"Η οικονομική κρίση έχει γίνει καθημερινότητα πλέον και έχει μπει για τα καλά στο λεξιλόγιο μας. Πώς αισθάνονται τα παιδιά την κρίση και με ποιο τρόπο μπορούν οι γονείς να εξηγήσουν τι συμβαίνει; Η διακεκριμένη ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος και συγγραφέας Αλεξάνδρα Καππάτου μίλησε για κάποια θέματα που είναι σίγουρο ότι απασχολούν πολλούς γονείς στην Ελλάδα της κρίσης.
«Η κρίση είναι στην καθημερινότητα μας. Τα παιδιά τη βιώνουν και δεν είναι κάτι καινούριο.Ήδη οι επιπτώσεις στο οικονομικό υπόβαθρο κάθε οικογένειας είναι κάτι παραπάνω από ορατές και τα παιδιά έχουν κληθεί να προσαρμοστούν σε ένα άλλο μοντέλο που μπορεί να είναι πιο χαμηλό από αυτό που έχουν μάθει.
Για τα παιδιά, η κρίση έχει να κάνει με το πώς το εισπράττει ο γονιός τους και έχουμε ξεπεράσει τα αρχικά στάδια που ο γονιός το βίωνε πολύ άσχημα. Τώρα οι περισσότεροι έχουν συμφιλιωθεί μ' αυτό. Βέβαια, υπάρχουν και σοβαρότατα προβλήματα σε πολλές οικογένειες, τα οποία τα βλέπουν τα παιδιά. Όταν ο γονιός είναι ανήσυχος και αφοσιωμένος σε άλλου είδους θέματα δε διαθέτει τη ψυχική διάθεση να ασχοληθεί και να συνδεθεί επί της ουσίας με το παιδί, ενώ μπορεί να το θέλει.
"Η έλλειψη διαθεσιμότητας φαίνεται στη σχέση με το παιδί και το ίδιο το εισπράττει με διάφορους τρόπους όπως εκνευρισμό, προβλήματα στη συμπεριφορά, άγχος, αναίτιες εκρήξεις, δυσκολίες στον ύπνο, πτώση σχολικής επίδοσης, προβλήματα με τους συνομηλίκους και για τα παιδιά στην εφηβεία προστίθενται οι εξαρτήσεις. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι κάθε παιδί το βιώνει όπως και η οικογένεια και από τα μηνύματα που εισπράττει. Ο γονιός πρέπει να λειτουργεί καθησυχαστικά προς το παιδί, να ασχοληθεί μαζί του, να αποφεύγονται οι συζητήσεις για τα οικονομικά προβλήματα οι οποίες είναι συνεχείς και να δείξουμε και μια θετική προοπτική. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τόσο πολύ αν θα πάρουν πέντε παιχνίδια, καταλαβαίνουν όμως πάρα πολύ καλά αν ο γονιός έχει όρεξη να είναι μαζί τους».
"Η έλλειψη διαθεσιμότητας φαίνεται στη σχέση με το παιδί και το ίδιο το εισπράττει με διάφορους τρόπους όπως εκνευρισμό, προβλήματα στη συμπεριφορά, άγχος, αναίτιες εκρήξεις, δυσκολίες στον ύπνο, πτώση σχολικής επίδοσης, προβλήματα με τους συνομηλίκους και για τα παιδιά στην εφηβεία προστίθενται οι εξαρτήσεις. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι κάθε παιδί το βιώνει όπως και η οικογένεια και από τα μηνύματα που εισπράττει. Ο γονιός πρέπει να λειτουργεί καθησυχαστικά προς το παιδί, να ασχοληθεί μαζί του, να αποφεύγονται οι συζητήσεις για τα οικονομικά προβλήματα οι οποίες είναι συνεχείς και να δείξουμε και μια θετική προοπτική. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τόσο πολύ αν θα πάρουν πέντε παιχνίδια, καταλαβαίνουν όμως πάρα πολύ καλά αν ο γονιός έχει όρεξη να είναι μαζί τους».
Μπορούν, δηλαδή, οι ίδιοι οι γονείς να διαχειριστούν το καθημερινό τους άγχος χωρίς να το μεταφέρουν στα παιδιά και πώς θα μπορέσει να υπάρξει αρμονία και ηρεμία στην καθημερινότητά τους με αυτά;
«Ο γονιός παρά τα προβλήματα οφείλει να χρησιμοποιήσει την ευελιξία του προκειμένου να διαχειριστεί αυτού του είδους τις δυσκολίες, να προσαρμοστεί, γιατί όσο πιο γρήγορα το κάνει τόσο καλύτερα θα προσαρμοστούν και τα παιδιά του. Πρέπει να μάθει να περιορίζει το άγχος του, να το ελέγχει ,να παίρνει δύναμη και ο ίδιος από τη σχέση του με τα παιδιά. Τελικά, όσο άγχος και να έχω δεν αλλάζει κάτι, άρα αυτό που με συμφέρει είναι να δω τι ελιγμούς μπορώ να κάνω για να μπορέσω να λειτουργήσω προς όφελος μου και προς όφελος των παιδιών. Σ’ αυτήν τη διαδρομή, η επαφή μου με τα παιδιά και η σχέση μου μαζί τους θα βοηθήσουν πάρα πολύ».
Με δεδομένη τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειας, πώς μπορούν οι γονείς να μάθουν στο παιδί να διαχειρίζεται τα χρήματά του;
«Σήμερα, προφανώς, το χαρτζιλίκι έχει μειωθεί πάρα πολύ. Είναι μια ευκαιρία να κάνουμε ένα restart. Παλιότερα, δίναμε χαρτζιλίκι και λέγαμε στο παιδί «κάνε ό,τι θες» κι αυτό ήταν πέρα ως πέρα λάθος διότι πρέπει να το έχουμε εκπαιδεύσει πώς θα το χρησιμοποιεί για να μάθει όχι μόνο την αξία της αποταμίευσης, αλλά και την αξία του χρήματος και της προσπάθειας του γονιού να κερδίσει τα χρήματα. Τώρα έχουμε μια χρυσή ευκαιρία να τους δίνουμε χαρτζιλίκι, βάσει των αναγκών τους αλλά και να καταλάβουν τα ίδια τις καταναλωτικές τους ανάγκες. Άρα το χαρτζιλίκι θα μπορέσει να καθοριστεί βάσει της ηλικίας του, των αναγκών που έχει και κατά περιόδους ίσως θα χρειαστεί μια αναπροσαρμογή.
Πάντως, τώρα με την οικονομική κρίση βλέπουμε ότι τα παιδιά διαλέγουν ανέξοδους τρόπους διασκέδασης ή κάνουν και μικρό έρανο μεταξύ τους για να καλύψουν το έξοδο ενός φίλου τους που μπορεί στη συγκεκριμένη περίοδο να μην έχει χαρτζιλίκι και δεν έχουν και πρόβλημα μ' αυτό.
Άρα τα χρήματα και το πρόβλημα με το χαρτζιλίκι εμείς οι γονείς το είχαμε δημιουργήσει, όχι τα παιδιά μας. Τα παιδιά προσαρμόζονται καλύτερα στα νέα δεδομένα. Αντίθετα εμείς, πολλές φορές, είμαστε τροχοπέδη στην προσαρμογή των παιδιών μας". Μην ξεχνάτε, είμαστε πολύ πιο δυνατοί απ όσο νομίζουμε...
Πάντως, τώρα με την οικονομική κρίση βλέπουμε ότι τα παιδιά διαλέγουν ανέξοδους τρόπους διασκέδασης ή κάνουν και μικρό έρανο μεταξύ τους για να καλύψουν το έξοδο ενός φίλου τους που μπορεί στη συγκεκριμένη περίοδο να μην έχει χαρτζιλίκι και δεν έχουν και πρόβλημα μ' αυτό.
Άρα τα χρήματα και το πρόβλημα με το χαρτζιλίκι εμείς οι γονείς το είχαμε δημιουργήσει, όχι τα παιδιά μας. Τα παιδιά προσαρμόζονται καλύτερα στα νέα δεδομένα. Αντίθετα εμείς, πολλές φορές, είμαστε τροχοπέδη στην προσαρμογή των παιδιών μας". Μην ξεχνάτε, είμαστε πολύ πιο δυνατοί απ όσο νομίζουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου