Ζήσε, περνούν όλα τόσο γρήγορα...

Κάθομαι στην παραλία και  βλέπω  την κόρη μου να μεγαλώνει κάθε μέρα και σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνούν όλα...και θέλω να μείνει για πάντα παιδί. 

Όλη την μέρα την έχουμε δική μας να πάμε στην παραλία  να μαζέψουμε πέτρες και κοχύλια. Και περνάμε τον χρόνο μας φτιάχνοντας τους δικούς μας μικρούς θησαυρούς.

 Βάφουμε κοχύλια.

 Και μας αρέσει πολύ! 

Η μικρή μου πήρε πηλό και έφτιαξε μία καρδούλα για τον μπαμπά. Το πιο πολύτιμο δώρο στον κόσμο. Η αγάπη της. 

Ζωγράφισε πέτρες και έφτιαξε παραμύθια, έφτιαξε ένα μικρό χωριό από πήλινα σπιτάκια, μερικά ψάρια από πηλό και μια γοργόνα που την ουρά της κέντησε με πετρούλες.

Τα έκανε όλα με μεγάλη χαρά και αγάπη. Και κάθε τόσο σήκωνε την καρδούλα της να μου την δείχνει.

Πόσο μου αρέσει να την βλέπω να γελάει. Ένα χαμόγελό της και όλα γίνονται φωτεινά. 

Δεν παρέλειψε να φτιάξει τις αγαπημένες  γάτες. Μου φάνηκαν πολύ αστείες και όμορφες. 

Στις διακοπές γνώρισα μια κυρία που την ώρα που μαζεύαμε πέτρες με την κόρη μου στην παραλία μου μίλησε.

Ήμουν κι εγώ κάποτε, σ' αυτήν παραλία με την κόρη μου.  Ήταν  μαζί μας και έτρεχε χαρούμενη πάνω κάτω. Σαν χθες ήταν. Τώρα έχει ανοίξει τα φτερά της και είναι 18. "Ζήσε, περνούν όλα τόσο γρήγορα" μου είπε...

Περπάτησα με την κόρη μου πιο πέρα στην θάλασσα και της έσφιγγα το χεράκι. Κάποτε δεν θα της το κρατάω...

Βλέπω να μεγαλώνει και σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνούν όλα...και θέλω να μείνει για πάντα παιδί. Να της κρατάω το χεράκι. Να παίζουμε και να γελάμε... 

Κι ύστερα, κλείνω τα μάτια μου, κοιτάω την θάλασσα και λέω...να την δω μεγάλη και όμορφη, χαρούμενη να γελάει, ν΄ανοίγει τα φτερά της. Παίρνω μια ανάσα στη θάλασσα και σκέφτομαι. Να μεγαλώσει, να μεγαλώσει...Έτσι, κι αλλιώς για μένα θα είναι πάντα το μικρό μου!

Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :)