Ο Δον Κιχώτης σε κινούμενα σχέδια υπήρχε ανεξίτηλα γραμμένο στο μυαλό μου. Θυμάμαι όταν ήμουν πολύ μικρή πριν πάω σχολείο, τα μεσημέρια που περιμένα να ανοίξει η τηλεόραση για να μην χάσω λεπτό απο το Δον Κι Χώτη, το απόλυτο πρότυπο και ήρώά μου.
Όταν πέθανε, έκλαιγα πολύ για τον θάνατό του τρεις μέρες... Μεγάλη απώλεια, ήταν ο αγαπημένος μου ήρωας και θα ΄λεγα ότι και μετά στην ζωή μου κυνήγησα πολλές φορές μύλους...
Παρακολουθήστε το βίντεο με το τραγουδάκι της αρχής!
Αλλά και αυτό το αγαπούσα πολύ!
