Φτιάξε μία διαφορετική πόλη με τα παιδιά σου!

Σίγουρα μέσα στο ψυγείο σου υπάρχουν χάρτινα κουτιά από γάλα ή χυμούς, ιδιαίτερα αν έχεις παιδιά. Υπάρχει ένας τρόπος να τα επαναχρησιμοποιήσεις δημιουργικά, συνδυάζοντας: 1. τον περιορισμό απορριμάτων (έστω και αν κάνεις ανακύκλωση) και 2. να περάσεις δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά σου.

via

Ο Μεγάλος Δικτάτωρ H πρώτη ομιλούσα ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, ένα κλασικό αντιφασιστικό αριστούργημα, τόσο διαχρονικό που μοιάζει σαν να γυρίστηκε...αύριο. Σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες

 

Το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει έναν φτωχό εβραίο κουρέα του φανταστικού έθνους της Τομανίας να έχει πάθει αμνησία. Σώζοντας έναν αξιωματικό από βέβαιο θάνατο, το αεροπλάνο τους έπεσε και εκείνος τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Οταν φεύγει από το νοσοκομείο των βετεράνων έχουν περάσει χρόνια, αλλά εκείνος επιστρέφει στη γειτονιά και το κουρείο του θεωρώντας ότι λείπει λίγες μέρες. Ομως η Τομανία έχει αλλάξει ριζικά. Ο Μεγάλος Δικτάτορας, Αντενόιντ Χίνκελ, έχει αποκτήσει εξουσία παντοκράτορα και με ατσάλινη γροθιά, ρητορική μίσους και προπαγάνδα προετοιμάζει τον λαό και τον στρατό του για την απόλυτη κυριαρχία της αρίας φυλής. Εξω από το μαγαζί του, ο μπερδεμένος κουρέας βλέπει γραμμένη τη λέξη «Εβραίος». Το στρατό στο δρόμο να τρομοκρατεί. Δεν καταλαβαίνει. Αντιστέκεται κι αυτό οδηγεί στη σύλληψή του. Μόνο που ένα γύρισμα της τύχης φέρνει ξανά στο διάβα του τον ευγνώμονα αξιωματικό και αυτό οδηγεί τον κουρέα να γίνεται ακούσια ήρωας της αντίστασης. Η ομοιότητά του με τον Μεγάλο Δικτάτορα θα μπερδέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας: ο Χίνκελ είναι έτοιμος να εισβάλει στο γειτονικό Οτσερλιχ. Ποιος όμως θα έχει τον τελευταίο λόγο;

«Ο Μεγάλος Δικτάτωρ» γυρίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1939, στην αυγή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κυκλοφόρησε στις αίθουσες το 1940, όταν οι Ναζί είχαν μόλις κατακτήσει τη Γαλλία. Μάλιστα λέγεται ότι η πρεμιέρα της στο Λονδίνο πραγματοποιήθηκε μέσα στους βομβαρδισμούς. Ο Τσάρλι Τσάπλιν ήξερε αρκετά για τον Χίτλερ, αλλά ούτε μπορούσε να φανταστεί πόσο προφητικό ήταν το σενάριό του που σατίριζε τη γελοιότητα, αλλά αναγνώριζε την επιρροή και καυτηρίαζε την επικινδυνότητα ενός τέτοιου φασίστα. Παρακολουθείς τη διακωμώδηση του κατατρεγμού των Εβραίων και σφίγγεται το στομάχι σου. Ο Τσάπλιν δεν είχε ιδέα όταν έκανε την παρωδία στο βήμα της χήνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ότι θα ακολουθήσει ένα Αουσβιτς, ένα Ολοκαύτωμα.

Αυτό που ήξερε ήταν ότι οι Ες Ες τον μπέρδευαν με Εβραίο, ενώ δεν ήταν, κι είχαν απαγορεύσει τις ταινίες του στη Γερμανία. Οπως επίσης γνώριζε ότι, ειρωνικά, είχε γεννηθεί με 4 μέρες διαφορά από τον Αδόλφο. Και το ότι οι γελοιογράφοι παγκοσμίως σατίριζαν την περσόνα του Χίλτερ με σκίτσα που τόνιζαν την ομοιότητά του με τον Σαρλό αλητάκο του.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Ολα αυτά του έδωσαν την ιδέα να κατασκευάσει μία ταινία αντιθέσεων. Μία κωμωδία που θα έλεγε τα πιο σοβαρά πράγματα. Μία σάτιρα φαντασίας που η πραγματικότητα θα την ξεπερνούσε σε υπερβολή. Μία ταινία για το παρόν που, ακόμα και σήμερα, μοιάζει πάντα επίκαιρη - σαν να έρχεται από το μέλλον.\

Σκηνοθετώντας τον εαυτό του σε διπλό ρόλο, και του κουρέα και του δικτάτορα, ο Τσάπλιν δοκιμάζεται σε διαφορετικές εκδοχές του σλάπστικ. Οταν φορά τη στολή του φαντάρου/κουρέα, η κίνηση του σώματος είναι αθώα, υγρή, μπαλετική. Αν κοιτάξεις προσεχτικά ανάμεσα στα γέλια, η κριτική του για το πώς η εξουσία επιβάλλεται και μέσα στις τάξεις του στρατού και πώς οι φουκαράδες μόνο τρέχουν στην πρώτη γραμμή, είναι αυστηρή και ευκρινής. Η χορογραφία της κωμωδίας σε κάνει να γελάς, όμως το βλέμμα του σκηνοθέτη πέφτει ξεκάθαρα επικριτικά στον παραλογισμό του πολέμου. Το ίδιο συμβαίνει και με την επιστροφή στο εβραϊκό «γκέτο». Ο κουρέας δεν είναι παρά ένας απλός άνθρωπος που γίνεται ήρωας μέσα από συμπτώσεις κι ο Τσάπλιν χειρίζεται το σώμα του με χειρουργική ισορροπία ανάμεσα στην αφέλεια και την τόλμη.

Οταν όμως φορά τη στολή και το ύφος του δικτάτορα, η μίμηση και η παντομίμα του απογειώνονται και με τη βοήθεια του λόγου. Είναι η πρώτη του ομιλούσα ταινία και θα χρησιμοποιήσει τον ήχο αριστουργηματικά. Το σλάπστικ εδώ είναι κοφτό, σκληρό, αδίστακτο και οι λέξεις (που φυσικά παρωδούν τη γερμανική γλώσσα) ξεστομίζονται άγρια, με επική έπαρση. Η κωμωδία φλερτάρει με το γελοίο αλλά και το ανησυχητικό. Ο Χίνκελ του κουβαλάει την ανασφάλεια, τα κόμπλεξ και την μεγαλομανία του με μία ασταμάτητη, σαρωτική ενέργεια και ορμή. Οσο γελάμε, εκείνος ακούραστα σχεδιάζει βαρβαρότητες. Είναι υπέροχο ως εύρημα να βλέπεις την κρυφή ζωή του δικτάτορα: όταν δεν τον κοιτά κανείς παίζει με την υδρόγειο σαν να είναι φουσκωτή μπάλα θαλάσσης. Και ταυτόχρονα είναι ανατριχιαστικό. Η σάτιρα προειδοποιεί:

άρκισσοι ηγεμόνες θεωρούσαν, θεωρούν και θα θεωρούν τον πλανήτη παιχνίδι τους.

Ο Τσάπλιν όμως δεν σταματά εδώ. Δεν του αρκεί να δείξει απλώς ότι γεννιέται μία μαύρη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από το φασισμό. Είναι καλλιτέχνης και θα παρέμβει. Με έναν 6λεπτο αριστουργηματικό αντιρατσιστικό λόγο, που αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα φινάλε στο σινεμά, ο κουρέας του θα πάρει το μικρόφωνο και θα καλέσει τους ανθρώπους να ξυπνήσουν και να μην ακολουθούν το μίσος, αλλά την αγάπη. Εκεί ο κουρέας γίνεται ηγέτης κι ο ηγέτης άνθρωπος. Κι όχι μόνο: και οι δυο ήρωες κάνουν στην άκρη για να βγει μπροστά ο δημιουργός. Ο Τσάπλιν μάς απευθύνει την προσωπική του έκκληση. Με σπασμένη, αλλά δυνατή φωνή. Βουρκωμένο βλέμμα. Και τη βεβαιότητα ότι η κωμωδία, ναι, μπορεί να πει τα πιο σοβαρά πράγματα. Κι ότι η καλοσύνη θα νικήσει.

ΗΠΑ, 1940, Ασπρόμαυρο

• Παραγωγή: Τσαρλς Τσάπλιν
• Σκηνοθεσία: Τσαρλς Τσάπλιν
• Σενάριο: Τσαρλς Τσάπλιν
• Φωτογραφία: Kαρλ Στρους, Ρόλαντ Τόθεροχ
• Μοντάζ: Γουίλαρντ Νίκο
• Μουσική: Τσαρλς Τσάπλιν, Μέρεντιθ Γουίλσον
• Πρωταγωνιστούν: Τσαρλς Τσάπλιν, Πολέτ Γκοντάρ, Τζακ Οακι
• Διάρκεια: 125 λεπτά
• Διανομή: Summer Classics

via

Η πολιτιστική ατζέντα του Σαββάτου Η «Φάρμα των ζώων» του Τζορτζ Οργουελ συνεχίζεται στη σκηνή «Ελένη Παπαδάκη» του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Aρη Μπινιάρη και διασκευή του ίδιου, της Eλενας Τριανταφυλλοπούλου και του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου.

 

Η «Φάρμα των ζώων» του Τζορτζ Οργουελ συνεχίζεται στη σκηνή «Ελένη Παπαδάκη» του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Aρη Μπινιάρη και διασκευή του ίδιου, της Eλενας Τριανταφυλλοπούλου και του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου. Παίζουν οι Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Βάσω Καβαλλιεράτου, Κώστας Μπερικόπουλος κ.ά. Στις 9 μ.μ. (Κυριακή 7.30 μ.μ.), Πανεπιστημίου 48.

Είκοσι αδημοσίευτες φωτογραφίες από την ανολοκλήρωτη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Η άλλη θάλασσα», τραβηγμένες από τον φωτογράφο, σκηνοθέτη και κινηματογραφιστή Νίκο Νικολόπουλο, περιλαμβάνει η έκθεση «Γεφυροποιός», που εγκαινιάζεται σήμερα στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» του Δήμου Αθηναίων. Από τις 10 π.μ., Ηρακλειδών 66α και Θεσσαλονίκης.

Το μυθιστόρημα του Μισέλ Ουελμπέκ «Σεροτονίνη» (εκδ. Εστία) ανεβαίνει στον χώρο «Κάμιρος», από την ομάδα Elephas tiliensis. Σκηνοθετούν οι Δημήτρης Αγαρτζίδης και Δέσποινα Αναστάσογλου. Ερμηνεύουν οι Δημήτρης Αγαρτζίδης, Μαρία Γκιώνη, Μαρία Κωνσταντάκη, Αρης Λάσκος και Θεοδώρα Τζήμου. Στις 9 μ.μ., Ιθάκης 32.

Tο Stages A/Live, η σειρά συναυλιών του Ιδρύματος Ωνάση για την υποστήριξη της ανεξάρτητης ελληνικής μουσικής σκηνής, παρουσιάζει την Κυριακή το heavy rock συγκρότημα Planet of Zeus, σε μια εμφάνιση που βιντεοσκοπήθηκε στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός. Στις 9 μ.μ., στο κανάλι του Ιδρύματος στο YouTube.

Αρχαιότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με θέμα τα άλογα, ένα σκελετό αλόγου από το αρχαϊκό νεκροταφείο Φαλήρου, αλλά και πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα, περιλαμβάνει η έκθεση «Iππος: Το άλογο στην αρχαία Αθήνα», που παρουσιάζεται στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών. Από τις 12, Σουηδίας 61.

Η όπερα «Ανδρονίκη» του Αλέξανδρου Γκρεκ παρουσιάζεται την Κυριακή στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό θέατρο «Μαρία Κάλλας», από τη συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, σε διεύθυνση Νίκου Αθηναίου και με τη σοπράνο Βάσια Αλάτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Στις 8 μ.μ., Ακαδημίας 59.

via

Μηχανισμός των Αντικυθήρων: Ένα μαγικό ταξίδι στον κόσμο της αρχαιοελληνικής τεχνολογίας Μια έκδοση ικανή να αγαπηθεί όχι μόνο από παιδιά, αλλά και από νέους, ενήλικους αναγνώστες

 

«Μηχανισμός των Αντικυθήρων. Το μαγικό ταξίδι» είναι ο τίτλος του βιβλίου του Κωστή Στήκα το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Ένα παιδικό βιβλίο (εικονογραφημένο ευφάνταστα από την κόρη του συγγραφέα, Σοφία Στήκα), που αποτελεί τη συνέχεια μιας μελέτης για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων η οποία βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2017.

Μια έκδοση ικανή να αγαπηθεί όχι μόνο από παιδιά, αλλά και από νέους, ενήλικους αναγνώστες. Στις σελίδες του αρχαιολογικού αυτού παραμυθιού η Σοφία, η Μυρτώ και ο Ηλίας απολαμβάνουν τις χαρές του καλοκαιριού στο νησί της Σύμης, όπου «ψαρεύτηκε», στις αρχές του 20ου αιώνα, το τεχνολογικό θαύμα του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί και ο πρώτος υπολογιστής της ανθρωπότητας.

Τι ακριβώς είναι, όμως, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων;

Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συγγραφέας, πρόκειται για «το απόλυτο διεθνές σύμβολο της καινοτομίας. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ο μεγαλύτερος πολλαπλασιαστής της αγάπης των παιδιών για τις αρχές και τις αξίες του πολιτισμού, αλλά και του ενδιαφέροντος για τα Μαθηματικά, τη Φυσική, τη Χημεία, την Αστρονομία, τη Μηχανική, τη Φιλοσοφία και τις επιστήμες».

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων αποδεικνύει με την πρωτότυπη κατασκευή του και την ευφυή λειτουργία του πως στην Ελλάδα δεν γεννήθηκαν μόνο τα γράμματα και η φιλοσοφία, αλλά και οι θετικές επιστήμες και η τεχνολογία. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων ήταν εργαλείο αστρονομικής έρευνας, καταγράφοντας τις κινήσεις του Ήλιου, της Σελήνης και των τότε γνωστών πλανητών. Επινοήθηκε και κατασκευάστηκε περί το 100 πΧ (ο εμπνευστής του παραμένει άγνωστος) ενώ στην πίσω πλευρά του υπήρχαν σεληνιακό ημερολόγιο υψηλής ακρίβειας και ο κύκλος τέλεσης των σημαντικότερων αθλητικών γεγονότων (ανάμεσά τους τα Ολύμπια και τα Πύθια).

Με εύγλωττη και πολύχρωμη εικονογράφηση, όπου κάποτε εναλλάσσονται η σκιά με δυνατές λάμψεις φωτός, το «Μαγικό ταξίδι» διηγείται πώς τα τρία παιδιά συναντιούνται κατά τη διάρκεια των θερινών τους διακοπών στη Σύμη για να έρθουν σε επαφή όχι μόνο με τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, αλλά και με τη διαδρομή την οποία διένυσε ο λαμπρός αρχαιολογικός θησαυρός από το εργαστήριο του κατασκευαστή του μέχρι το πλοίο το οποίο τον μετέφερε και ναυάγησε 80 πάνω κάτω χρόνια πριν από η γέννηση του Χριστού.

Το βιβλίο μιλάει επίσης για την ανακάλυψη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων από σφουγγαράδες της Σύμης το 1900, καθώς και για τη δεξιοσύνη της ξεχασμένης στις ημέρες μας τέχνης των σφουγγαράδων. Ο Στήκας δεν παραλείπει να εξηγήσει στους αναγνώστες του πώς τα ελβετικά ρολόγια φτιάχνονται εδώ και πολλές δεκαετίες με τα γρανάζια που χρησιμοποιεί ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων.

Η έκδοση ολοκληρώνεται με εικόνες από τα σημαντικότερα ευρήματα του ναυαγίου των Αντικυθήρων, παραθέτοντας την πλήρη ιστορία του. Υπάρχει επιπροσθέτως αναλυτική παρουσίαση των ενδείξεων και των λειτουργιών του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, ένα χρονολόγιο με τις σημαντικότερες ημερομηνίες γύρω από το θέμα, ερωτήσεις γνώσεων πολλαπλών επιλογών με απαντήσεις, μια συνταγή για παραδοσιακά βουτυρένια κουλουράκια Σύμης, οδηγίες για το πώς να κατασκευάσουμε ένα χάρτινο καραβάκι και δυο δισέλιδες εικόνες του για να τις χρωματίσουν τα παιδιά, παίζοντας μαζί τους.

via

«Ματιές στην ελληνική τέχνη του 20ού αιώνα»

 

Η Γκαλερί Σκουφά παρουσιάζει την έκθεση «Ματιές στην ελληνική τέχνη του 20ού αιώνα», στην οποία πρωταγωνιστούν εμβληματικοί Έλληνες καλλιτέχνες από τον χώρο της ζωγραφικής και της γλυπτικής, που έχουν συνεργαστεί με την γκαλερί, από το 1981 μέχρι σήμερα.

Η έκθεση συγκεντρώνει έργα που καλύπτουν ιστορικά και χρονολογικά ένα ευρύ φάσμα της ελληνικής τέχνης, από δημιουργούς που έχουν αφήσει σημαντικό αποτύπωμα στις καλλιτεχνικές εξελίξεις του ελληνικού 20ού αιώνα. Μέσα από αυτή την αντιπροσωπευτική και πλούσια διαδρομή σε έργα διαφορετικών τεχνοτροπιών και κατευθύνσεων, επιχειρεί να αναδείξει την πολύτιμη φυσιογνωμία της καλλιτεχνικής δημιουργίας του περασμένου αιώνα και να φωτίσει τους ποικίλους προσανατολισμούς της εικαστικής τέχνης στη μετάβαση από τον 20ό στον 21ο αιώνα.

Παρουσιάζονται έργα των καλλιτεχνών: Αλέξης Ακριθάκης, Γιώργος Βαρλάμος, Σπύρος Βασιλείου, Ανδρέας Βουρλούμης, Γιάννης Γαΐτης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιώργος Γουναρόπουλος, Διαμαντής Διαμαντόπουλος, Νίκος Εγγονόπουλος, Όπυ Ζούνη, Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Βλάσης Κανιάρης, Νίκος Κεσσανλής, Γιώργος Λάππας, Αλέκος Λεβίδης, Νικόλαος Λύτρας, Γιώργος Μαυροΐδης, Ναταλία Μελά, Γιώργος Μπουζιάνης, Μποστ, Γιάννης Μόραλης, Εύα Μπουλγουρά, Δημήτρης Μυταράς, Νίκος Νικολάου, Μαρία Πωπ, Παύλος Σάμιος, Γεράσιμος Σκλάβος, Πάρις Πρέκας, Ευγένιος Σπαθάρης, Γιώργος Σικελιώτης, Νίκος Στεφάνου, Γιώργος Σταθόπουλος, Σωτήρης Σόρογκας, Παναγιώτης Τέτσης, Γιάννης Τσαρούχης, Πάνος Φειδάκης.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Φλεβάρη. Περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδω.

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, το παιδί θαύμα!

Και ποιος δεν γνωρίζει τον μεγάλο μουσικό Μότσαρτ; Κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ο αιώνιος σούπερ σταρ της κλασικής μουσικής. Εξάλλου η φήμη του ήταν, και παραμένει, τεράστια παγκοσμίως. Δεν είναι τυχαίο ότι, το 2016, ο δίσκος με επιλεγμένες μουσικές του συνθέσεις, που κυκλοφόρησε με αφορμή τα 225 χρόνια από τον θάνατο του, ξεπέρασε σε πωλήσεις μεγάλα σύγχρονα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας, όπως αυτό της Beyonce.

«Ούτε η υψηλή νοημοσύνη ούτε η φαντασία ούτε και οι δύο μαζί δεν συνθέτουν τη μεγαλοφυΐα. Αγάπη, αγάπη, αγάπη, αυτό είναι που κάνει τη μεγαλοφυΐα».

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ
Παιδί θαύμα

Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ της σημερινής Αυστρίας, τότε πόλη της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στις 27 Ιανουαρίου του 1756. Την επόμενη κιόλας μέρα της γέννησής του βαπτίστηκε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Ρούπερτ και επίσημα, το πλήρες όνομά του ήταν, στα λατινικά, Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart. Σύμφωνα με το εθιμοτυπικό της εποχής, ο νεογέννητος τότε Μότσαρτ, πήρε τα ονόματά του από τον Άγιο Χρυσόστομο που γιόρταζε την ημέρα που γεννήθηκε, από τον παππού του Βόλφγκανγκ, και από τον νονό του Θεόφιλο. Ο ίδιος ο μουσικός πάντως, αργότερα, χρησιμοποιούσε συχνά το γερμανικό όνομα Gottlieb ή το ιταλικό Αμαντέο.

Γονείς του ήταν ο Γιόχαν Γκέοργκ Λέοπολντ Μότσαρτ και η Άννα Μαρία Βαλμπούργκα Περτλ. Ο πατέρας του ήταν μουσικός και εργαζόταν ως αναπληρωτής διευθυντής της ορχήστρας στην αυλή του Αρχιεπισκόπου του Σάλτσμπουργκ. Ήταν ένας μέτριος συνθέτης αλλά εξαιρετικά έμπειρος δάσκαλος. Η οικογένεια είχε κι άλλα παιδιά τα οποία, εκτός από τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους, και την κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερη αδελφή του, δεν επέζησαν. Αδελφή του ήταν η Μαρία Άννα, την οποία φώναζαν Ναννέρλ.

Όταν η Ναννέρλ έγινε επτά χρόνων, ο πατέρας της ξεκίνησε να την διδάσκει μουσική στο αρμόνιο και ο μικρός της αδερφός δεν παρέλειπε να παρακολουθεί αυτά τα μαθήματα αφοσιωμένος. Όταν ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους έγινε πέντε ετών ήξερε ήδη να συνθέτει μικρά μουσικά κομμάτια, τα οποία ο πατέρας του κατέγραφε έκπληκτος.


Περνούσε συχνά πολύ χρόνο στο πιάνο χτυπώντας πλήκτρα και η ευχαρίστησή του έδειχνε πότε κάτι του ακουγόταν καλό. […] Όταν ήταν τεσσάρων χρονών ο πατέρας άρχισε να του διδάσκει κάποια μινουέτα και κομμάτια στο πιάνο, σαν παιχνίδι. […] Μπορούσε να τα παίζει άψογα και με τη μεγαλύτερη λεπτότητα, κρατώντας πάντα τέλεια το μέτρο».

Λόγια της Άννα Μαρία Μότσαρτ για τον αδερφό της Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.
Το ταλέντο και η γνώση

Ο πατέρας του μικρού Βόλφγκανγκ Αμαντέους γρήγορα συνειδητοποίησε το μεγάλο ταλέντο του γιού του. Οι δεξιότητες του παιδιού ήταν μοναδικές. Ήδη σε τόσο μικρή ηλικία, είχε αναπτύξει εξαιρετική τεχνική στο πιάνο, ενώ με την ίδια άνεση μπορούσε να παίζει όργανο και βιολί. Η ικανότητά του να αυτοσχεδιάζει πάνω σε διάφορα μουσικά θέματα ήταν αξιοσημείωτη και ακόμα πιο εκπληκτική ήταν η ικανότητα του να αποστηθίζει, ακόμη και δύσκολες συνθέσεις.

Καθώς και η κόρη της οικογένεια Άννα Μαρία εξελισσόταν επίσης στη μουσική, διαθέτοντας και η ίδια θαυμαστό ταλέντο, ο Λεοπόλδος Μότσαρτ αποφάσισε να εγκαταλείψει τις δικές του συνθέσεις και να αφιερωθεί στην εκπαίδευση των παιδιών του. Εκτός από μουσική δίδασκε στα παιδιά του κι άλλα μαθήματα, καθώς επίσης και ξένες γλώσσες. Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους μιλούσε και έγραφε σε σύντομο χρονικό διάστημα γαλλικά, ιταλικά και λατινικά με την ίδια άνεση που μιλούσε κι έγραφε στην μητρική του γλώσσα, τα γερμανικά.



Ο Λεοπόλδος Μότσαρτ ήταν ιδιαιτέρως αυστηρός και αυταρχικός ως πατέρας και ως δάσκαλος. Θα περίμενε κανείς ο γιός του, να αντιδράσει και ίσως να αποστραφεί τις διδαχές και την ίδια την μουσική, αφού μεγαλώνοντας ανέπτυσσε έναν ζωηρό και αντιδραστικό χαρακτήρα. Ωστόσο συνέβη το αντίθετο.
Δημόσιες εμφανίσεις και περιοδείες

Το 1761, σε ηλικία μόλις πέντε ετών, ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους έκανε την πρώτη του παρουσίαση στο κοινό, ως «παιδί θαύμα», με την συνοδεία της αδερφής του. Η παρουσίαση έλαβε χώρα στο πανεπιστήμιο του Σάλτσμπουργκ.

Ένα χρόνο αργότερα, έκανε και το πρώτο του ταξίδι με προορισμό το Μόναχο. Το ταξίδι διήρκησε τρεις και πλέον μήνες και έγινε μέσω Πάσαου, Λίντς και Βιέννης. Σε αυτό το πρώτο ταξίδι βρέθηκε να παίζει μουσική ήδη για μεγάλες προσωπικότητες, όπως η αυτοκράτειρα Μαρία – Θηρεσία, η οποία κατενθουσιασμένη, μετά το πέρας της συναυλίας, του δώρισε ένα κοστούμι.

Με την συνοδεία πάντα του πατέρα και τις αδελφής του ακολούθησαν αρκετά ακόμη, πολύμηνα, ταξίδια για συναυλίες κατόπιν προσκλήσεων ευρωπαίων βασιλιάδων και ηγεμόνων.

Άαχεν, Φρανκφούρτη, Παρίσι, Λονδίνο, Χάγη, Γενεύη και Λυών ήταν ορισμένοι από τους επόμενους προορισμούς. Κατά την διάρκεια των ταξιδιών, ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους είχε την ευκαιρία να γνωρίσει σπουδαίους μουσικούς όπως ο Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ. Επίσης, συνέθεσε αρκετά σπουδαία έργα εκείνο το διάστημα, όπως η όπερα «Απόλλων και Υάκινθος» και είχε την ευκαιρία να εκτυπώσει και τις πρώτες του παρτιτούρες με σονάτες στο Παρίσι.
Τα ταξίδια ενέπνεαν τον Μότσαρτ

Κλείνοντας έναν μεγάλο κύκλο ταξιδιών η οικογένεια επέστρεψε στο Σάλτσμπουργκ περίπου για έναν χρόνο. Ο νεαρός Βόλφγκανγκ, από τον Οκτώβριο του 1769 άρχισε να εργάζεται ως διευθυντής συναυλίας στην ορχήστρα του αρχιεπισκόπου στο Σάλτσμπουργκ. Ωστόσο, η δίψα για ταξίδι και για γνωριμίες σύντομα έκαναν τον μουσικό να ξαναφύγει, για την Ιταλία αυτή τη φορά στη Ρώμη, όπου του απονεμήθηκε από τον Πάπα παράσημο και έγινε δεκτός στο Τάγμα των Ιπποτών.

Εκείνη την περίοδο ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ έδωσε πολλές συναυλίες, παρευρέθηκε καλεσμένος σε γάμους ευγενών και γνώρισε ταλαντούχους συναδέλφους που τον ενέπνευσαν να δοκιμάσει νέους μουσικούς δρόμους. Ορισμένα από τα μεγαλύτερα έργα του τα συνέθεσε εκείνο τον καιρό.

Ακολούθησαν περιοδείες στο Μόναχο και σε άλλες πόλεις και το τελευταίο του ταξίδι το έκανε στο Παρίσι, όπου διέμενε για δύο χρόνια, από το 1777 ως το 1779. Δυστυχώς, αυτό το ταξίδι σημαδεύτηκε από τον θάνατο της μητέρας του, το 1778, η οποίο τον συνόδευε.
Μότσαρτ εναντίον Μότσαρτ

Καθώς ο Μότσαρτ μεγάλωνε και ενηλικιωνόταν, το χάσμα ανάμεσα σε εκείνον και τον πατέρα του μεγάλωνε. Ο Λεοπόλδος Μότσαρτ ήταν ένας άνθρωπος πολύ αυστηρών αρχών που τηρούσε κατά γράμμα τα πρωτόκολλα και τις νόρμες της εποχής του, ενώ ο γιός του ήταν οπωσδήποτε ανοιχτόμυαλος, αυθόρμητος κα συχνά παρορμητικός. Ακολουθούσε το συναίσθημά του, όχι μόνο στις μουσικές του συνθέσεις, αλλά και στις σχέσεις του και στην εν γένει στάση του στη ζωή. Ο μεγάλος μουσικός γνώριζε πολύ καλά την αξία του και τον εαυτό του και δεν θα δεχόταν ποτέ να γίνει αυλικός οποιασδήποτε βασιλικής ή αριστοκρατικής αυλής αλλά ούτε και υπάλληλος της Αρχιεπισκοπής. Ήταν σφόδρα εναντίον της δουλοπρέπειας και του ασφυκτικού ορθολογισμού που ακολουθούσαν όλοι οι «καθώς πρέπει» άνθρωποι της τάξης του.

Έτσι. όταν διαφώνησε με την Αρχιεπισκοπή, καθώς όπως προαναφέρθηκε εργαζόταν ως διευθυντής της ορχήστρας, με την παραίτηση ή απόλυσή του, ήρθε και η μεγάλη ρήξη με τον πατέρα του, ο οποίος θεωρούσε πως έπρεπε να επιστρέψει στη θέση του. Αντ’ αυτού ο μουσικός προτίμησε να εγκατασταθεί στη Βιέννη, μακριά από οποιαδήποτε διένεξη.

Στην Βιέννη έζησε δέκα χρόνια, ως τον θάνατό του. Σε αυτά τα χρόνια παντρεύτηκε την Konstanze Weber, μικρότερη αδελφή της νεανικής του αγάπης, Αλούσια, και ίσως αυτός ο γάμος να ήταν μια μεγάλη υποχώρηση, για χάρη του θελήματος του πατέρα του, προκειμένου να διασωθεί η σχέση τους. Παρά τον γάμο, όμως, η σχέση πατέρα και γιου δεν βελτιώθηκε.
Η ιδιοσυγκρασία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ

Το 2001 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, από της εκδόσεις Ερατώ, το βιβλίο «Wolfgang Amadeus Mozart – Αλληλογραφία (1769-1791)». Μέσα από τις επιστολές του μεγάλου συνθέτη, είτε τις απευθύνει σε φίλους, στην σύζυγό του ή στον πατέρα του, δίνεται η δυνατότητα να κατανοήσουμε τον χαρακτήρα του Μότσαρτ.

Στα κείμενα αυτά οι βωμολοχίες, ωστόσο συχνά εκφρασμένες με έναν «ευγενικό» και παιχνιδιάρικο τρόπο, κυριαρχούν. Από τα γραφόμενα είναι φανερό πως ο Μότσαρτ, ακολουθούσε τυφλά την εκάστοτε παρόρμησή του και εκφραζόταν άκρατα και χωρίς αναστολές . Οι επιστολές βρίθουν ορθογραφικών και συντακτικών λαθών και σε πολλές περιπτώσεις η ειρωνεία κυριαρχεί. Ειδικοί που μελέτησαν τις επιστολές συμπέραναν ότι είναι πολύ πιθανό ο σπουδαίος μουσικός να έπασχε από το «Σύνδρομο Τουρέ».

Πέραν όλων των παραπάνω ωστόσο, είναι αναμφισβήτητο ότι ο Μότσαρτ ήταν μια ιδιοφυία. Τα 600 και πλέον έργα του που άφησε σε τριάντα, μόλις, χρόνια καριέρας, το αποδεικνύουν περίτρανα.

Υπήρξε ειλικρινή με όλες του τις σχέσεις και γι’ αυτό δεν απέφευγε και τις εντάσεις. Έχοντας αυτογνωσία ήταν πολύ απαιτητικός ως προς τις συναναστροφές του και δεν δεχόταν σε καμία περίπτωση να τον αγνοούν. Παρόλα αυτά η ευγενική του καταγωγή πολλές φορές τον εμπόδισε από το να παραφερθεί. Στην παρακάτω επιστολή προς φίλο του φαίνεται το στοιχείο αυτό του χαρακτήρα του:


«Με άφησαν να περιμένω μισή ώρα σε ένα μεγάλο δωμάτιο χωρίς θέρμανση και τζάκι. Τελικά η δούκισσα του Σαμπό ήλθε και, με τη μεγαλύτερη ευγένεια, με παρακάλεσε να της κάνω τη χάρη να παίξω σε ένα πιάνο που ήταν εκεί και να το δοκιμάσω, γιατί κανένας από τους δικούς της δεν ήταν σε θέση. Της είπα ότι θα έπαιζα ευχαρίστως, αλλά ήταν αδύνατον, γιατί δεν ένιωθα πια τα δάχτυλά μου από το κρύο· και την παρακάλεσα να με οδηγήσει σε ένα δωμάτιο που να έχει αναμμένο τζάκι. “Μα ναι, κύριε, έχετε δίκιο”. Αυτή ήταν όλη και όλη η απάντησή της. Μετά κάθησε και άρχισε να σχεδιάζει επί μία ολόκληρη ώρα με άλλους κυρίους, όλοι καθισμένοι σε έναν κύκλο γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι. Είχα λοιπόν την τιμή να περιμένω μία ολόκληρη ώρα, με τα παράθυρα και τις πόρτες ανοιχτές. Δεν κρύωνα πια μόνο στα χέρια αλλά σε όλο μου το σώμα και στα πόδια, και το κεφάλι μου άρχισε να με πονάει. Δεν ήξερα πια τι να κάνω, τόση ώρα με αυτό το κρύο, αυτόν τον πονοκέφαλο και αυτή την πλήξη. Πολλές φορές είπα μέσα μου ότι αν δεν ήταν για χάρη του κ. Γκριμ, θα είχα φύγει στη στιγμή. Τελικά, για να συντομεύω, άρχισα να παίζω στο άθλιο και απεχθές πιανοφόρτε. Το πιο προσβλητικό ήταν ότι η κυρία και αυτοί οι κύριοι δεν διέκοψαν ούτε για μία στιγμή το σχέδιό τους, αλλά συνέχισαν, έτσι που αναγκάστηκα να παίζω για τις καρέκλες, τα τραπέζια και τους τοίχους. Σε τέτοιες συνθήκες, έχασα την υπομονή μου. Εχοντας αρχίσει τις “Παραλλαγές Φίσερ”, έπαιξα τις μισές και σηκώθηκα. Αμέσως άρχισε ένας κατακλυσμός από φιλοφρονήσεις. Είπα όμως αυτό που είχα να πω, βασικά ότι δεν μπορούσα να παίξω καθόλου σε ένα τέτοιο όργανο και ότι θα ήμουν πολύ ευτυχής αν ερχόμουν μια άλλη μέρα, υπό τον όρο πως θα υπήρχε ένα καλύτερο πιάνο. H δούκισσα δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να με αφήσει να φύγω προτού έλθει ο συζυγός της. Αυτός κάθησε δίπλα μου και με άκουσε με όλη του την προσοχή. Και εγώ… ξέχασα το κρύο, τον πονοκέφαλο και όλα τα άλλα. Και παρά το απεχθές αυτό πιάνο άρχισα να παίζω όπως ακριβώς παίζω όταν είμαι στην καλύτερη φόρμα του κόσμου. Δώστε μου τα καλύτερα πιάνα της Ευρώπης αλλά αν με ακούνε άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τίποτε ή δεν θέλουν να καταλάβουν τίποτε και δεν συναισθάνονται μαζί μου αυτό που παίζω, τότε θα χάσω όλη τη χαρά μου».
Ρέκβιεμ

Ο μεγάλος συνθέτης, ο θαυματουργός μουσουργός, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ έζησε μόλις 35 χρόνια. Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου του 1791, από άγνωστη ασθένεια.

Σχετικά με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε για μήνες και τα αίτια θανάτου του, έχουν γραφτεί πολλά. Ακόμα και στις μέρες μας, περισσότερο από δύο αιώνες μετά τον θάνατό του, επιστήμονες αναλύοντας τα στοιχεία που υπάρχουν στα αρχεία, προσπαθώντας να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα, έχοντας αναπτύξει περί τις 118 θεωρίες σχετικά. Η θεωρία ότι ο Μότσαρτ δηλητηριάστηκε από τον συνθέτη Αντόνιο Σαλιέρη ή από μέλη του Τεκτονικού τάγματος, πάντως, έχει διαψευσθεί.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο συνθέτης είχε μεγάλες καλλιτεχνικές επιτυχίες και πολύ καλές οικονομικές απολαβές. Όμως, άφησε χρέη πίσω του εξαιτίας της κακής διαχείρισης, του πάθους του προς τον τζόγο, αλλά και της ασθένειας της συζύγου του.

Έτσι, κηδεύτηκε με έξοδα του Δήμου και η ταφή έγινε σε μαζικό τάφο στο νεκροταφείο του Αγίου Μάρκου. Το ακριβές σημείο που ετάφη δεν εντοπίστηκε ποτέ, επομένως ο επίσημος τάφος που βρίσκεται στην πτέρυγα τιμωμένων του κεντρικού νεκροταφείου της Βιέννης είναι στην πραγματικότητα κενοτάφιο.

Ο Μότσαρτ πέθανε σχεδόν συνθέτοντας. Μέχρι και την τελευταία του στιγμή έγραφε μουσική. Το «Ρέκβιεμ» είναι το τελευταίο του έργο, το οποίο, δυστυχώς, δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει. Η χήρα του, μετά τον θάνατό του, φρόντισε να ολοκληρωθεί το έργο από τους μουσικούς J. Eybler και Φ. Συσμάιερ. Στη μορφή που ολοκληρώθηκε τότε το έργο, παίζεται ως και σήμερα.

Από τον γάμο του ο Μότσαρτ απέκτησε δύο γιούς, τον Καρλ, ο οποίος κληρονόμησε την μεγάλη κατοικία στο Σάλτσμουργκ (σήμερα μουσείο Mozarteum) και τον Βόλφγκανγκ, οποίος κληρονόμησε από τον πατέρα του την αγάπη για την μουσική και έγινε και ο ίδιος μουσικός.

Ο σπουδαίος Μότσαρτ άφησε σημαντικό και μεγάλο έργο. Πάνω από εξακόσιες συνθέσεις δωματίου, κονσέρτα, συμφωνικά, χορωδιακά και όπερες. Λέγεται πως αν ο Μότσαρτ είχε την δυνατότητα να διεκδικήσει τα πνευματικά του δικαιώματα, για την μουσική και την χρήση του ονόματός του, θα ήταν σε θέση να αγοράσει ολόκληρη την Αυστρία. Η γενέτειρά του εξάλλου, το Σάλτσμπουργκ, εξακολουθεί να αναπτύσσεται τουριστικά εξαιτίας του.

Τα έργα του ακούγονται παντού σήμερα, παρά τα 230 χρόνια που πέρασαν από τον θάνατο του. Η μουσική του υπάρχει καθημερινά σε ωδεία, συναυλιακούς χώρους και θέατρα, στα ringtones των κινητών τηλεφώνων, σε καταστήματα και μέσα μαζικής μεταφοράς, ακόμη και μέσα σε χειρουργεία. Μια μουσική, πραγματικά μαγική. Το φαινόμενο Μότσαρτ («The Mozart Effect») εξακολουθεί να μελετάται από τους επιστήμονες. Η επίδραση της μουσικής του Μότσαρτ στον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι αξιοσημείωτη. Αλλά και στα ζώα και στα φυτά, σύμφωνα με διάφορες αντίστοιχες έρευνες.

Ένα παιδί θαύμα, δεν θα μπορούσε παρά μόνο θαύματα ν’ αφήσει στον κόσμο.

via

 

Δέκα αποφθέγματα διάσημων χορευτών για την αξία της τέχνης του χορού

 

Τα λόγια διάσημων χορευτών, οι οποίοι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του χορού, αποτελούν πολλές το κίνητρο που μας κάνει να θέλουμε ακόμα περισσότερο να ασχοληθούμε με το χορό. Πέρα από την αγάπη την τέχνη του χορού και την εντατική προπόνηση, οι συμβουλές μεγάλων καλλιτεχνών δίνουν στους νεότερους χορευτές έμπνευση και μεγαλύτερη θέληση να γίνουν καλύτεροι.

Ας δούμε λοιπόν παρακάτω ορισμένα αποφθέγματα κορυφαίων χορευτών για τη σημασία της τέχνης του χορού και την αξία της ενασχόλησης με αυτή.

Μάρθα Γκράχαμ (Αμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφος)

"Υπάρχει μια ζωτικότητα, μια δύναμη ζωής, μια ενέργεια, μια επιτάχυνση, που μεταφράζεται μέσα από σας σε δράση και επειδή υπάρχει μόνο ένας από σας ανά πάσα στιγμή, αυτή η έκφραση είναι μοναδική".

Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ (Ρωσοαμερικάνος χορευτής, χορογράφος και ηθοποιός)

"Απορρίπτω πραγματικά αυτή τη σύγκριση που λέει: "Ω, αυτός είναι καλύτερος. Αυτός είναι ο επόμενος καλύτερος. Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο".

Αλβιν Εϊλι (διάσημος χορευτής και χορογράφος που ίδρυσε το Alvin Ailey American Dance Theater)

"Η δημιουργική διαδικασία δεν ελέγχεται από ένα διακόπτη που μπορείτε απλά να ενεργοποιήσετε ή να απενεργοποιήσετε, είναι μαζί σας όλη την ώρα".

Φρεντ Ασταίρ (βραβευμένος με Όσκαρ Αμερικανός χορευτής, χορογράφος, τραγουδιστής και ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου)

"Κάνε το μέγιστο, κάνε το σωστά και κάνε το με στυλ".

Μία Μάικλς (Αμερικανίδα χορογράφος)

"Αν χορεύεις με την καρδιά σου, το σώμα σου θα ακολουθήσει".

Άγκνες ντε Μίλι (Αμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφος)

"Για να χορέψετε πρέπει να ξεπεράσετε τον εαυτό σας. Να γίνετε μεγαλύτεροι, πιο όμορφοι, πιο ισχυροί. Αυτή είναι η δύναμη, είναι η δόξα στη γη και είναι δική σας για να την πάρετε".

Στέισι Τούκι (χορεύτρια και χορογράφος από τον Καναδά)

"Μην αφήνετε το φόβο να σας κρατά πίσω. Το να είστε φοβισμένοι είναι ένα κομμάτι της ζωής. Αν πιστεύετε στο ταλέντο σας, θα ανακαλύψετε ότι είστε το μόνο άτομο που είναι μαζί σας".

Τουίλα Θαρπ (Αμερικανίδα χορεύτρια, χορογράφος και συγγραφέας)

"Η τέχνη είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις χωρίς να φύγεις από το σπίτι".

Μάρθα Νίκολς (διάσημη ηθοποιός και χορεύτρια που συμμετείχε σε ταινίες όπως το La La Land κ.α.)

"Η υπομονή δεν είναι συνώνυμο της αναμονής. Απαιτεί δουλειά, πίστη και αντοχή. Δουλειά για κάτι που θέλεις. Αν δεν το έχεις ακόμα, πρέπει να να κάνεις περισσότερη δουλειά".

Τζούντιθ Τζέιμισον (Αμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφος)

"Εάν κοιτάξετε ένα χορευτή στη σιωπή, το σώμα του/της θα είναι η μουσική. Αν ενεργοποιήσετε τη μουσική, αυτό το σώμα θα γίνει προέκταση της μουσικής που ακούτε".

via

«Ίππος: Το άλογο στην Αρχαία Αθήνα» – Σπουδαία έκθεση τέχνης και επιστήμης στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών

 

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Απριλίου Μία συναρπαστική έκθεση τέχνης και επιστήμης διοργανώνει η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, στην Πτέρυγα Ιωάννης Μακρυγιάννης από τις 20 Ιανουαρίου έως το τέλος Απριλίου 2022 με τίτλο «ΙΠΠΟΣ: Το άλογο στην αρχαία Αθήνα».

Η έκθεση, την οποία επιμελήθηκε η καθηγήτρια Jenifer Neils, Διευθύντρια της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, περιλαμβάνει περισσότερα από 50 αρχαία αντικείμενα, πολλά από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό. Το στήσιμο και τη σκηνογραφία υπογράφουν οι Παρασκευή Γερολυμάτου και Ανδρέας Γεωργιάδης από τη Μικρή Άρκτο.
Κεντρικό έκθεμα αποτελεί ένας από τους πολύ καλά διατηρημένους σκελετούς αρχαίων αλόγων που βρέθηκαν στις πρόσφατες ανασκαφές στο αρχαίο νεκροταφείο, στο Φάληρο. Οι επισκέπτες θα γνωρίσουν αντικείμενα και έργα τέχνης που απεικονίζουν τους πολλαπλούς ρόλους που έπαιζαν τα άλογα στην αρχαία Αθήνα: στους αθλητικούς αγώνες, τον πόλεμο, τη μυθολογία και τη θρησκεία. Από ταφικά κτερίσματα έως αφιερώματα στην Ακρόπολη της Αθήνας, τα αντικείμενα αυτά αναδεικνύουν τη συμβολική σημασία του αλόγου σε μια πόλη που χαρακτηριζόταν από ιππομανία. Στην έκθεση αυτή, τέχνη και επιστήμη συστρατεύονται για να παρουσιάσουν τα νεότερα αποτελέσματα της αρχαιολογικής, ζωοαρχαιολογικής και ιστορικής έρευνας με στόχο την καλύτερη κατανόηση της σημασίας του αλόγου στην αρχαία αθηναϊκή κοινωνία.

Τα εκθέματα προέρχονται από τις συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, του Μουσείου Ακρόπολης, της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών (Αρχαία Αγορά, Κεραμεικός κ.α.) της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής (Αρχ. Μουσείο Βραυρώνας), της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Φλωρεντίας, του Κρατικού Μουσείου Βάδης (Καρλσρούη) και τη Νομισματική Συλλογή της Alpha Bank.

Η έκθεση διαρθρώνεται σε έξι θεματικές ενότητες: την ταφή του αλόγου από το Φάληρο, την ιπποτροφία ή αλλιώς την εκτροφή και την εκπαίδευση των αλόγων, τις ιπποδρομίες και τις αρματοδρομίες, το αθηναϊκό ιππικό σώμα, τη μυθολογία και τη θρησκεία. Στα σημαντικά εκθέματα περιλαμβάνονται ένα αγγείο με την πρώτη ζωγραφική απεικόνιση του αλόγου στην τέχνη της Αρχαίας Αθήνας που χρονολογείται περίπου στο 900 π.Χ., ένας χάλκινος χαλινός, πιθανότατα λάφυρο από τους περσικούς πολέμους αφιερωμένο στην Ακρόπολη, ένα μαρμάρινο ανάγλυφο που απεικονίζει μια δραματική σκηνή με έναν πολεμιστή που πηδάει από ένα άρμα, ένα μεγάλο ταφικό μνημείο προς τιμήν ενός ιππάρχου με παράσταση μάχης και ένα σπάνιο αργυρό νόμισμα με το θεό της θάλασσας τον Ποσειδώνα πάνω σε άλογο. Επιπλέον, ένας αμφορέας από σωστική ανασκαφή στη Γλυφάδα που περιείχε την ταφή ενός παιδιού, εκτίθεται για πρώτη φορά στο κοινό. Στο αγγείο, που αποδίδεται στο ζωγράφο Λυδό, έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους της αττικής μελανόμορφης τεχνοτροπίας, απεικονίζεται ένας νεαρός ιπποκόμος που ιππεύει ένα άλογο, ενώ οδηγεί ένα δεύτερο.

Μία από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις αυτού του αιώνα είναι το εκτεταμένο νεκροταφείο του αρχαίου Φαλήρου, του πρώτου λιμανιού της Αθήνας. Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν εκεί από το 2012 έως το 2016 από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων υπό τη διεύθυνση της Δρ. Στέλλας Χρυσουλάκη, έφεραν στο φως πάνω από 1900 απλές ανθρώπινες ταφές. Διάσπαρτες στο νεκροταφείο βρέθηκαν επίσης 18 ταφές αλόγων. Το οστεολογικό υλικό από αυτές τις ταφές αλόγων συντηρήθηκε και μελετήθηκε στο Malcolm H. Wiener Εργαστήριο Αρχαιολογικών Επιστημών της Αμερικανικής Σχολής. Ο ζωοαρχαιολόγος, Δρ. Flint Dibble, μελέτησε την ηλικία, το φύλο, τη φυσική κατάσταση και τα ταφικά σύνολα οκτώ ταφών αλόγων. Παρόλο που η κατάσταση των σκελετών δεν μας υποδεικνύει τον τρόπο που πέθαναν, μια θεωρία υποστηρίζει ότι πρόκειται για θυσίες προς τιμήν του θεού Ποσειδώνα, γνωστού και με το επίθετο Ίππιος.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό έκθεμα, η χάλκινη προτομή αλόγου από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Φλωρεντίας, που ανήκε κάποτε στο Λαυρέντιο το Μεγαλοπρεπή των Μεδίκων αποτελεί ένα σπάνιο πρωτότυπο μεγάλου έφιππου αγάλματος. Είναι η πρώτη φορά που η προτομή αυτή παρουσιάζεται στο κοινό στην Ελλάδα, και μία από τις λίγες φορές που εκτίθεται εκτός Ιταλίας. Η προτομή, που ήταν αρχικά επιχρυσωμένη, περικλείει τη δύναμη, την ευγένεια, το πνεύμα και την εγρήγορση ενός καλοθρεμμένου αλόγου. Το 2015, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης εντοπίστηκαν λαξευμένα στη δεξιά πλευρά του λαιμού του αλόγου κοντά στη χαίτη τρία ελληνικά γράμματα (Χ, Ν, Λ). Αυτό δείχνει χωρίς αμφιβολία ότι το άγαλμα είναι ελληνικό και ότι χυτεύτηκε τον 4ο αιώνα π.Χ.

Παράλληλα με την έκθεση ΙΠΠΟΣ, η Αμερικανική Σχολή θα φιλοξενήσει μια σειρά δημόσιες διαλέξεις από διακεκριμένους ακαδημαϊκούς που έχουν αφιερώσει την έρευνά τους στη μελέτη της αρχαίας ιππικής τέχνης. Τα θέματα των διαλέξεων ποικίλλουν, από το αθηναϊκό ιππικό σώμα μέχρι την πραγματεία του Ξενοφώντα περι ιππικής. Οι ομιλίες θα πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο ημέρα Πέμπτη στις 7 μ.μ. στο αμφιθέατρο Cotsen Hall, ενώ θα είναι διαθέσιμες και διαδικτυακά από τον ιστότοπο της Σχολής.

Την έκθεση πλαισιώνουν εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικές ομάδες που θα πραγματοποιούνται από την υπότροφο της Σχολής, Ελένη Γκίζα. Επίσης, θα υπάρχουν λεζάντες ειδικά σχεδιασμένες για τους μικρούς επισκέπτες, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν στην έκθεση και να ανακαλύψουν διάφορα αντικείμενα: παιδικά παιχνίδια, αγγεία διακοσμημένα με συναρπαστικές σκηνές αρματοδρομίας, αλλά και μυθολογικά πλάσματα, όπως ο ιππαλεκτρυών, που ήταν μισός άλογο και μισός κόκορας.

Επιπλέον, το παιδικό βιβλίο της καθ. Jenifer Neils με τίτλο “AVRA, an Amazing Greek Horse” εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία ενός αρχαίου αλόγου, της Αύρας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μέλισσα και θα είναι διαθέσιμο στην έκθεση.

Τέλος, τους επισκέπτες θα υποδέχεται στην είσοδο της Σχολής το γλυπτό “Ίππος” της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη.

via

Όταν η θάλασσα συνάντησε το χιόνι – Μαγευτικές φωτογραφίες και βίντεο από το Παλαιο΄Φάληρο σήμερα!

 

 Κάθε εποχή η παραλία του Παλαιου Φαλήρου είναι πανέμορφη!

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν θα δείτε  ένα αρκετά σπάνιο φαινόμενο, το χιόνι να φτάνει κυριολεκτικά στην θάλασσα.  

Ακόμα και έτσι όμως, με τον γκρίζο και συννεφιασμένο καιρό, το Π. Φάληρο  είναι υπέροχο!

 

Μακρινίτσα: Το «μπαλκόνι του Πηλίου» θα σε εκπλήξει

\

Η Μακρινίτσα, το «μπαλκόνι» του Πηλίου όπως πολλοί την αναφέρουν, είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς. Με θέα όλον τον Παγασητικό από την κεντρική πλατεία του χωριού, ο καφές εδώ αποκτά άλλη χάρη και γεύση. Τα ψηλά δέντρα σε συνδυασμό με τις πηγές και τα πετρόκτιστα σπίτια αποπνέουν αέρα χαλάρωσης και ηρεμίας. Ότι αναζητά ο κάθε ταξιδιώτης, μπορεί να το βρει σ’ αυτόν τον προορισμό.

Πλατεία της Μακρινίτσας

Η πλατεία της Μακρινίτσας αποτελείται από ψηλά πλατάνια, την εκκλησία του Ιωάννη Προδρόμου και την μαρμάρινη κρήνη που λένε ότι αναβλύζει το αθάνατο νερό . Στην πλατεία της Μακρινίτσας, με το όνομα “Μπράνη” έχετε την δυνατότητα να απολαύσετε τον ελληνικό καφέ σας στο καφενείο ” Θεόφιλος” όπου υπάρχει γνήσια τοιχογραφία από τον ζωγράφο Θεόφιλο. Ο χώρος στάθμευσης των οχημάτων βρίσκεται επίσης στο τελείωμα της πλατείας οπότε δεν χρειάζεται να περπατήσετε πολύ.

Αξιοθέατα

Η Μακρινίτσα έχει αφενός λίγα αξιοθέατα αφετέρου πολύ ενδιαφέροντα. Οι λάτρεις της τέχνης θα πρέπει να επισκεφτούν το καφενείο Θεόφιλος , στο οποίο έχουν τη δυνατότητα να δουν τον γνήσιο πίνακα του Θεόφιλου με τίτλο ” Μάχη στην κρύα βρύση”. Επίσης, το μουσείο λαϊκής τέχνης και ιστορίας του Πηλίου θα τους φανεί πολύ ενδιαφέρον. Για όλους τους υπόλοιπους επισκέπτες, η μαρμάρινη κρήνη που λένε ότι αναβλύζει το αθάνατο νερό, καθώς και η συνοικία της Κουκουράβας με τον Μεσαιωνικό πύργο παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Ψηφιακά παιχνίδια: Ένας μικρός οδηγός επιβίωσης, για υποψιασμένα παιδιά και ατίθασους γονείς

 

Το βιβλίο που θα σας παρουσιάσω σήμερα, είναι το βιβλίο ενός πολύ  αγαπημένου φίλου από πολύ παλιά, του Τάσου Κολλια ενός συναδέλφου εκπαιδευτικού που λατρεύει να διδάσκει τα παιδιά μέσα από την αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιων. Είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό βιβλίο για εμάς του γονείς και τα παιδιά μας και δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη στο σπίτι μας ή στο σχολείο. Σας το συνιστώ ανεπιφύλαχτα!

Επιτέλους ένας φωτεινός οδηγός για οικογένειες, εκπαιδευτικούς και ειδικούς που ασχολείται με την ψηφιακή πραγματικότητα της εποχής μας, χωρίς ξύλινους και κονσερβοποιημένους όρους. Μετατρέπει την ψηφιακή εποχή σε εγκυκλοπαιδική γνώση με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και ρεαλισμό. Διαβάζοντάς το, αναγνωρίζεις κομμάτια ενός εαυτού που δεν ήξερες πως έχεις, καθώς τίποτα δεν μένει ίδιο μετά από την -τόσο επεξηγηματική και γλαφυρή απεικόνιση της εξέλιξής μας στα παιχνίδια. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε γονείς και παιδιά να έχουν στο κομοδίνο για να τους θυμίζει τη σχέση τους με το παιχνίδι όπως ήταν, όπως έγινε και όπως θα έπρεπε να είναι.

Συγγραφέας: Τάσος Κόλλιας

Εκδόσεις Δερέ

Για γονείς και παιδιά άνω των 9 ετών

Το βιβλίο θα βρείτε από τις εκδόσεις Δερε εδώ.

Οπισθόφυλλο (αντί περίληψης)

Επιτέλους ένας φωτεινός οδηγός για οικογένειες, εκπαιδευτικούς και ειδικούς που ασχολείται με την ψηφιακή πραγματικότητα της εποχής μας, χωρίς ξύλινους και κονσερβοποιημένους όρους. Μετατρέπει την ψηφιακή εποχή σε εγκυκλοπαιδική γνώση με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και ρεαλισμό. Διαβάζοντάς το, αναγνωρίζεις κομμάτια ενός εαυτού που δεν ήξερες πως έχεις, καθώς τίποτα δεν μένει ίδιο μετά από την -τόσο επεξηγηματική και γλαφυρή απεικόνιση της εξέλιξής μας στα παιχνίδια. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε γονείς και παιδιά να έχουν στο κομοδίνο για να τους θυμίζει τη σχέση τους με το παιχνίδι όπως ήταν, όπως έγινε και όπως θα έπρεπε να είναι.

Χριστίνα Μπογιατζή

Παιδοψυχολόγος-Λογοπαθολόγος

Υπ. Διδακτωρ ΕΚΠΑ

Βιογραφικό Συγγραφέα

Ο Αναστάσιος Κόλλιας γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Σπούδασε Παιδαγωγικά και είναι εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών (Αξιοποίηση του σχεδιασμού ψηφιακών παιχνιδιών στο μάθημα της Ν. Γλώσσας), κατέχει M.Ed. (Master in Education) στον τομέα “Πληροφορική στην Εκπαίδευση” και διπλώματα ειδίκευσης στη διαχείριση σχολικής τάξης (we.C.A.R.E.) και την εκπαίδευση STΕAM (Erasmus+, ESA), ενώ από το 2019 είναι πιστοποιημένος εκπαιδευτής εκπαιδευτικών από την LEGO® Education Academy (LEA Certified Teacher Trainer). Έχει σπουδάσει μουσική (BCM, LCM, RGT, PMT) και έχει διδάξει ηλ. κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο Π. Ψυχικού – Φιλοθέης. Είναι συνιδρυτής και πρόεδρος του εργαστηρίου καινοτομίας mellonLAB και εμπνευστής του ιστοχώρου digitalgames.edu.gr.

Διετέλεσε υπεύθυνος παιδαγωγικών θεμάτων στο πιλοτικό πρόγραμμα εισαγωγής των υπολογιστών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση “ΟΔΥΣΣΕΙΑ – Το Νησί των Φαιάκων” και επιμορφωτής στα προγράμματα «Ακαδημαϊκή & Επαγγελματική Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΕΚΠΑ), «Κοινωνία της Πληροφορίας» (ΕΠΕΑΕΚ-ΥΠΕΠΘ) και «Εκπαίδευση Γονέων Μαθητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στις ΤΠΕ και στην Ασφαλή Χρήση του Διαδικτύου» (έργο “goneis.gr”-ΕΔΕΤ).

Από το 2010 σχεδιάζει και εκπονεί εκπαιδευτικά Προγράμματα Ρομποτικής και STEM για όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Έχει συνεργαστεί με πολλά σχολεία, εργαστήρια και οργανισμούς ως εκπαιδευτής, ως σύμβουλος εργαστηρίων, ως προπονητής αγωνιστικών ομάδων ρομποτικής, με αποκορύφωμα το χάλκινο μετάλλιο στο μηχανικό σχεδιασμό και την 6η θέση στην παγκόσμια κατάταξη ως προπονητής-μέντορας της Ελληνικής Εθνικής ομάδας Ρομποτικής FIRST Global στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής του Ντουμπάι το 2019.

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει εκπαιδευτικούς τίτλους για την διδασκαλία της Πληροφορικής και των Μαθηματικών, συμμετοχή στη συγγραφική ομάδα για τα βιβλία Μαθηματικών του Δημοτικού Σχολείου (ΕΠΕΑΕΚ – ΥΠΕΠΘ) και ανάπτυξη εφαρμογών λογισμικού για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

via

Τι διαβάζω αυτές τις μέρες. ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΕΣ

 

Ενα βιβλιο αποκάλυψη που διαβαζω αυτές τις μέρες. Μεσοτοιχίες. Από την Ελλάδα στη Ρουμανία, από την Ιταλία στην Αίγυπτο, από την Ισπανία στη γαλλική ύπαιθρο, εννέα ιστορίες, εννέα τόποι, εννέα ζωές συνθέτουν ένα πολύπλευρο μωσαϊκό με φιλοσοφικές και υπαρξιακές προεκτάσεις, έχοντας ως επίκεντρο την πανδημία, που περιόρισε την ελευθερία μετακινήσεων και τη δυνατότητα επαφής στις περισσότερες χώρες του πλανήτη. Μέσα από σελίδες γεμάτες στοχασμό, αλλά και πάθος για τη ζωή, μέσα από την κοινή εμπειρία του εγκλεισμού, μας αποκαλύπτεται η ενιαία ουσία όλων των ανθρώπων, πέρα από τις όποιες πολιτικές, θρησκευτικές και προσωπικές πεποιθήσεις τους. Ταυτόχρονα μας αποκαλύπτεται ο αγώνας του ανθρώπου να μην υποκύψει στον φόβο, στην αποξένωση και στη μοναξιά. Ο αγώνας του ανθρώπου να παραμείνει άνθρωπος. Γιατί εξίσου επικίνδυνοι με την εξάπλωση της ασθένειας είναι οι δαίμονες και το σκότος που όλοι έχουμε μέσα μας και όλοι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε αν δεν θέλουμε να χάσουμε την αληθινή υπόστασή μας.
Maurizio De Rosa

Συγγραφέας: ΜΟΥΣΣΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Έτος έκδοσης: 2021
ISBN: 978-960-04-5162-7
ΣΕΛ.: 120
Σχήμα: 14 Χ 20,6
Βάρος: 145.00 γραμ.
Μαλακό εξώφυλλο

Το βιβλίο θα βρείτε από τις εκδόσεις Κεδρος εδώ

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Εννέα κομψοτεχνήματα συμπυκνωμένης λογοτεχνικότητας στεγάζει αυτός ο τόμος, καμάρι και αποτέλεσμα εργαστηριακής καταπόνησης ενός σεμνού ανθρώπου, ενός περιεκτικού λογοτέχνη, από τους λίγους που ξεχωρίζουν στον βασανισμένο μεταβατικό καιρό μας.
Κωνσταντίνος Μπούρας, diastixo, 30/09/2021

Οι εκδόσεις Κέδρος δίνουν φωνή σε ένα νέο επιστήμονα, με σημαντικές λογοτεχνικές περγαμηνές σε πρωτότυπο επίπεδο παραγωγής αλλά και μεταφραστικό. Βραβεύσεις και πετυχημένες δημοσιεύσεις Ιταλών ποιητών και διηγηματογράφων κατέστησαν σαφή την αξία του Πειραιώτη ιατρού. Το μάτι του αιχμηρό, μαθημένο να διαβάζει τις πτυχές της εποχής, η γλώσσα του ικανή να περιγράψει με κατάλληλα εδάφια σελίδες από το μεγάλο έπος της λαϊκής ιστορίας. Εκείνης που συγκρατεί σήμερα το μεγάλο μερίδιο της μνήμης, μια ήπειρο δική της, χαλκευμένη σε γκραβούρες και καημούς. Ο Κωνσταντίνος Μούσσας ζητά να αγγίξει και άλλοτε υφαίνει το μαγικό θαυμαστό δίνοντας στην λογοτεχνία τις διαστάσεις μιας ολόκληρης μεταφυσικής. Ανάμεσα στα όνειρα και την αιωνιότητα ο συγγραφέας των Μεσοτοιχιών από τις εκδόσεις Κέδρος, επιλέγει αναντίρρητα τα πρώτα και συστηματικά καλλιεργεί αναπάντεχα μια θαυμάσια και εκπληκτική γεωγραφία τόπων και βιογραφιών και ταχύρυθμων ονείρων.
Απόστολος Θηβαίος, literature, 18/08/2021

Μια μικρή αλλά σημαντική συλλογή για τη σιωπή που καραδοκεί να πλήξει τον σύγχρονο άνθρωπο και την ελευθερία του, για την αγάπη που έρχεται αντιμέτωπη με τον ολοκληρωτισμό, για τον κίνδυνο της «μετατροπής του ανθρώπου σε θηρίο», για την «αγριότητα της επιβίωσης» και για «το φως που δεν πρέπει να ηττηθεί», να εκλείψει, να σβήσει.
Τέσυ Μπαιλα, culturenow, 18/08/2021

Θα τα καταφέρουμε άραγε να ξεφύγουμε; Δεν το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι πως στο πιο ζοφερό καλοκαίρι για τον τόπο μας αξίζει να διαβάσουμε τις Μεσοτοιχίες. Τρυφερά και ίσως λίγο θλιμμένα. Όπως ο ίδιος διαβάζει ένα από τα αγαπημένα του βιβλία χαϊδεύοντας προσεκτικά το εξώφυλλο και που δεν είναι άλλο από τη 'Δίκη' του Φραντς Κάφκα.
Αλεξάνδρα Κορωναίου, φρέαρ, 10/08/2021

Μεσοτοιχίες: το αρχιτεκτονικό στοιχείο που οριοθετεί τον ζωτικό χώρο του καθενός και διασφαλίζει την πολυπόθητη ιδιωτικότητα του σύγχρονου ανθρώπου, στη συλλογή διηγημάτων του Κωνσταντίνου Μούσσα μετουσιώνεται σε ενωτικό σύμβολο της ακαταμάχητης, αιώνιας δίψας της ανθρωπότητας για επικοινωνία, συντροφικότητα, επαφή και έρωτα.
artviews, 20/07/2021 

Με την πρέπουσα λυρικότητα και την απαραίτητη δόση φιλοσοφικής εσάνς ο ποιητής/συγγραφέας θα προσπαθήσει να προσεγγίσει και να αναδείξει όλα όσα απασχολούν και υπάρχουν μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Όχι,δε γίνεται γραφικός,ούτε κάνει επίκληση στο συναίσθημα με πιεστικό τρόπο. Τα πρόσωπα των ιστοριών του δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απλά ως λογοτεχνικοί ήρωες,αλλά σαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Όμοιοι/ες με εμάς. Με τις όποιες σκέψεις,φόβους και συναισθήματα που μπορεί να έχουν γεννηθεί μέσα μας εξαιτίας της παρούσας,δύσκολης κατάστασης. Γιατί μπροστά στο ενδεχόμενο μίας ασθένειας,ή ακόμη κι ενός αναπάντεχου θανάτου,όλα μοιάζουν να διογκώνονται απειλώντας να μας "πνίξουν"... Ναι,αυτός ο "πόλεμος" φαντάζει άνισος,αλλά δεν είναι.
Κυριακή Γανίτη, Dominica Amat, 17/07/2021