Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Γυρνώντας μια μανούλα πίσω στη δουλειά...Το γλυκό μου το παιδί;



Ήμουν τυχερή γιατί έμεινα με το παιδί μου αρκετό καιρό σπίτι,  αφού γέννησα την κορούλα μου...Αλλά, όταν ήταν να γυρίσω πίσω στη δουλειά...ένιωθα ένα σφίξιμο...και άρχισαν να έρχονται στο μυαλό μου ένα σωρό σκέψεις και φόβοι...μα ένας φόβος ήταν ο πιο μεγάλος...να μ' αγαπάει...όπως πριν...κι ας μην είχα τόσο χρόνο να της χαρίσω...

Κι ύστερα τα πράγματα δυσκόλεψαν, ακόμα, περισσότερο κι είχα να τελειώσω στο πανεπιστήμιο το διδακτορικό...Κι αυτό ήταν μια τεράστια πίεση...Κι ήμουν άπειρη, δεν ήξερα πως να διαχειρίζομαι τον χρόνο...Και την νέα κατάσταση...

Το να βρει μια μαμά τις ισορροπίες, ανάμεσα στην δουλειά και την οικογένεια και το παιδί της, είναι ένα προσωπικό μονοπάτι αυτογνωσίας που πρέπει να διαβεί...Είναι επίπονο όπως κάθε διαδρομή αλλά και όμορφο και μοναδικό σαν κάθε ταξίδι...

Η εμπειρία των άλλων είναι αδύνατο να μεταβιβαστεί...Η γνώση είναι προσωπική πορεία...μοναχική πολλές φορές...

Το βράδυ πριν ξαναγυρίσω στην δουλειά ήταν δύσκολο και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, όπως κάθε βράδυ πριν από κάτι που νιώθεις πως το κάνεις πρώτη φορά...Το πρωί ήταν όλα όπως παλιά...

Νομίζω, πως ένα παιδί ίσως σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος...γιατί σου χαρίζει το πολύτιμότερο δώρο στον κόσμο την αγάπη...
Δεν είμαι πάντα, όπως θα ήθελα...Δεν έχω πάντα χρόνο...κουράγιο...αλλά όταν μου λέει "ένα χαμόγελό σου θέλω"...ο κόσμος αλλάζει...

Το τραγούδι, αυτό, το αφιερώνω στην κόρη μου με όλη την αγάπη...Το πρώτο φως για μένα σε αυτόν τον κόσμο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

20+1 σπουδαίες γυναίκες μίλησαν για τη γυναίκα

8 Μαρτίου σήμερα κι η μέρα έχει κλίμα εορταστικό και άρωμα γυναίκας. Κάθε γυναίκα γιορτάζει για τα δικαιώματά της, από το δικαίωμα ψήφου μ...