Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2019

«Παγετώνες. Από τη Γένεση στην Εξαΰλωση»: Ο Φωκίων Ζησιάδης στο Μουσείο Μπενάκη Μουσείο Μπενάκη - Κτήριο της οδού Πειραιώς

Image result for «ΠΑΓΕΤΩΝΕΣ. ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΫΛΩΣΗ»: Ο ΦΩΚΙΩΝ ΖΗΣΙΑΔΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
«ΠΑΓΕΤΩΝΕΣ. ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΫΛΩΣΗ»: Ο ΦΩΚΙΩΝ ΖΗΣΙΑΔΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Αποκαλύπτει μέσα από το σκηνικό του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού την άρρηκτη δομή των παγόβουνων


17 Οκτωβρίου - 17 Νοεμβρίου 2019
Τα παγόβουνα αποτελούν το τελετουργικό αρχέτυπο μίας συνεχούς μεταμόρφωσης. Το μυστηριώδες, συχνά μοναχικό, ταξίδι τους στα παγωμένα νερά αναδεικνύει τη διττή τους φύση- πάνω και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, αποθεώνοντας όχι μόνο τη χαρισματική δυναμική ενός pendre l’ eau, αλλά και τη σπουδαιότητα του ρόλου τους στην κλιματική αλλαγή.


Με αυτήν τη διττή ιδιότητα, το νερό αποτελεί τη γενεσιουργό δύναμη των παγόβουνων με τρόπο προφανή και, συνάμα, απόκρυφο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι περίπου το 90% της μάζας τους βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ένα συμπαγές κάτω μέρος διαμορφώνεται, σε συνεχή αντίδραση με τη στασιμότητα, ενώ η απόληξη τους διχοτομείται ανάμεσα σε μία κρυσταλλική ευθραυστότητα και την επιβλητικότητα μίας μαρμάρινης κατασκευής.
Image result for «ΠΑΓΕΤΩΝΕΣ. ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΫΛΩΣΗ»: Ο ΦΩΚΙΩΝ ΖΗΣΙΑΔΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Αυτό ακριβώς αποθανατίζει στο φακό, με την ιδιαίτερη ματιά του, ο Φωκίων Ζησιάδης, αποκαλύπτοντας, μέσα από το σκηνικό του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού, την άρρηκτη δομή των παγόβουνων. Οι φωτογραφίες του προσθέτουν στην μαγεία ενός τοπίου που κυριαρχείται από την αέναη περιπλάνηση τους, καθώς και την, απόλυτα πιστή στην αρχή του Αρχιμήδη, πλευστότητα τους.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Τα 10 παλαιότερα σπίτια της Αθήνας Τα πιο παλιά σπίτια της πόλης χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα, και έχουν να μας διηγηθούν υπέροχες ιστορίες με σπουδαίους πρωταγωνιστές.


Πότε κτίστηκε το πιο παλιό σπίτι της σύγχρονης Αθήνας; Ποιοι ήταν οι ένοικοί του; Πού έμενε ο άνθρωπος που σχεδίασε τα μισά νεοκλασικά της Αθήνας; Και πότε με το καλό θα μπορούμε να περιηγηθούμε στα δωμάτια και τις αυλές των πρώτων σπιτιών της πόλης; Οι απαντήσεις που ακολουθούν ενδέχεται να σας εκπλήξουν.

Το Αρχοντικό των Μπενιζέλων
Το παλαιότερο σωζόμενο σπίτι της Αθήνας βρίσκεται στο 96 της οδού Αδριανού, στην Πλάκα, και ανήκε στην αριστοκρατική οικογένεια του Αθηναίου άρχοντα Άγγελου Μπενιζέλου –κόρη του οποίου ήταν κάποια που αργότερα θα γινόταν γνωστή ως Αγία Φιλοθέη. Το σπίτι χρονολογείται από τον 16ο αιώνα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος απ’ ό,τι βλέπουμε σήμερα είναι από τα τέλη του 17ου και τις αρχές του 18ου. Χαρακτηριστικό δείγμα οθωμανικής αρχιτεκτονικής, με χαγιάτι, εσωτερική αυλή και πηγάδι, το σπίτι αναστηλώνεται τα τελευταία χρόνια για να γίνει μουσείο. 

Το Αρχοντικό Λογοθέτη 
Στο 14Β της οδού Άρεως, στην Πλάκα, σώζονται η πύλη, η βρύση και ένα μικρό τμήμα της αυλής 

ενός κάποτε μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, κτισμένου τον 17ο αιώνα. Ήταν το αρχοντικό του βρετανού πρόξενου Λογοθέτη και της οικογένειάς του, που φιλοξένησαν τον Τόμας Έλγιν όταν εκείνος επισκέφθηκε την Αθήνα. Εδώ πέρασαν τις τελευταίες τους νύχτες στην Αθήνα τα γλυπτά του Παρθενώνα, μέχρι να συσκευαστούν για να σταλθούν στη Βρετανία.

Ο Πύργος του Τσωρτς 
Στη γωνία των οδών Σχολείου και Επιχάρμου, το χαρακτηριστικό τριώροφο πυργόσπιτο με την οχύρωση που το ξεχωρίζει από όλα τα κτίρια της Πλάκας, είναι ένα από τα ελάχιστα οθωμανικά κτίρια που επιβίωσαν μέχρι σήμερα. Κτισμένο τον 18ο αιώνα, χρησιμοποιήθηκε ως φυλάκιο από τους Οθωμανούς, πριν πωληθεί στον σκωτσέζο ιστορικό και φιλέλληνα Τζορτζ Φίνλεϋ το 1835. Εδώ έμεινε ο συμπολεμιστής του Φίνλεϋ, Richard Church, στρατηγός από την Ιρλανδία, πράγμα που έδωσε στο κτίριο το όνομα "πύργος του Τσωρτς". Με ένα άλλο όνομα, «Οικία Διαλισμά», το ιστορικό σπίτι έγινε ξανά διάσημο το 1928, ως θέμα του γνωστού ομώνυμου πίνακα του Γιάννη Τσαρούχη.

Η Οικία του Ερνέστου Τσίλλερ 
Στοίχημα πως το έχετε προσπεράσει αμέτρητες φορές, χωρίς να του ρίξετε δεύτερη ματιά. Το εντυπωσιακό διώροφο νεοκλασικό στο 22 της οδού Μαυρομιχάλη το οποίο σχεδίασε για τον εαυτό του ο άνθρωπος που ταυτίστηκε όσο λίγοι άλλοι με την Αθήνα του 19ου αιώνα, χτίστηκε το 1882-85. Ξεχωρίζει για τις δύο πήλινες Ερμές τις οποίες σχεδίασε ο ίδιος ο Τσίλλερ, και κοσμούν τα ανοίγματα του επάνω ορόφου. Το κτίριο καταστράφηκε εν μέρει από την πυρκαγιά του 1977 (όταν ανήκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, η οποία το χρησιμοποιούσε ως βεστιάριο) και αργότερα λεηλατήθηκε από διαρρήκτες, οι οποίοι συνελήφθησαν. Σήμερα ανακαινίζεται αργά αλλά σταθερά, για να αποτελέσει παράρτημα του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.

Η Οικία Κλεάνθη-Σάουμπερτ
Γνωστό και ως Παλιό Πανεπιστήμιο, το καταπληκτικό κτίριο που στεγάζει σήμερα το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην οδό Θόλου στην Πλάκα, ήταν κάποτε το σπίτι των αρχιτεκτόνων Σταμάτη Κλεάνθη και Έντουαρντ Σάουμπερτ. Οι δύο αρχιτέκτονες που έφτιαξαν το πρώτο σχέδιο πόλης της νεοσύστατης τότε πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους, αναστήλωσαν το σπίτι «από τα οθωμανικά του χαλάσματα» το 1831 και έμειναν εκεί ως το 1837. Η προηγούμενη ιστορία του σπιτιού δεν είναι γνωστή –το μόνο που ξέρουμε είναι πως οι δύο τους το αγόρασαν ερειπωμένο από την Τουρκάλα Σαντέ Χανούμ, ενώ η επικρατέστερη άποψη για τη χρονολόγησή του το ανάγει στον 17ο αιώνα, ίσως και παλαιότερα. Ο Κλεάνθης και ο Σάουμπερτ το νοίκιασαν στο ελληνικό δημόσιο το 1837, για να στεγαστεί εκεί το πρώτο ελληνικό πανεπιστήμιο, που λειτούργησε εδώ ως το 1842.

Το Μέγαρο Κυριακούλη Μαυρομιχάλη 
Το πανέμορφο τριώροφο νεοκλασικό στη γωνία Αμαλίας και Ξενοφώντος, που στεγάζει σήμερα τα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, κτίσθηκε το 1870 σε σχέδια του Θεόφιλου Χάνσεν, αρχιτέκτονα της Ακαδημίας και της Βιβλιοθήκης. Ανήκε αρχικά στον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, εγγονό του ομώνυμου ήρωα της Επανάστασης και πρωθυπουργό της Ελλάδας το 1909-10. Στέγασε την Ρωσική Πρεσβεία, το 1876-79, κι ήταν εδώ που ο πρέσβης Σαβούρωφ διοργάνωνε τις θρυλικές χοροεσπερίδες του, οι οποίες ξεπερνούσαν σε πολυτέλεια κάθε άλλη στην πόλη. Τα κουτσομπολιά της εποχής ήθελαν τη διαβίωση του Σαβούρωφ να κοστίζει όσο αυτή όλων των άλλων πρέσβεων μαζί. Ο Ρώσος Πρέσβης διέθετε τέσσερις άμαξες, και πολλά άλογα και σκυλιά στον κήπο του Μεγάρου του, τα οποία χάρισε λένε στους Αθηναίους όταν έφυγε για να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα στο Βερολίνο. 

Μέγαρο του Άντον Πρόκες Φον Όστεν 
Στο 3 της οδού Φειδίου βρίσκεται η κατοικία του αυστριακού πρέσβη, την οποία ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν το 1841 περιγράφει ως απομονωμένη στην άκρη της πόλης, με θέα στην πλατιά ερημιά και τα ψηλά βουνά. Ήταν ένα από τα πρώτα μέγαρα που χτίστηκαν στην Αθήνα, την περίοδο 1836-37. Στέγασε αργότερα το Ελληνικό Ωδείο του Μανόλη Καλομοίρη. Σήμερα ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού, και καταρρέει εγκαταλελειμμένο μέρα με τη μέρα.

Το Μέγαρο Ιλισίων
Το συγκρότημα που σήμερα στεγάζει το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (Βασιλίσσης Σοφίας 22), σχεδιάστηκε από τον Σταμάτη Κλεάνθη και κατασκευάστηκε την περίοδο 1840-48, έξω από την πόλη, κοντά στις όχθες του ποταμού Ιλισσού. Ήταν η κατοικία της αριστοκράτισσας Σοφίας Ντε Μπαρμουά Λεμπρέν –κι αν το όνομα δε σας λέει κάτι, είναι γιατί την ξέρετε ως Δούκισσα της Πλακεντίας– εκείνης που τόσους αθηναϊκούς αστικούς θρύλους τροφοδότησε με την εκκεντρική ζωή της.

Το Μέγαρο Σταθάτου 
Στη γωνία Βασιλίσσης Σοφίας και Ηροδότου, το σημερινό Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης είναι, κατά την ταπεινή μας άποψη, ένα από τα ωραιότερα κτίρια της πόλης. Σχεδιάστηκε από τον «πολύ» Ερνέστο Τσίλλερ και κτίστηκε το 1895, ως κατοικία και έδρα των επιχειρήσεων του Ιθακήσιου εφοπλιστή και εμπόρου άνθρακα Όθωνα Σταθάτου. Παραχωρήθηκε από τους απογόνους του στο ελληνικό δημόσιο, και στέγασε διαδοχικά την βουλγαρική πρεσβεία, τη λέσχη αξιωματικών της Βρετανίας (η οποία το επίταξε το 1945), την καναδική πρεσβεία ως το 1970 και την πρεσβεία της Λιβύης. Το 1982 αγοράστηκε από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, από την οποία το 1991 παραχωρήθηκε στο Ίδρυμα Γουλανδρή για να στεγάσει τη νέα πτέρυγα του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Η Οικία Δεκόζη-Βούρου
Το πανέμορφο κτίριο της οδού Παπαρρηγοπούλου 7 που στεγάζει σήμερα το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών και το café του Black Duck στον υπέροχο κήπο του, ήταν ένα από τα πρώτα σπίτια που κτίστηκαν στην απελευθερωμένη Αθήνα, το 1833. Σχεδιάστηκε από τους γερμανούς αρχιτέκτονες G. Luders και J. Hoffer και αποτελεί ένα από τα πρώτα δείγματα λιτού κλασικισμού στην Ελλάδα. Το σπίτι ανήκε στον Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιο Δεκόζη Βούρο (1792-1881) και ήταν εδώ που φιλοξενήθηκαν ο Όθωνας και η Αμαλία από το 1837 ως το 1843, περιμένοντας να ολοκληρωθούν τα ανάκτορά τους –η σημερινή Βουλή. 

(*) Με πληροφορίες από το Αρχείο Νεότερων Μνημείων και το βιβλίο των Θανάση Γιοχάλα και Τόνιας Καφετζάκη Αθήνα: Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία via

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019

«Πρεμιέρα» για το κοινό της ανασκαφής του Μουσείου της Ακρόπολης «Έναρξη» έκανε η ανασκαφή του Μουσείου Ακρόπολης, που εφεξής θα είναι ανοικτή στο κοινό με το εισιτήριο της γενικής εισόδου.

Image result for «Έναρξη» έκανε σήμερα η ανασκαφή του Μουσείου Ακρόπολης, που εφεξής θα είναι ανοικτή στο κοινό με το εισιτήριο της γενικής εισόδου.
Επισκέπτες από όλο τον κόσμο πλημμύρισαν από το πρωί τους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου Ακρόπολης -που την περασμένη Πέμπτη έκλεισε τα δέκα χρόνια λειτουργίας του- αλλά και το νέο «έκθεμα» της ανασκαφής στο -1 επίπεδο του μουσείου, όπου βρίσκονται τα αυθεντικά κατάλοιπα μιας αρχαίας αθηναϊκής γειτονιάς, η οποία επί αιώνες έβριθε από ζωή.
«Το Μουσείο Ακρόπολης χαίρεται ιδιαίτερα που το κοινό μπορεί πια να επισκέπτεται τον ανασκαφικό χώρο μέσα στο κτίριο του μουσείου. Ένας νέος εκθεσιακός χώρος έχει δημιουργηθεί και στους επισκέπτες δίνεται η δυνατότητα να έχουν μια ιδιαίτερη αίσθηση από τα αυθεντικά ερείπια μιας αρχαίας αθηναϊκής συνοικίας», δήλωσε ο πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης, Δημήτρης Παντερμαλής.
Με αφορμή τα δέκατα γενέθλια του ιδρύματος, που έχει κερδίσει τις εγχώριες και διεθνείς εντυπώσεις όπως δείχνουν οι προτιμήσεις του κοινού, αλλά και οι παγκόσμιες κατατάξεις που το εντάσσουν εντός των δέκα ή πέντε καλύτερων μουσείων στον κόσμο, ο κ. Παντερμαλής σημείωσε μιλώντας στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Το Μουσείο Ακρόπολης άνοιξε συγχρόνως με τη μεγάλη οικονομική κρίση, αλλά κατάφερε να την ξεπεράσει. Επικεντρώθηκε από την αρχή στους επισκέπτες του, φρόντισε να παρέχει πάντοτε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και το κοινό ανταποκρίθηκε σε αυτό. Ο αριθμός των επισκεπτών από το επίπεδο του ενός εκατομμυρίου έφτασε το 1.800.000 και φαντάζομαι ότι αυτό μπορεί να διατηρηθεί».
Όπως συμπλήρωσε ο ίδιος, «βασικός στόχος του Μουσείου Ακρόπολης είναι να ξαναφέρει το διεθνές κοινό στην αυθεντική πηγή του κλασικού κόσμου και να δώσει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να αντιλαμβάνονται οι ίδιοι την υψηλή ποιότητα της τέχνης του 5ου και 6ου αι. π. Χ., κάτι που σε μεγάλο βαθμό έχει επιτευχθεί. Ωστόσο χρειάζονται και περαιτέρω ενέργειες και δράσεις ώστε να τεθεί με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια το ιστορικό πλαίσιο μέσα από το οποίο ξεπήδησαν αυτά τα αριστουργήματα του αρχαίου πολιτισμού», υπογράμμισε.

Και τι θα ευχόταν για τα επόμενα δέκα χρόνια; «Το Μουσείο Ακρόπολης έχει ξεκινήσει τη χρήση εφαρμογών της ψηφιακής τεχνολογίας και αυτό είναι κάτι που μας ενδιαφέρει πολύ. Να ασχοληθούμε με τις τεχνολογίες αιχμής, οι οποίες έχουν να προσφέρουν πάρα πολλά στον τομέα της αρχαιολογίας και στον τομέα κυρίως της μουσειακής διαχείρισης», απάντησε ο κ. Παντερμαλής.

Ενδιαφέρον εποπτικό υλικό που έχει τοποθετηθεί σε καίρια σημεία της ανασκαμμένης έκτασης βοηθά στην κατανόηση των κυριότερων κτιρίων και υποδομών της, όπως σπίτια, εργαστήρια, λουτρά, δρόμοι και δίκτυο απορροής υδάτων, τα οποία ανήκουν σε αλλεπάλληλες φάσεις, με κυρίαρχη αυτή της ύστερης αρχαιότητας. Περίπου σε έναν χρόνο από τώρα θα προστεθούν μια μεγάλη προθήκη με περισσότερα από 1.000 αντιπροσωπευτικά κινητά ευρήματα, μια γλυπτοθήκη με σπουδαία γλυπτά, καθώς και μια σειρά από αρχιτεκτονικά μέλη. Τα παραπάνω θα προσδώσουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην περιήγηση της αρχαίας γειτονιάς που ξεδιπλώνει με τον πιο ιδιαίτερο τρόπο πτυχές της καθημερινής ζωής των κατοίκων της.
Χτισμένη στη σκιά του Βράχου της Ακρόπολης, η γειτονιά κατοικείται από τον 5ο αι. π. Χ. έως και τον 12ο αι. μ. Χ., χωρίς να λείπουν και τα αρχαιότερα κατάλοιπα. Από την 4η χιλιετία π. Χ. ως και το τέλος των αρχαϊκών χρόνων η χρήση της περιοχής είναι ήπια. Μετά το 480 π. Χ., οπότε τα όρια της πόλης διευρύνονται, εντάσσεται στον αστικό ιστό της αρχαίας πόλης, με αποτέλεσμα να αρχίσει να αναπτύσσεται δυναμικά. Είναι η γειτονιά που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μας δίνει τη δυνατότητα να ανιχνεύσουμε σχεδόν ολόκληρη την ιστορία της αρχαίας πόλης.

Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

«Πικάσο και Αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός» στο Moυσείο Κυκλαδικής Τέχνης


«Πικάσο και Αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός» στο Moυσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Στο πλαίσιο της σειράς εκθέσεων «Θεϊκοί Διάλογοι», το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης παρουσιάζει τη μεγάλη έκθεση με τίτλο «Πικάσο και Αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός». Πρόκειται για μια σπάνια έκθεση για τα κεραμικά και τα σχέδια που εμπνεύστηκε ο Πικάσο από την αρχαιότητα σε συνομιλία με αρχαία έργα, σε επιμέλεια του Καθηγητή Ν. Χρ. Σταμπολίδη και του Olivier Berggruen.
Για πρώτη φορά 68 σπάνια κεραμικά και σχέδια του Πικάσο με πτηνά, τετράποδα και θαλάσσια όντα, ανθρώπινες μορφές, μυθολογικά ή μειξογενή όντα (Κένταυρος-Μινώταυρος) και άλλα έργα εμπνευσμένα από αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, «συνομιλούν» θεματικά με 67 αρχαιότητες, δημιουργώντας έναν ακόμη «Θεϊκό Διάλογο» μεταξύ της αρχαίας ελληνικής και της μοντέρνας τέχνης. 
Τα πικασικά έργα-σχέδια και κεραμικά από την καλλιτεχνική δημιουργία του Πικάσο από τη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του 1960- προέρχονται από ιδρύματα, μουσεία και συλλογές του εξωτερικού, όπως η FABA - Fundación Almine y Bernard Ruiz-Picasso para el Arte, το Musée Νational Picasso-Paris, το Musée Picasso Antibes, το Museo Picasso Μálaga,, το Museum Berggruen στο Βερολίνο, καθώς και ιδιωτικές συλλογές. 
Τα έργα της αρχαιότητας προέρχονται από 15 συνολικά ελληνικά μουσεία και συλλογές, όπως το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, τα Αρχαιολογικά Μουσεία Αρχαίας Αγοράς, Αγίου Νικολάου, Δήλου, Ερέτριας, Ηρακλείου, Θηβών, Μαραθώνα, Πάρου, Πατρών, Χανίων, Χώρας Μεσσηνίας, το Κυπριακό Μουσείο, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και τη Νομισματική Συλλογή της Alpha Bank. Πρόκειται για γλυπτά, κεραμικά και χάλκινα που χρονολογούνται από τους προϊστορικούς χρόνους (περ. 3200 π.Χ. το παλαιότερο) έως και την Ύστερη Ρωμαϊκή περίοδο (μέσα 3ου αι. μ.Χ. το νεότερο). 
Μεταξύ των «ζευγών» της έκθεσης, που πραγματοποιείται ξεχωρίζουν: ο Κένταυρος από λευκό πηλό, διαμορφωμένος στο χέρι, εγχάρακτη και γραπτή με επίχρισμα διακόσμηση, που δημιούργησε ο Πικάσο στην Vallauris στις 3 Ιανουαρίου 1953, σε διάλογο με τον Κένταυρο της Κυπρο-Αρχαϊκής περιόδου του 6ου αιώνα π.Χ. και το μοναδικό Ειδώλιο Κενταύρου της Πρωτογεωμετρικής Περιόδου στο Λευκαντί της Εύβοιας που χρονολογείται στα τέλη 10ου αι. π.Χ. Επίσης ο διάλογος ανάμεσα στο έργο Τυφλός Μινώταυρος οδηγούμενος από μικρό κορίτσι μπροστά στη θάλασσα που δημούργησε ο Πικάσο στην Boisgeloup στις 22 Σεπτεμβρίου του 1934 και στον φόνο του Μινώταυρου από τον Θησέα πάνω στον ερυθρόμορφο καλυκωτό κρατήρα της Ύστερης Κλασικής περιόδου (340 – 330 π.Χ.) από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο όπως και ο Κορμός αγάλματος Μινώταυρου, ρωμαϊκό αντίγραφο έργου της πρώιμης κλασικής περιόδου.
Ο μεγάλος καλλιτέχνης του 20ού αιώνα, έχει δημιουργήσει μοναδικά έργα ζωγραφικής, αλλά λίγοι γνωρίζουν από κοντά το σχεδιαστικό του έργο καθώς και τα κεραμικά του δημιουργήματα. Ένα συνδυασμό που συνδέεται με την αρχαιότητα και εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από έργα του κρητομηκυναϊκού και του ελληνικού κόσμου και γενικότερα από τους πολιτισμούς της λεκάνης της Μεσογείου. Η έκθεση αποκαλύπτει έναν ολόκληρο κόσμο που φέρνει μέσα του ο καλλιτέχνης, όχι απαραίτητα από αρχαιότητες που είδε ο ίδιος στις αρχαίες πατρίδες της Μεσογείου, αλλά μέσα στα Μουσεία της Ευρώπης, σε βιβλία που διάβαζε ή κατά τις συναναστροφές του με τον Kριστιάν Ζερβός ή τον Jean Cocteau.
Κατά τη διάρκεια της μακράς και παραγωγικής σταδιοδρομίας του, ο Πικάσο εμπνεύστηκε από μια μεγάλη ποικιλία πηγών, τις οποίες διαρκώς προσάρμοζε και επεξεργαζόταν. Η κλασική παράδοση πρόσφερε στον Ισπανό ζωγράφο ένα λεξιλόγιο ατελείωτων δυνατοτήτων προς χειρισμό και τροποποίηση. Σημαντική μεταξύ αυτών των πηγών υπήρξε η αρχαία Ελλάδα, με τη διαχρονική μυθολογία και την πλουσιότατη εικονογραφία της. Από την εποχή ακόμα που αντέγραφε γύψινα εκμαγεία αρχαίων γλυπτών, ο Πικάσο γοητεύτηκε από διάφορα θέματα της ελληνικής μυθολογίας, θέματα που διασκεδάζουν το τετριμμένο ή που δηλώνουν τις συγκρουόμενες παρορμήσεις του ανθρώπου. Ανάμεσα σε αυτά, ο Μινώταυρος, διονυσιακό πλάσμα, μισός άνθρωπος και μισός ζώο, αναδείχτηκε σε σύμβολο των σκοτεινότερων πτυχών της ανθρώπινης ψυχής και του παραλογισμού του πολέμου. 
Ταυτόχρονα, στο έργο του Πικάσο αναδύθηκε και μια άλλη εικόνα της Ελλάδας, μια εικόνα ειρηνική, στην οποία αρχαία θέματα και μύθοι οδηγούν στο εξιδανικευμένο όραμα μιας διαχρονικής Αρκαδίας, όραμα που ο Πικάσο επεξεργάστηκε σε γλυπτά και κεραμικά μετά το τέλος του πολέμου. Τα έργα αυτά, ωστόσο, σε αντίθεση με άλλα πρωιμότερα, δεν έχουν την ίδια στενή σχέση με την ελληνική μυθολογία. Αντίθετα, ο Πικάσο επινοεί μια εικονική ή φανταστική αρχαιότητα. Στο χωριουδάκι Vallauris, στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και στη δεκαετία του ’50, ο Πικάσο δημιουργεί ένα εντυπωσιακό σύνολο έργων κεραμικής, τα οποία αφενός παραπέμπουν σε ένα γενικευμένο μυθικό παρελθόν αφετέρου αντλούν από διαχρονικές εικόνες, όπως φαύνους, πουλιά, μουσικούς κλπ.
Την κεραμική, αρχαία και νεότερη, και τα εμπνευσμένα από την αρχαιότητα έργα του Πικάσο (οι Τρεις Χάριτες ή η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη) συνδέουν, εκτός της εικονογραφίας, η μορφή και το σχέδιο. Ιδιαίτερη σημασία έχει η γραμμή, είτε πρόκειται για σχέδια της δεκαετίας του ’20 και του ’30 είτε για αγγειογραφίες που θυμίζουν αττικά ερυθρόμορφα αγγεία. Στην έκθεση η δύναμη της φανταστικής όσο και προσωπικής αρχαιότητας του Πικάσο και η διαρκής γοητεία που ασκούν στον επισκέπτη τα αντικείμενα του παρελθόντος, έχουν τον πρώτο λόγο.
Η έκθεση δεν ακολουθεί χρονολογική σειρά αλλά χωρίζεται σε ενότητες σχετικές με τη γραμμή της ομορφιάς, την «Αρκαδία» του Πικάσο, τον Κένταυρο, τον ταύρο και τον Μινώταυρο, πλάσματα της φαντασίας και της δημιουργίας του που συνδέονται με την ελληνική μυθολογία και την αρχαιότητα.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
Καθηγητής Ν. Χρ. Σταμπολίδης – Olivier Berggruen

ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ
κάθε Τετάρτη στις 12.30 (αγγλικά), 
κάθε Πέμπτη στις 18.30 (ελληνικά) και Κυριακή στις 12.30 (ελληνικά)
Από 26 Ιουνίου 2019
Διανομή δελτίων προτεραιότητας 1 ώρα πριν την έναρξη της ξενάγησης 

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ: 7€ 
Μειωμένο εισιτήριο*: 3.5€ 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ: 
- Φίλοι ΜΚΤ 
- παιδιά και νέοι έως 18 ετών 
- δημοσιογράφοι
* κατηγορίες μειωμένου εισιτηρίου:

- 19-26 ετών 
- άνω των 65 ετών 
- φοιτητές 
- άτομα με αναπηρία και ο συνοδός τους
- αρχαιολόγοι
- φοιτητές αρχαιολογίας και ιστορίας της τέχνης [με την επίδειξη φοιτητικής ταυτότητας]
- υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού
- κάτοχοι Κάρτας Αλληλεγγύης
- μέλη του ICOM και του ICOMOS
- άνεργοι με την επίδειξη ενεργής κάρτας ΟΑΕΔ
- διπλωματούχοι ξεναγοί [με την επίδειξη της επαγγελματικής τους ταυτότητας]
- εκπαιδευτικοί που συνοδεύουν σχολεία σε εκπαιδευτικά προγράμματα του μουσείου
- γονείς που συνοδεύουν τα παιδιά τους στο Πρόγραμμα Σαββάτου & Κυριακής

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ
πό 20/6/2019 μέχρι 20/10/2019

H έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με την FABA - Fundación Almine y Bernard Ruiz-Picasso para el Arte, το Musée Picasso Antibes, το Museo Picasso Malaga και το Musée National Picasso-Paris στο πλαίσιο του προγράμματος “Picasso Mediterranée”.



Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019

Γιγαντιαία χέρια στη Βενετία για χάρη της ενότητας


Ο καλλιτέχνης Λορέντζο Κουίν δημιουργεί κατά καιρούς εντυπωσιακά γλυπτά, όπως αυτό με τα γιγαντιαία χέρια που αναδύονται, και αυτή τη φορά επέστρεψε στην πόλη Αρσενάλε της Βενετίας με ένα ακόμη φαινομενικό δημιούργημα.

Αυτή τη φορά, δημιούργησε έξι ζεύγη χεριών ονομάζοντας το έργο Building Bridges. Κάθε κατασκευή έχει ύψος περίπου 15 μέτρα και πλάτος 20 μέτρα. Στόχος του καλλιτέχνη είναι να γιορτάσει και να προωθήσει την ενότητα ανάμεσα στους διαφορετικούς πολιτισμούς.

«Η οικοδόμηση γεφυρών αφορά την ανάληψη δράσεων για ένα κοινό καλό», υποστηρίζει ο Λορέντζο. «Το έργο αυτό στοχεύει να μας ενθαρρύνει να ανοίξουμε τα μάτια σας και να μας υπενθυμίσει πως χτίζοντας γέφυρες μπορούμε να δράσουμε για το κοινό καλό.

Το γλυπτό αποτελείται από 6 μεμονωμένες γέφυρες-χέρια, που συμβολίζουν τη σοφία, την ελπίδα, τη βοήθεια, την πίστη, τη φιλία και την αγάπη. Εναλλακτικά, θα μπορούσε κανείς να μεταφράσει τα έξι ζεύγη χεριών ως τις 5 ηπείρους και το έκτο, ως την αγάπη, που είναι ικανή να τους φέρει όλους μαζί.

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019

Γιατί η ομορφιά έχει σημασία

Image result for Modern Beauty Season b.b.c
Ο σύγχρονος φιλόσοφος Roger Scruton παρουσιάζει ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ για την σημασία του κάλλους στην ζωγραφική, στην αρχιτεκτονική, στη μουσική, στη τέχνη και στην ζωή μας αποκαθιστώντας την ομορφιά στην παραδοσιακή θέση της, δηλαδή στο κέντρο του πολιτισμού μας.
Modern Beauty Season
H ταινία σκηνοθετήθηκε από την Louise Lockwood, γράφτηκε και παρουσιάστηκε από τον φιλόσοφο Roger Scruton. Είναι το τρίτο μέρος του έργου Modern Beauty Season του BBC, μια σειρά προγραμμάτων σχετικά με το θέμα της ομορφιάς και της νεωτερικότητας που μεταδόθηκαν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2009.


..

Τρίτη 11 Ιουνίου 2019

Η αποκατάσταση του Παρθενώνα - Εντυπωσιακές φωτογραφίες από τις εργασίες στην Ακρόπολη Η γιγαντιαία επιχείρηση αποκατάστασης του Παρθενώνα ξεκίνησε με στόχο να αναδείξει την αρχική μορφή του μνημείου

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI
Εντυπωσιακές είναι οι φωτογραφίες από τις εργασίες στον Παρθενώνα, το εμβληματικό μνημείο της Ακρόπολης καθώς είναι σε εξέλιξη η αποκατάσταση του. Πριν από ένα μήνα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο «άναψε» το «πράσινο φως» για την υλοποίηση εργασιών που στόχο έχουν να φέρουν το μνημείο πιο κοντά στην αρχική του μορφή. Η απόφαση σηματοδοτεί μία τομή για την νεότερη ιστορία του μνημείου που δεσπόζει στην Αθήνα. Στην αρχαιότητα σηκός ονομαζόταν ο κύριος εσωτερικός χώρος όπου φυλασσόταν το άγαλμα του θεού (ή της θεάς) στον οποίο ήταν αφιερωμένος. Για τον Παρθενώνα, το άγαλμα αυτό ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, που φιλοτέχνησε ο Φειδίας, με τεράστιες διαστάσεις. 
ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI
Επί της ουσίας η απόφαση είναι μεγάλης αρχιτεκτονικής σημασίας, καθώς έπειτα από την αναστήλωση τρων δύο πλευρών του σηκού θα αποκατασταθεί και η γεωμετρία του κτηρίου, θα φανεί η ταυτότητα και η ιστορία του μνημείου, ενώ ο μέσος επισκέπτης θα έχει αντίληψη της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής του, ανέφερε το ΚΑΣ. Στόχος της είναι να αναδειχθεί το όριο διατήρησης του τοίχου όπως διαμορφώθηκε μετά τον βομβαρδισμό του Μοροζίνι το 1687 και πριν από την πολιορκία της Ακρόπολης το 1822, όταν οι Τούρκοι έσπασαν τις αρχαίες πέτρες για να αφαιρέσουν το μολύβι. «Το τμήμα που διατηρήθηκε ως το 1822 ακέραιο, διαλύθηκε μέσα σε έναν μήνα για να ληφθεί ο μόλυβδος και οι πέτρες έμειναν εκεί. Κανείς δεν ήθελε τις πέτρες, τον μόλυβδο ήθελαν», δήλωσε ο νυν πρόεδρος της ΕΣΜΑ, καθηγητής Μανόλης Κορρές, ο άνθρωπος που έχει συνδεθεί όσο λίγοι με τα αναστηλωτικά έργα στην Ακρόπολη. «Οι Τούρκοι με βαριά κατέστρεψαν 500 λίθους. Πεντακόσιους βαριά «τραυματίες» άφησαν πίσω τους, επειδή ήταν βιαστικοί. Θα μπορούσαν να είχαν καταστρέψει 50 και οι 450 να ήταν 'υγιείς'», είπε χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με την πρόταση, οι αρχαίοι λιθόπλινθοι που θα επανατοποθετηθούν είναι 360 και οι νέοι (από μάρμαρο που θα προέλθει από τον Διόνυσο, το οποίο μοιάζει πολύ με το πεντελικό) περίπου 90. 
ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI
Bάσει της εισήγησης, οι αρχαίοι λιθόπλινθοι που θα επανατοποθετηθούν είναι 360 και οι νέοι (από μάρμαρο που θα προέλθει από τον Διόνυσο, το οποίο μοιάζει πολύ με το πεντελικό) περίπου 90. Η αποκατάσταση και των δυο μακρών τοίχων του σηκού (του βόρειου και του νότιου) εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθεί σε περίπου 15 χρόνια. Στο δυτικό τμήμα του βόρειου σηκού, το οποίο θα συμπληρωθεί κυρίως με αυθεντικό υλικό, το ύψος της αναστήλωσης δεν θα υπερβαίνει τον 6ο δόμο (δηλαδή συνολικά περίπου τα 4,5 μ.), ενώ το ανατολικό τμήμα θα φτάσει περίπου τα 10 μ. Σε επόμενη φάση, όταν η αποκατάσταση θα συμπεριλάβει και το τμήμα όπου βρισκόταν η ζωφόρος και το επιστύλιο (τα οποία καταστράφηκαν κατά την αρπαγή του Έλγιν και την πολιορκία του 1822) το ύψος θα είναι περίπου 13 μ. Οι δυο μειοψηφίες, που αφορούσαν την εσωτερική πλευρά του δυτικού αυτού τμήματος (του βόρειου σηκού πάντα), ζήτησαν την περαιτέρω στατική διερεύνηση ώστε να γίνει η ελάχιστη δυνατή συμπλήρωση με νέο υλικό.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI\

20+1 σπουδαίες γυναίκες μίλησαν για τη γυναίκα

8 Μαρτίου σήμερα κι η μέρα έχει κλίμα εορταστικό και άρωμα γυναίκας. Κάθε γυναίκα γιορτάζει για τα δικαιώματά της, από το δικαίωμα ψήφου μ...