Στη δασκάλα οφείλουμε να δείχνουμε το σεβασμό που περιμένουμε να δείξει στο παιδί μας

 

H πρώτη δασκάλα, η πρώτη αγάπη, έλεγαν οι παλιοί και με αυτόν τον τρόπο περιέγραφαν, με απλά λόγια αυτό που νιώθουν τα παιδιά για τη δασκάλα τους.

Πρόκειται όντως για μια σχέση σημαντική και ιδιαίτερη ισχυρή. Η πρώτη δασκάλα είναι ο άνθρωπος που αντικαθιστά τη μητρική φιγούρα, στο ξένο σχολικό περιβάλλον και που καλείται να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού.

Γι΄αυτό άλλωστε θεωρούνται τυχερά τα παιδιά που είχαν καλούς δασκάλους.

Κάθε φορά που τα παιδιά καλούνται να αποχαιρετίσουν τη δασκάλα τους βιώνουν ένα μικρό “πένθος” και ένα “σοκ” στη σταθερότητά τους. Και όπως είναι αναμενόμενο χρειάζονται χρόνο για να “συνέλθουν¨. Εμείς, ως γονείς, έχουμε την ευθύνη να δημιουργήσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για να διευκολύνουμε τα παιδιά. Μπορεί στο δικό μας ενήλικο μυαλό να ακούγεται απλό αλλά στο παιδικό μυαλό ακούγεται πολύ σοβαρό.

Κάτι που θα βοηθήσει πολύ τα παιδιά και θα σηκώσει λίγο από το βάρος που νιώθουν, είναι οι δικές μας σχέσεις με τη δασκάλα τους. Οποιαδήποτε αμφιβολία ή διστακτικότητα από τη μεριά μας, στα μάτια τους θα μεταμορφωθεί σε άρνηση για το νέο πρόσωπο της ζωής τους.

Ας δούμε λοιπόν πως θα πρέπει να συμπεριφερθούμε, από την πρώτη κιόλας γνωριμία μας.
Πηγαίνουμε με καλή διάθεση

Αυτή είναι μια συμβουλή που καλό είναι να ακολουθούμε σε κάθε πρώτη γνωριμία μας. Προφανώς θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί αλλά όχι προκατειλημμένοι. Φτάνουμε στο σχολείο με την πίστη ότι θα γνωρίσουμε έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Επίσης, ιδανικά συνοδεύομαστε και από το μπαμπά του παιδιού. Σε περίπτωση διαζυγίου, όποιες κι είναι οι σχέσεις μας, τις αφήνουμε στην άκρη και γινόμαστε ομάδα για το παιδί. Μας αφορά και τους δυο.
Είμαστε ευγενικοί και χαμογελαστοί

Η ευγένεια είναι χάρισμα και συνήθως οι ευγενικοί άνθρωποι πετυχαίνουν πιο εύκολα το σκοπό τους. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι εάν υψώσουμε τη φωνή σας, θα μας φοβηθούν και θα ασχοληθούν μαζί μας. Στο σχολείο πρέπει να πηγαίνουμε με σεβασμό και ηρεμία. Οφείλουμε να έχουμε τη συμπεριφορά που θα θέλαμε να λάβει το παιδί μας.
Είμαστε προετοιμασμένοι





Είναι καλό πριν τη συνάντηση, να έχουμε καταγράψει τις απορίες μας κι όλα όσα θα θέλαμε να μάθουμε. Χωρίς κανένα δισταγμό ζητάμε πληροφορίες για την προϋπηρεσία της και τις ηλικιακές ομάδες που συνήθως διδάσκει. Εάν μας καλύψουν οι απαντήσεις, θα μας προσφέρουν την ασφάλεια που χρειαζόμαστε για να την εμπιστευτούμε.

Ενδιαφερόμαστε για το πρόγραμμα διδασκαλίας

Έχουμε δικαίωμα να ζητήσουμε πληροφορίες για το πρόγραμμα που πρόκειται να ακολουθήσει το παιδί. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αδιακρισία. Είναι καλό η νέα σχολική χρονιά να σας βρει προετοιμασμένους, Δεν είστε ούτε περίεργοι, ούτε αδιάκριτοι αν τη ρωτήσετε για τη μέθοδο διδασκαλίας που εφαρμόζει. Ζητείστε να μάθετε περισσότερα του τύπου: αν θα δίνει εργασίες στο σπίτι και άλλες λεπτομέρειες.
Προσφέρουμε τη βοήθεια μας

Ζητάμε ενημέρωση για τις δικές μας υποχρεώσεις στο σπίτι. Οι δάσκαλοι εκτιμούν τους γονείς που συμμετέχουν στη διαδικασία, ακόμα κι αν δεν το δείχνουν. Μας θέλουν συμμάχους κι όχι εχθρούς. Ενδεικτικά, μπορούμε να ρωτήσουμε την δική της συμβουλή για τη μελέτη στο σπίτι. Τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολο εάν υπάρχει κοινός τρόπος και στόχος. Το παιδί θα είναι ήρεμο και δεν θα μπερδεύεται από τη διαδικασία
Είμαστε ειλικρινείς

Περιγράφουμε την οικογένειά μας με λεπτομέρειες. Ενημερώνουμε για το χαρακτήρα του παιδιού και για γνωστικό του επίπεδο. Επίσης, πληροφορούμε τη δασκάλα, εάν το παιδί είχε αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας ή εάν βιώνει μια έντονη συναισθηματική κατάσταση στο σπίτι. Κανένας δεν θέλει να βρεθεί προ εκπλήξεως!
Διεκδικούμε νέες συναντήσεις

Ζητάτε το πρόγραμμα των συναντήσεων και ενημερώσεων. Είναι πολύ σημαντικό να λαμβάνετε τακτικά πληροφόρηση σχετικά με την πρόοδο και τη συμπεριφορά του παιδιού. Μια ωραία ιδέα είναι να δώσετε το τηλέφωνο ή το email σας στη δασκάλα για να σας βρίσκει, εάν χρειάζεται.

Και τέλος, δεν ξεχνάμε ότι το δάσκαλο του παιδιού τον θέλουμε δίπλα μας, όχι απέναντι μας!
πηγή άρθρου: mommy.gr - διαβάστε περισσότερα

Θεσσαλία: Εκπαιδευτικοί από όλη τη χώρα ξανά στήνουν τα σχολεία από το μηδέν

Ο φετινός Σεπτέμβριος ήταν ο δυσκολότερος μήνας για τη Θεσσαλία, καθώς η κακοκαιρία Daniel προκάλεσε μεγάλες καταστροφές. Πολλές από τις φωτογραφίες που είδαμε να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο θύμιζαν χολιγουντιανή υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας, αλλά ήταν η ωμή πραγματικότητα. Χωριά ολόκληρα χάθηκαν μέσα στη λάσπη και, εκτός από τις προσωπικές περιουσίες, πολλά σχολεία θάφτηκαν στην κυριολεξία. Οι κόποι πολλών χρόνων μέσα σε λίγες μέρες σβήστηκαν εντελώς. Όσο δύσκολο είναι να ξαναστηθεί ένα νοικοκυριό, τόσο δύσκολο είναι να ξαναστηθεί και ένα σχολείο, το οποίο έπρεπε εδώ και λίγες μέρες να λειτουργεί.

Στα σχολεία της Θεσσαλίας στις πληγείσες περιοχές δεν ακούστηκαν παιδικές φωνές ακόμα. Το κουδούνι του αγιασμού δεν χτύπησε ακόμη φέτος. Και τώρα που έχει υποχωρήσει η λάσπη, αρχίζει και βγαίνει στην επιφάνεια ο όγκος της καταστροφής. Αρκετά σχολεία και νηπιαγωγεία, τα οποία είναι κυρίως ισόγεια, έχουν μείνει πλέον χωρίς καθόλου εξοπλισμό. Ηλεκτρονικοί υπολογιστές, έπιπλα, παιχνίδια, αναλώσιμα, όλα πλέον έχουν πάει στον κάδο των αχρήστων. Δεν είναι εύκολη δουλειά να μαζέψεις, όσα έχουν χαθεί και οι Έλληνες νηπιαγωγοί το γνωρίζουν αυτό καλά. Η διαμόρφωση του χώρου με τις γωνιές και τα μαθησιακά κέντρα, που θα πρέπει να μετατραπούν μετά το μεσημέρι σε χώρο χαλάρωσης, δεν είναι κάτι που μπορεί να ξαναγίνει εύκολα. Ειδικά όταν έχει αχρηστευθεί σχεδόν το 80% του εξοπλισμού.


Ο φετινός Σεπτέμβριος ήταν ο δυσκολότερος μήνας για τη Θεσσαλία, καθώς η κακοκαιρία Daniel προκάλεσε μεγάλες καταστροφές. Πολλές από τις φωτογραφίες που είδαμε να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο θύμιζαν χολιγουντιανή υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας, αλλά ήταν η ωμή πραγματικότητα. Χωριά ολόκληρα χάθηκαν μέσα στη λάσπη και, εκτός από τις προσωπικές περιουσίες, πολλά σχολεία θάφτηκαν στην κυριολεξία. Οι κόποι πολλών χρόνων μέσα σε λίγες μέρες σβήστηκαν εντελώς. Όσο δύσκολο είναι να ξαναστηθεί ένα νοικοκυριό, τόσο δύσκολο είναι να ξαναστηθεί και ένα σχολείο, το οποίο έπρεπε εδώ και λίγες μέρες να λειτουργεί.

Στα σχολεία της Θεσσαλίας στις πληγείσες περιοχές δεν ακούστηκαν παιδικές φωνές ακόμα. Το κουδούνι του αγιασμού δεν χτύπησε ακόμη φέτος. Και τώρα που έχει υποχωρήσει η λάσπη, αρχίζει και βγαίνει στην επιφάνεια ο όγκος της καταστροφής. Αρκετά σχολεία και νηπιαγωγεία, τα οποία είναι κυρίως ισόγεια, έχουν μείνει πλέον χωρίς καθόλου εξοπλισμό. Ηλεκτρονικοί υπολογιστές, έπιπλα, παιχνίδια, αναλώσιμα, όλα πλέον έχουν πάει στον κάδο των αχρήστων. Δεν είναι εύκολη δουλειά να μαζέψεις, όσα έχουν χαθεί και οι Έλληνες νηπιαγωγοί το γνωρίζουν αυτό καλά. Η διαμόρφωση του χώρου με τις γωνιές και τα μαθησιακά κέντρα, που θα πρέπει να μετατραπούν μετά το μεσημέρι σε χώρο χαλάρωσης, δεν είναι κάτι που μπορεί να ξαναγίνει εύκολα. Ειδικά όταν έχει αχρηστευθεί σχεδόν το 80% του εξοπλισμού.

Για αυτό και οι νηπιαγωγοί της υπόλοιπης Ελλάδας ξεκίνησαν μία καμπάνια, για να βοηθήσουν τους συναδέλφους των περιοχών αυτών να ξαναστήσουν τις σχολικές τους μονάδες. Νηπιαγωγοί από όλη την Ελλάδα έχουν αρχίσει και γίνονται ανάδοχοι των νηπιαγωγείων που έχουν πληγεί από την κακοκαιρία και συλλέγουν γραφική ύλη, βιβλία και παιχνίδια, τα οποία θα αποσταλούν από κάθε γωνιά της χώρας.




Στη φωτογραφία απεικονίζεται το 30ο Νηπιαγωγείο Τρικάλων



Μέσα από την ομάδα «Γίνε Ανάδοχος Σχολείου» και το ιστολόγιο «Περί Νηπιαγωγών», με την διαχειρίστρια την Μαρίνα Ζαχαριά, κάθε Νηπιαγωγείο που θέλει να συνδράμει στην προσπάθεια αυτή αναλαμβάνει ένα από τα πληγέντα νηπιαγωγεία και συλλέγει υλικό που μπορεί να βοηθήσει στο να λειτουργήσουν αυτές οι σχολικές μονάδες το συντομότερο δυνατό με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Ήδη από τις πρώτες μέρες που κόπασαν οι πλημμύρες αρκετοί εκπαιδευτικοί χρήστες των social media εξέφρασαν την επιθυμία να βοηθήσουν όπως μπορούν. Οι Νηπιαγωγοί οργανώθηκαν μέσω της παραπάνω ομάδας και πλέον οι πρώτες κούτες άρχισαν να καταφτάνουν στις περιοχές της Καρδίτσας και των Τρικάλων.

Εκτός από νηπιαγωγεία, εκδήλωσαν ενδιαφέρον για αναδοχή και δημοτικά σχολεία, σύλλογοι γονέων και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Μέσα στον χάρτη που έχουν φτιάξει στην ομάδα μπορεί κανείς να δει ότι η βοήθεια θα έρθει από κάθε άκρη της Ελλάδας. Σχολεία από Έβρο, Καστελόριζο, Κω, Κρήτη, Γιάννενα, Κέρκυρα, Αττική, Μακεδονία και άλλες περιοχές έχουν γίνει ανάδοχοι των 21 πληγέντων μονάδων – κυρίως νηπιαγωγείων- που ζήτησαν βοήθεια. Μέχρι στιγμής οι ανάδοχοι είναι 80 και υπάρχει ακόμα μια λίστα με άλλους 100 που αναμένουν οδηγίες για τη βοήθεια που μπορούν προσφέρουν, όπως αναφέρει κι η διαχειρίστρια της ομάδας.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων στις 25 Σεπτεμβρίου το κουδούνι για τα σχολεία της Θεσσαλίας θα ηχήσει ξανά. Η δύναμη και το ψυχικό σθένος, που απαιτείται από τους εκπαιδευτικούς για να οργανώσουν από το μηδέν τις αίθουσες, ώστε να υποδεχτούν τους μικρούς μαθητές, είναι τεράστια. Θέλουμε όμως να πιστεύουμε ότι η χείρα βοηθείας που προσφέρουν οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί από κάθε γωνιά της χώρας, θα τους δώσει το κουράγιο και την όρεξη να δημιουργήσουν και πάλι. Ίσως γιατί έχουν μάθει τόσα χρόνια να χτίζουν την Ρώμη μέσα σε μία μέρα με τα ίδια τους τα χέρια, στηριζόμενοι πάντα στις δυνάμεις που σου παρέχει το λειτούργημα του εκπαιδευτικού.



Πηγή εικόνας

Via

WORLD OF ROBOTS THE EXHIBITION Η μεγαλύτερη έκθεση ρομποτικής στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας της έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

Η έκθεση World of Robots παρουσιάζεται στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού από τις 22 Σεπτεμβρίου 2023 και προσκαλεί μικρούς και μεγάλους να ανακαλύψουν τον κόσμο των ρομπότ προσφέροντας τους μία συναρπαστική και διαδραστική εμπειρία που θα τους μαγέψει.

Ανακαλύψτε μερικά από τα πιο διάσημα ρομπότ, όπως το Metal Alien και το WALL·E, καθώς επίσης και τα πιο γνωστά ρομπότ από τις αγαπημένες μας ταινίες blockbuster. Περιηγηθείτε στις μοναδικές εφαρμογές Εικονικής Πραγματικότητας και ζήστε μια απόλυτη εμπειρία στη μεγαλύτερη έκθεση ρομπότ που έγινε ποτέ στην Ελλάδα.

Η ρομποτική αποτελεί πια μέρος της καθημερινότητας όλων των ανθρώπων. Στην έκθεση World of Robots παρουσιάζουμε την πορεία και το αποτύπωμα των ρομπότ από το ξεκίνημα τους μέχρι και σήμερα, δείχνουμε την χρησιμότητά τους στην καθημερινή ζωή, αλλά και τη σπουδαιότητά τους στην τεχνολογία και την επιστήμη.

 

Μικροί και μεγάλοι θα γνωρίσουν την περίφημη εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης (AI) μέσα από παραδείγματα και απλές εφαρμογές.

Το κοινό θα έχει επίσης την δυνατότητα, μεταξύ πολλών άλλων, να δει από κοντά:

• Εντυπωσιακά αντίγραφα ρομπότ από blockbuster ταινίες που έχουν γράψει ιστορία (Terminator, R2D2, Transformers, Alien, C3PO, Man in Black, κλπ.).

• Την ΚΟΚΟ, το αξιαγάπητο σκυλορομπότ που χορεύει και εκτελεί με απίστευτη ακρίβεια διάφορα κόλπα.

• Τον ΑΟΒΟ, το service robot στον χώρο των νοσοκομείων.

• Την PUDU, το cat robot που αποτέλεσε το πρώτο service robot για την αλυσίδα McDonald’s.

• Διάφορα μοντέλα INFO ROBOTS και τις εφαρμογές τους σε νοσοκομεία, αεροδρόμια, κτλ.

• Βιομηχανικά ρομπότ.

• Συλλεκτικές ρέπλικες και Nano Chip.

• 3D Printers & 3D Hologram innovations.

Το World of Robots είναι μια έκθεση ρομποτικής που μετατρέπεται σε ένα μοναδικό θεματικό πάρκο δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε όλη την οικογένεια να ζήσει μια μοναδική, διαδραστική και ψυχαγωγική εμπειρία!

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Ωράριο Λειτουργίας:

• timetable.hellenic-cosmos.gr

 

Τιμές Εισιτηρίων:

• Γενική Είσοδος: 12€

• Ομαδικά (20 άτομα+): 8€

• Οικογενειακό 3 ατόμων: 33€

• Οικογενειακό 4 ατόμων: 40€

Προπώληση Εισιτηρίων:

• Στα ταμεία του «Ελληνικού Κόσμου», Πειραιώς 254, Ταύρος

• Τηλ. Κρατήσεων:

• 212 254 0000

• 697 361 7926

• http://tickets.hellenic-cosmos.gr/

Πρόσβαση:

• Λεωφορεία:

• 049 (Πειραιάς-Ομόνοια), στάση ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

• 914 (Ομόνοια-Πειραιάς-Παλαιά Κοκκινιά), στάση ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

• Τρένο (γραμμή ΗΣΑΠ): Ηλεκτρικός σταθμός Καλλιθέας

 

Πειραιώς 254, Ταύρος

Τ. 212 254 0000

http://www.hellenic-cosmos.gr/

Διατίθεται δωρεάν χώρος στάθμευσης

Το βιβλίο των θαυμάτων: Δέκα πράγματα που πρέπει να κάνεις πριν από το τέλος του κόσμου Κριτική για τη νέα ταινία της Λίζα Αζουέλος

 
Μια μητέρα χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια της όταν ένα αυτοκίνητο χτυπάει τον 12χρονο γιο της. Οι θεράποντες γιατροί βάζουν το αγόρι σε τεχνητό κώμα και οι μέρες περνούν χωρίς να καταγράφεται κάποια βελτίωση. Κάποια στιγμή η απελπισμένη μητέρα διαβάζει το ημερολόγιό του και εντοπίζει μια λίστα με πράγματα που ήθελε να πραγματοποιήσει ο γιος της πριν να έρθει «το τέλος του κόσμου, επειδή ποτέ δεν ξέρεις πότε θα συμβεί αυτό».

Τις «bucket lists» με τους δέκα ή περισσότερους στόχους που βάζει κάποιος ώστε να πραγματοποιήσει στη ζωή του, συνήθως στον κινηματογράφο τις συναντάμε από πρόσωπα που βρίσκονται στη δύση της ζωής τους. Από βαριά άρρωστους ηλικιωμένους ή κι από νεότερους που όμως τους απομένει ελάχιστος χρόνος ζωής. Το εύρημα του ευαίσθητου αγοριού που προβληματίζεται για ένα τέλος που ίσως να μην αργήσει και πολύ, γίνεται ιδανικό πρόσχημα για να ξεδιπλωθεί μια απέραντα τρυφερή, ανήσυχη και κατά διαστήματα σοφή ταινία. Η Λίζα Αζουέλος ξέρει πολύ καλά πώς να τρέφει τη συναισθηματική ανάγκη του θεατή. Είτε με τους όρους μιας εναλλακτικής ερωτικής κομεντί («Μια τυχαία συνάντηση» του 2014 με τη Σοφί Μαρσό και τον Φρανσουά Κλιζέ) είτε με τον σχεδιασμό ενός biopic που βασίζεται σε μια συγκλονιστική ζωή («Νταλιντά», 2017), η Γαλλίδα σκηνοθέτρια και σεναριογράφος γνωρίζει πώς να προκαλεί τη συγκίνηση, χωρίς να προβαίνει στην ευκολία κάποιας τυποποιημένης μελό συνταγής. Βέβαια, εδώ το πιασάρικο στόρι από μόνο του αρκεί για να πέσουμε στα πατώματα και να πλαντάξουμε στο κλάμα. Είτε λόγω της τραγικής ιστορίας του ατυχήματος του παιδιού είτε με αφορμή την αγωνία της απελπισμένης μητέρας (πειστική και κυρίως αφοπλιστική η ερμηνεία της Λαμί), το εν λόγω «Βιβλίο» διαθέτει τις αναπόφευκτες συναισθηματικές ταυτίσεις/εμπλοκές για την πλειοψηφία των θεατών. Όμως το σενάριο, που βασίζεται σε μπεστ σέλερ του Ζουλιέν Σαντρέλ, εξυπηρετεί περισσότερο μια ιστορία περιπλάνησης και αυτογνωσίας που απλώνεται σε αρκετά επίπεδα, παρά ένα διδακτικό μελόδραμα για τις κακοτυχίες της ζωής. Η ηρωίδα εντοπίζοντας τα άλλοτε μεγαλεπήβολα κι άλλοτε ασήμαντα σχέδια του γιου της, αποφασίζει να τα πραγματοποιήσει με οποιοδήποτε τίμημα. Η διαδικασία λειτουργεί σαν ξόρκι για εκείνη αφού πιστεύει ότι αν καταφέρει να φέρει σε πέρας την αποστολή της ίσως να επαναφέρει στη ζωή τον γιο της. Κυρίως, όμως, συνειδητοποιεί διαβάζοντας το ημερολόγιό του ότι αγνοούσε ποιος πραγματικά ήταν, και τώρα θα κάνει ό,τι μπορεί για να τον ξανακερδίσει έστω και μέσω της μεταφυσικής οδού. Ατόφια συγκίνηση, μερικές υπέροχες σκηνές λυρισμού (το κολύμπι δίπλα στις φάλαινες), αλλά και λυτρωτικό χιούμορ, όπως φαίνεται στη σεκάνς με την ηρωίδα να αναρωτιέται πώς θα πραγματοποιήσει την επιθυμία του γιου της που ήταν να «πιάσει το στήθος της όμορφης μαθηματικού». Απορεί μάλιστα και σκέφτεται αν είναι φυσιολογικό για έναν 12χρονο να έχει τέτοιου είδους επιθυμίες!

via

3 νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις Πατάκη

 

Ένας οδηγός για νέους εκπαιδευτικούς, ό,τι πρέπει να ξέρει μία έφηβη για την περίοδο και ένα βιβλίο αφιερωμένο στη Μαρία Κάλλας, με αφορμή το "Έτος Μαρίας Κάλλας" για τον εορτασμό των 100 ετών από τη γέννηση της.

Οι εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τρεις νέους τίτλους βιβλίων των Βασιλική Νίκα, Δέσποινα Μπογδάνη-Σουγιούλ και Άννα Ρουά. 

Οδηγός για νέους εκπαιδευτικούς (Βασιλική Νίκα)

Το βιβλίο απευθύνεται –κυρίως– σε νέους εκπαιδευτικούς που θα υπηρετήσουν στο δημόσιο δημοτικό σχολείο, ή σε εκπαιδευτικούς οι οποίοι έχουν μικρή εμπειρία. Είναι γραμμένο με τρόπο απλό και κατανοητό, συμπυκνώνοντας τις θεωρίες της παιδαγωγικής και επικοινωνίας μέσα από το πρίσμα της εμπειρίας και της βαθιάς γνώσης της σχολικής πραγματικότητας. Οι νέοι εκπαιδευτικοί, που καλούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε σχολεία διαφόρων τύπων, συνήθως δεν έχουν τον χρόνο να λύσουν απορίες σχετικά με τη συνολική λειτουργία της σχολικής μονάδας, ενώ συχνά λόγω των παρανοήσεων δημιουργούνται άγχη, αγωνίες και εντάσεις. 

Μέσα από τα δεκατρία κεφάλαια του βιβλίου λύνονται απορίες και παρανοήσεις, δίνονται ιδέες για διαχείριση της τάξης και των μαθητών, προσφέρονται προτάσεις για δημιουργική συνύπαρξη στο σχολείο των νέων και των παλιών εκπαιδευτικών, ενώ στο τελευταίο κεφάλαιο σχολιάζεται σημαντική βιβλιογραφία, απαραίτητη σε κάθε σύγχρονο εκπαιδευτικό.

Μαρία Κάλλας. Ζώντας μόνο για την τέχνη (Δέσποινα Μπογδάνη-Σουγιούλ)

Με αφορμή το "Έτος Μαρίας Κάλλας" για τον εορτασμό των 100 ετών από τη γέννηση της. Η Σεσίλια Σοφία Άννα Μαρία Καλογεροπούλου, γνωστή στο κοινό ως Μαρία Κάλλας, υπήρξε αναμφίβολα η μεγαλύτερη λυρική τραγουδίστρια του 20ού αιώνα. Παιδί μεταναστών, ξεκίνησε το μακρινό της ταξίδι από τη Νέα Υόρκη, όπου γεννήθηκε, για να επιστρέψει στην Ελλάδα. Από εδώ ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο βαδίζοντας στα μαγικά μονοπάτια της μουσικής, έχοντας πάντα στην καρδιά της την αγάπη και το πάθος για το τραγούδι. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να μιλούν γι’ αυτή σε ολόκληρο τον κόσμο με θαυμασμό. Κάθε της εμφάνιση ήταν μεγάλο πολιτισμικό γεγονός. Ωστόσο, η ζωή της υπήρξε ταραγμένη. Ακολουθήστε μαζί μας στο βιβλίο αυτό τα βήματα της Μαρίας Κάλλας. 

Όλα για την περίοδο (Άννα Ρουά)

Η Άννα Ρουά και η Μαντµουαζέλ Καρολίν συνέλαβαν από κοινού την ιδέα αυτού του βιβλίου ως ενός πρακτικού, προσβάσιµου και ζωντανού "χάρτη" για µια ψύχραιµη αντιµετώπιση αυτού του σηµαντικού βήµατος της εφηβείας.

via

Το Δέντρο που Έδινε: Το ωραιότερο παραμύθι που γράφτηκε ποτέ για μεγάλους

 

Το “Δέντρο που Έδινε” του Σελ Σιλβερστάιν εκδόθηκε το 1964. Πρόκειται για ένα από τα πλέον αριστουργηματικά κείμενα που διαβάσατε ποτέ σε “παιδικό” βιβλίο. Σε ελάχιστες προτάσεις, δίνεται μια υπέροχη ιστορία που σε μαγεύει.

Το κείμενο του Σιλβερστάιν απορρίφθηκε στην αρχή από εκδοτικούς οίκους ως πολύ λυπημένο για τα παιδιά και πολύ απλοϊκό για τους ενήλικες. Σήμερα, έχει πουλήσει περισσότερα από 9 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο ενώ σε όλους τους διαγωνισμούς και ψηφοφορίες επιτροπών και ομάδων ανθρώπων εμφανίζεται πάντα στην πρώτη εκατοντάδα με τα καλύτερα παιδικά βιβλία.

Ένα παραμύθι γεμάτο με δυνατά μηνύματα για την προσφορά, τη γενναιοδωρία, την πλεονεξία, την ακόρεστη μανία που οδηγεί στην ανικανοποίηση και αχόρταγη απαίτηση για όλο και περισσότερα, μέχρι που η ζωή φτάνει στο τέλος…

“Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά… και αγαπούσε ένα αγοράκι. Κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε τον βασιλιά του δάσους.

Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.

Παίζανε και κρυφτό…κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.Το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά… πάρα πολύ κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα πέρασαν τα χρόνια και το αγόρι μεγάλωσε. Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.

Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε: «Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου από κάτω και να ‘σαι ευτυχισμένο».

«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν’ αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;».

«Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα ‘χεις λεφτά και θα ‘σαι ευτυχισμένο».

Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί… και η μηλιά ήταν λυπημένη.

Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απ” τη χαρά της κι είπε: «Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να ‘σαι ευτυχισμένο».

«Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γι’ αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;» «Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά.

«Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα ‘σαι ευτυχισμένο». Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά – καλά δεν μπορούσε.

«Έλα, αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις».

«Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω» είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά.Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;».

«Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα», είπε η μηλιά. «Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά…και να ‘σαι ευτυχισμένο».

Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη… μα όχι πραγματικά. Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.

«Λυπάμαι, αγόρι », είπε η μηλιά, «μα δε μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω… Δεν έχω μήλα». «Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα», είπε το αγόρι. «Δεν έχω κλαδιά», είπε η μηλιά.

«Δεν μπορείς να κάνεις κούνια…» «Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια», είπε το αγόρι. «Δεν έχω κορμό», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις..»

«Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι.«Λυπάμαι», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι… μα δε μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι…»

«Δε θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος».

«Τότε», είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να ξαποστάσεις.Έλα, αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου».

Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.”

Απολαύστε το βίντεο:

via

Βρέθηκαν σχολικοί πίνακες, ανέγγιχτοι για σχεδόν 100 χρόνια! (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

Βρέθηκαν ανέγγιχτοι, σχολικοί πίνακες! Όταν τα συνεργεία ξεκίνησαν την ανακαίνιση τεσσάρων αιθουσών διδασκαλίας στο Γυμνάσιο Emerson στην Oklahmoma είχαν μια σαφή αποστολή: να βελτιώσουν το μαθησιακό περιβάλλον. Δεν περίμεναν ότι οι εργασίες τους θα αποκάλυπταν ένα συναρπαστικό κεφάλαιο της τοπικής ιστορίας.

Οι σχολικοί πίνακες από το 1917! Το αρχικό τους έργο ήταν η αφαίρεση των παλιών μαυροπινακων, αλλά καθώς άρχισαν τις εργασίες τους, έπεσαν πάνω σε μια εκπληκτική αποκάλυψη. Κάτω από τους υπάρχοντες μαυροπίνακες κρυβόταν ένα άλλο στρώμα, ανέγγιχτο για σχεδόν έναν αιώνα. Τα σχέδια και τα γραπτά που ήταν χαραγμένα σε αυτούς τους κρυμμένους πίνακες έμοιαζαν σαν να είχαν δημιουργηθεί μόλις χθες.



Αυτοί οι καλοδιατηρημένοι σχολικοί μαυροπίνακες παρέχουν μια συναρπαστική ματιά στις εκπαιδευτικές πρακτικές του 1917, αναδεικνύοντας παιδαγωγικές τεχνικές που με το πέρασμα των χρόνων έχουν περάσει στην αφάνεια. Αυτό που είναι πραγματικά αξιοσημείωτο, ωστόσο, εκτείνεται πέρα από το περιεχόμενο – είναι η άψογη καλλιγραφία, μια μορφή τέχνης που σήμερα θεωρείται απαρχαιωμένη.Γυμνάσιο Emerson στην Oklahmoma



Το ύφος και η ουσία αυτών των μαθημάτων μπορεί να φαίνονται άγνωστα στους σημερινούς μαθητές, ωστόσο προσφέρουν μια συγκλονιστική σύνδεση με τους προγόνους τους. Για την παλαιότερη γενιά, η θέα αυτών των πινάκων προκαλούσε ισχυρά συναισθήματα.



Οι πίνακες φέρουν δύο διαφορετικές ημερομηνίες: 30 Νοεμβρίου 1917 και 4 Δεκεμβρίου 1917, λειτουργώντας ως παράθυρα σε μια περασμένη εποχή.

Η προέλευση αυτών των σχεδίων, είτε πρόκειται για έργο μαθητών είτε εκπαιδευτικών, παραμένει ένα μυστήριο.



Μέσα από τις απλές αλλά υποβλητικές οδηγίες για την καθαριότητα και την υγιεινή, οι πίνακες αυτοί μας μεταφέρουν έναν αιώνα πίσω στο χρόνο.

Το Γυμνάσιο Έμερσον, που στέκει από το 1895, έχει υποστεί πολλές αλλαγές και ανακαινίσεις με την πάροδο των χρόνων, αλλά τίποτα παρόμοιο με αυτή την αξιοσημείωτη ανακάλυψη δεν έχει έρθει ποτέ στο φως.

via