Η κόρη μου ξεκίνησε, για πρώτη φορά, φέτος, το μπαλέτο. Είναι τεσσάρων. Στην αρχή ερχόταν σπίτι κατενθουσιασμένη και έκανε όλες τις φιγούρες για να την χειροκροτήσουμε.
Η κυρία της, μας είπε να την αγοράσουμε ρούχα μπαλέτου και παπουτσάκια. Τα κράταγα στα χέρια μου όταν κοιμόταν και ονειρευόμουν να είναι μεγάλη και να τα φοράει και να χορεύει και να την θαυμάζω. Μια μέρα ήρθε σπίτι κλαίγοντας.
Μου είπε πώς δεν θέλει να ξαναπάει. Πριν να κάνω παιδί νόμιζα, πως θα ήμουν,πάντα καλή μαμά. Πώς θα μου μιλάει για όλα και θα είμαι πάντα δίπλα της χωρίς να χρειάζεται να μου εξηγήσει κάτι.
Στην αρχή, στεναχωρήθηκα που δεν ήθελε να ξαναπάει. Και η αλήθεια είναι πώς δεν το δέχτηκα, αμέσως. Νόμιζα ότι θα αλλάξει γνώμη.
Την πήγα εκεί, την μέρα της γιορτής, ενώ μου είχε πει πώς δεν ήθελε. Έβρεχε πολύ και θύμωσα που πηγαίναμε, εκεί, σαν θεατές. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πολλές φορές πρέπει να είμαστε σαν γονείς πολύ πιο ευέλικτοι στις αποφάσεις στιγμής και να προλαμβάνουμε πράγματα και καταστάσεις, πράγμα που δεν είναι, πάντα εύκολο. Κι είναι εύκολο να βλέπεις τα λάθη των άλλων αλλά τα δικά του, ο καθένας, την ώρα που τα κάνει, δεν είναι εύκολο να τα δει...
Έκανα λάθος.Και βέβαια, δεν θα πάμε ξανά, εκτός εάν μου το ζητήσει. Οι δραστηριότητες είναι κάτι που πρέπει να ευχαριστούν και να δίνουν χαρά σε ένα παιδί. "Μανούλα, θα κρατήσουμε τα παπουτσάκια, αφού δεν θα πηγαίνω"; Πόσο, δύσκολο, είναι να είσαι καλή μαμά.
"Μα και βέβαια, κορούλα μου, όταν όλα τα φώτα σβήνουν κι έρχεται το φθινόπωρο, εσύ, αστέρι μου φωτεινό, θα λάμπεις πιο πολύ απ' όλα ".Θα είσαι, πάντα, το φως μου...
Το μαγικό σε όλο αυτό το ταξίδι είναι πώς το παιδί σου σε βοηθάει να βλέπεις τα πράγματα που έχουν αξία...
Με συγκίνησες......
ΑπάντησηΔιαγραφή''Πόσο, δύσκολο, είναι να είσαι καλή μαμά.''....και εγώ νόμιζα ότι για μένα δεν θα ήταν....
Καλή σας Χρονιά!
το ίδιο ακριβώς πρόβλημα είχαμε και εμείς...στο σπίτι πιρουέτες και πλιέ ,την γραψαμε ,μα όποτε πηγαίναμε δεν ηθελε να κανει ,πηραμε κ εξοπλισμο που λατρευε να φοράει ..δεν θα την ξαναπάω γτ εκνευρίζομαι που θέλει να καθεται μαζί μου και την μαλώνω ..θα δοκιμάσουμε παλι ου χρόνου !δεν εγκαταλείπω το ονειρο να την δω μπαλαρίνα!!! ξέρω ..εγωιστικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήμαμαδες που πεθαινετε να δειτε τα κοριτσακια σας μπαλαρινες, ρωτηστε κοπελες που εχουν πια μεγαλωσεικαι ματωσανε τα ποδαρακια τους για να γινουν μπαλαρινες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αυτο αξιζουν τα παιδακια σας,να επιμεινετε!!!
Θα ηταν καλυτερο ναμην προσπαθουμε να κανουμε τα παιδια μας ο,τι δεν καταφεραμε να γινουμε εμεις στη ζωη μας!
Δεν τα αφηνουμε ετσι να ζησουν σαν παιδια την παιδικη τους ηλικια!
Αυτά που ανακαλύπτουμε κάθε μέρα για τα παιδιά μας και με τα παιδιά μας, βοηθούν και εμάς τους ίδιους να ανακαλύψουμε το βάθος του εαυτού μας. Κάθε ανακάλυψη είναι και ένα κομμάτι αυτού του πολύτιμου θησαυρού που ονομάζεται ζωή με το παιδί. Είναι κατόρθωμα να μπορούμε να αλλάξουμε και εμείς αντί να απαιτούμε να αλλάξει το παιδί μας και μόνο. Οι ευέλικτοι γονείς ζούνε ευτυχισμένοι με τα παιδιά τους μέχρι το τέλος της ζωής τους. Πρόσεξε: οι ευέλικτοι γονείς και όχι οι αδιάκοπα υποχωρητικοί. Επίσης, μετριάζουν στο ελάχιστο τις απροσδόκητες αντιδράσεις της εφηβείας (όχι ότι δεν θα υπάρχουν, απλά θα είναι αρκετά μετριασμένες)και τα παιδιά τους μεγαλώνουν μαθαίνοντας να αποδέχονται τον εαυτό τους με υπερηφάνεια (είναι φοβερό για ένα παιδί να νοιώσει ότι είναι συνεχώς λάθος και οτι μόνο αυτό ωφείλει να αλλάζει για χάρη των άλλων). Είμαι σίγουρη πάντως ότι το κοριτσάκι σου τουλάχιστον θα λατρέψει τις χειροτεχνίες και αν όχι, τότε θα λατρεύει την μαμά του που φτιάχνει τόσο καλές χειροτεχνίες. Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφή