Το μπαούλο με τις αναμνήσεις της μαμάς - ένα παιχνίδι που κάθε παιδί θα αγαπήσει!

Η Αντριάνα λατρεύει να ακούει την ιστορία της μαμάς για τα καλοκαίρια που ήταν παιδί, στην Μύκονο. Τότε που ζούσαμε στον Πλατύ Γυαλό σ΄έναν υπέροχο κυκλαδίτικο σπιτάκι που όταν καθόσουν στα περβάζια των παραθύρων του, φύσαγε ένας αέρας δυνατός και έλαμπε ένας ήλιος υπέροχος. 

Κι έβλεπα το λιβάδι με τις αγελάδες που είχα αρμέξει  και το ολάνθιστο μποστάνι του κυρ - Βάσου με τις ντομάτες, τα καρπούζια, τα πεπόνια και τις μελιτζάνες...Κι απέναντι απ΄το σπίτι μας ήταν "το δάσος με τις μουριές" που κάναμε κούνια με την Ευγενία και την Σταυρούλα. Μια κούνια που είχαμε φτιάξει τα παιδιά.

Εγώ και ο Τομ, ένα αγοράκι που τα μεσημέρια παίζαμε μαζί, στο πηγάδι στον Πλατύ γυαλό. Και βλέπαμε τα βατράχια να τρώνε μύγες.Και βάφαμε τα πρόσωπά μας με τα γεράνια και μούρα και γινόμασταν πειρατές και ινδιάνοι...Και πλέκαμε  στεφάνια από λουλούδια και κάναμε πως εξερευνούμε ένα στοιχειωμένο νησί.Και ανεβαίναμε τον λόφο και στην κορφή του που είχε κόκκαλα και κρανία από βόδια και τα φορούσαμε στο κεφάλι μας.

Η Αντριάνα λατρεύει να ακούει για τα χιλιάδες αστέρια που φώτιζαν τον ουρανό της Μυκόνου. Και για τον παππού της που μου έφτιαχνε μπουκαλάκια με πυγολαμπίδες και τα έβαζε δίπλα στο κρεβατάκι μου για να μην φοβάμαι το σκοτάδι. Και για τη θαλασσοσπηλιά που είχαμε φτιάξει τα παιδιά και ήταν το πειρατικό μας λημέρι. Και για την γιαγιά της που πηγαίναμε μαζί στον φούρνο στη Χώρα και μου αγόραζε φρέσκο, μυρωδάτο ψωμάκι.

 Και για τη προγιαγιά του Αντώνη ενός φίλου μου που ένα μεσημέρι Ιουλίου, στη χώρα της Μυκόνου είχε δεχτεί "επίθεση" από τα παιδάκια της γειτονιάς με τα νεροπίστολα. Και κρύωσε και άφησε στη μέση το υφαντό στον αργαλειό της... η Αντριάνα λατρεύει να ακούσει για τον Ρόκυ τον σκύλο μου που ανέβαινα πάνω του και με πήγαινε βόλτα.

Και που όταν γεννήθηκα μου τον έβαλε ο μπαμπάς μου στην κούνια μου...Και για τα γαϊδουράκια μανάβηδες που μας επισκέφτονταν στη γειτονιά μας στην Χώρα. Και για τις σκανταλιές μου λατρεύει να ακούει...όταν έπαιζα κρυφτό πίσω από τους Μύλους της Μυκόνου.

Σήμερα, λοιπόν, με την Αντριάνα αποφασίσαμε να παίξουμε ένα διαφορετικό παιχνίδι. Λέγεται το κουτί με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας της μαμάς. Τι θα χρειαστούμε; Πρώτον,  ένα μπαούλο, φωτογραφίες, ημερολόγιο, κασέτες, παιχνίδια και ότι άλλο πολύτιμο έχουμε κρατήσει από τα χρόνια που ήταν η μαμά παιδί. Αν με ρωτήσετε τι θα έχει το δικό μου μπαούλο τι θα σας πω; Το δικό μου μπαούλο πρέπει να έχει πολύ ήλιο, θάλασσα, την Μύκονο, το σκύλο μου τον Ρόκυ, πολλά παραμύθια και παιχνίδια και βόλτες στην Πλάκα και την Ακρόπολη...Τα βάζουμε όλα μέσα...

Και ύστερα, ζητάμε από το παιδί μας να ανοίξει το μπαούλο και το ρωτάμε τι νομίζει ότι είναι το καθένα από αυτά που έχουμε βάλει μέσα. Και ύστερα, του λέμε για τα δικά μας παιδικά χρόνια...

Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :)