Η κόρη μου πάει στο κολυμβητήριο. Κάνει κολύμπι σε μια πισίνα που πατώνει. Έχει ένα δάσκαλο που τα παιδιά λατρεύουν. Κολυμπάει πάντα μαζί τους, είναι εκεί, κάνει αστεία, τα ακούει προσεχτικά, εάν κάποιο παιδάκι φοβηθεί το εμψυχώνει, τους λέει, συχνά, μπράβο και τους κάνει πολλά παιχνίδια για να αγαπήσουν το νερό.
Μια μέρα ένα αγοράκι από το τμήμα που τότε δεν είχε κατακτήσει βασικές δεξιότητες άρχισε να απομακρύνεται από κοντά του και να μην τον ακούει. Εκεί, δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθος. Είσαι στα βαθιά κι ας πατώνεις. Τότε, ο δάσκαλος ήρεμος τον πήρε και τον έβαλε στην μεγάλη πισίνα. Ο μικρός δεν το ξανάκανε. Και χθες κολύμπησε μόνος του. Ωραία στιγμή! Χαμογέλασα που τον έβλεπα.
Αυτό, θυμήθηκα βλέποντας την μαμά πάπια στην φωτογραφία. Δεν μαθαίνεις εάν δεν πέσεις στα βαθιά. Κι όπως ισχυρίζεται το αντίθετο, λέει, ψέμματα. Αυτήν την γνώμη φαίνεται πώς είχε η μαμά πάπια για το μικρό της. Είναι καλύτερα να δίνουμε την ευκαιρία στο παιδί μας να δοκιμάσει τις δυνάμεις του.Και να μάθει να τις χρησιμοποιεί με σύνεση. Νομίζω πώς όταν δίνεις στο παιδί σου την ευκαιρία να δοκιμάσει, θα μάθει να κολυμπάει. Και να αγαπάει τον εαυτό του.
You.gr Εδώ θα βρεις προϊόντα τεχνολογίας σε χαμηλές τιμές. Αγόρασε online! Κάντε Click Εδώ
Μα όλοι δεν πέφτουμε στα βαθιά κάποια στιγμή; Και βουρ στην επιφάνεια μετά! Το ίδιο και τα πιτσιρικάκια μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή