Πλησιάζουν γιορτές. Περπατώ σε μια πόλη που έχει αλλάξει. Σαν να τελείωσε το πάρτι, μας στέλνουν τον λογαριασμό και δεν έχουμε να πληρώσουμε. Και σ'όλο αυτό θύματα όπως πάντα οι πιο αδύναμοι. Και δεν το νιώθω μόνο εγώ αυτό.
Δεν βλέπω συχνά χαμόγελα από μεγάλους και τα παιδιά το νιώθουν αυτό, είναι πιο ανήσυχα, σαν να διαβάζουν τις σκέψεις μας.. Η κρίση μας έχει κάνει όλους, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο να κουμπωνόμαστε , να είμαστε κλειστοί, απότομοι, να νοιαζόμαστε ακόμα πιο πολύ για τον εαυτό μας και μόνο. Μα πού πήγε η μαγεία;
Από τη μία αυτό με φοβίζει. Από την άλλη μέσα σ' αυτό το κλίμα που απλώνεται παντού αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι αυτός που δίνει,παίρνει. Δεν είναι ο χαμένος. Κι αυτό μου δίνει πίστη καθημερινά να ελπίζω, να ονειρεύομαι, να χαμογελάω και να καταλαβαίνω περισσότερο και πιο ουσιαστικά τους άλλους γύρω μου και θέλω να επικοινωνήσω μαζί τους.
Αρχίζω να μην φοβάμαι την κακία...Κι αρχίζω να πιστεύω πώς την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις. Φέτος, τις γιορτές μην αφήσουμε το αρνητικό κλίμα, να μας επηρεάσει, αυτό θα είναι το μεγαλύτερο στοίχημα που δίνουμε σαν γονείς, σαν άνθρωποι.
Να ψάχνουμε να βρούμε την χαρά, να δίνουμε και δεν θα είμαστε χαμένοι. Με ρώτησε η κόρη μου τι δώρο θέλω να μου φέρει ο Άγιος - Βασίλης. Για μένα το μεγαλύτερο δώρο στον κόσμο είναι να είναι χαρούμενη.
Καλές γιορτές σε όλους. Βγείτε εκεί έξω και ψάξτε μέσα σας τι έχετε να δώσετε. Έχετε πολλά. Αγάπη, ελπίδα, έναν καλό λόγο. Μπορεί να νιώσετε κουρασμένοι αλλά μην τα παρατάτε. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω πώς είμαστε μόνοι , αλλά όχι όπως πάντα. Κάτι αλλάζει...
Εάν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :)
