Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου Ὁ κινηματογράφος τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ σέ θεολογική παρακολούθηση. Συγγραφέας: π. Βασίλειος Χριστοδούλου από τις εκδόσεις Γρηγόρη

Παρουσιάσθηκε την Κυριακη 27.119, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, µε απόλυτη επιτυχία το βιβλίου του π. Βασιλείου Χριστοδούλου «Και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα» (Ο κινηµατογράφος της απουσίας του Θεού σε Θεολογική παρακολούθηση) από τις εκδόσεις «ΓΡΗΓΟΡΗ» υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμόρφωσης της Ι.Α.Α.

Για το βιβλίο µίλησαν ο Χρυσόστοµος Σταµούλης καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ ο οποίος αναφέρθηκε στην σύνδεση της Θεολογίας και κινηματογράφου  µε αφορµή το παρουσιαζόμενο βιβλίο αλλά  και στην ανάγκη που πλέον έχει δηµιουργηθεί ενός διαλόγου της Εκκλησίας µε τη σύνχρονη Τέχνη. Τόνισε ότι το  συγκεκριμένο βιβλίο πρωτοπορεί στον διάλογο αυτό στά δάκρυα ευχαριστώντας τον συγγραφέα για την όλη του προσπάθεια.

Στη συνέχεια τον λόγο πηρε ο π. Χριστόδουλος Μπίθας (Θεολόνος &συγγραφέας) ο οποίος µε λόγο ποιητικό και λογοτεχνικό αναφέρθηκε στην ευχαριστιακη και δοξολογική διάσταση της ζωής που ξετυλίγεται µέσα απ" τις σελίδες του βιβλίου ως ίσως τη µόνη απάντηση στο αιώνιο σκάνδαλο της ύπαρξης του κακού στον κόσμο και της φαινομενικης απουσίας και σιωπής του Θεού.

Κατόπιν ο Σταύρος Ζουµπουλάκης (Νοµικός, φιλόλογος & συγγραφέας) αναφέρθηκε στον πυρήνα του βιβλίου που είναι η απουσία και σιωπή του Θεού στο Άουσβιτς µε αφορµή τη σχολιαζόµενη στο βιβλίο ταινια «ο νιος του Σαούλ» αλλά και το επίμετρο που την συνοδεύει «Θεός και ΆουσΘιτς», κάνοντας και αναφορά στην επέτειο µνήµης των Θυµάτων του Ολοκαυτώματος (27/1). Ο κ. Ζουμπουλάκης τόνισε πως είναι το πρώτο βιβλίο στην ελληνική θεολογική βιβλιογραφία -και µάλιστα από κληρικό της ορθόδοξης Εκκλησίας που ασχολείται µε το Θέμα του Ολοκαυτώµατος, αφού όπως τόνισε, είναι πολύ στενόχωρο το γεγονός πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει υπάρξει το παραµικρό επίσηµο κείµενο από ορθόδοξης πλευράς που ανοικτά και ξεκάθαρα να καταδικάζει τον αντισηµιτισµό και το Ολοκαύτωμα. Επισήμανε στη συνέχεια την απόλυτη συµφωνία του με την θεολογική οπτική που ο συγγραφέας δίνει στο βιβλίο του, τονίζοντας πως το κακό και η σιωπή τού Θεού δα αποτελούν νια πάντα ένα άλυτο πρόβλημαμία ρωγµή στη σχέση µας µε τον Θεό.

Η εκδήλωση έκλεισε µε ένα κείµενο που τα µέλη της νεανικής συντροφιάς της ενορίας του π. Βασιλείου έγραφαν, σχετικά µε την εµπειρία τους απ, όλα αυτά τα χρόνια συµµετοχής στις ενοριακές κινηματογραφικές προβολές που ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου κάνει. 

Οι δύο όροφοι του Πολιτιστικού Κέντρου ήταν κατάμεστοι από κόσµο, νι* αυτό και οι μισοί από τους παρευρεθέντες παρακολούθησαν την εκδήλωση από ταυτόχρονη βιντεοπροβολή στον επάνω όροφο του κτιρίου.

Ακολούθησε πλούσιο κέρασµα νια όλους µε πληθώρα εδεσµάτων, τα οποία ετοιµάστηκαν από τις κοπέλες της ενοριακης, νεανικής συντροφιάς του π. Βασιλείου. Την όλη εκδήλωση συντόνισε και παρουσίασε ο Γιώργος Μπάρλας.

"Για όλους εμάς που μοιραστήκαμε αυτήν την βραδιά ήταν σίγουρα μια αποκάλυψη... Συγκινηθήκαμε πολύ βαθιά, προβληματιστήκαμε πάνω στην αέναη αναζήτηση του αληθινού στην ζωή μας. "Καί ὁ κλῆρος ἔπεσε στά δάκρυα"... ένα βιβλίο που το διαβάζεις και σε στιγματίζει για πάντα με το φως του. Πολύ φτωχές οι λέξεις για να το περιγράψω....

Και το πιο σημαντικό; Νιώσαμε τον συγγραφέα, ευαίσθητο παλμογράφο της ανθρώπινης ψυχής να μας ταξιδεύει με το καράβι του στα άδυτα του ανθρώπινου πόνου και της απώλειας. Να γίνεται συνοδοιπόρος μας στο έρεβος, στα δικά μας σκοτάδια, εκεί που ο Θεός μοιάζει απών και νιώθουμε απόλυτα μόνοι και ξεχασμένοι στην έρημο της μοναξιάς και της εκκωφαντικής σιωπής, με σκοπό πάντα να μας βγάλει στο λιμάνι που έχει φως, αγάπη και ομορφιά.... 

Και το έκανε μέσα από το βιβλίο του...όπως έχω την χαρά και την Μεγάλη Ευλογία να ξέρω πώς το κάνει και στην προσωπική του ζωή, ύστερα από την δική μας συντριπτική απώλεια της μικρής μας κόρης, το δικό μας απόλυτο σκοτάδι, να μας οδηγεί ξανά στο Φως.

Μια πολύ ξεχωριστή βιβλιοπαρουσίαση... Από αυτές που σου αποκαλύπτουν οτι τελικά "Αγάπη είναι να δίνουμε στον Άλλον αυτό που δεν έχουμε". 

Ένα βιβλίο, δώρο Θεού, μια λατρευτική δοξολογία της ζωής, ένα βιβλίο σταθμός, στον οποίο πάντα θα θέλεις να γυρίζεις, γραμμένο από έναν πραγματικά Ωραίο Άνθρωπο που είναι Απώλεια να μην συναντηθείς μαζί του μέσα από το έργο του. 

Είχα την πολύ μεγάλη τιμή να είμαι εκεί.

Σας ευχαριστώ, πάτερ -Βασίλειε, με όλη μου την ψυχή..."

Και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα

Ὁ κινηματογράφος τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ σέ θεολογική παρακολούθηση

Συγγραφέας: π. Βασίλειος Χριστοδούλου 
Το βιβλίο θα βρείτε από τις εκδόσεις Γρηγόρη εδώ  

Περισσότερα για το βιβλίο διαβάστε εδώ

Παρακολουθήστε το βίντεο με την παρουσίαση του νέου βιβλίου του π. Βασιλείου Χριστοδούλου με τίτλο "Και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα - ο κινηματογράφος της απουσίας του Θεού σε θεολογική παρακολούθηση", η οποία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27.01.2019 στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Για το βιβλίο μίλησαν: - Χρυσόστομος Σταμούλης, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ - π. Χριστόδουλος Μπίθας, θεολόγος -συγγραφέας - Σταύρος Ζουμπουλάκης, Νομικός, φιλόλογος καί συγγραφέας, Πρόεδρος του Βιβλικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» και του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος ενώ την εκδήλωση συντόνισε ο Γιώργος Μπάρλας, θεολόγος-φιλόλογος.

H αγάπη της Λευκοθόης για τον Ήλιο εξηγεί γιατί το ηλιοτρόπιο όταν βρεθεί κοντά σε δέντρα που παράγουν λιβάνι τα μαραίνει

Τα ηλιοτρόπια αναπτύσσονται ακολουθώντας την πορεία του Ήλιου στον ουρανό, ενώ τη... νύχτα στρέφονται αργά προς την ανατολή, περιμένοντας το επόμενο ξημέρωμα.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Ήλιος ήταν ερωτευμένος με την Ωκεανίδα Νύμφη, Κλυτία. Τον έρωτα αυτό αποφάσισε να καταστρέψει η Αφροδίτη, θέλοντας να πάρει εκδίκηση. Η θεά είχε εξοργιστεί, επειδή ο Ήλιος φανέρωσε την κρυφή ερωτική της σχέση με τον Άρη.

Τον καταράστηκε, λοιπόν, να ερωτευτεί παράφορα την Λευκοθόη, κόρη του βασιλιά της Περσίας Όρχαμου και της Ευρυνόμης. Επειδή ήταν πάρα πολύ όμορφη, ο Ήλιος έριχνε τις ακτίνες του μόνο πάνω της.

Ανέτειλε κάθε πρωί νωρίτερα και έδυε αργότερα, ώστε να μπορεί να τη θαυμάζει. Κάποια στιγμή θέλησε να την πλησιάσει και για να μπει στο διαμέρισμα της αγαπημένης του, πήρε τη μορφή της Ευρυνόμης.

Κατάφερε να διώξει τις σκλάβες και να μείνει μόνος μαζί της, με τα εξής λόγια: «Φύγετε τώρα γιατί έχω κάποιο μυστικό να ανακοινώσω στην κυρά σας».

Τότε αποκάλυψε στη Λευκοθόη την ταυτότητα και τις προθέσεις του: «Εγώ είμαι αυτός που σας βλέπει όλους και φωτίζει το Σύμπαν, είμαι το φως του κόσμου και σε αγαπώ». Ακούγοντας αυτά τα λόγια η Λευκοθόη τρομοκρατήθηκε.

Ο Ήλιος χωρίς να χάσει καιρό πήρε την πραγματική του μορφή και απέκτησε τη συνηθισμένη λαμπρότητα του. Τότε η νεαρή κοπέλα τον ερωτεύτηκε παράφορα. Η πρώην ερωμένη του Ήλιου, η Κλυτία, ζήλεψε την ευτυχία τους.

Πληροφόρησε τον βασιλιά Όρχαμο για τα καμώματα της κόρης του και εκείνος την τιμώρησε. Την έθαψε ζωντανή και ζήτησε να τη σκεπάσουν με ένα λόφο άμμου.

Ο Ήλιος προσπάθησε να σώσει τη Λευκοθόη, αλλά ήταν πολύ αργά. Η κοπέλα είχε πεθάνει από ασφυξία. Για να τιμήσει τη μνήμη της, την περιέχυσε με αμβροσία και πότισε τη γη γύρω της λέγοντας: «Θα κάνω τουλάχιστον ό,τι χρειάζεται για να ανέβεις στον ουρανό». Αμέσως το κορμί της Λευκοθόης έβγαλε ρίζες και έγινε το δέντρο που παράγει το λιβάνι.

Από εκείνη την ημέρα ο Ήλιος διέκοψε κάθε επαφή με την Κλυτία και την περιφρονούσε. Η απελπισία της την οδήγησε σε θανάσιμο μαρασμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ριζώσει στη γη και να μετατραπεί σε ένα φυτό με κίτρινο χρώμα. Πρόκειται για το ηλιοτρόπιο, το λουλούδι που στρέφεται στη μεριά του ήλιου και μαρτυρά τον έρωτα της Κλυτίας προς τον θεό.

Λέγεται πως το ηλιοτρόπιο όταν βρεθεί κοντά σε δέντρα που παράγουν λιβάνι τα μαραίνει και μαραίνεται και το ίδιο αμέσως μετά.

Βιβλιογραφία: «Ελληνική Μυθολογία, ο Ναός των Μουσών», Εκδόσεις Μίλητος

via

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την (Χαλίλ Γκιμπράν)

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά και απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει. Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την, μόλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρα σου σαν το βοριά, που ερημώνει τον κήπο.

Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου. Κι όπως ανεβαίνει ως την κορυφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου, που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο, έτσι κατεβαίνει και ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.

Σαν δέματα σταριού σε μαζεύει κοντά της. Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχυάσει. Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου. Σε αλέθει για να σε λευκάνει. Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός. Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.

Όλα αυτά σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.

Αλλά αν από φόβο σου γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης, τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις την γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στο χωρίς εποχές κόσμο, όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου, και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.

Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.

Η αγάπη δεν είναι καμιά άλλη επιτυχία εκτός από την εκπλήρωση της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:

Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στην νύχτα. Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας. Να πληγωθείς από την ίδια την γνώση σου της αγάπης. Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.

Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρει ευχαριστίες για μια ακόμη μέρα αγάπης. Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης. Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο μ’ ευγνωμοσύνη στην καρδιά.

Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ’ έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.

Αυτές είναι οι πιο σπάνιες ελληνικές λέξεις τις οποίες δεν λέμε ούτε ακούμε κάθε μέρα Καλό είναι να τις εντάξουμε στο καθημερινό λεξιλόγιο.

Ο Νίκος Σταματόπουλος στο blog του γράφει: «Το τελευταίο διάστημα, το παραδέχομαι, το έχω κι εγώ το θεματάκι μου. Παρατηρώ πόσο φτωχό είναι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε καθημερινά, έναντι του λεξιλογικού πλούτου της ελληνικής γλώσσας.

Σκέφτηκα λοιπόν να μαζέψω εδώ διάφορες ελληνικές λέξεις, τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες, για να τις μοιραστώ μαζί σας, σε μια προσπάθεια να διευρύνουμε το λεξιλογικό μας πλούτο. Είναι κρίμα μια γλώσσα 3000 και βάλε ετών να φτωχαίνει τόσο πολύ από τους σημερινούς χρήστες της και να αργοπεθαίνει, επιτρέποντας σε ξενόφερτες λέξεις να "εισβάλλουν" μέσα της και να την αλλοιώνουν. Οφείλω να σημειώσω ότι η πηγή αναζήτησης των ορισμών των λέξεων ήταν το Βικιλεξικό, η Livepedia, η Εγκυκλοπαίδεια Λευκάς , το Λεξικό Τριανταφυλλίδη και το Λεξικό iSchool.

-- Α --

αβυσσαλέος: (επίθ.) .

αγαστός: (επίθ.) .

αδυσώπητος: (επίθ.) .

ακόρεστος

αλεξιβρόχιο: ομπρέλα

αλτρουιστής: (ουσ. αρσ.) .

αλώβητος: (επίθ.) αυτός που δεν έχει πάθει φυσική ή ηθική ζημιά.

αμείλικτος: (επίθ.) .

αμετροέπεια: (ουσ. θηλ.) η έλλειψη μέτρου στα λόγια.

άμιλλα: () .

αμφίψωμο: (ουσ. ουδ.) το σάντουιτς, το τοστ.

ανδραγαθία

απεχθής: (ουσ. ουδ.) εχθρικός, μισητός, αποκρουστικός, αντιπαθητικός, απαίσιος, αποτροπιαστικός.

άτεγκτος: () .

ατόπημα: (ουσ. ουδ.) η ακατάλληλη για τις περιστάσεις και συνθήκες ενέργεια.

άφατος: (επίθ.) [ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: στερ. α + φατός ‹ φημί = λέω, μιλώ] ανέκφραστος, απερίγραπτος: "άφατη χαρά".

αχλός: () .

-- Β --

βαυκαλίζω: (ρ.) καθησυχάζω κάποιον με ψεύτικες υποσχέσεις.

βρόχος: θηλιά. Στην Πληροφορική: επαναλαμβανόμενη υπό συνθήκες σειρά εντολών.

βρώση: κατανάλωση τροφίμου.

βυσσοδομώ: (ρ.) [ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ : βύσσος = βυθός + δομέω ή δομώ = χτίζω] (μτφ.) σχεδιάζω κρυφά κάτι κακό για κάποιον, σκευωρώ, στενοχωρώ συνώνυμα:μηχανορραφώ, ραδιουργώ.

-- Γ --

γαλουχώ: (ρ.) θηλάζω, βυζαίνω / (μτφ.) ανατρέφω, διαπαιδαγωγώ.

γονυπετής: (επίθ.) αυτός που πέφτει στα γόνατα συνώνυμα: γονατιστός.

-- Δ --

δανδής: (επίθ.) άντρας που ντύνεται και συμπεριφέρεται με εξεζητημένη κομψότητα.

δερματοστιξία: τατουάζ.

δημαγωγός: (ουσ. αρσ.) αυτός που αποκτά εμπιστοσύνη με απατηλά μέσα, δημοκόπος

διαπρύσιος: (επίθ.) αυτός που διακηρύσσει κάτι με ιδιαίτερη θέρμη, με ένταση και παλμό.

δύστοκος: (επιθ.) κυριολ.: που γεννά με δυσκολία

μεταφορ.: αυτός που δυσκολεύεται να παράξει σκέψη, συνώνυμο: βραδύνους (αργόστροφος)

-- Ε --

εγείρω:

ειμαρμένη: 

εκμαυλίζω: (ρ.) .

ελλοχεύω: (ρ.) ενεδρεύω, παραμονεύω, στήνω καρτέρι.

εμφωλεύω: (ρ.) φωλιάζω, κουρνιάζω, (πληροφ.) ενσωματώνω υπορουτίνα σε ρουτίνα.

εμπάθεια: (ουσ. θηλ.) μοχθηρία, μίσος, έντονα αρνητικά συναισθήματα, εχθρότητα, πάθος εναντίον κάποιου.

εμπαιγμός: (ουσ.) το περίπαιγμα, ο χλευασμός / η εξαπάτηση, το παιχνίδισμα.

εναργής: (επίθ.)

ενδελεχής: (επίθ.) 1. αυτός που είναι συνεχής, αδιάλειπτος, ακατάπαυστος, ατελείωτος: "ενδελεχής αναζήτηση του δράστη" αντίθετα: στιγμιαίος. 2.(μτφ.) αυτός που γίνεται με αδιάκοπη και διαρκή επιμέλεια, ο επίμονος.

ενδόμυχος: (επίθ.) .

επαίσχυντος: 

επάρατος: 

επίνειο: (ουσ. ουδ.) πόλη ή οικισμός με λιμάνι ή όρμο που εξυπηρετεί μια πόλη (κυρίως μεσογειακή).

επίπλαστος: (επίθ.) ψεύτικος.

ευεπίφορος: (επίθ.) επιρρεπής.

ευημερία: (ουσ. θηλ.) ευπορία, ευζωία, καλοπέραση.

ευθαρσώς: (επίρ.) .

ευκαταφρόνητος: (επίθ.) 1. αυτός που είναι άξιος να καταφρονηθεί 2. (μτφ.) αυτός που δεν είναι υπολογίσιμος, ο τιποτένιος, ο ασήμαντος, ο αναξιόλογος.

-- Ζ --

ζοφερός: (επίθ.) σκοτεινός / (μτφ.) αυτός που εμπνέει φόβο, απαισιοδοξία, μελαγχολία.

-- Θ --

θαλερός: (επίθ.) φυλλώδης, ανθηρός, φυλλοφόρος.

θάλλος: (ουσ. ουδ.) νέο, τρυφερό (άρα πράσινο) κλαδάκι, βλαστάρι. φύλλωμα.

θεμιτός: () .

θωπεύω: (ρ.) χαϊδεύω, περιποιούμαι υπερβολικά / μτφ. κολακεύω, καλοπιάνω.

-- Ι --

ιλαρός: (επίθ.) χαρούμενος, φαιδρός, χαρωπός.

ιταμός: (επίθ.) αυθάδης, θρασύς, προκλητικός.

-- Κ --

καθέλκυση: (ουσ. θηλ.) .

καινοφανής: (επίθ.) υτός που εμφανίζεται για πρώτη φορά, ο πρωτοεμφανιζόμενος.

καιροφυλακτώ: (ρ.) περιμένω την κατάλληλη περίσταση για να κάνω κάτι, παραμονεύω, καραδοκώ.

καπηλεύομαι:

κατακερματισμός: 

καταπίστευμα: (ουσ. ουδ.) αυτό που εμπιστεύεται κανείς σε κάποιον άλλο.

κατάφωρος: (επίθ.) ολοφάνερος, χειροπιαστός, οφθαλμοφανής.

κατηφής: (επίθ.) κατσούφης, σκυθρωπός.

κατηχούμενος: (μτχ.)

κίβδηλος: (επίθ.) ψεύτικος, πλαστός.

κόλαφος: (ουσ. αρσ.) .

κονιορτοποιώ: (ρ.) λιώνω, μετατρέπω κάτι σε σκόνη.

κωλησιεργώ: (ρ.) καθυστερώ την εκτέλεση ενός έργου.

-- Λ --

λεξιθηρία: (ουσ. θηλ.) η αναζήτηση σπάνιων λέξεων και εκφράσεων και η χρησιμοποίησή τους στον προφορικό ή γραπτό λόγο.

λίκνο: (ουσ. ουδ.) κούνια / κοιτίδα / ο τόπος όπου για πρώτη φορά γεννήθηκε ή αναπτύχθηκε κάτι.

λιποψυχώ: (ρ.) δειλιάζω, φοβάμαι.

-- Μ --

μαυσωλείο: () .

μειλίχιος: (επίθ.) ήπιος, πράος, καταδεκτικός, γαλίφης.

μέμφομαι: () .

μεμψιμοιρώ: (ρ.) παραπονιέμαι για τη μοίρα μου, μουρμουρίζω, γκρινιάζω.

μίασμα: (ουσ. ουδ.) απεχθές έγκλημα, ανοσιούργημα.

μνησίκακος: (επίθ.) αυτός που θυμάται το κακό που του έκαναν και από μίσος για το δράστη επιδιώκει να τον εκδικηθεί.

μομφή: (ουσ. θηλ.) επίπληξη, κατάκριση, κατηγορία.

μονολιθικός: (επίθ.) πνευματικά στεγανοποιημένος, μονοδιάστατος, μονομερής

μυσταγωγία: () .

-- Ν --

νείρομαι: (ρ.) επιθυμώ πολύ, ονειρεύομαι, λαχταρώ.

νηπενθής: (.) .

νύξη: υπαινιγμός, υπονοούμενο.

νωχελικός: (επίθ.) ο νωθρός, αυτός που κινείται και δρα με αργό ρυθμό και οκνηρία.

-- Ο --

οδυρμός:

ουραγός: (ουσ. αρσ.) αυτός που ηγείται ή βρίσκεται στην οπισθοφυλακή / αυτός που βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις μιας βαθμολογικής κατάταξης / αυτός που απλώς ακολουθεί τους άλλους.

ουτοπία: (ουσ. θηλ.) το μη πραγματοποιήσιμο, φαντασιοκόπημα, χίμαιρα.

-- Π --

παιανίζω: () .

πακτωλός: () .

πανάκεια: (.) .

παρεισφρέω: (ρ.) εισβάλλω, διεισδύω, μπαίνω αυθαίρετα.

παχυλός: (επίθ.) 1. παχουλός 2. (μτφ.) α) αυτός που είναι περισσότερος από το κανονικό, ο υπερβολικός: "παχυλοί μισθοί", β) ο πλήρης, ο τέλειος. (σσ. συνήθως χρησιμοποιείται μεταφορικά).

πένης: (επίθ.) φτωχός.

πενία: (ουσ. θηλ.) Η στέρηση των αναγκαίων, η ανεπάρκεια και των στοιχειωδεστέρων πόρων για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης. η φτώχεια.

πενιχρός: (επίθ.) φτωχικός, λίγος, ανεπαρκής, ασήμαντος.

πολυσχιδής:

προπηλακίζω: 

πτωχαλαζών / -όνας: (ουσ.) ο φτωχός με αλαζονική συμπεριφορά, ο ψωροπερήφανος

-- Ρ --

ρακένδυτος: (επίθ.) κουρελιασμένος, κουρελής.

ρηξικέλευθος: (επίθ.) < από το μεταγενέστερο ῥηξικέλευθος. Σύνθεση των λέξεων ῥήγνυμι, ανοίγω + κέλευθος, δρόμος. Αυτός που δημιουργεί πρόοδο ("ανοίγει νέους δρόμους") στην πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία κ.α..

-- Σ --

σκαπανέας: (ουσ. αρσ.) πρωτοπόρος, καινοτόμος, ρηξικέλευθος

σταχυολογώ: (ρ.) μαζεύω στάχυα / (μτφ.) διαλέγω, απανθίζω. (σσ. συνήθως χρησιμοποιείται μεταφορικά).

συνδαιτυμόνας: (ουσ. αρσ.) αυτός που δειπνεί με άλλο άτομο.

-- Τ --

ταλανίζω: (ρ.) .

ταχυφαγείο: (ουσ. ουδ.) εστιατόριο γρήγορης εξυπηρέτησης, fast food.

τιμαλφής: (επίθ.) πολύτιμος, πανάκριβος, βαρύτιμος.

τραγέλαφος: () .

τροχοπέδη: (ουσ. θηλ.) (για οχήματα) φρένο / μτφ: εμπόδιο, κώλυμα.

τρυφηλός

-- Υ --

υπεισέρχομαι: (ρ.) μπαίνω λαθραία, εισδύω κάπου επιτήδεια.

υποθάλπω: (ρ.) .

υπονομεύω: (ρ.) .

υποσκάπτω: (ρ.) .

υποσκελίζω: (ρ.)

υποτροπιάζω: (ρ.) (για αρρώστια) εμφανίζομαι πάλι, ξανακυλώ.

υφέρπων /-ουσα /-ον: (επίθ.) αυτός που σέρνεται κάτω από κάτι. Μεταφορικά, αναφερόμαστε σε υφέρπουσα νόσο (που κρύβεται κάτω από μη προφανή συμ;τώματα) ή και σε υφέρποντα νοήματα (υπονοούμενα).

-- Φ --

φαλκιδεύω: (ρ.) 

φείδομαι: (ρ.) εξοικονομώ, τσιγκουνεύομαι, στερώ.

φειδωλός: (επίθ.) οικονομικός, αυτός που μιλά ή προσφέρει ή γενικότερα ενεργεί με φειδώ, με σύνεση, με οικονομία

φενάκη: (ουσ. θηλ.) περούκα / μτφ: το ψέμα που λέγεται για εξαπάτηση, η παραπλάνηση, η εσκεμμένη απάτη.

φυλλορροώ: (ρ.) μαδώ, ρίχνω τα φύλλα μου / μτφ: καταπέφτω, εξασθενώ, εξαντλούμαι.

φυσιοδίφης: (ουσ. αρσ.) αυτός που ερευνά τη φύση, ο επιστήμονας που ασχολείται με τη μελέτη των φυτών, των ζώων και των ορυκτών.

φωταψία:

-- Χ --

χειραφέτηση: (ουσ. θηλ.) η απαλλαγή από την κηδεμονία, εξουσία ή επιρροή κάποιου.

χίμαιρα: (ουσ. θηλ.) βλ. ουτοπία.

-- Ψ --

ψήγμα: (ουσ. ουδ.) τρίμμα, λεπτό κομμάτι μετάλλου, ελάχιστη ποσότητα.

via

Επίσκεψη στο σπίτι του Μότσαρτ!

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ Από τους κορυφαίους συνθέτες όλων των εποχών, τα έργα του οποίου αποτελούν μέρος του ρεπερτορίου κάθε ορχήστρας που σέβεται τον εαυτό της.Το πλήρες όνομά του είναι Γιοχάνες Κρισόστομους Βολφγκάνγκους Τεόφιλους (Αμαντέους) Μότσαρτ [Wolfgang Amadeus Mozart] και γεννήθηκε την 8η πρωινή της 27ης Ιανουαρίου 1756 στο Ζάλτσμπουργκ, τμήμα τότε της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους και νυν της Αυστρίας. Ήταν γιος του συνθέτη Λεοπόλδου Μότσαρτ και της Άννας Μαρίας Περτλ.

Ο Μότσαρτ έζησε μόνο 35 χρόνια, πρόλαβε όμως να συνθέσει περίπου 600 έργα (συμφωνικά, δωματίου, κονσέρτα, όπερες και χορωδιακά), τα περισσότερα από τα οποία είναι αριστουργήματα. Σε ηλικία τριών χρονών έπαιζε πιάνο, στα πέντε του συνέθετε και στα έξι έδωσε το πρώτο του κοντσέρτο. Μιλάμε για τον ορισμό της ιδιοφυΐας.

Ο Μότσαρτ, αν και συνθέτης, είναι ένας μύθος, ένα λαϊκό είδωλο. Είχε το χάρισμα να γράφει απλές και ευκολομνημόνευτες μελωδίες, μέσα στη συνθετότητά τους. Έργα του ακούγονται όχι μόνο στις αίθουσες συναυλιών, αλλά και σε ασανσέρ, εμπορικά κέντρα, αίθουσες χειρουργείων και ως ηχητικά σήματα από κινητά τηλέφωνα.

Η μουσική του έχει και «μαγικές» ιδιότητες. Κτηνοτρόφοι παίζουν Μότσαρτ στις αγελάδες για να αυξήσουν την παραγωγή τους σε γάλα ή να μας δώσουν πιο τρυφερό κρέας. Έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι η ακρόαση της μουσικής του βοηθά στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των βρεφών και των παιδιών. Η μορφή του απεικονίζεται σε σοκολατάκια, σουβενίρ και άλλα είδη διακόσμησης.

Μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγεται ότι αν υπήρχε δυνατότητα ο Μότσαρτ να διεκδικήσει τα δικαιώματα για τη χρήση της μουσικής και του ονόματός του θα μπορούσε να αγοράσει όλη την Αυστρία. Άλλωστε, η γενέτειρά του Ζάλτσμπουργκ ζει και αναπτύσσεται μέχρι σήμερα χάρις στον Μότσαρτ. Και όμως, ο συνθέτης της «Μικρής Νυχτερινής Μουσικής», του «Ντον Τζιοβάνι», του «Μαγικού Αυλού» και άλλων αριστουργημάτων πάλευε για να τα φέρει βόλτα με τα οικονομικά του στον σύντομο βίο του.

Πέθανε στη μία τα ξημερώματα της 5ης Δεκεμβρίου 1791, επί των επάλξεων, γράφοντας το «Ρέκβιεμ» της ζωής και της καριέρας του.

via

Παρόλο που ο Μότσαρτ έζησε σε πολλά διαφορετικά σπίτια στη Βιέννη, έχει παραμείνει ένα μοναδικό διαμέρισμα μέχρι και σήμερα, που είναι όπως όταν ζούσε εκεί ο μεγάλος συνθέτης. Βρίσκεται στην οδό Domgasse 5 και ήταν το σπίτι του Μότσαρτ από το 1784 ως το 1787. 

Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο διαμέρισμα στον πρώτο όροφο. Έχει 4 μεγάλα δωμάτια, 2 μικρότερα και μια κουζίνα. 

Ο Μότσαρτ δεν καθόταν για πολύ σε ένα μέρος! Μάλιστα σε αυτό το σπίτι έμεινε το μεγαλύτερο διάστημα που έμεινε ποτέ σε κάποιο σπίτι και φαίνεται ότι του άρεσε. Κατά την περίοδο της παραμονής του εκεί έγραψε την πιο δημοφιλή όπερα του "Οι γάμοι του Φίγκαρο". 

Το δωμάτιο Figaro

Το Mozarthaus άνοιξε το 2006, 250 χρόνια μετά τη γέννηση του Μότσαρτ. Έχει έκταση 1000 τ.μ και εκτείνεται σε 4 ορόφους. Οι επισκέπτες ζουν για λίγο στον ζωντανό κόσμο του συνθέτη, νοιώθουν την εξυπνάδα και την αινιγματική του προσωπικότητα. 

To ρολόι που χρησιμοποιούσε ο ίδιος

Το πιάνο 

Το δωμάτιο παιχνιδιών

Το εντυπωσιακό ταβάνι σε ένα από τα δωμάτια

Η περιήγηση ξεκινά από τον τρίτο όροφο που παρουσιάζει τη ζωή στη Βιέννη την εποχή του Μότσαρτ. 

Ο Μότσαρτ και οι φίλοι του

Ο δεύτερος όροφος είναι αφιερωμένος στα μουσικά έργα του συνθέτει ενώ ο πρώτος όροφος είναι ουσιαστικό το σπίτι που έζησε εκείνος με την οικογένεια του. 

Η ζωή στη Βιέννη την εποχή του μπαρόκ

Το δωμάτιο θανάτου - Death room

Το ισόγειο υπάρχει αίθουσα συναυλιών, ένα μαγαζί και ένα εκπαιδευτικό κέντρο. 

Το μαγαζί με τα αναμνηστικά

Η αίθουσα συναυλιών

Το μουσείο είναι ανοιχτό καθημερινά 10-7. Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ και περιλαμβάνει ακουστικό οδηγό. Για τους κατόχους της τουριστικής κάρτας Vienna Card το εισιτήριο κοστίζει 8 ευρώ. 

Οι εσωτερικές σκάλες που ενώνουν τους ορόφους

To σπίτι είναι ουσιαστικό ένα μουσείο αφιερωμένο στη ζωή του Μότσαρτ στη Βιέννη αφού τα περισσότερα έπιπλα του δεν σώζονται σήμερα. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρον και βάζει τον επισκέπτη στο κλίμα της εποχής που έζησε και μεγαλούργησε ο συνθέτης. 

via

Ο πλανήτης θυμάται τα θύματα του Ολοκαυτώματος (φωτογραφίες)

Aπό το 2005, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από τους Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με σκοπό την αφύπνιση της κοινωνίας ώστε να μην επαναληφθούν ξανά όσα βίωσε η ανθρωπότητα την περίοδο του Ναζισμού.

Η Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος σηματοδοτεί την ημέρα κατά την οποία, πριν από 74 χρόνια, οι Συμμαχικές Δυνάμεις απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου στην Πολωνία. Τα ερείπια του στρατοπέδου βρίσκονται περίπου 60 km δυτικά της Κρακοβίας, κοντά στην κωμόπολη Όσβιετσιμ (γερμ. Auschwitz). Από το 1979 ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Με την απελευθέρωση του Άουσβιτς από τους συμμάχους, οι στρατιώτες έβαζαν τους Ναζί να κουβαλούν τις σορούς των θυμάτων τους για να τους θάψουν σε ομαδικούς τάφους

Οι Εβραίοι της Ευρώπης υπήρξαν τα κύρια θύματα του ναζιστικού ρατσισμού και στο πλαίσιο της εφαρμογής του πολιτικού σχεδίου «Τελική Λύση», εξοντώθηκαν έξι περίπου εκατομμύρια Εβραίοι.

Δεκάδες χιλιάδες Έλληνες Εβραίοι βρήκαν τον θάνατο στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης

Ωστόσο, παρά τις φρικαλεότητες του ναζιστικού καθεστώτος, αποτελέσματα έρευνας του Ευρωβαρόμετρου που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δείχουν «ελλιπή συνειδητοποίηση του φαινομένου του αντισημιτισμού» στην Ευρώπη.

Οι Σύμμαχοι απέκτησαν στις 31 Μαΐου 1944 λεπτομερείς αεροφωτογραφίες όλων των χώρων του Άουσβιτς. Το 2003 η Royal Air Force δημοσίευσε για πρώτη φορά αεροφωτογραφίες, όπου φαίνονται ακόμη και οι φωτιές των σωρών πτωμάτων, που καίγονταν σε ανοικτό χώρο αφού τα κρεματόρια δεν διέθεταν την απαιτούμενη χωρητικότητα για τους χιλιάδες νεκρούς.

Σύμφωνα με την έρευνα, το 89% των Εβραίων πιστεύει ότι ο αντισημιτισμός έχει αυξηθεί σημαντικά την τελευταία πενταετία και μόνο 4 στους 10 Ευρωπαίους θεωρούν ότι το Ολοκαύτωμα διδάσκεται επαρκώς στα σχολεία, ενώ το 34% δεν γνωρίζει ότι η άρνηση του Ολοκαυτώματος συνιστά ποινικό αδίκημα. 

Πηγές: ΕΡΤ, Wikipedia, ΑΠΕ - ΜΠΕ 

via

Στην πύλη της αιωνιότητας

Με τους: Willem Dafoe, Rupert Friend, Oscar Isaac

Η ταινία σκιαγραφεί τα χρόνια που ο κορυφαίος Ολλανδός ιμπρεσιονιστής Βίνσεντ Βαν Γκογκ έζησε στην Αρλ της Γαλλίας, τότε που μαγεμένος από το γαλλικό τοπίο και φως δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα του, όπως η «Έναστρη Νύχτα», το «Υπνοδωμάτιο στην Αρλ» και η σειρά «Ηλιοτρόπια», μεταξύ εκατοντάδων άλλων.

Πού παίζεται

Αθήνα

ODEON ΟΠΕΡΑ

AΙΘΟΥΣΑ 1

Πέμπτη - 17.01 17:00 / 19:30 / 22:00

Παρασκευή - 18.01 17:00 / 19:30 / 22:00

Σάββατο - 19.01 17:00 / 19:30 / 22:00

Κυριακή - 20.01 17:00 / 19:30 / 22:00

Δευτέρα - 21.01 17:00 / 19:30 / 22:00

Τρίτη - 22.01 17:00 / 19:30 / 22:00

Τετάρτη - 23.01 17:00 / 19:30 / 22:00

ΝΙΡΒΑΝΑ CINEMAX

AΙΘΟΥΣΑ 1

Πέμπτη - 17.01 17:40 / 20:00 / 22:20

Παρασκευή - 18.01 17:40 / 20:00 / 22:20

Σάββατο - 19.01 17:40 / 20:00 / 22:20

Κυριακή - 20.01 17:40 / 20:00 / 22:20

Δευτέρα - 21.01 17:40 / 20:00 / 22:20

Τρίτη - 22.01 17:40 / 20:00 / 22:20

Τετάρτη - 23.01 17:40 / 20:00 / 22:20

Γλυφάδα

NOVACINEMA ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ

AΙΘΟΥΣΑ 1

Πέμπτη - 17.01 19:30 / 22:00

Παρασκευή - 18.01 19:30 / 22:00

Σάββατο - 19.01 19:30 / 22:00

Κυριακή - 20.01 19:30 / 22:00

Δευτέρα - 21.01 19:30 / 22:00

Τρίτη - 22.01 19:30 / 22:00

Τετάρτη - 23.01 19:30 / 22:00

Θεσσαλονίκη

ΒΑΚΟΥΡΑ

AΙΘΟΥΣΑ 1

Πέμπτη - 17.01 21:45

Παρασκευή - 18.01 21:45

Σάββατο - 19.01 21:45

Κυριακή - 20.01 21:45

Τρίτη - 22.01 21:45

AΙΘΟΥΣΑ 2

Πέμπτη - 17.01 19:15

Παρασκευή - 18.01 19:15

Σάββατο - 19.01 19:15

Κυριακή - 20.01 19:15

Δευτέρα - 21.01 19:15

Τρίτη - 22.01 19:15

Τετάρτη - 23.01 19:15

Μαρούσι

NOVACINEMA ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ

AΙΘΟΥΣΑ 3

Πέμπτη - 17.01 19:30 / 22:10

Παρασκευή - 18.01 19:30 / 22:10

Σάββατο - 19.01 19:30 / 22:10

Κυριακή - 20.01 19:30 / 22:10

Δευτέρα - 21.01 19:30 / 22:10

Τρίτη - 22.01 19:30 / 22:10

Τετάρτη - 23.01 19:30 / 22:10