«Μαμά ήρθε η Άνοιξη; Να πάμε μια βόλτα στην θάλασσα»;

«Μαμά ήρθε η Άνοιξη; Να πάμε μια βόλτα στην θάλασσα»; με ρώτησε χθες η Αντριάνα. «Όχι, κόρη μου, δεν ήρθε ακόμα, έχουμε Αλκυονίδες μέρες». «Τι είναι αυτές»;

φωτογραφία από 

«Μια φορά και έναν καιρό,  ήταν η  Αλκυόνη που ήταν μια χαρούμενη και ευτυχισμένη γυναίκα, κόρη του Θεού των ανέμων, του Αιόλου και  ζούσε στ' ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της Κήυκα, πολύ αγαπημένοι.


 Ήταν τόσο αγαπημένοι μεταξύ τους που ο ένας φώναζε τον άλλο Δία και Ήρα. Για την ασέβειά τους όμως αυτή προς τον Δία οργίστηκε τόσο πολύ ο πατέρας των Θεών που μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Πικραμένη τότε η Αλκυόνη , έτρεχε από δω, για να βρει τον αγαπημένο της Κήυκα.

Οι  θεοί του Ολύμπου την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν και αυτήν σε πουλί, τη γνωστή μας Αλκυόνη, για να ψάχνει και στις θάλασσες μήπως εκεί βρει το χαμένο της άντρα. Όμως την Αλκυόνη εξακολουθούσε να την συντροφεύει ο πόνος γιατί αντίθετα από τ' άλλα πουλιά που γεννούν και κλώσουν τ' αυγά τους την άνοιξη αυτή γεννάει μέσα στη βαρυχειμωνιά, οπότε μανιασμένα τα κύματα της θάλασσας της άρπαζαν τ’ αυγά και τα γκρέμιζαν στα βράχια.
Οι Θεοί που τόσο σκληρά είχαν τιμωρήσει την κόρη του Αιόλου, διέταξαν τότε τη θάλασσα και τους ανέμους να ησυχάσουν, να γίνει καλοκαιρία για δυο εβδομάδες, για όσες ημέρες η Αλκυόνη κλωσά τα αυγά της».

«Μαμά,  πάμε μια βόλτα στην θάλασσα»; «Να πάμε»!