Παίζουμε μαζί: Πάσχα

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Διακοσμήστε τα πασχαλινά αυγά με την τεχνική ντεκουπάζ.

Διακοσμήστε τα πασχαλινά σας αυγά με χαρτοπετσέτες ή υφάσματα απλώνοντας πάνω τους κόλλα ντεκουπάζ. Καλή επιτυχία!

via

Πασχαλινά κουλουράκια από τον Στέλιο Παρλιάρο (εύκολη συνταγή)

Υλικά

400 γρ. αλεύρι

100 γρ. άχνη

200 γρ. βούτυρο Lurpak ανάλατο σε θερμοκρασία δωματίου

50 γρ. φρέσκο χυμό πορτοκαλιού

1 κουτ. του γλυκού μπέικιν πάουντερ, ξύσμα από 1 πορτοκάλι

Για το άλειμμα:

Άλειμμα:1 αυγό,1 κ. σ. γάλα

Για τα Πασχαλινά Κουλούρια: Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί στο μίξερ και με το φτερό τα ζυμώνουμε.

Όταν ομογενοποιηθούν όλα, αφήνουμε το ζυμάρι για μισή ώρα να ξεκουραστεί και μ’ αυτό πλάθουμε μακρόστενα κουλουράκια. Αλείφουμε την επιφάνεια με το αυγό που έχουμε ανακατέψει με το γάλα. Ψήνουμε τα κουλούρια σε προθερμασμένο φούρνο στους 170οC για 20 λεπτά μέχρι να ροδίσουν.

via

Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Κυριακή των Βαΐων: Τι γιορτάζουμε σήμερα

Την ένδοξο πανήγυρη της εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα μνημονεύουμε σήμερα (9/4)Κυριακή των Βαΐων. Εθιμο της ημέρας είναι ο στολισμός των εκκλησιών με βάγια, ενώ μετά τη λειτουργία ο παπάς ευλογεί και δίνει στους πιστούς σταυρούς από βάγια, τους οποίους βάζουμε στα εικονίσματα.

Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς.

Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».

Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία.

Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους. Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια.Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια.

Τα “βαγιοχτυπήματα” σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: “Και του χρόνου, να μη σε πιάν’ η μυίγα”.Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα “βατσάσουν” για το καλό. Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες.

Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι. “Μέσα βάγια και χαρές, όξω ψύλλοι, κόριζες !” ‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ’ αυτά “κάπνιζαν” οι γυναίκες τα παιδιά για το “κακό το μάτι”.Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά.