Κοιτάζω, να δω την πόλη μου από ψηλά και ψάχνω να δω ουρανό. Τον κρύψαμε και μάθαμε το γκρίζο να το λέμε φως. Όλα από ψηλά, τα βλέπουμε πιο καθαρά.
Οδηγώ σε μια πόλη, χωρίς πράσινο ,αφού τριάντα χρόνια, τώρα, δεν σκέφτηκα να περπατήσω σε πορεία αυτογνωσίας, να διαμαρτυρηθώ που μας το κλέβανε. Τώρα, δεν έχω, να το δώσω στο παιδί μου.
Περπατώ σε μια πόλη, χωρίς φαντασία αλλά ούτε και γι' αυτό δεν διαμαρτυρήθηκα ποτέ. Τώρα, γύρω μου, δεν υπάρχει να την χαρίσω στο παιδί μου. Υπάρχει, όμως, μέσα του και φτιάχνουμε τον κόσμο, απ' την αρχή μέσα από το παιχνίδι.
Κάτι μου λέει πώς η εποχή της αθωώτητας ίσως πια, να έχει χαθεί σ' αυτήν την πόλη, την χώρα. Τότε, άγνοια...σήμερα βλέπουμε; Δεν είμαι σίγουρη.
Πόσο επηρεάζει την ζωή μας, η κρίση; Που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά, κατά την γνώμη μου, βαθιά πολιτισμική. Κοιτάζω τους ανθρώπους, πάντα στα μάτια. Βλέπω πρόσωπα, κάποιες φορές, σκυθρωπά και κάποιες φορές γεμάτα αγωνία για το μέλλον κι όταν γυρνώ και κοιτάζω τα παιδιά, βλέπω χαρά και την ζωή.
Στα μάτια των παιδιών ο κόσμος όλος, ανθίζει. Δεν είναι ο κόσμος μας ιδανικός...Κάτι, μου λέει, ότι η ζωή είναι αλλού κι εμείς τόσα χρόνια χαμένοι στην μετάφρασή της...Σαν να ξεχάσαμε που πάμε.Πιάνω το χέρι της κόρης μου που μου δείχνει τ' αστέρια κι η καρδιά μου χτυπά, ένα χαμόγελό της κι αναπνέω...
Στα μάτια των παιδιών ο κόσμος όλος, ανθίζει. Δεν είναι ο κόσμος μας ιδανικός...Κάτι, μου λέει, ότι η ζωή είναι αλλού κι εμείς τόσα χρόνια χαμένοι στην μετάφρασή της...Σαν να ξεχάσαμε που πάμε.Πιάνω το χέρι της κόρης μου που μου δείχνει τ' αστέρια κι η καρδιά μου χτυπά, ένα χαμόγελό της κι αναπνέω...
Είμαι μαμά, το πιο μεγάλο δώρο, το πιο φωτεινό μονοπάτι. Καλημέρα ζωή! Καλή αρχή σ' οτι κι αν ξεκινήσετε...μην σταματήσετε να ελπίζετε. Έτσι κι αλλιώς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πιστέψουμε πώς τα όνειρα, γίνονται αληθινά κι οτι υπάρχει ελπίδα, εκεί...έξω...και μας φωνάζει "Έλα"!
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :)
πολλά αλλάξανε στην πάροδο του χρόνου. Θα ήμασταν υποκριτές να υποστηρίξουμε πως όλα συνέβαλαν στην κάμψη του πολιτισμού. Το γκρίζο είναι ένα μέρος των συνεπειών που η εξέλιξη της σημερινής κοινωνίας έφερε κι εγώ όσο κι αν μπορώ να παραθέσω μια πλειάδα χαρακτηριστικών που με φθείρουν ως άνθρωπο στην σημερινή κοινωνία, δε θα μπορούσα να αρνηθώ το πως τα νέα επιτεύγματά της, βοήθησαν την καθημερινότητα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως όλα στη ζωή, είναι κι αυτό σχετικό, υποκειμενικό :[
Θα συμφωνήσω μαζί σου το γκρίζο είναι μια συνέπεια. Υπάρχουν πολλές άλλες φωτεινές. Τον πολιτισμό στην κοινωνία μας, εμείς, τον δημιουργούμε...Μέσα από την οικογένεια, την δουλειά μας, την αγάπη και το σεβασμό για ότι υπάρχει γύρω μας και είμαστε εμείς....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά, νομίζω οτι βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη καμπή που χρειάζεται όλοι μας να αναστοχαστούμε και να χαράξουμε έναν πιο φωτεινό δρόμο...το χρωστάμε στα παιδιά μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή"καταχώρηση τσι μέρας" για την Τετάρτη σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η καταχώρηση σου τούτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνωρίσματα :[