Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

ΠΟΕΔΗΝ: “Αποθήκη ψυχών το Παίδων Αγία Σοφία” – “Δεκάδες παιδιά στα αζήτητα έως και 10 χρόνια”!


Αποτέλεσμα εικόνας για παιδων αγια σοφια
"Όλα αυτά που θα διαβάσετε τα έζησα από κοντά όταν νοσηλεύτηκε το παιδί μου. Το βράδυ πριν κάνει μια εξέταση,  μάζευε παιχνίδια σε μια σακούλα για να τους τα χαρίσει...".

"Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό."

Τάσου Λειβαδίτη



Καταγγελίες - σοκ από την ΠΟΕΔΗΝ για την κατάσταση στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, για 40 εγκαταλελειμμένα παιδιά έως 14 ετών! Όπως καταγγέλλει η ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία), πρόκειται για “40 παιδιά, ηλικίας από μηνών έως 14 ετών και κάποια βρίσκονται στο Νοσοκομείο έως και 10 χρόνια”.



Μεγάλος αριθμός παιδιών έχουν εγκαταλειφθεί και φιλοξενούνται στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, κατόπιν εισαγγελικής εντολής, λόγω έλλειψης κατάλληλων δομών, καταγγέλλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία.
Αποτέλεσμα εικόνας για παιδων αγια σοφια
Σύμφωνα με την Ομοσπονδία “πολλά από τα παιδιά εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά, επιθετικότητα προς το προσωπικό και άλλους νοσηλευόμενους ανηλίκους. Δρουν ως συμμορίες κλέβοντας συνοδούς και προσωπικό. Είναι κρίμα να μετατρέπεται το Παίδων Αγία Σοφία σε αποθήκη ψυχών”.

Την Τρίτη (11.12.2018) εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο “Αγία Σοφία” πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας και παράσταση στον διοικητή, στην οποία συμμετείχαν και στελέχη της ΠΟΕΔΗΝ, τονίζοντας ότι πρέπει να δοθεί λύση με συνεννόηση των δύο υπουργών Υγείας και Εργασίας στο οποίο ανήκει η αρμοδιότητα των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας.

“Τα παιδιά που φιλοξενούνται στο Νοσοκομείο Παίδων θα πρέπει άμεσα να μεταφερθούν σε Προνοιακές Μονάδες που διαθέτουν την υποδομή φιλοξενίας, προκειμένου να κινήσουν τις διαδικασίες αναδοχής, υιοθεσίας και τα μεγαλύτερα παιδιά να ζουν με αξιοπρέπεια συμμετέχοντας σε προγράμματα αποϊδρυματοποίησης”, αναφέρει η ΠΟΕΔΗΝ.
Αποτέλεσμα εικόνας για παιδων αγια σοφια
Προσθέτει ότι παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση των δύο Υπουργείων με τις Εισαγγελικές Αρχές της χώρας προκειμένου για τα εγκαταλελειμμένα παιδιά να διατάσσουν τη φιλοξενία τους σε Προνοιακές Μονάδες σε συνεννόηση με τις κοινωνικές υπηρεσίες των αντίστοιχων Μονάδων.
Αποτέλεσμα εικόνας για παιδων αγια σοφια
Ταυτόχρονα προτείνεται να ενισχυθούν οι Προνοιακές Μονάδες με προσωπικό για να έχουν τη δυνατότητα φιλοξενίας των παιδιών.

Τα χαμίνια της «Καπερναούμ» πάνε για Όσκαρ

Ένα προσφυγόπουλο από τη Συρία, που στον ομώνυμο ρόλο ενός παιδιού του δρόμου, ενός «Όλιβερ Τουίστ της Μέσης Ανατολής», όπως έγραψε ο διεθνής Τύπος, δίνει την πιο αναπάντεχα συγκλονιστική ερμηνεία.
Η λιβανέζικη ταινία «Καπερναούμ» της Ναντίν Λαμπακί συλλέγει παντού βραβεία και τις πλέον εγκωμιαστικές κριτικές. Κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών του 2018 και είναι υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Στην «Καπερναούμ» δεν θα δείτε την κοσμοπολίτικη Βηρυτό, την εύρωστη νεολαία της που λιάζεται στις πλαζ, τις ανέμελες και πλούσιες γειτονιές της Ασραφίγιε και της Χάμρα. 

 Θα δείτε την αθέατη πλευρά της, την πιο αδιανόητη φτώχεια, την πιο απωθητική βρόμα, βία, φωνές, απελπισία. Και πολλά παιδιά του δρόμου, ντυμένα με κουρέλια να αγωνιούν για την επιβίωσή τους, χωρίς κανέναν δίπλα τους. 
Ήθελα ένα όμορφο, έξυπνο αγόρι, που να μεγαλώνει στον δρόμο και να μπορεί να παίξει. Και βρέθηκε! Βέβαια, συγχρόνως ήξερα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο και χρονοβόρο να δουλέψω με ερασιτέχνες ηθοποιούς που θα έπρεπε να παίξουν τον εαυτό τους.
Μια ταινία που κινείται μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, μεταξύ ντοκιμαντέρ και μελοδράματος, όπου παρακολουθούμε την ιστορία του δωδεκάχρονου Ζέιν και της Ραχήλ, μιας παράνομης μετανάστριας από την Αιθιοπία, που έχει έναν γιο, τον Γιόνας, μόλις ενός έτους. Ο Ζέιν και η Ραχήλ, όπως και όλοι όσοι συμμετέχουν στην ταινία της Ναντίν Λαμπακί, δεν είναι ηθοποιοί, παίζουν τον εαυτό τους. Το πιο τρομερό είναι τα χιλιάδες παιδιά που κυκλοφορούν στους δρόμους του Λιβάνου. Παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς γονείς, χωρίς φροντίδα, χωρίς να πηγαίνουν σχολείο, χωρίς επίσημα έγγραφα. Κανένας δεν νοιάζεται γι' αυτά, είναι σαν αόρατα, τα αγνοούν τόσο οι άνθρωποι όσο και το επίσημο κράτος. Είτε γεννιούνται είτε πεθαίνουν, δεν έχει καμία σημασία. Αναπαριστούν τη ζωή τους σε βρόμικα σοκάκια, ελεεινά παραπήγματα, δίπλα σε εξατμίσεις αυτοκινήτων, μέσα σε φυλακές. Η σκηνοθέτις και οι συνεργάτες της αναζήτησαν τα πρόσωπα της ταινίας στις φτωχογειτονιές και στους δρόμους, ανάμεσα στους πρόσφυγες και στα αναμορφωτήρια, καταγράφοντας με ανατριχιαστική ακρίβεια τις απελπιστικές συνθήκες της διαβίωσής τους.

 Ήθελα ένα όμορφο, έξυπνο αγόρι, που να μεγαλώνει στον δρόμο και να μπορεί να παίξει. Και βρέθηκε! Βέβαια, συγχρόνως ήξερα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο και χρονοβόρο να δουλέψω με ερασιτέχνες ηθοποιούς που θα έπρεπε να παίξουν τον εαυτό τους. Στην «Καπερναούμ», όμως, η μεγάλη αποκάλυψη είναι ο Ζέιν Αλ Ραφέα. Ένα προσφυγόπουλο από τη Συρία, που στον ομώνυμο ρόλο ενός παιδιού του δρόμου, ενός «Όλιβερ Τουίστ της Μέσης Ανατολής», όπως έγραψε ο διεθνής Τύπος, δίνει την πιο αναπάντεχα συγκλονιστική ερμηνεία. Διαθέτει ένα πανέξυπνο και μονίμως οργισμένο μουτράκι, με θλιμμένα μάτια αλλά και την αλάνθαστη βεβαιότητα ότι θα ξεπεράσει όλα τα εμπόδια της άθλιας και απελπισμένης του ζωής. Το τελευταίο πλάνο, όπου για πρώτη φορά χαμογελάει, κοιτώντας κατάματα την κάμερα, είναι η δική του νίκη. Και το χαμόγελό του γεμίζει και φωτίζει όλη την οθόνη! 

Μίλησα τηλεφωνικά με τη Ναντίν Λαμπακί που βρίσκεται στο Λονδίνο, λίγες ώρες πριν από τα βραβεία BAFTA, όπου η «Καπερναούμ» ήταν υποψήφια για το βραβείο Καλύτερης Ξένης Ταινίας. — Τι σας έκανε να δώσετε τον τίτλο «Καπερναούμ»; Συνδέεται με την αρχαία πόλη της «Καινής Διαθήκης»; Ο τίτλος ήταν το μόνο βέβαιο, πριν προκύψει οτιδήποτε άλλο. Απλώς ήξερα ότι ήθελα να κάνω μια ταινία που θα ονόμαζα «Καπερναούμ», που σημαίνει «χάος». Άλλωστε, τι άλλο δείχνει πέρα από χάος που επικρατεί! Αυτή η λέξη μου ήταν ανέκαθεν αγαπητή και τη χρησιμοποιούσα συχνά όταν πήγαινα στο γαλλικό σχολείο αντί του «χάους», για να εντυπωσιάζω τους καθηγητές μου. Από την άλλη, πράγματι η Καπερναούμ υπήρξε τόπος θαυμάτων. Εκεί ο Ιησούς έκανε το πρώτο του θαύμα. Μα, και η ταινία είναι γεμάτη θαύματα, συνέβησαν πολλά εκτός προγράμματος, ενώ τη γυρίζαμε... Στη διάρκεια της έρευνάς μου, όσες φορές ρώτησα αυτά τα παιδιά αν είναι ευτυχισμένα με τη ζωή τους, το 99% μου απαντούσε: «Όχι, δεν ξέρω γιατί με γέννησαν, γιατί βρίσκομαι εδώ, γιατί ζω». 
Στη διάρκεια της έρευνάς μου, όσες φορές ρώτησα αυτά τα παιδιά αν είναι ευτυχισμένα με τη ζωή τους, το 99% μου απαντούσε: «Όχι, δεν ξέρω γιατί με γέννησαν, γιατί βρίσκομαι εδώ, γιατί ζω».
— Καταρχάς, είναι θαύμα που βρήκατε τον Ζέιν, τον υπέροχο μικρό πρωταγωνιστή, πάνω στον οποίο είναι χτισμένη όλη η ταινία. Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο λέω ότι είναι μια ταινία θαυμάτων! Ήταν όντως θαύμα που βρήκαμε τον Ζέιν αλλά και την ενός έτους Treasure και τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Είχα, βέβαια, τη συνδρομή της εκπληκτικής casting director, της Τζένιφερ, και όλων όσοι βοήθησαν, οργώνοντας τους δρόμους της Βηρυτού και του Λιβάνου για να βρουν αυτά τα παιδιά και τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Συχνά σκεφτόμουν ότι τους ζητούσα το αδιανόητο. Αναρωτιόμουν: «Τι τους ζητάω, πώς θα βρεθεί ο Ζέιν, όπως τον φαντάζομαι;». Ήθελα ένα όμορφο, έξυπνο αγόρι, που να μεγαλώνει στον δρόμο και να μπορεί να παίξει. Και βρέθηκε! Βέβαια, συγχρόνως ήξερα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο και χρονοβόρο να δουλέψω με ερασιτέχνες ηθοποιούς που θα έπρεπε να παίξουν τον εαυτό τους. Τα προβλήματα που προέκυψαν μέσα στους έξι μήνες που κράτησαν τα γυρίσματα ήταν πολλά. Συχνά κάποιοι εξαφανιζόντουσαν, χανόντουσαν, έμπαιναν φυλακή γιατί δεν είχαν χαρτιά... Είναι θαύμα το πώς κατάφερε να ολοκληρωθεί η ταινία. Επίσης, σχετικά με την Treasure (που παίζει τον ρόλο του ενός χρόνου Γιόνας), δεν μπορούσαμε να ζητήσουμε από ένα μωρό να κάνει πράγματα, όπως από έναν ενήλικα. Έπρεπε να συντονιστούμε μαζί της, να ακολουθήσουμε τους δικούς της ρυθμούς και να είμαστε πανέτοιμοι να καταγράψουμε τη μοναδικότητα της στιγμής. 
H Ναντίν Λαμπάκι με τον μικρό πρωταγωνιστή της, Ζέιν Αλ Ραφέα, στις Κάννες.

— Αυτές οι σοκαριστικές καταστάσεις ήταν γνωστές στην κοινωνία σας ή ήταν αποκάλυψη ακόμα και για εσάς; Ήταν σοκ για πολλούς Λιβανέζους. Γνωρίζουν ότι υπάρχει και αυτή η πλευρά, δεν την έχουν δει, όμως, και δεν θέλουν να την ξέρουν. Δεν μιλάνε για όλα αυτά, προτιμούν να τα κρύβουν. Αλλά αυτή είναι η κατάσταση και ήθελα να κάνω μια ταινία για όλα όσα συμβαίνουν τώρα. Δεν τα γνώριζα ούτε η ίδια, μεγάλωσα σε ευνοϊκές συνθήκες, τα ανακάλυψα πραγματοποιώντας λεπτομερή έρευνα στους δρόμους, στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στις προσφυγικές συνοικίες, στις οργανώσεις, στα δικαστήρια. Όταν αποφάσισα ποια θα ήταν τα θέματα που θα έθιγα –προέκυψε, μάλιστα, μια ολόκληρη λίστα–, τότε ήταν που είπα ότι ήθελα να κάνω μια ταινία για το περιθώριο της πόλης, την περιφέρεια. 


— Αναφέρεστε σε όλα τα τρομερά γεγονότα που παρακολουθούμε στην ταινία: αναλφαβητισμός, ανεξέλεγκτη τεκνοποίηση, παιδική εργασία, δουλεμπόριο, παράνομη διακίνηση βρεφών. Είναι η πραγματικότητα δίπλα στην οποία ζούμε! Προβλήματα για τα οποία δεν θέλει κανείς να μιλάει. Όπως λέτε, αναλφαβητισμός, μετανάστευση, παιδική εργασία, γάμοι σε νεαρή ηλικία. Επίσης, σε αυτές τις οικογένειες όλοι εργάζονται, χωρίς να έχουν καμία εκπαίδευση, και συχνά είναι αδήλωτοι. Το πιο τρομερό είναι τα χιλιάδες παιδιά που κυκλοφορούν στους δρόμους του Λιβάνου. Παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς γονείς, χωρίς φροντίδα, χωρίς να πηγαίνουν σχολείο, χωρίς επίσημα έγγραφα. Κανένας δεν νοιάζεται γι' αυτά, είναι σαν αόρατα, τα αγνοούν τόσο οι άνθρωποι όσο και το επίσημο κράτος. Είτε γεννιούνται είτε πεθαίνουν, δεν έχει καμία σημασία. 
— Περίπου σαν την ιστορία του Ζέιν. Ο οποίος ήταν αναλφάβητος όταν τον βρήκαμε να δουλεύει στον δρόμο. Η μόνη διαφορά με τον ρόλο που παίζει στην ταινία είναι ότι οι γονείς του τον αγαπάνε και απολαμβάνει την προστασία τους. Αλλά και οι γονείς, όπως αυτοί της ταινίας, είναι θύματα του συστήματος. Όπως λένε: «Τι να κάναμε, τι ξέρουμε; Μας έμαθε κανείς να κάνουμε κάτι διαφορετικό;». Πράγματι, είναι τελείως αμόρφωτοι, οι περισσότεροι έχουν παντρευτεί σε νεαρή ηλικία, κανείς δεν νοιάζεται γι' αυτούς. Ο Ζέιν τους λέει στην ταινία «σταματήστε να γεννάτε παιδιά». Τους το λέει γιατί ακριβώς δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν και προσθέτει: «Τι έχετε να δώσετε στο νέο παιδί που περιμένετε;». 


Ουσιαστικά, αυτό που θέλει να πει είναι «γιατί με φέρατε στον κόσμο αν δεν ξέρετε τι να με κάνετε, αν δεν μπορείτε να με φροντίσετε, αν δεν μπορείτε ούτε καν να με αγαπήσετε; Μην κάνετε παιδιά, εφόσον δεν υπάρχει τίποτα να τους δώσετε, παρά μόνο μια ζωή που δεν τους αξίζει». Στη διάρκεια της έρευνάς μου, όσες φορές ρώτησα αυτά τα παιδιά αν είναι ευτυχισμένα με τη ζωή τους, το 99% μου απαντούσε «όχι, δεν ξέρω γιατί με γέννησαν, γιατί βρίσκομαι εδώ, γιατί ζω». Γι' αυτό σκεφτήκαμε τη σκηνή του δικαστηρίου, όπου ήθελα να γίνεται αναφορά στα δικαιώματα των παιδιών σε υγιείς συνθήκες διαβίωσης και εκπαίδευση. 


Κατά τα άλλα, η βασική μου επιδίωξη ήταν όλες οι σκηνές να είναι απολύτως ρεαλιστικές, να αποδίδουν ακριβώς όλα όσα περνάνε τα παιδιά στους δρόμους, εγκαταλελειμμένα και μόνα. 
— Πόσο δύσκολο είναι να γυρίζεις ταινία ως γυναίκα σκηνοθέτις σε μια χώρα χωρίς κινηματογραφική βιομηχανία; Φοβερά δύσκολο. Όλη η ταινία έγινε μέσα στο σπίτι μας, είναι κυριολεκτικά μια χειροποίητη ταινία. Για δύο χρόνια ζούσαμε με μόνη έγνοια αυτή την ταινία. Ο σύζυγός μου, που είναι ο παραγωγός της, είναι συνθέτης και έγραψε τη μουσική της ταινίας, αλλά δεν είχε ξανακάνει παραγωγή κινηματογράφου. Δεν είχε ιδέα από αυτά κι έπρεπε να μάθει τα πάντα από την αρχή. Πίστευε, όμως, ότι ήταν μια ιστορία που έπρεπε να ειπωθεί. Κάναμε τα πάντα χωρίς καμία βοήθεια, βάλαμε υποθήκη το σπίτι μας, αλλά είχα ένα εκπληκτικό συνεργείο που μου στάθηκε σαν οικογένεια όλο το διάστημα των γυρισμάτων. Βρεθήκαμε σε μερικές από τις πιο επικίνδυνες περιοχές του Λιβάνου, ζήσαμε απίστευτες καταστάσεις. Στο τέλος είχαμε υλικό 500 ωρών και η πρώτη εκδοχή διαρκούσε 12 ώρες. Το μοντάζ συνεχίστηκε για ενάμιση χρόνο. Τελικά, ολοκληρώθηκε με βάρδιες και συνεχόμενη δουλειά μόλις δύο μέρες πριν από την υποβολή της ταινίας στις Κάννες. 

— Έχετε πει ότι εμπνευστήκατε την ιστορία από τον μικρό Αϊλάν που ξέβρασε η θάλασσα στα παράλια της Τουρκίας, καθώς η οικογένειά του προσπαθούσε να αποδράσει στην Ευρώπη. Ο Ζέιν ζει πια στη Νορβηγία. Είναι λύση η προσφυγιά; Όχι, δεν είναι αυτή η λύση, να μεγαλώνεις σε ένα ξένο περιβάλλον, σε άλλη κουλτούρα. Αλλά ο Ζέιν και η οικογένειά του είναι πια ασφαλείς, έχουν ενταχθεί σε ευρωπαϊκά προγράμματα – μάλιστα και σε ένα ελληνικό. Ο Ζέιν παρακολουθεί ειδικό σχολικό πρόγραμμα και είναι πια ευτυχισμένος. 

Η ταινία «Καπερναούμ» της Ναντίν Λαμπακί κυκλοφορεί στις 14 Φεβρουαρίου, σε διανομή Rosebud 21 / Seven Films.

Μαύρες τρύπες: νέο φως στη γνώση!

Αρχικά επινοήθηκαν στα πεδία της επιστημονικής φαντασίας. Στη συνέχεια θεωρήθηκαν άγνωστες μορφές της ύλης. Τις ονομάσαμε τρύπες, γιατί σε πρώτη φάση το «άγνωστο» το προσδιορίσαμε ως κενό / τρύπα, γιατί δεν βλέπαμε να υπάρχει εκεί κάποιο σώμα (!), και προσδιορίστηκαν ως «μαύρες τρύπες», γιατί πολύ απλά έχουν τόσο μεγάλη τη δύναμη της βαρύτητας που δεν επιτρέπουν ούτε στο φως να ξεφύγει!

Σήμερα οι μαύρες τρύπες θεωρούνται οι πρωταρχικοί ρυθμιστές των εξελίξεων στο Σύμπαν, είναι οι κυβερνήτες των όσων συμβαίνουν στο σύμπαν, είναι ίσως η πιο μεγάλη πρόκληση για την έρευνα της αστρονομίας και της αστροφυσικής και δημιουργούν ευρεία αναστάτωση στο παραδοσιακό σώμα των γνώσεων της φυσικής. Αλλά η επιστήμη θρέφεται από τις προκλήσεις της φύσης και αναζητά με θέρμη πάντα νέα ερωτήματα και νέες ερμηνείες στα πεδία της πραγματικότητας και γι’ αυτό οι επιστήμονες «έχουν πέσει με τα μούτρα» στη σχετική διερεύνησή τους.

Οι μαύρες τρύπες είναι διάσπαρτες στο σύμπαν και δημιουργούνται μετά από την κατάρρευση των μεγάλων άστρων και το μετασχηματισμό τους σε σουπερνόβα. Στα άστρα αντιπαλεύουν δύο αντιτιθέμενες δυνάμεις, ηβαρύτητα που έλκει τα πάντα προς το κέντρο και η σύντηξη που εκτινάσσει μάζες προς τα έξω. Και όταν η σύντηξη μειώνεται λόγω εξάντλησης του προς σύντηξη υλικού, τότε η βαρύτητα είναι άπειρη και κυρίαρχη και δημιουργεί τη μαύρη τρύπα. Η καρδιά τους είναι οι πιο περίεργες δομές του σύμπαντος. Υπάρχει και στο κέντρο του Γαλαξία μας. Δεν έχει παρατηρηθεί άμεσα αλλά έμμεσα και λόγω της μεγάλης ταχύτητας των άστρων στην εν λόγω περιοχή και των κλειστών τροχιών τους εικάζουμε ότι εκεί υπάρχει δομή (μαύρη τρύπα) που έλκει τα άστρα με πολύ μεγάλη δύναμη.
Κάθε μαύρη τρύπα δημιουργεί έναν κλειστό ιδιαίτερο πεδίο, όπου πέραν της πολύ ισχυρής βαρύτητας διαμορφώνεται και ένας «ορίζοντας γεγονότων», όπου δε καθετί που εισέρχεται δεν έχει οδό επιστροφής. Εκεί οι κλασσικές έννοιες του χώρου και του χρόνου χάνουν το γνωστό τους περιεχόμενο. Ο χρόνος σταματάει και αυτό σημαίνει ότι αν εισέλθει ένα ρολόι – και θεωρητικά παραμείνει ρολόι, γιατί στην πραγματικότητα θα συνθλιβεί λόγω της απέραντα μεγάλης πυκνότητας της ύλης -, θα πάψει να λειτουργεί, γιατί ο χρόνος σταματάει! Συνολικά, οι νόμοι της Φυσικής παύουν να ισχύουν και αυτό συνιστά μια μεγάλη πρόκληση έρευνας. Εκτιμάται ότι μπορεί να οδηγεί στο πιο περίεργο και ανατρεπτικό ταξίδι που μπορεί να αναφερθεί στην ιστορία του ανθρώπου, ταξίδι στο παρελθόν!

Υπάρχει όμως μια νέα ανατροπή στις μέχρι σήμερα κρατούσες θεωρήσεις. Και αυτή προκύπτει από τις έρευνες του πιο καλού ίσως μελετητή του θέματός μας, του Στίβεν Χόκινγκ. «Υποστηρίζει ότι οι πληροφορίες που υπάρχουν στην ύλη που εισέρχεται σε μια μαύρη τρύπα δεν καταστρέφονται μαζί με αυτή αλλά αποσπώνται και αποθηκεύονται σε εξωτικές κοσμικές δομές στον ορίζοντα των γεγονότων, το αόρατο σύνορο το οποίο περιβάλλει κάθε μαύρη τρύπα στο Σύμπαν και εμποδίζει το φως να ξεφύγει…. Παρουσίασε μια νέα θεωρία την οποία ανέπτυξε για να εξηγήσει το περίφημο «παράδοξο της πληροφορίας». Όσα γνωρίζουμε για τις μαύρες τρύπες υποδεικνύουν πώς όταν η ύλη εισέλθει σε μια μελανή οπή καταστρέφεται στα εξ ων συνετέθη και φυσικά μαζί της καταστρέφονται και όλες πληροφορίες. Όμως οι νόμοι της κβαντομηχανικής αναφέρουν ότι οι πληροφορίες που πέφτουν στις μελανές οπές διασώζονται και μπορούν να ανακτηθούν. Ο Χόκινγκ υποστήριξε πώς οι πληροφορίες όταν «συλλαμβάνονται» από μια μελανή οπή δεν εισέρχονται στο εσωτερικό της αλλά αποθηκεύονται στον ορίζοντα γεγονότων». (ΤΑ ΝΕΑ, 12.1.2016)

Είναι γνωστή η περιπέτεια του ταξιδιού της γνώσης. Κάθε νέα γνώση δίνει καλύτερες απαντήσεις και πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία για το γίγνεσθαι της Φύσης αλλά γεννοβολάει και μια έκρηξη πολλαπλών ερωτημάτων και αποριών διαμορφώνοντας έτσι μια συνεχή αναβαθμίδα του πνεύματος και της ιστορίας του ανθρώπου. Η ανθρώπινη σκέψη είναι το πιο άγνωστο και το πιο εκρηκτικό στοιχείο του Σύμπαντος. Είναι όλο και πιο ανήσυχη και ποτέ δεν πρόκειται να ηρεμήσει και ίσως ποτέ να μην γίνει πλήρως γνωστή.

Πριν μερικούς αιώνες ο άνθρωπος θεωρούσε πως η Γη είναι επίπεδη και δεν ήξερε παρά ένα πολύ μικρό μέρος του πλανήτη μας. Τώρα η Γη είναι γνωστή σαν το σπίτι μας και η ματιά του ανθρώπου σαρώνει τα βάθη του Σύμπαντος και ανιχνεύει το πολύ μακρινό παρελθόν προσφέροντας κάθε ημέρα νέα ευρήματα και νέα δεδομένα στην έρευνα. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι το ταξίδι της Γνώσης είναι ταξίδι της ζωής;

via

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2019

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΙ ΑΣΠΑΣΙΑ - ΜΙΚΡΑ ΓΑΤΙΚΑ 1


Αποτέλεσμα εικόνας για περικλης και ασπασια βιβλιο
Πίσω από κάθε σπουδαίο άντρα κρύβεται μια γάτα. Μια χαρισματική γάτα. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Ήρθε η ώρα να ανοίξουν οι ιστορικοί τα βιβλία τους, να αποκαλύψουν τις πηγές τους και να μας συστήσουν τις σπάνιες αυτές προσωπικότητες. Και πρώτα απ' όλα την Ασπασία τη μοναδική, τη σύντροφο ζωής και πιστή σύμβουλο του πολιτικού, στρατηγού και ρήτορα Περικλή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Στην ίδια σειρά θα κυκλοφορήσει προσεχώς- Αντώνιος και Κλεοπάτρα (Μικρά Γατικά, βιβλίο 2) Το βιβλίο θα βρείτε από τις εκδόσεις Πατάκη εδώ.
Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΙΠΙΝΗ ΑΡΓΥΡΩ
H Αργυρώ Πιπίνη είναι ηθοποιός και συγγραφέας βιβλίων για παιδιά. Έχει σπουδάσει στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Σχολής και στις σχολές θέατρου Π. Κατσέλη και Βεάκη. Έχει πάρει μέρος σε σεμινάρια (Exploring Character, Exploring Shakespeare, Σύγχρονο Γερμανικό Θέατρο, studio Τσέχωφ). Διδάσκει υποκριτική (ελισαβετιανό θέατρο, ψυχολογικό ρεαλισμό, κλασική κωμωδία) επί 14 χρόνια σε διάφορες σχολές. Έχει ανεβάσει παραστάσεις με τους μαθητές της στα πλαίσια των σπουδών τους και έχει οδηγήσει τους τριτοετείς σπουδαστές της σχολής Βεάκη (το 2000) στις εξετάσεις τους με το θέαμα: "Παίζοντας Σαίξπηρ και Παίζοντας με τον Σαίξπηρ". Ως ηθοποιός έχει δουλέψει στο θέατρο με πολλούς σκηνοθέτες, όπως η Μάγια Λυμπεροπούλου, η Ρούλα Πατεράκη, ο Βίκτωρ Αρδίττης, ο Νίκος Χαραλάμπους, ο Χριστόφορος Χριστοφής και άλλοι, παίζοντας κυρίως ρόλους κλασικού ρεπερτορίου. Κυκλοφορούν βιβλία της για παιδιά. Eπίσης ασχολείται με τη μετάφραση παιδικών και εφηβικών βιβλίων, κειμένων για το θέατρο, καθώς και με τη διασκευή κλασικών κειμένων.
Περιεχόμενα
1. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Αθήνα
2. Τα άγουρα χρόνια
3. Ασπασία και Ασπασία
4. Ασπασία, έχεις ταλέντο
5. Έργα και ημέρες
6. Αριστοφάνους, Γαλαί
Αυτό το ήξερες;


Εκδότης ΠΑΤΑΚΗΣ
Σειρά ΚΟΛΟΜΠΡΙ
Χρονολογία Έκδοσης Δεκέμβριος 2018
Αριθμός σελίδων 64
Διαστάσεις 19x14
Προτεινόμενες ηλικίες 6-9 ετών
Επιμέλεια ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ
Εικονογράφηση ΚΑΜΠΕΡΗ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2019

Είκοσι καλλιτέχνες εικονογραφούν το βλέμμα των παιδιών

Είκοσι καλλιτέχνες εικονογραφούν το βλέμμα των παιδιών | in.gr
Η έκθεση πραγματοποιείται στο Κέντρο Τεχνών του δήμου Αθηναίων, από 11 Φεβρουαρίου μέχρι 10 Μαρτίου 2019 και είναι ελεύθερη στο κοινό.Η Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του δήμου Αθηναίων, μέγας δωρητής της οποίας είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το ηλεκτρονικό περιοδικό για το βιβλίο και τις τέχνες ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Nεολαίας του δήμου Αθηναίων συνδιοργανώνουν έκθεση εικονογράφησης παιδικού βιβλίου με άξονα την ανανέωση της εικονογραφικής γραφής. Η έκθεση πραγματοποιείται στο Κέντρο Τεχνών του δήμου Αθηναίων, από 11 Φεβρουαρίου μέχρι 10 Μαρτίου 2019 και είναι ελεύθερη στο κοινό.


Οι εικονογράφοι αφουγκράζονται τα κείμενα, πλάθουν νέες εκδοχές τους, σκηνοθετούν τη ματιά του αναγνώστη και καλλιεργούν την αισθητική του. Με την τέχνη τους συνεισφέρουν στον οπτικό γραμματισμό, την κατανόηση και την αποκωδικοποίηση των νοημάτων. Οι εικόνες ως διαθεματικό παιχνίδι, αποκαλύπτουν σε καθέναν που πιάνει ένα βιβλίο στα χέρια του βιώματα και κρυμμένα συναισθήματα, τον σπρώχνουν να αναρωτηθεί για το ποιος, πότε, γιατί, πώς, για ποιον, τον ασκούν στην παρατήρηση, του προκαλούν γόνιμους συνειρμούς.

20 ταλαντούχοι και τολμηροί εικονογράφοι, άλλοι με δεκάδες βιβλία και άλλοι εντελώς νέοι στο χώρο, δίνουν το στίγμα των παιδικών βιβλίων του σήμερα απλώνοντας μπροστά στα μάτια μας τον πλούτο αυτής της τόσο απαιτητικής καλλιτεχνικής δημιουργίας σε μια μεγάλη έκθεση που διοργανώνεται για πρώτη φορά στην Αθήνα.

Επιτροπή διοργάνωσης:
Λεώνη Βιδάλη, Καθηγήτρια Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών
Αγγελική Γιαννικοπούλου, Καθηγήτρια Παιδικής Λογοτεχνίας, ΤΕΑΠΗ, ΕΚΠΑ
Ντένης Ζαχαρόπουλος, Ιστορικός και Κριτικός της Τέχνης, Καλλιτεχνικός Σύμβουλος και Επιμελητής της Πινακοθήκης, Μουσείων και Συλλογών του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ)
Μαρίζα Ντεκάστρο, Κριτικός παιδικού βιβλίου- Μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Βασίλης Παπατσαρούχας, Εικονογράφος- Ζωγράφος
Φοίβος Σακαλής, Συντονιστής Προγράμματος Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, δημοσιογράφος, μέλος της AICA Hellas
Δημήτρης Χαλκιόπουλος, Γραφίστας- Σχεδιαστής οπτικής επικοινωνίας

Επιμέλεια έκθεσης: Μαρίζα Ντεκάστρο

Στο πλαίσιο της έκθεσης διοργανώνεται στις 6 Μαρτίου 2019 και ώρα 19.00 συζήτηση με θέμα «Τα παιδιά διαβάζουν εικόνες και ιστορίες: Το εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο» με ομιλήτριες τη Λεώνη Βιδάλη, Καθηγήτρια Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, Σοφία Γαβριηλίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Συγκριτικής Παιδικής Λογοτεχνίας, ΤΕΠΑΕ, ΑΠΘ, Αγγελική Γιαννικοπούλου, Καθηγήτρια Παιδικής Λογοτεχνίας, ΤΕΑΠΗ, ΕΚΠΑ.

Επίσης, το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου και 2 Μαρτίου στις 11:00 θα πραγματοποιηθεί το μουσειοπαιδαγωγικό πρόγραμμα «Κόκκινη κλωστή δεμένη…» για παιδιά ηλικίας 6-12 και γονείς (μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων: 15 παιδιά).

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη. Δηλώσεις συμμετοχής στο τηλ. 210 7248150 και 210 7232604, Δευτέρα- Παρασκευή, 10:00-13:00. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν: Κλαίρη Γεωργέλλη, Μυρτώ Δεληβοριά, Πέρσα Ζαχαριά, Λίλα Καλογερή, Μάρω Κατσίκα, Κελλυ Ματαθία Κόβο, Χρήστος Κούρτογλου, Φρίντα Κριτικού, Αλέξης Κυριτσόπουλος, Στέλιος Λιβανός, Χαρά Μαραντίδου, Κώστας Μαρκόπουλος, Πέτρος Μπουλούμπασης, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Αχιλλέας Ραζής, Ίρις Σαμαρτζή, Σβετλίν Βασίλεβ, Ντανιέλα Σταματιάδη, Σοφία Τουλιάτου, Κατερίνα Χαδουλού

Έκθεση με πολύτιμα έργα ζωγραφικής στο ίδρυμα Θεοχαράκη

Θεόφιλος(Χατζημιχαήλ), Αντάμωση Ερωτόκριτου και Αρετούσας, Λάδι σε μουσαμά
Εγκαινιάζεται σήμερα στις 20.00 η έκθεση «Πολύτιμα έργα ζωγραφικής από το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου» με περισσότερα από ενενήντα σημαντικά έργα ελληνικής ζωγραφικής, κυρίως του 20ου αιώνα.Γιάννης Γαΐτης, Παρέλαση, 1974, Λάδι σε Μουσαμά
Μετά την πραγματοποίηση της παρουσίασης των κορυφαίων συλλογών Ευάγγελου Αβέρωφ, Γιώργου Ι. Κατσίγρα, Αλίκης και ΝέστοραΤέλλογλου, των ομώνυμων Πινακοθηκών και Μουσείων, τώρα στο Ίδρυμα Β.&Μ.Θεοχαράκη παρουσιάζεται η λαμπρή συλλογή του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου. Οι συλλογές αυτές από το Μέτσοβο, τη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη και τη Ρόδο συνέβαλαν άμεσα στη στερέωση της φυσιογνωμίας της Νεοελληνικής τέχνης και ενδυνάμωσαν την αίσθηση μας ότι η τέχνη είναι απέραντη. Επίσης, ότι το όραμα των ιδρυτών τους έχει γίνει πλέον και δικό μας αφού οι συλλογές ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο και κατ’ επέκταση αυτό θα ισχύει για πάντα.
Γιάννης Μόραλης, Καθισμένο Γυμνό, 1952, Λάδι σε μουσαμά
Αντιπροσωπευτικοί πίνακες σπουδαίων καλλιτεχνών όπως οι Θεόφιλος, Κωνσταντίνος Μαλέας, Κωνσταντίνος Παρθένης, Νικόλαος Λύτρας, Φώτης Κόντογλου, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος Εγγονόπουλος, Γιάννης Μόραλης,  Γιώργος Σικελιώτης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Βάλιας Σεμερτζίδης, Σπύρος Βασιλείου, Σπύρος Παπαλουκάς, Γιώργος Μπουζιάνης, Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Γιάννης Σπυρόπουλος, Αλέκος Κοντόπουλος, Τάκης Μάρθας, Θανάσης Τσίγκος, Θόδωρος Στάμος, Βλάσης Κανιάρης, Νίκος Κεσσανλής, Στάθης Λογοθέτης, Αλέξης Ακριθάκης, Κωνσταντίνος Ξενάκης, Κώστας Τσόκλης, Παύλος, Δημήτρης Μυταράς, Αλέκος Φασιανός, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Σωτήρης Σόρογκας, Χρίστος Καράς, Βασίλης Θεοχαράκης, Παναγιώτης Γράββαλος, Αντώνης Απέργης, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χρόνης Μπότσογλου, Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Γιάννης Μπουτέας, Όπυ Ζούνη, Περικλής Γουλάκος, Παύλος Σάμιος, Δημήτρης Κούκος, Χρήστος Μποκόρος, Εδουάρδος Σακαγιάν και πολλών άλλων άξιων ζωγράφων παρουσιάζονται στους τρεις εκθεσιακούς ορόφους του Ιδρύματος.
Ο επιμελητής της έκθεσης και Διευθυντής εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, Τάκης Μαυρωτάς, τονίζει για την αξία και τη δημιουργία της συλλογής: «Ο Ανδρέας Ιωάννου (1918-1972) είναι ο εμπνευστής και δημιουργός της σημαντικής συλλογής έργων ζωγραφικής, χαρακτικής και γλυπτικής του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου. Λογοτέχνης και λάτρης των καλών τεχνών, οραματιστής Νομάρχης τότε της Δωδεκανήσου, κατάφερε να δημιουργήσει μια λαμπρή συλλογή, ώστε όχι μόνο να προβάλει τη φυσιογνωμία της νεοελληνικής τέχνης, αλλά να συμβάλει άμεσα και στην αισθητική διαπαιδαγώγηση του κοινού…Την έκθεση πλουτίζουν προσωπογραφίες, τοπιογραφίες, συνθέσεις και νεκρές φύσεις, μέσα από διαφορετικές αισθητικές αποτυπώσεις καλλιτεχνών διαφορετικών γενεών, περίπου από το 1863 έως και σήμερα. Έργα που αποπνέουν αθανασία και ότι η υψηλή αισθητική τους έκφραση προκαλεί πνευματική και ψυχική ευφορία. Αυτή είναι η δύναμη της τέχνης, να αναβαπτίζει τον κόσμο και να τον βοηθά να αναζητά τη γαλήνη και τη δύναμη της φύσης.»
Σπύρος Βασιλείου, Το τραπεζι της Καθαρής Δευτέρας, 1950, Λάδι σε ξύλο
Οι Χάρης Καμπουρίδης και Γιώργος Λεβούνης αναφέρουν στον ομώνυμο κατάλογο της έκθεσης: «Οι συλλογές της Πινακοθήκης Ρόδου συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο ψηφιδωτό, αναδεικνύοντας το πρόσωπο του ελληνικού 20ού αιώνα. Τα περισσότερα έργα έχουν πολυδιάστατο χαρακτήρα, επιδέχονται σύνθετες ερμηνευτικές ματιές και μιλούν όχι μόνο για τον καλλιτέχνη και τον κόσμο του αλλά και για ευρύτερες τάσεις που καθόρισαν την εποχή τους. Υπάρχει  μια σοφή ισορροπία ανάμεσα στις τάσεις για ανανέωση της εικαστικής γλώσσας και στις τάσεις για συνομιλία της τέχνης με τον τόπο, τους ανθρώπους και την μοίρα τους. Η Πινακοθήκη Ρόδου εκφράζει την άποψη μιας Ελλάδας που πιστεύει στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία της και ταυτόχρονα στον παγκόσμιο χαρακτήρα της.»
Ο Πρόεδρος του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου, Δρ. Νικόλαος Τσ. Φρόνας τονίζει: «Πενήντα επτά χρόνια μετά την ίδρυση της Δημοτικής Πινακοθήκης, η φήμη και η αίγλη της παραμένει αναλλοίωτη. Είναι η μοναδική Δημοτική Πινακοθήκη (Ν.Π.Δ.Δ.), σε ολόκληρη την Ελλάδα με σύγχρονη λειτουργία έξι εκθεσιακών χώρων, σε τέσσερα ξεχωριστά κτήρια, συνολικού εμβαδού 2456 τετρ. μέτρων.»
Γιάννης Τσαρούχης, Αξιωματικός της Αεροπορίας Καταθέτων Στέφανον, 1950-51, Υδατογραφία με κόλλα σε πανί
Την έκθεση συνοδεύει πολυτελές πολυσέλιδο λεύκωμα,έκδοσητης Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου, με τίτλο Χ. Καμπουρίδης και Γ. Λεβούνης. Νεοελληνική τέχνης 20ος αιώνας. Ζωγραφική-Χαρακτική-Γλυπτική. Οι πολύτιμες συλλογές της Πινακοθήκης Ρόδου.
Νίκος Εγγονόπουλος, Ο Όρκος, 1952, Λάδι σε μουσαμά

Και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα - Παρουσίαση βιβλίου π. Βασιλείου Χριστοδούλου (βίντεο)

Παρακολουθήστε το βίντεο με την παρουσίαση του νέου βιβλίου του π. Βασιλείου Χριστοδούλου με τίτλο "Και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα - ο κινηματογράφος της απουσίας του Θεού σε θεολογική παρακολούθηση",  η οποία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27.01.2019 στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Για το βιβλίο μίλησαν: - Χρυσόστομος Σταμούλης, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ - π. Χριστόδουλος Μπίθας, θεολόγος -συγγραφέας - Σταύρος Ζουμπουλάκης, Νομικός, φιλόλογος καί συγγραφέας, Πρόεδρος του Βιβλικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» και του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος ενώ την εκδήλωση συντόνισε ο Γιώργος Μπάρλας, θεολόγος-φιλόλογος. 

(περισσότερα για το βιβλίο διαβάστε κανοντας κλικ εδώεδώ και εδώ)


"Για όλους εμάς που μοιραστήκαμε αυτήν την βραδιά ήταν σίγουρα μια αποκάλυψη... Συγκινηθήκαμε πολύ βαθιά, προβληματιστήκαμε πάνω στην αέναη αναζήτηση του αληθινού στην ζωή μας. "Καί ὁ κλῆρος ἔπεσε στά δάκρυα"... ένα βιβλίο που το διαβάζεις και σε στιγματίζει για πάντα με το φως του. Πολύ φτωχές οι λέξεις για να το περιγράψω....

Και το πιο σημαντικό; Νιώσαμε τον συγγραφέα, ευαίσθητο παλμογράφο της ανθρώπινης ψυχής να μας ταξιδεύει με το καράβι του στα άδυτα του ανθρώπινου πόνου και της απώλειας. Να γίνεται συνοδοιπόρος μας στο έρεβος, στα δικά μας σκοτάδια, εκεί που ο Θεός μοιάζει απών και νιώθουμε απόλυτα μόνοι και ξεχασμένοι στην έρημο της μοναξιάς και της εκκωφαντικής σιωπής, με σκοπό πάντα να μας βγάλει στο λιμάνι που έχει φως, αγάπη και ομορφιά.... 

Και το έκανε μέσα από το βιβλίο του...όπως έχω την χαρά και την Μεγάλη Ευλογία να ξέρω πώς το κάνει και στην προσωπική του ζωή, ύστερα από την δική μας συντριπτική απώλεια της μικρής μας κόρης, το δικό μας απόλυτο σκοτάδι, να μας οδηγεί ξανά στο Φως.


Μια πολύ ξεχωριστή βιβλιοπαρουσίαση... Από αυτές που σου αποκαλύπτουν οτι τελικά "Αγάπη είναι να δίνουμε στον Άλλον αυτό που δεν έχουμε". 


Ένα βιβλίο, δώρο Θεού, μια λατρευτική δοξολογία της ζωής, ένα βιβλίο σταθμός, στον οποίο πάντα θα θέλεις να γυρίζεις, γραμμένο από έναν πραγματικά Ωραίο Άνθρωπο που είναι Απώλεια να μην συναντηθείς μαζί του μέσα από το έργο του. 

Είχα την πολύ μεγάλη τιμή να είμαι εκεί.

Σας ευχαριστώ, πάτερ -Βασίλειε, με όλη μου την ψυχή..."

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2019

Μαρία-Σμαράγδα Σκούρτα έκθεση Ζωγραφικής- Γλυπτικής "Πομπηία, Μεγεθύνσεις και Μεταμορφώσεις μετά τη φωτιά"

Μαρία-Σμαράγδα Σκούρτα έκθεση Ζωγραφικής- Γλυπτικής Πομπηία, Μεγεθύνσεις και Μεταμορφώσεις μετά τη φωτιά - Εικόνα 1
Βλέποντας τα φυτικά μοτίβα, τα πουλιά και τα ζώα της Πομπηίας, οι ονειροπολήσεις αντικαθιστούν τις σκέψεις και οι κτήσεις κρύβουν θεωρήματα.
Επιβεβλημένη η φωτιά μες τους αιώνες, υποσκελίζει τα φαινόμενα ακινητοποιώντας τον χρόνο και τον χώρο. Η Πομπηία πέρασε στον θρύλο μέσα από την εικόνα που σώθηκε κάτω από τις στάχτες.
Η εικόνα ίσως περιέχει: εσωτερικός χώρος
Τα ανοιγμένα σπίτια υπερβαίνουν την Γεωμετρία, αναπνέουν το άνθος της λάβας, γίνονται κατοικίες του αφανούς, όπου βάλλεται η στερεότητα.[...]

Η εικόνα ίσως περιέχει: σύννεφο, ουρανός και υπαίθριες δραστηριότητες

Το έργο, ως μια αισθητική ανθρωπολογία και ζωολογία γεννά μια διαδικασία μέσα στην οποία η πράξη εξελίσσεται και πραγματώνεται ως συνάρτηση του αόρατου κόσμου. Η Πομπηία ανήκε στην εποχή των Μαντείων όπου οι Νύμφες αφύπνιζαν τις εσωτερικές επιταγές και αντίστοιχα η ζωγραφική και η Γλυπτική είναι πρόδρομα μορφώματα των Μουσών. 

Μαρία-Σμαράγδα Σκούρτα


Απόσπασμα από κείμενο της κας. Μαρίας-Σμαράγδα Σκούρτα.

Εγκαίνια: Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019 ώρα 19:00.
Σχετικά με την ιστορία της Πομπηίας:
Αποτέλεσμα εικόνας για Πομπηία,
Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τους Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη Ρώμη. Η Πομπηία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων και είχε επηρεαστεί πολύ από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η τοποθεσία της και το κλίμα της ήταν περίφημα, πράγμα που την έκανε το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης. Πολλοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν χτίσει πάνω στους σκεπασμένους με αμπέλια λόφους της, όμορφες εξοχικές επαύλεις, τις οποίες στόλιζαν με διάφορα έργα τέχνης.
Αποτέλεσμα εικόνας για Πομπηία,
Μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε τα πάντα, μέσα σε λίγες ώρες,Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία αφάνταστη καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα και κίσσηρι (ελαφρόπετρα), που την σκέπασαν σε ύψος 3 και περισσότερα μέτρα, πάνω δε σ’ αυτές επικάθησε νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, ώστε η σημερινή επίχωση φτάνει τα 6-7 μέτρα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000 άτομα τάφηκαν ζωντανά και πέθαναν έτσι από ασφυξία.
Αποτέλεσμα εικόνας για Πομπηία,
Ασύγκριτα μεγάλη είναι η αξία των ερειπίων της Πομπηίας, γιατί μας έδωσε μια ιδέα ρωμαϊκής πόλης στο σύνολό της, μέσα στην άνθηση της ακμής και του πλούτου της. Οι ανακαλύψεις αυτές τράβηξαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον, Ποιητές, πεζογράφοι, καλλιτέχνες και γενικά ολόκληρος ο διανοούμενος κόσμος στράφηκε προς την Πομπηία. (Wikipedia)
Εγκαίνια: Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019, ώρα 19:30
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11.00- 20.00, Τετάρτη:11.00-18.00 Σάββατο: 11.00 – 15.00

Τοποθεσία:
Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, Ι. Παπαρρηγοπούλου 7, Πλατεία Κλαυθμώνος
Αποτέλεσμα εικόνας για Πομπηία,
Eισιτήρια:
Είσοδος Ελεύθερη

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

www.athencitymuseum.gr

Το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, επ’ ευκαιρία της έκθεσης «Πομπηία : Μεγεθύνσεις και Μεταμορφώσεις μετά τη φωτιά», της Μαρίας-Σμαράγδας Σκούρτα, παρουσιάζει την ποιητική και μουσική βραδιά,

ΔΕΚΑ ΑΠΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΜΠΗΙΑ

σε ποίηση της Μαρίας Σμαράγδας Σκούρτα .

Διαβάζει ο ποιητής Γιώργος Χρονάς, ενώ την ποίηση πλαισιώνουν οι μουσικοί Αναστασία Μπούρλα (φλάουτο) και Αλεξάνδρα και Γιάννης Πετρίδης (κιθάρα).

Το μουσικό ρεπερτόριο θα αποτελείται από κλασσικά έργα, από Ελληνες αλλά και Ιταλούς συνθέτες (Luigi Boccherini, Mario Gangi, Κώστας Γρηγορέας, Ρενέ Νικολάου, Δημήτρης Μακρής, Ty Katsarelis).

Θα προηγηθεί ξενάγηση στην Έκθεση "Πομπηία: Μεγεθύνσεις και μεταμορφώσεις, μετά τη φωτιά" στις 19.00-19.30 και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η Μουσική και Ποιητική βραδιά.

ΗΜΕΡΑ: Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019
ΩΡΕΣ: 19.00- 21.30.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2019

Λευκός θόρυβος: ο σύμμαχος σας για ήρεμες νύχτες

Αποτέλεσμα εικόνας για baby sleep
Τα μωρά αγαπούν τους λευκούς θορύβους. Ο λόγος είναι απλός: μόλις βγήκαν από τη μήτρα και το μόνο που γνωρίζουν είναι οι θόρυβοι μέσα σε αυτήν. Και οι θόρυβοι στη μήτρα σας είναι εκκωφαντικά δυνατοί, κάτι σαν μηχανή κουρέματος γκαζόν! Ως εκ τούτου η φασαρία είναι οικεία στα μωρά σε αντίθεση με το τι πιστεύουν οι περισσότεροι γονείς. Η ησυχία είναι ξένη για τα μωρά. Ο λευκός θόρυβος το κάνει να αισθάνεται σιγουριά, ασφάλεια. Με άλλα λόγια το κάνει να αισθάνεται σπίτι του!
Αποτέλεσμα εικόνας για baby sleep
Το να ακούει το μωρό σας λευκούς θορύβους είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να ηρεμήσει. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ιδίως τα νεογέννητα, αλλά και τα μωρά έως ενός έτους θα πρέπει να ακούνε καθ’ όλη τη διάρκεια του ύπνου τους λευκούς θορύβους για να κοιμούνται ήρεμα και να ξεκουράζονται επαρκώς. Τι δημιουργεί, όμως, λευκό θόρυβο. 
Σχετική εικόνα
Πρώτα απ΄όλα το ραδιόφωνο… βάλτε το στα ΑΜ όπου δεν υπάρχει σταθμός αλλά ένας μονότονος στατικός θόρυβος (θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τα λεγόμενα παράσιτα) και αφήστε το σε ένταση που δεν σας ενοχλεί. Εάν σας ενοχλεί υπερβολικά σημαίνει ότι είναι δυνατά. Άλλες μέθοδοι είναι το σεσουάρ, η ηλεκτρική σκούπα, ο απορροφητήρας. Επίσης εάν πληκτρολογήσετε στο you tube λευκοί θόρυβοι για μωρά (white noises for babies) θα έχετε πληθώρα επιλογών για τις ανήσυχες νύχτες!!
Πως, όμως, βοηθάει ο λευκός θόρυβος στον ύπνο των μωρών;
Μειώνει το στρες και το άγχος. Και εάν διερωτάσθε γιατί είναι στρεσαρισμένα τα μωρά θα σας απαντήσω για τα πάντα! Ο,τιδήποτε γύρω του είναι πρωτόγνωρο. Τα φώτα, τα πρόσωπα, οι θόρυβοι, οι αλλαγές. Τόσα καινούργια πράγματα που δεν μπορεί να τα διαχειριστεί. Ο λευκός θόρυβος μπλοκάρει τη διέγερση από όλα αυτά τα νέα πράγματα και δημιουργεί στο μωρό αίσθηση ασφάλειας.
Τα μωρά κοιμούνται εύκολα και μένουν ξύπνια για περισσότερη ώρα. Έχουν, δηλαδή, «διέγερση ύπνου». Για αυτό και μετά τα 20 λεπτά συνήθως ξυπνάνε. Ο λευκός θόρυβος τα βοηθάει να ξεπεράσουν τη διέγερση ύπνου και να κοιμηθούν καλύτερα. Επίσης μπλοκάρει φυσικούς θορύβους μέσα στο σπίτι όπως μεγαλύτερα αδέλφια, κουδούνια, αυτοκίνητα που περνάνε έξω από το σπίτι και ενδέχεται να «τρομάξουν» το μωρό σας.
Βοηθάει στο να κλαίνε λιγότερο. Έχετε αναρωτηθεί γιατί το γνωστό σσσσς για να σωπάσει κάποιος έχει ταυτιστεί με κάτι που κάνουμε στα μωρά συνήθως για να ηρεμήσουν; Γιατί το παρατεταμένο σσσσς είναι ένας ακόμη λευκός θόρυβος που κάνετε εσείς. Απλώς όταν ουρλιάζει το μωρό σας θα πρέπει να είναι πιο δυνατός ο δικός σας θόρυβος από αυτόν του ουρλιαχτού, κάτι που μπορεί να μην είναι και πολύ εύκολο. Οι μηχανές παραγωγής λευκών θορύβων όπως το σεσουάρ, το ραδιόφωνο, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ευεργετικές.

Εξοπλιστείτε με υπομονή, ένα ραδιόφωνο και ένα σεσουάρ ή γράψτε ένα cd μεγάλης διάρκειας με επαναλαμβανόμενους λευκούς θορύβους και καλή σας τύχη!
Σχετική εικόνα

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019

Αν είχα μόνο μια ευχή -μια ποιητική ταινία μικρού μήκους

Παρακολουθήστε μια ολιγόλεπτη ταινία – ποίημα, γυρισμένη στις Κανάριες Νήσους, από τον δημιουργό Günther Gheeraert.
Αν είχα μόνο
μια ευχή
θα ήταν να
χαθώ εδώ
κι εκεί μόνο
μαζί σου...

Έκθεση Ζογγολόπουλου στο Νιάρχος αποκλειστικά με δημόσια γλυπτά [Εικόνες]

Έκθεση Ζογγολόπουλου στο Νιάρχος αποκλειστικά με δημόσια γλυπτά [Εικόνες] | in.gr
Από τις 28 Ιανουαρίου έως τις 31 Μαΐου το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) σε συνεργασία με το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου, διοργανώνει την πρώτη έκθεση αφιερωμένη αποκλειστικά σε δημόσια γλυπτά του εμβληματικού καλλιτέχνη Γιώργου Ζογγολόπουλου τα οποία βρίσκονται εγκατεστημένα στην Ελλάδα και το εξωτερικό
Από τις 28 Ιανουαρίου έως τις 31 Μαΐου το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) σε συνεργασία με το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου, διοργανώνει την πρώτη έκθεση αφιερωμένη αποκλειστικά σε δημόσια γλυπτά του εμβληματικού καλλιτέχνη Γιώργου Ζογγολόπουλου τα οποία βρίσκονται εγκατεστημένα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στόχος της έκθεσης είναι να αποτυπώσει τον τρόπο με τον οποίο η δημόσια γλυπτική του Ζογγολόπουλου συνομιλεί με τους χώρους στους οποίους βρίσκεται και επικοινωνεί με το κοινό στην καθημερινότητά του, αλλά και να αναδείξει τη σημασία της δημόσιας τέχνης. Το τελευταίο αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα δεδομένου ότι η έκθεση πραγματοποιείται στο ΚΠΙΣΝ, το οποίο φιλοδοξεί να επαναπροσδιορίσει το ίδιο τη σχέση του πολίτη με τον δημόσιο χώρο.
Στο πλαίσιο της έκθεσης, εκτίθενται 8 γλυπτά στους υπαίθριους χώρους της Αγοράς και της Πίσω Αγοράς, ενώ στο κέντρο της Αγοράς έχει τοποθετηθεί η 18 μέτρων βάση του γλυπτού του Μνημείου του Ζαλόγγου σε φυσικό μέγεθος. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται μια οριζόντια τομή της βάσης του εμβληματικού αυτού γλυπτού.
Στο αίθριο του 4ου ορόφου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος εκτίθενται 12 επιπλέον γλυπτά, τα τέσσερα για πρώτη φορά, τα οποία πλαισιώνονται από μακέτες, κατασκευές, σχέδια, βίντεο, φωτογραφίες και διαδραστικές εφαρμογές προκειμένου να αποτυπωθεί η σχέση τους με τους δημόσιους χώρους στους οποίους βρίσκονται.
Η επιφάνεια του ατελιέ του Ζογγολόπουλου, η μακέτα της ευρύτερης περιοχής του Μνημείου του Ζαλόγγου (με την ευγενική παραχώρηση της Περιφέρειας Ηπείρου) και τμήμα ομπρέλας του γλυπτού Ομπρέλες σε φυσικό μέγεθος παρουσιάζονται επίσης για πρώτη φορά.
H έκθεση περιλαμβάνει ακόμα βίντεο για τη ζωή και το έργο του Ζογγολόπουλου, ενώ το ΚΠΙΣΝ πραγματοποιεί εκπαιδευτικά και σχολικά προγράμματα και εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες με αφετηρία τα γλυπτά του καλλιτέχνη. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην νέα ιστοσελίδα SNFCC.org
Γιώργος Ζογγολόπουλος (1903–2004)

Γεννήθηκε το 1903 στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία και την Ιταλία. Aπό τη δεκαετία του 1950 και ύστερα ξεκίνησε η σταδιακή μετάβαση στο έργο του από τον ρεαλισμό στην αφαίρεση, αν και η γλυπτική του παρέμεινε ανθρωποκεντρική. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε θεσμούς Μπιενάλε και συμμετείχε σε πανελλήνιες καλλιτεχνικές εκθέσεις, καθώς και σε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στη μακρά ζωή του έλαβε πολλά βραβεία και διακρίσεις, ενώ έργα του βρίσκονται σε ελληνικές και ξένες συλλογές, μουσεία και δημόσιους χώρους. Το 2004 δημιούργησε το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου. Απεβίωσε το ίδιο έτος κληροδοτώντας το σύνολο του έργου του στο Ίδρυμά του.
Η έκθεση Γιώργος Ζογγολόπουλος: Το όραμα μιας δημόσιας γλυπτικής λειτουργεί καθημερινά 09.00 – 22.00 από τις 28 Ιανουαρίου έως τις 31 Μαΐου. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Η έκθεση, πραγματοποιείται με ελεύθερη είσοδο χάρη στην αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Νίκος Καζαντζάκης: Έχε πίστη, ζήτα το αδύνατο και θα γενεί το θαύμα!

1
Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη;

Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους.

Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο.

Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή ‘ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο· και να ‘ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό.

Νίκος Καζαντζάκης

Απόσπασμα από το έργο του «Ο Καπετάν Μιχάλης»

Πέθανε ο Χρήστος Γιανναράς: Έσβησε η τελευταία φλόγα της ελληνικής φιλοσοφίας

Ο Χρήστος Γιανναράς έφυγε απ' τη ζωή, αφήνοντας μια πιο φτωχή Ελλάδα. Ο Χρήστος Γιανναράς , εξέχων σύγχρονος Έλληνας φιλόσοφος και συγγ...