Το «Dark Side of the Moon» εμπνέεται από τον πιεστικό τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, τον καταναλωτισμό, τον αυξημένο ρυθμό ζωής και μετακίνησης, την παρακμή των γηραιών ανθρώπων και το θάνατο, την απανθρωπιά της κοινωνίας και τις πολεμικές συγκρούσεις. Η θεματολογία αυτή μεταδίδεται τόσο μέσα από τους στίχους, όσο και μέσα από ήχους και ομιλία.
- Ο Ρότζερ Γουώτερς έγραψε όλους τους στίχους και ηχογράφησε τα «προσχέδια» των τραγουδιών σε ένα στούντιο κοντά στο σπίτι του, ενώ και τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος (Ντέιβιντ Γκίλμορ, Νικ Μέισον, Ρότζερ Γουώτερς & Ρίτσαρντ Ράιτ) πήραν μέρος στη δημιουργία και την παραγωγή του δίσκου.
- Η ηχογράφηση έγινε στα Abbey Road Studios, μεταξύ Ιουνίου 1972 και Ιανουαρίου 1973, χρησιμοποιώντας τις πιο εξελιγμένες τεχνικές που είχαν χρησιμοποιηθεί σε Ροκ άλμπουμ εκείνη την εποχή. Εκτός από τα κλασικά όργανα, χρησιμοποίησαν και ήχους, όπως ο ήχος ενός τεχνικού να τρέχει μέσα στο στούντιο, παλιά ξυπνητήρια κ.α.
- Το Dark Side of the Moon έγινε παγκόσμιο Best-Seller, φτάνοντας στην κορυφή στο Billboard 200 για μια εβδομάδα, αλλά παραμένοντας στη λίστα για 741 εβδομάδες (περίπου 14 χρόνια). Οι πωλήσεις έφτασαν τα 45 εκατομμύρια σε παγκόσμιο επίπεδο το 2008 με 400.000 πωλήσεις το 2002 καθιστώντας το στα 200 best-selling albums της χρονιάς σχεδόν 30 χρόνια μετά την έκδοση του. Στην Αμερική έγινε πλατινένιο το 1990 και διαμαντένιο το 1999.
- Ο τίτλος «Τhe Dark side of the moon» ήδη είχε χρησιμοποιηθεί σε ακυκλοφόρητο δίσκο των Medicine Head, έτσι στην περιοδεία του 1972 μετονομάστηκε σε «Eclipse: A Piece for Assorted Lunatics». Μετά την αποτυχία του δίσκου των Medicine Head όμως πήρε το αρχικό του όνομα.
- Λόγω του ότι το αρχικό LP είχε δύο όψεις, υπήρχε διακοπή μεταξύ του «The Great Gig in the Sky» και του «Money» που στα live και τις εκδόσεις σε CD δεν υπάρχει.
- Στα περισσότερα CD στο τέλος του δίσκου ακούγεται αχνά το «Ticket to Ride» των Beatles από λάθος κατά την εκτύπωση των CD.
Το σκοτεινό νόημα του φεγγαριού
Θα μπορούσε να αποτελέσει κάλλιστα ένα μάθημα για το νόημα της ζωής. Την εξερεύνηση του χρόνου, την απληστία, τον καταναλωτισμό, τις συγκρούσεις, τις ψυχικές διαταραχές. Οι χτύποι της καρδιάς που αντιπροσωπεύουν την γέννηση, τα ουρλιαχτά που συμβολίζουν τον θάνατο. Μια σπουδή πάνω στην μουσική και την ίδια την ζωή είναι το Dark Side of the Moon των Pink Floyd και ναι είναι η αλήθεια έψαχνα καιρό μια αφορμή για να γράψω αυτές τις γραμμές και όπως φαίνεται την βρήκα.
Τέτοια μέρα ήταν όταν το 1973 οι άπιαστοι αυτοί μουσικοί τελείωναν την ηχογράφηση ενός από τους εμπορικότερους, αλλά και ομορφότερους δίσκους όλων των εποχών. Όχι απλά ένας δίσκος. Ένα καλλιτέχνημα που για να το καταλάβει κανείς απόλυτα πρέπει να το ακούσει ξανά και ξανά και να διεισδύσει βαθιά μέσα στο νόημα των στίχων και των συνθέσεών του. Με πρωτοποριακές για την εποχή τεχνικές το άλμπουμ πραγματοποιεί ένα ταξίδι από την ζωή προς τον θάνατο και πάλι πίσω, ψάχνοντας να ανακαλύψει τον δρόμο για την πεμπτουσία του ιδανικού.
Από τις progressive συνθέσεις που αποτελούν την βάση του μεγαλειώδους έργου, μέχρι τα jazz-fusion μονοπάτια, καθώς και τα blues rock ακούσματα για να καταλήξουμε στο ψυχεδελικό υπόβαθρο που χαρακτήριζε τους Pink Floyd από την αρχή της καριέρας τους. Κάθε τραγούδι έχει την δική του ιστορία, στοιχειωμένη ή μη. Σκοτεινή και υποβλητική, στα όρια της παράνοιας. Τα παιχνίδια μυαλού, οι φωνές που ακούγονται από το υπερπέραν. Τα γαλήνια synthesizers του Wright. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να αποτυπώσω τι ακριβώς αντιπροσωπεύει το Dark Side of the Moon.
Οι Waters, Gilmour, Wright και Mason φιλοσοφούν τη ζωή, τραγουδούν και εκφράζονται μέσα από την μουσική και δίνουν ένα καλό πάτημα για να αναγνωρίσουμε σε μέγιστο βαθμό το ποιοι είμαστε. Μια μάχη με τις λέξεις, ένας κατακλυσμός από πολύχρωμες εικόνες, ένα “brain damage” που λένε και οι ίδιοι. Ακούγοντας βήμα βήμα το άλμπουμ συνειδητοποιείς τις αλήθειες που υπάρχουν μέσα σε αυτό και αντανακλούν την πραγματική ζωή, την καθημερινότητα, την ρουτίνα, τις σκέψεις μας.
«Don’t be afraid to care» σημειώνουν στο «Breathe» και συμβολίζουν την διστακτικότητα του ανθρώπου να έρθει κοντά με τον άλλον με τον φόβο ότι θα πληγωθεί. Πραγματικότητα. Στο «Time» απεικονίζεται η σπατάλη και το πέρασμα του χρόνου, τα χρόνια που περνούν, ο «ήλιος» που προσπαθούμε να προλάβουμε, αλλά παραβλέπουμε μεγαλώνοντας. «Νo one told you when to run, you missed the starting gun», παρατηρεί ο Waters. Χάσαμε το ξεκίνημα, μείναμε πίσω, πέσαμε. Θα ξανασηκωθούμε;
Η επιθυμία για το χρήμα, ο υπέρμετρος καταναλωτισμός, η απληστία, το καπιταλιστικό σύστημα που τρώει τα σωθικά των υπηκόων του. Όλα αυτά και όχι μόνο είναι το «Money». Η έννοια του ρατσισμού κάνει την εμφάνισή της στο «Us And Them», κάτι που γίνεται εμφανές από τον στίχο «Black and Blue, and who knows which is which and who is who». Μια συνεχής σύγ κρουση, μια μάχη ανάμεσα στους ανθρώπους και την κοινωνία.
Τα άγχη και οι πιέσεις της καθημερινότητας βγαίνουν μέσα από το «Brain Damage». «And if your head explodes with dark forebodings too, I’ll see you on the dark side of the moon». Σκοτεινά προαισθήματα οδηγούν στην τρέλα, στην έκρηξη, στο ξέσπασμα. Το φεγγάρι σε κάθε μία από τις φάσεις του προσδιορίζει την παράνοια. To «Eclipse» εκφράζει τις ανθρώπινες εμπειρίες, αλλά αφήνει μια ανοιχτή απαισιόδοξη εκδοχή με την ολοκλήρωσή του. «But the sun is eclipsed by the moon» είναι ο τελευταίος στίχος του άλμπουμ δείχνοντας ότι το καλό στην προκειμένη περίπτωση ο ήλιος, καλύπτεται από το φεγγάρι και τις αλλόκοτες και επικίνδυνες ιδέες που το περιβάλλουν και οδηγούν τον άνθρωπο προς την καταστροφή.
Γεμάτο μηνύματα ακόμα και χωρίς στίχους, παρά μόνο με τα ουρλιαχτά της Clare Torry είναι και το αριστούργημα «The Great Gig In The Sky». Το πιάνο, τα φωνητικά της, η απόγνωσή της για το απευκταίο ταξίδι προς τον θάνατο, αν και στην αρχή του τραγουδιού ακούγεται η φράση «I’m not afraid of dying». Όλη η ατμόσφαιρα του κομματιού δείχνει το τι πραγματικά νιώθει ένας άνθρωπος, τα συναισθήματα που συνήθως δεν εκδηλώνει απέναντι στους άλλους, υψώνοντας έναν συναισθηματικό τοίχο και κρύβεται πίσω από αυτόν.
Πλημμυρισμένο από συμβολισμούς, ιδέες, σοφίες. Με ξεκάθαρες αναφορές στα ψυχικά προβλήματα του πρώην μέλους της μπάντας, του Syd Barrett. Με απόψεις που μπορούν να αποτελέσουν διδαχές για την νοηματοδότηση της ζωής. Αυτό και κάτι ακόμα παραπάνω είναι το Dark Side of the Moon και πάμε να το ανακαλύψουμε για ακόμη μία φορά από την αρχή ως το τέλος του.
«Speak To Me/Breathe»
«For long you live and high you fly
But only if you ride the tide
And balanced on the biggest wave
You race towards an early grave»
«On The Run»
«Time»
«Every year is getting shorter
Never seem to find the time
Plans that either come to naught
Or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation
Is the English way
The time is gone
The song is over
Thought I’d something more to say»
«The Great Gig In The Sky»
«Money»
«Money, so they say
Is the root of all evil
Today»
«Us And Them»
«Haven’t you heard it’s a battle of words
The poster bearer cried
Listen son, said the man with the gun
There’s room for you inside»
«Any Colour You Like»
«Brain Damage/Eclipse»
«And if the cloud bursts, thunder in your ear
You shout and no one seems to hear
And if the band you’re in starts playing different tunes
I’ll see you on the dark side of the moon»
«There is no dark side of the moon really. Matter of fact it’s all dark…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου