Η προσαρμογή των παιδιών μετά τις καλοκαιρινές διακοπές!

Δεν είναι εύκολο για τα παιδιά μετά την ανέμελη περίοδο των διακοπών να δεχτούν την ιδέα της επιστροφής στην καθημερινότητα στο σπίτι και στο σχολείο.

Βέβαια τα καλά νέα είναι, ότι δεν υπάρχουν νέα και το σπίτι μας ή το σχολείο είναι εκεί και παραμένουν τα ίδια και  αυτά που προσφέρουν είναι πολλά και ανεκτίμητα! 

Η κόρη μου δεν ήθελε με τίποτα να γυρίσουμε πίσω και μου έλεγε, συνεχώς, να κάτσουμε λίγο ακόμα, αλλά από την άλλη μου μιλούσε, συνεχώς, για την λαχτάρα της να παίξει με τα παιχνίδια της στο δωμάτιο, να δει την αγαπημένη της φίλη και την χαρά της που θα πάει φέτος, πρώτη φορά στο σχολείο! Προνήπιο!

 από

Της είχα, ακόμα, υποσχεθεί πώς επιστρέφοντας θα κάνουμε μία πολύ ωραία γιορτή στο σπίτι και θα καλέσουμε φίλους για να παίξει! Το περίμενε πώς και πώς...Όταν φτάσαμε σπίτι...άρχισε η γκρίνια...Την επόμενη μέρα το πρωί έκλαιγε μου ζήτησε αγκαλιά και κοίταζε καλά καλά γύρω και μου λέει"Γιατί είμαστε εδώ; Λάθος"!"Εκεί, ήταν ωραία"!"Είχε λουλούδια και ουρανό και θάλασσα"! "Πάμε να φύγουμε"!

 από

Της εξήγησα πώς θα μείνουμε λίγες μέρες να πλύνουμε τα ρούχα μας και θα ξαναφύγουμε...Την καθησύχασα  ή μάλλον για να είμαι ειλικρινής με καθησύχασε λέγοντάς  μου οτι κάθε μέρα είναι γιορτή. Μετά που το σκεφτόμουν μόνη μου το βράδυ...ντρεπόμουν λίγο. Έβαλε, λοιπόν, τα καλά της ρούχα και μου είπε "Σήκω να γεμίσουμε το σπίτι λουλούδια και να ψήσουμε"!  Μου ζήτησε να καλέσουμε φίλους, τις γιαγιάδες και τον παππού. Αυτές τις μέρες κάνουμε σχέδια για κοντινές αποδράσεις...στο όνειρο...

από

Φέτος, τον Σεπτέμβρη η κόρη  μου θα πάει προνήπιο! Η χαρά, η αγωνία και ο ενθουσιασμός μου είναι τα ίδια όπως κάθε μαμάς...κι ας είμαι δασκάλα. Της μιλάω γι' αυτό και της εξηγώ πόσα συναρπαστικά πράγματα θα κάνει...Θα βρει φίλες, θα παίζει, θα γελάει, θα ακούει παραμύθια, θα ζωγραφίζει την ζωή... 

 

από

Γι' αυτό σήμερα, θα παίξουμε ένα παιχνίδι για να προετοιμαστεί για το σχολείο. Διαβάζουμε το παραμύθι "Τα παιδιά του Φθινοπώρου της Λότης Πέτροβιτς Ανδροτσοπούλου".

 

από

Ο Χρόνος, ο παππούς των δώδεκα μηνών και όχι πατέρας τους, όπως λαθεμένα πιστεύει ο κόσμος, διηγείται μια μέρα στη συγγραφέα τις σκανταλιές, τις τρέλες και τα καμώματα των εγγονών του, δηλαδή των παιδιών της κόρης του της Ανοιξης και των τριών γιών του: του Καλοκαιριού, του Φθινόπωρου και του Χειμώνα. Υστερα της ζητά να γράψει τις ιστορίες αυτές «σαν παραμύθια» και να τις βάλει σε τέσσερα ίδια βιβλία...

 

από

Σήμερα, θα παίξουμε με την κόρη μου, τον μικρό Σεπτέμβρη που αποφασίζει  όταν πια όλα τα συννεφάκια έχουν πάει σχολείο να τα ακολουθήσει. 

από

Ύστερα, η Αντριάνα ζητά από την μαμά της, την βροχή -εμένα- να της ράψω  μια ποδιά  απο φύλλα κίτρινα και ξερά που τα έφερε ο άνεμος, με ασημένιες κλωστές της βροχής! Ύστερα μου λέει "θέλω κι εγώ να πάω στο σχολείο παρέα με άλλα σκανταλιάρικα συννεφάκια"!

 

από

Κάπου εκεί, έξω, υπάρχουν πολλά μονοπάτια χαράς κι ονείρου...Ακολουθήστε την καρδιά σας και το δικό σας ένστικτο. Η ζωή έχει τα χρώματα που της δίνουμε...

Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :)