Νομίζω, ότι εμείς οι ενήλικες βλέπουμε τα πράγματα πολύ πιο διαφορετικά από τα παιδιά μας. Κι ίσως, μερικές φορές όταν δεν βγάζουμε άκρη, αυτό, είναι το πρόβλημα! Τι θέλω να πω; Εμείς, βλέπουμε, απλώς, ένα κρεβάτι!
Τα παιδί μας όμως, βλέπει μπροστά του, το μεγαλύτερο τραμπολίνο του κόσμου! Ας συνεχίσουμε να φωνάζουμε "κατέβα κάτω θα πέσεις"! Ποιος μας ακούει;
Εμείς, βλέπουμε...και δεν βλέπουμε ένα ποδήλατο!
Τα παιδιά, όμως, το βλέπουν...αλλά κάπως λίγο διαφορετικά!
Και ξέρω, θα συμφωνήσετε μαζί μου, γιατί όταν παίρνουν μπροστά, δεν τα φτάνεις με τίποτα, όμως!
Κι όσο, εμείς, βλέπουμε μία κούτα απλώς, για πέταμα, τις περισσότερες φορές...
Εκείνα, βλέπουν, ας πούμε διαφορετικά πράγματα.
Κι όταν, τα βλέπω, να κοιτάνε το ρολόι στην τάξη και να ρωτάνε μεταξύ τους σε πόση ώρα χτυπάει το κουδούνι;
Να είστε, σίγουροι, το σχολείο φαίνεται, εκείνη την ώρα, αλλιώς. Θυμίζει, φυλακή.
Και η μαμά, δεν είναι απλώς μαμά.
Είναι σούπερ- γούμαν!
Εσείς βλέπετε αυτό!
Τα παιδιά μας, αυτό!
Οπότε την επόμενη φορά που θα τους φωνάξουμε, μήπως πρέπει να το ξανασκεφτούμε;
Χαχαχαχαχα! Πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήγιαυτο λενε δες τον κοσμο με τα ματια ενος παιδιου!Ειναι πιο παιχνιδιαρικος,πιο αθωος, πιο αληθινος τελικα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αληθεια ειναι πως απο οταν εγινα μαμα, κανω μεγαλη προσπαθεια να κρυβω το παιδι που εχω μεσα μου γιατι καποιος πρεπει να ειναι ο ενηλικας στην παρεα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ειναι δυσκολο φορτιο και για μενα και για τον αντρα μου που "δεν πρεπει" να ειμαστε παιδια κι εμεις πολλες φορες...
Κρυφογελαμε και κοιταζομαστε με τα καμωματα των παιδιων μας,μα πρεπει να ακολουθουμε και την αυστηρα οδο,για να μαθουν και το σωστο!
Τι δυσκολο να εισαι γονιος μερικες φορες(οταν θες π.χ. να κυλιστεις στο χορταρι μαζι τους και να φωναζεις χοροπηδωντας...