάντα.

~~~~~~~~~

e.e.cummings, Παραμύθια (εκδ. Νεφέλη).