Δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις περάσει από την Ποσειδώνος και να μην έχεις παρατηρήσει αυτό το κτίριο νεογοτθικής αρχιτεκτονικής με λαξευμένη λευκή πέτρα και με δύο οκταγωνικούς πύργους και επάλξεις φρουριακής μορφής που δεσπόζουν επιβλητικά. Αυτό το κτήριο που ταξιδεύει την ενήλικη φαντασία σε λημέρια του παρελθόντος, εκεί που η λογική δεν έθετε όρια και περιορισμούς, στην παιδική μας ηλικία, φτιάχνει στο μυαλό μας ολόκληρες ιστορίες.. ή μάλλον παραμύθια! Άλλοτε φανταζόμαστε πολεμικές επιδρομές για να ρίξουν το βασιλιά και το κάστρο του και άλλες φορές την Ραπουνζέλ που περιμένει καρτερικά τον πρίγκιπά της για να του ρίξει τη μακριά κόμη της από τον πύργο ως κάτω για να σκαρφαλώσει. Αυτή είναι η Βίλα Κουλούρα, μια έπαυλη με παρελθόν και κυρίως μέλλον κάπως... παιχνιδιάρικο!
Εικάζεται χρονολογικά πως η βίλα χτίστηκε γύρω στα 1900 από τον μεταλλουργό Σπυρίδωνα Δεσπόζιτο, το όνομα του οποίου έγινε γνωστό από ένα δυστύχημα στο μεταλλείο του, όπου ένας τιτανόλιθος καταπλάκωσε θανάσιμα 7 εργαζομένους. Λίγα χρόνια αργότερα βρίσκουμε στον κυβερνοχώρο καταχωρήσεις της τότε εποχής στον Αθηναϊκό τύπο όπου το κτήριο παρουσιάζεται ως «Αναρρωτήριο -Υδροθεραπευτήριο» του γιατρού Γεωργίου Μηλιαρέση.
Σύμφωνα με άρθρο του δικηγόρου Βασίλη Χατζηκωνσταντίνου στο vimaonline.gr, Προέδρου του Αρχείου Ιστορίας του Παλαιού Φαλήρου, τo 1917, o Υδραίος εμποροπλοίαρχος Αθανάσιος Κουλούρας αγοράζει από τους κληρονόμους του Δεσπόζιτου το οίκημα έναντι του ποσού των 21.600 δραχμών, όπου και κατοικεί με την σύζυγό του Ελένη. Το 1929 η γυναίκα του χάνει τη μάχη με τον καρκίνο χωρίς να του έχει χαρίσει απογόνους. Αρκετό διάστημα αργότερα ο Κουλούρας παντρεύεται την κοπέλα που συντρόφευε τη γυναίκα του στα τελευταία της, την Βέρα Καλογερά. Η Βέρα, μετά το θάνατο του συζύγου της το 1953 στη Λωζάνη, διαθέτει το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομιάς στην Ύδρα. Κατοικεί στη Βίλα του Παλαιού Φαλήρου μέχρι το θάνατό της το 1979. Με τη διαθήκη της αφήνει το σπίτι στο Μουσείο Μπενάκη, «..ίνα χρησιμοποιήσει αποκλειστικώς ταύτην, ως μουσείον, πνευματικόν κέντρον ή άλλον παραπλήσιον σκοπόν…και με την υποχρέωσιν να διατηρήσει την εξωτερικήν μορφήν της οικίας ταύτης ως έχει μέχρι σήμερον και συντηρεί ταύτην», ενώ παράλληλα παραχωρεί στο μουσείο το ποσό του ενός εκατομμυρίου δραχμών «..προς κατάλληλον διαρρύθμισίν της». Το 1990, στη Βίλα Κουλούρα γυρίστηκαν πολλές από τις εσωτερικές σκηνές της σειράς του Ant1 σε σκηνοθεσία του Κώστα Κουτσομύτη «Ο Κίτρινός Φάκελος», με βάση το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση.
Όπως κάθε παραμύθι η Βίλα Κουλούρα έχει happy end. Μετά από έντονο προβληματισμό, το κτήριο θα μετατραπεί σε Μουσείο Παιδικού Παιχνιδιού, το οποίο θα στεγάσει τη συλλογή παιχνιδιών της Μαρίας Αργυριάδη. Αφορμή γι'αυτή τη συλλογή στάθηκε ένα αρκουδάκι που βρήκε η ίδια μια μέρα πεταμένο στο δρόμο. Από τότε άρχισε να ψάχνει σε ολόκληρη την Ελλάδα ό,τι είχε σχέση με παιχνίδι. "Έφτασα ως τα ΚΑΠΗ όπου παππούδες και γιαγιάδες είχαν ανακατασκευάσει παιχνίδια των παιδικών τους χρόνων για να τους φέρω σε επαφή με νεότερες γενιές και να τους μάθουν ήθη κι έθιμα- μια από τις πιο υπέροχες δουλειές που έχω κάνει" αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξή της στο tovima.gr . Η συλλογή συμπεριλαμβάνει από παιχνίδια της αρχαιότητας ως λαϊκά παιχνίδια της νεότερης Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, της Αμερικής της Αφρικής καθώς επίσης και της ευρύτερης Ανατολής. Ανάμεσά τους και ιστορικά παιχνίδια, όπως η κουδουνίστρα και κάποιες κούκλες του Θεοτοκά, το ξύλινο άλογο του Βενιζέλου, ένα σκίτσο του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, παιχνίδια της οικογένειας Γερουλάνου και άλλα.
Το Μουσείο αναμένεται να ανοίξει σύντομα τις πύλες του για να μας θυμίζει για πάντα τα αντικείμενα λατρείας της παιδικής μας ηλικίας αλλά κυρίως να μην ξεχνάμε μέσα σε αυτόν τον πύργο των παραμυθιών πως η φαντασία πρέπει να παραμένει ελεύθερη και αλώβητη όσα χρόνια κι αν περάσουν μετά από μια ηλικιακή ή μεταφορική ενηλικίωση.
, πομ-πομ θα βρείτε εδώ
