Και όμως οι ναζί ευθύνονται για τη δημιουργία των «ντισκοτέκ» και την ύπαρξη των ντι τζέι. Όλα ξεκίνησαν από τον καλλιτεχνικό διωγμό της «νέγρικης μουσικής»...

Ο Αδόλφος Χίτλερ μισούσε τη τζαζ μουσική και, όπως και πολλοί συντηρητικοί της εποχής, τη θεωρούσαν «μουσική των Νέγρων» και καταστροφική για τα ήθη της νεολαίας. Όταν οι Ναζί κατέλαβαν το Παρίσι, το 1940, μία απ’ τις πρώτες κινήσεις τους ήταν να απαγορεύσουν τη τζαζ. 

Η γαλλική πρωτεύουσα μέχρι τότε είχε συγκεντρώσει κάποιους από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής, όπως ο Άρθουρ Μπριγκς, ο Ντέξτερ Γκόρντον, ο Μπένι Κάρτερ και η ασυναγώνιστη χορεύτρια Τζόζεφιν Μπέικερ. Μαγαζιά έκλεισαν, συγκροτήματα διαλύθηκαν και πολλοί Αμερικάνοι καλλιτέχνες της τζαζ έφυγαν τρέχοντας για την πατρίδα τους. 

Αλλά οι Παριζιάνοι δεν εγκατέλειψαν τόσο εύκολα την αγαπημένη τους μουσική. Για κάθε νυχτερινό μαγαζί που έκλειναν οι κατακτητές, άλλα δέκα άνοιγαν κρυφά σε υπόγεια. Το να έχουν συγκροτήματα να παίζουν ζωντανά μουσική, ήταν πολύ ριψοκίνδυνο. Γι’ αυτό οι πανούργοι Γάλλοι έφερναν τζαζ δίσκους κατευθείαν από τις Η.Π.Α. και τους έπαιζαν στα παράνομα μαγαζιά τους. «Ντισκοτέκ» ήταν το πρώτο μαγαζί αυτού του είδους, που άνοιξε το 1941, στην οδό Huchette του Παρισίου. Το όνομά του προήλθε απ’ την ένωση δύο λέξεων: «disque», δηλαδή δίσκος και την κατάληκη της λέξης«bibliotheque», δηλαδή βιβλιο-θήκη. Ήταν κατά λέξη μία «δισκοθήκη», όπου μουσική δεν έπαιζαν οι καλλιτέχνες, αλλά οι dj, δηλαδή «Disc Jockeys», που άλλαζαν τους δίσκους. Μετά το τέλος του πολέμου, η μόδα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Βοήθησε κιόλας το ότι οι δίσκοι ήταν πολύ φθηνότεροι από ένα κανονικό συγκρότημα. Μετά από λίγο καιρό, το κοινό συνήθισε στην ηχογραφημένη μουσική και προτιμούσε να ακούει πολλά στιλ από διαφορετικούς καλλιτέχνες. Το 1961 άνοιξε η πρώτη «ντίσκο» στη Νέα Υόρκη, η «Πέπερμιντ Λάουντζ». Έως το 1965, πάνω από 5.000 ντισκοτέκ είχαν ανοίξει σε όλη την Αμερική.... 

via

O πύργος της Γαλλίας όπου πέθανε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι -Απίστευτη ομορφιά [εικόνες]

Το 1516, σε ηλικία 64 ετών, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, διασχίζει την Ιταλία φέρνοντας μαζί του τις δερμάτινες τσάντες του με τα σχέδια και τρείς διάσημους πίνακες.Την Τζοκόντα, τον πίνακα «Η παρθένος Μαρία, ο Ιησούς και η Αγία Αννα» και τον πίνακα «Ιωάννης ο Βαπτιστής». Γι'αυτό το λόγο οι τρεις πίνακες βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου και όχι στην πατρίδα του Ιταλία.

Μαζί του, ο ντα Βίντσι έφερε δύο από τους πιστούς μαθητές του και τον υπηρέτη του, Batista de Vilanis. Ηρθε στη Γαλλία προσκεκλημένος του βασιλιά François Iου, ο οποίος τον πλήρωνε 700 χρυσά νομίσματα και του προσέφερε τον Πύργο Clos Lucé για να μένει.

Την Τζοκόντα, τον πίνακα «Η παρθένος Μαρία, ο Ιησούς και η Αγία Αννα» και τον πίνακα «Ιωάννης ο Βαπτιστής». Γι'αυτό το λόγο οι τρεις πίνακες βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου και όχι στην πατρίδα του Ιταλία.

Μαζί του, ο ντα Βίντσι έφερε δύο από τους πιστούς μαθητές του και τον υπηρέτη του, Batista de Vilanis. Ηρθε στη Γαλλία προσκεκλημένος του βασιλιά François Iου, ο οποίος τον πλήρωνε 700 χρυσά νομίσματα και του προσέφερε τον Πύργο Clos Lucé για να μένει.

Ο ντα Βίντσι στη Γαλλία ονομάστηκε «Πρώτος ζωγράφος, μηχανικός και αρχιτέκτονας» του βασιλιά και στρώθηκε στη δουλειά: διοργανώνει γιορτές στην αυλή της διπλανής πόλης Αμπουάζ, εμπνέεται τα σχέδια της ιδεώδους πόλης του Romorantin και τη σκάλα του Chambord. Σχεδιάζει επίσης να συνδέσει την περιοχή όπου βρίσκεται ο πύργος του με την διπλανή, μέσα από ένα σύστημα υπόγειων καναλιών.

Το 1517 ο ντα Βίντσι δέχεται την επίσκεψη του καρδινάλιου Louis d'Aragon του οποίου ο γραμματέας Antonio de Beatis, περιγράφει ως εξής έναν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών:

«Ο κύριος Λεονάρντο ντα Βίντσι, άνω των 70 ετών, υπέροχος ζωγράφος της εποχής μας, έδειξε τρεις πίνακες στον Υψηλότατο, έναν με μια κυρία της Φλορεντίας, έναν άλλο με τον Ιωάννη Βαπτιστή νέο και μια Παρθέντο με το Αγιο Τέκνο. Και οι τρεις είναι πίνακες σπάνιας τελειότητας. Είναι αλήθεια ότι εξαιτίας μιας παράλυσης στο δεξί του χέρι, δεν πρέπει πια να περιμένουμε άλλα αριστουργήματα εκ μέρους του».

Το «εργαστήριο» του ντα Βίντσι:

Τον Ιούνιο του 1518, ο ντα Βίντσι διοργανώνει μια γιορτή στον πύργο όπου διέμενε για να ευχαριστήσει τον βασιλιά για την γενναιοδωρία του. Ηταν μια γιορτή με τον δικό του τρόπο. Ενα μηχάνημα είχε κατασκευαστεί για να αναπαραστήσει την κίνηση των άστρων. Ο πρέσβης Galeazzo Visconti έγραψε σε ένα γράμμα ότι «ο Βασιλιάς συμμετείχε σε μια εξαίρετη γιορτή...στο πολύ μεγάλο και υπέροχο παλάτι Cloux. Η αυλή ήταν στρωμένη με σεντόνια μπλε στο χρώμα του ουρανού, και μετά είχε τους βασικούς πλανήτες, τον ήλιο από τη μια πλευρά και τη σελήνη από την άλλη... Είχε 400 κηροπήγια για να φωτίζονται και υπήρχε τόσο φως, σαν να ήταν μέρα».

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι πέθανε στο δωμάτιό του στον πύργο Clos Lucé, στις 2 Μαίου 1519, αφήνοντας κληρονομιά τα χειρόγραφά του και τα σχέδιά του στον πολυαγαπημένο του μαθητή Francesco Melzi. Αυτή η σκηνή του θανάτου υπήρξε θέμα πολλών ζωγράφων, με γνωστότερο τον J.A. d’Ingres, που δημιούργησε το έργο «Ο θάνατος του Λεονάρντο ντα Βίντσι».

Ο πύργος είναι σήμερα επισκέψιμος και έχουν πλήρως ανακαινιστεί οι χώροι όπου έζησε ο μεγάλος ζωγράφος. Χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο επισκέπτονται την περιοχή για να δουν από κοντά την τελευταία κατοικία του ντα Βίντσι αλλά και τον υπέροχο κήπο που διατηρεί το ύφος του. Μεγάλα ποσά δαπανήθηκαν για να κατασκευαστούν έργα, αντικείμενα και έπιπλα από το «εργαστήριο» του Ιταλού ζωγράφου.

via

Τι απέγινε η λίμνη της Πεντέλης όπου ζούσαν οι νεράιδες του θρύλου και πνίγονταν μυστηριωδώς οι λουόμενοι. Εκεί έκανε βαρκάδα η δούκισσα της Πλακεντίας και είπαν ότι δημιουργήθηκε από μετεωρίτη...

Η Πεντέλη κάποτε είχε μια λίμνη αλλά σήμερα έχει εξαφανιστεί. Την μπάζωσαν.Την αποκαλούσαν «Βουλισμένη» και «Μαγεμένη Λίμνη». Η επίσημη ονομασία της όμως ήταν Θάλωσι και είχε φανατικούς επισκέπτες δυτικά της Νέας Πεντέλης.

Γύρω από την ιστορία της λίμνης έχουν ακουστεί πολλές ιστορίες. Μία από αυτές υποστήριζε ότι το κοίλωμα δημιουργήθηκε από την πτώση ενός μετεωρίτη. Την θεωρία αυτή υποστήριζε ο πρώην διευθυντής του Αστεροσκοπείου Πεντέλης, Κ. Χασάπης. Έλεγε ότι ο μετεωρίτης εξετράπη της πορείας του λόγω κάποιας βαρυτικής διαταραχής και έπεσε στην περιοχή. 

Η θεωρία αμφισβητήθηκε με το επιχείρημα ότι οι μετεωρίτες εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστια ταχύτητα και είναι αδύνατο οποιαδήποτε βαρυτική διαταραχή στην περιοχή να εκτρέψει την πορεία ενός τόσο γρήγορα κινούμενου σώματος, έστω και για λίγα μέτρα.... 

Μαρτυρίες λένε ότι μυστηριωδώς κάθε 4 χρόνια τα νερά της «τραβιούνταν» και αποκαλύπτονταν ο βυθός της. Τότε τα παιδιά έβρισκαν ευκαιρία να παίξουν χτίζοντας σπιτάκια με τα φύκια. Τον υπόλοιπο καιρό που είχε νερό αποτελούσε δημοφιλή προορισμό για μπάνιο, αλλά και για βόλτα στις όχθες της ή βαρκάδα. 

Λέγεται επίσης οτι η λίμνη, διαμέτρου περίπου 100 μέτρων, αν και ρηχή, είχε ρουφήχτρες με αποτέλεσμα να πνιγούν αρκετοί λουόμενοι. Σύμφωνα με τον ιστορικό Δ. Καμπούρογλου η περίφημη Δούκισσα της Πλακεντίας συνήθιζε τα βράδια να κάνει βαρκάδα στη λίμνη, ολομόναχη. Αποτελούσε δημοφιλή προορισμό για μπάνιο, αλλά και για βόλτα στις όχθες της Η λίμνη διέθετε επίσης εξαιρετική ακουστική και δίνονταν συναυλίες. Υπάρχουν κι αναφορές για παράξενες οπτασίες των κατοίκων που επισκέπτονταν ή περνούσαν από την λίμνη. Όπως αναφέρει το βιβλίο «Ιστορία, θρύλοι και παραδόσεις του Πεντελικού Βουνού», η λίμνη «ήταν γιομάτη από λάμιες και νεράιδες. Λίμνη κακιά, αφού καταπίνει ή πνίγει ανθρώπους.

 Οι βοσκοί που περνούσαν από εκεί τις νύχτες αντίκριζαν έντρομοι τις λευκοντυμένες Θεότητες να αστράφτουν στο σκοτάδι, να χορεύουν, να σιγοτραγουδούν και να λούζονται. Για αυτό έλεγαν πως αυτοί που μπαίνουν στη λίμνη, τους παίρνουν μαζί τους οι Νεράιδες ή τους πνίγουν μια και καλή!» Η λίμνη έγινε γήπεδο , αλλά συχνά πλημμυρίζει. Καθόλου μεταφυσικό. Η απόφαση για μπάζωμα της λίμνης ελήφθη το 1964 από τον δήμο. Σήμερα στη θέση της βρίσκεται το γήπεδο ποδοσφαίρου. Με πληροφορίες από το www.amarysia.gr. Οι φωτογραφίες είναι από το limnithalossi.blogspot.gr.

via

Ένα animation που εξηγεί στα παιδιά την πολιτιστική κληρονομιά των ελληνόφωνων της Νότιας Ιταλίας

Η ελληνική παιδική σειρά animation Greektoys μας ταξιδεύει και μέσα από τα αρχαία ελληνικά παιχνίδια σε μια άλλη γωνιά της Μεσογείου και φέρνει τα παιδιά μας σε επαφή με τη γλώσσα Γκρίκο που μιλιέται μέχρι σήμερα από ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας.

Εμείς οι Έλληνες:

Ιστορικά βίντεο από την σειρά "Εμείς οι Έλληνες" για την Ελληνό-ιταλικό πόλεμο και την κατοχή. Μαθαίνουμε την ιστορία μας γιατί  κανείς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος, αν δεν είναι κύριος του εαυτού του.

Οι άθλοι του Ηρακλη

Ένας όμορφος τρόπος να μάθουμε στα παιδιά μας τους άθλους του Ηρακλή. Παρακολουθήστε την ταινία μαζί τους. 

Μια διαφορετική ματιά στα γεγονότα του Πολυτεχνείου

Ο Ιορδάνης Ανανιάδης, με μια καταπληκτική ταινία κινούμενων σχεδίων, κάνει μια πρωτότυπη προσέγγιση στα γεγονότα του 1973. Με τα "12.410 και 1 τριαντάφυλλα" αφηγείται δύο παράλληλες ιστορίες με αφορμή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. 

Ένας γάτος, οι γονείς του, ένας φοιτητής που κατέληξε νεκρός, η μάνα και τα 12.411 τριαντάφυλλα πρωταγωνιστούν και συγκινούν. Παρακολουθήστε την.

Η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων στην Ελλάδα

Ο Ντούτσε αφηγείται" είναι το πρώτο ελληνικό animation και δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’40 από το σκιτσογράφο Σταμάτη Πολενάκη.Ο Πολενάκης ξεκίνησε να φτιάχνει τα σκίτσα το 1942 και τα ολοκλήρωσε το 1945. 

Τρία χρόνια αργότερα, εν μέσω εμφυλίου πολέμου, έκανε τα γυρίσματα σε συνεργασία με τους Πρόδρομο Μεραβίδη και Παναγιώτη Παπαδούκα.Ο Ντούτσε έμεινε για δεκαετίες στα αζήτητα, έως ότου παρουσιάστηκε στο κοινό τη δεκαετία του ’80.

Έτσι ήταν η αρχαία Αθήνα.

Η χρυσή Αθήνα και ο ιερός βράχος της Ακρόπολης, όπως δεν τα έχετε ξαναδεί ποτέ. 14 καλλιτέχνες, γραφίστες και ειδικοί στα σχεδιαστικά προγράμματα, εργάστηκαν για πέντε εβδομάδες, ώστε να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα.

Μια μέρα στο Μουσείο Ακρόπολης!

Είχα μιλήσει στην κόρη μου για την Αθήνα και τον αρχαίο ελληνικό μύθο από τον οποίο πήρε το όνομά της η πόλη μας, την διαμάχη της θεάς Αθηνάς με τον Ποσειδώνα στα χρόνια που βασιλιάς ήταν ο Κέκροπας. 

Acropolis-Museum

Της έχω πει πολλά για τους ήρωες στην αρχαία ελληνική μυθολογία και την έχει αγαπήσει. Ξέρω πώς νιώθει πως η ιστορία είναι κάτι το αληθινό...Σήμερα το πρωί ξεκινήσαμε παρέα για το μουσείο της Ακρόπολης. 

Όταν φτάσαμε της έκαναν εντύπωση τα αρχαιολογικά ευρήματα κάτω από την γη. Και το πηγάδι των ευχών με τα κέρματα. Έκανε κι η Αντριάνα μία, να γίνει όπως μου είπε η πόλη μας όμορφη...με λουλούδια και να είναι καθαρή.  Αξίζει να πάτε με το παιδί σας. Θα μπορούσαμε να μείνουμε όλη την μέρα...

Η σελίδα του μουσείου Ακρόπολης είναι εδώ. Θα βρείτε πληροφορίες για τα πάντα. Μια όμορφη σελίδα που αξίζει να επισκεφτείτε με το παιδί σας. 

Εδώ. θα βρείτε την σελίδα του μουσείου  στο facebook. 

Εκεί, νιώσαμε την ιστορία να ζωντανεύει...

Ένα μαγικό μέρος...

Που αξίζει να πάτε και για έναν ακόμα λόγο.

Επισκεφθείτε το Μουσείο Ακρόπολης και ανακαλύψτε τα χρώματα στα αρχαϊκά γλυπτά στο πλαίσιο της μουσειακής δράσης για τα «Αρχαϊκά Χρώματα» που θα διαρκέσει από τις 31 Ιουλίου 2012 και για έναν χρόνο.

Για τους αρχαίους Έλληνες και την κοινωνία τους τα χρώματα αποτελούσαν ένα μέσο χαρακτηρισμού. Οι θεοί είχαν ξανθή κόμη που ακτινοβολούσε τη δύναμή τους, οι πολεμιστές και αθλητές φαιόχρωμη επιδερμίδα ως ένδειξη αρετής και ανδρείας ενώ οι κόρες λευκό δέρμα που δήλωνε τη χάρη και τη λάμψη της νεότητας.

Με αφετηρία τη σημασία των αρχαϊκών χρωμάτων, το Μουσείο Ακρόπολης επιθυμεί να κάνει μία έρευνα για τη μοναδική συλλογή των αρχαϊκών αγαλμάτων του που σώζουν λίγο ή πολύ τα χρώματά τους και να ανοίξει μια ευρύτατη συζήτηση με κοινό και ειδικούς για θέματα τεχνικής των χρωμάτων αλλά και  την ανίχνευσή τους με νέες τεχνολογίες.  

Την πειραματική χρήση τους σε μαρμάρινες επιφάνειες, την ψηφιακή αποκατάστασή τους, τη σημασία τους αλλά και την αισθητική αντίληψη της αρχαϊκής εποχής για τα χρώματα.

Σε αυτό το πλαίσιο, το Μουσείο Ακρόπολης διοργανώνει σύντομες θεματικές παρουσιάσεις με τον τίτλο «Αρχαϊκά Χρώματα» οι οποίες πραγματοποιούνται από τους αρχαιολόγους –φροντιστές, με πλούσιο οπτικό υλικό, και διεξάγονται στα ελληνικά και τα αγγλικά.

Παράλληλα, το Μουσείο με τα οικογενειακά παιχνίδια «Αρχαϊκά Χρώματα», προσκαλεί τις οικογένειες με τα παιδιά τους να ανακαλύψουν τα αρχαϊκά χρώματα μέσα από τρία παιχνίδια:

Το παιχνίδι αναζήτησης λεπτομερειών στα αρχαϊκά γλυπτά, εκεί όπου σώζεται το χρώμα τους.Την κασετίνα ζωγραφικής που περιέχει πραγματικά ορυκτά χρώματα και αντίστοιχα μολύβια για να χρωματίζουν τα παιδιά το σχέδιο της Πεπλοφόρου.

Το DOMINO με συνδυασμούς σε ελεύθερη χρωματική απόδοση από τα σχέδια που διακοσμούσαν ρούχα και σκουλαρίκια των κορών της αρχαϊκής εποχής.

Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να συνεχίζουν τη συμμετοχή τους στη δράση «Αρχαϊκά Χρώματα» στο σπίτι τους, μέσα από το ψηφιακό παιχνίδι «Χρωμάτισε την Πεπλοφόρο». 

Φεύγοντας πήραμε ένα πολύ όμορφο βιβλίο το "Μικροί επισκέπτες στο Μουσείο Ακρόπολης" από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Άρεσε πολύ στην κόρη μου. Τα δώρα στο μουσείο είναι πολύ όμορφα...Την επόμενη φορά θα πάρω στην κόρη μου δώρο την Γοργώ μια πήλινη αρχαία σβούρα. 

Μπορείτε να το επισκεφτείτε όλες τις ημέρες: Ημερομηνία: 31/07/2012 – 31/07/2013 Περιοχή: Αθήνα Τόπος: Μουσείο Ακρόπολης, Οδός Διονυσίου Αρεοπαγίτου 15 Ωρ. Λειτ.: Τρίτη - Κυριακή: 08:00 – 20:00 Ώρα τελευταίας εισόδου: 19:30 Κάθε Παρασκευή το Μουσείο είναι ανοιχτό έως τις 22:00.

Για πληροφορίες σχετικά με τις δράσεις για τα «Αρχαϊκά Χρώματα», επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Μουσείου Ακρόπολης Ιστοσελίδα: www.theacropolismuseum.gr

Το εισιτήριο για παιδάκια έως πέντε ετών είναι δωρεάν.

 

 Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :)