Η κόρη μου είναι στην ηλικία που κάνει όλο ερωτήσεις. Προχθές χτύπησε το ποδαράκι της και έσταξε μια σταγονίτσα αίμα. Με ρώτησε "Μαμά τι είναι μέσα στο σώμα μας"; "Αίμα". "Γιατί"; "Κι αν πέσω, τι θα συμβεί"; "Και κόκαλα έχουμε και καρδιά και γουργουρίζει η κοιλιά μου"...
Ήταν ώρα να της λύσω κάποιες από τις σπουδαίες αυτές απορίες της, μέσα από το παιχνίδι. Πήραμε ένα χαρτί μέτρου και την έβαλα να ξαπλώσει πάνω του. Ύστερα χάραξα το περίγραμμα του σώματός της. "Τι θα φτιάξουμε μανούλα"; "Μία Αντριάνα"...."Θέλεις να ζωγραφίσουμε παρέα τι υπάρχει μέσα στο σώμα σου";
Το παιχνίδι ήταν συναρπαστικό! Ζωγραφίσαμε την καρδιά, τα κόκαλα, τους πνεύμονες, την κοιλιά και μιλήσαμε για το πώς λειτουργούν.
Φαινόταν κατενθουσιασμένη! Της άρεσε πολύ να γεμίζει την κοιλιά της φαγητά και να μου περιγράφει το ταξίδι της τροφής. Ύστερα μετρούσε ένα ένα τα κόκαλα στα δάχτυλα και τα έδειχνε στα χέρια της. Συνεχώς, με ρωτούσε πράγματα "Μανούλα, γιατί κάνει τικ-τακ η καρδιά μου"; "Γιατί οι φλέβες μας είναι μοβ"; "Γιατί έχουμε δύο πόδια και περπατάμε"; "Γιατί τα ζώα έχουν τέσσερα"; "Τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι μας";
Θεωρώ πώς ένα παιδί μπορεί να μάθει τα πάντα μέσα από το παιχνίδι. Στην βροχή από τις απορίες, απαντούσα με λόγια απλά και έδειχνε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει τίποτα πιο μαγικό από να ανακαλύπτεις μαζί με το παιδί σου τον κόσμο απ' την αρχή! Ύστερα, όταν ήμασταν αγκαλιά και διαβάζαμε παραμύθια στο κρεβάτι έσκυβε πάνω μου και άκουγε την καρδιά μου κι εγώ την δική της! Η πιο γλυκιά μουσική του κόσμου! Της είπα την ιστορία που είχα πάει στον γιατρό και μου ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε να χτυπάει η καρδούλα στο μικρό σποράκι που είχα στην κοιλιά μου...Με πόση αγωνία το περίμενα...Να ξεκινήσει η ζωή....Το παιδί μου...το πιο αληθινό ταξίδι της ζωής μου.
Λατρεύω το blog σου! Τι τέλεια ιδέα! Μαρία Μ.
ΑπάντησηΔιαγραφή