Πέθανε το γηραιότερο πάντα -Η Μπάσι, διάσημη μασκότ των Αγώνων του Πεκίνου το 1990 [εικόνα]

Σε ηλικία 37 χρόνων, η οποία αντιστοιχεί σε 100 χρόνια για τον άνθρωπο, πέθανε η Μπάσι το γηραιότερο πάντα στον κόσμο. 

Η Μπάσι πέθανε εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων υγείας, μεταξύ των οποίων κίρρωση του ήπατος και νεφρική ανεπάρκεια στο κέντρο έρευνας και προστασίας για τα γιγάντια πάντα στη Φουτζόου, πρωτεύουσα της επαρχίας Φουτζιάν της ανατολικής Κίνας.

Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος του κέντρου Τσεν Γιουτσούν, το σώμα της θα εκτεθεί στο Μουσείο Μπάσι το οποίο κατασκευάζεται για να την θυμούνται οι άνθρωποι και να μοιράζονται το κοινό πνεύμα της αρμονικής συμβίωσης του ανθρώπου με την φύση.

Η Μπάσι αρρώστησε τον Ιούνιο και οι γιατροί έκαναν αλλεπάλληλες προσπάθειες να παρατείνουν τη ζωή της. 

Το 1990 η Μπάσι επιλέχθηκε ως μοντέλο για τη Μασκότ των Ασιατικών Αγώνων του Πεκίνου και έκτοτε έγινε διάσημη σε όλους.

Τον Ιανουάριο γιόρτασε τα 37ης γενέθλια και τον Αύγουστο τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες την καταχώρησαν ως το πιο ηλικιωμένο πάντα στον κόσμο.

Ήταν πολύ ταλαντούχα, της άρεσε να σηκώνει βάρη, να κάνει ποδήλατο και να παίζει μπάσκετ.

Γεννήθηκε στην άγρια φύση το 1980. 

Σε ηλικία τεσσάρων χρόνων έπεσε σε ένα παγωμένο ποτάμι και διασώθηκε από τους ντόπιους χωρικούς από το φαράγγι Μπάσι στην νοτιοδυτική επαρχία Σιτσουάν. Εκτοτε οι κάτοικοι την ονόμασαν Μπάσι, από το συνώνυμο φαράγγι, και την έστειλαν στο κέντρο της Φουτζόου όπου έζησε ως το τέλος της ζωής της.

Ξεπέρασε αρκετές σοβαρές ασθένειες χάρις στις φροντίδες του αφοσιωμένου φύλακά της Σι Φέινινγκ, ο οποίος πέθανε το 2016 σε ηλικία 44 χρόνων.

Ο Σι φρόντισε την Μπάσι για 27 χρόνια, ειδικά στη διάρκεια ανάρρωσής της από προβλήματα που της προκάλεσε η υψηλή αρτηριακή πίεση και μετά από επέμβαση καταρράκτη.

Η μέση διάρκεια ζωής των άγριων πάντα είναι συνήθως 15 χρόνια, ενώ τα πάντα που ζουν σε συνθήκες αιχμαλωσίας συνήθως ζουν περισσότερο χάρις στην καλύτερη διατροφή και στις συνθήκες διαβίωσης.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι το γεγονός ότι η Μπάσι έζησε τόσα πολλά χρόνια ενώ έμενε στο Φουτζόου, ένα μέρος πολύ διαφορετικό από τον φυσικό βιότοπο των πάντα, έχει σημαντική επιστημονική αξία.

Το Φουτζόου 'βράζει' το καλοκαίρι. Το κέντρο προστασίας για τα γιγάντια πάντα παρέχει κλιματισμό και πάγο για να δροσίζονται τα ζώα.

Το συγκεκριμένο κέντρο επένδυσε 20 εκατ. γιουάν (3 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) για να κατασκευάσει ένα θέρετρο για τα πάντα στα Guling Hill στο Φουτζόου, όπου η μέση καλοκαιρινή θερμοκρασία είναι μικρότερη από 30 βαθμούς Κελσίου.

Φέτος όμως η Μπάσι ήταν πολύ ηλικιωμένη, δεν μπορούσε να κουνηθεί και έτσι δεν πήγε στο θέρετρο.

«Αναπαύσου εν ειρήνη. Θα γίνεις άλλος ένας μύθος σε έναν άλλο κόσμο», ανήρτησε ένα χρήστης του διαδικτύου.

«Σου εύχομαι να είσαι καλά στον Πλανήτη των Πάντα» έγραψε ένας άλλος.

Η Μπάσι πέθανε χωρίς να γεννήσει ποτέ. Ο χαμηλός αριθμός γεννήσεων αποτελεί έναν από τους κύριους παράγοντες που απειλούν την επιβίωση των γιγάντιων πάντα, καθώς και η έλλειψη χώρου διαμονής.

Τα γιγάντια πάντα, από τα πλέον απειλούμενα είδη παγκοσμίως, ζουν κυρίως στα βουνά του Σιτσουάν και στις γειτονικές επαρχίες Σαανσί και Γκανσού. Στο τέλος του 2013 ο αριθμός των πάντα που ζούσαν στην άγρια φύση ήταν μικρότερος από 2.000 και περίπου 400 αυτά που ζούσαν σε συνθήκες αιχμαλωσίας, σύμφωνα με στοιχεία της Κρατικής Δασικής Υπηρεσίας της Κίνας.

Στο μεταξύ, η επαρχία Σαανσί, διάσημη για τα πάντα της, βλέπει τα τελευταία 15 χρόνια να αυξάνεται προοδευτικά ο αριθμός των άγριων πάντα από 274 που ήταν το 2003 σε 345 σήμερα, με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης άνω του 2%, όπως δήλωσε ο Γκούο Νταοτζόνγκ, εκπρόσωπος της δασικής υπηρεσίας της επαρχίας.

Ο Γκούο απέδωσε την αύξηση του πληθυσμού των γλυκύτατων αυτών θηλαστικών στην αύξηση της βλάστησης και στα μέτρα προστασίας του οικοσυστήματος των πάντα.

Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας αναπαραγωγής, ο αριθμός των γιγάντιων πάντα που ζουν σε συνθήκες αιχμαλωσίας στο Σαανσί έχει αυξηθεί σε 23.

via

Τεράστιες χρωματιστές μπάλες στο κέντρο της Αθήνας - Γιατί ομορφαίνει η πόλη [εικόνες & βίντεο]

Εκπληκτοι έμειναν χιλιάδες Αθηναίες και Αθηναίοι πολίτες από νωρίς το πρωί όταν αντίκρισαν στο κέντρο της Αθήνας, επτά τεράστιες χρωματιστές μπάλες.

Στην πλατεία Κλαυθμώνος, στην καρδιά της Αθήνας, επτά τεράστιες χρωματιστές μπάλες έχουν πάρει τη θέση τους από το πρωί της Δευτέρας (18/9), δίνοντας ζωντάνια στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Οι περαστικοί σταματούν για να αγγίξουν τις μπάλες και προσπαθούν να καταλάβουν από τι υλικό είναι φτιαγμένες, ενώ παράλληλα αναρωτιούνται ποιος τις τοποθέτησε εκεί.

Δεν δείχνουν, ωστόσο, να προβληματίζονται και πολύ. Μια φωτογραφία μπροστά από τις μπάλες και ένα post στα social media, είναι αρκετά για να γεμίσει η μέρα με χρώματα και η βόλτα στο κέντρο να γίνει πιο διασκεδαστική.

via

Αγάπα αν τολμάς

Αγάπα τους ανθρώπους

που έχουν μια καλή κουβέντα πάντα να πουν

που επιμένουν να βλέπουν την ομορφιά μες στην ασχήμια

που εργάζονται για καλό σκοπό

που δέχονται το διαφορετικό

που εκτιμούν τους ανθρώπους γι’ αυτό που είναι όχι γι’ αυτά που έχουν

που φανερώνουν την ευαλωτότητα τους και δε φοβούνται να πουν

συγγνώμη, σ΄αγαπώ ή με πλήγωσες

που ξέρουν τη δύναμη τους αλλά δεν την εκμεταλλεύονται

που αγαπούν τα λάθη τους, το δάκρυ και το γέλιο τους

που αποζητούν να ακούσουν τις αληθινές ιστορίες των ανθρώπων

που προστατεύουν τη φύση γιατί νιώθουν κομμάτι της

που συγκινούνται από τις τέχνες γιατί είναι άνθρωποι

λεπτοί, ευαίσθητοι, όχι αδύναμοι.

Τολμάς να αγαπήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο;

Τολμάς; 

via

Και όμως οι ναζί ευθύνονται για τη δημιουργία των «ντισκοτέκ» και την ύπαρξη των ντι τζέι. Όλα ξεκίνησαν από τον καλλιτεχνικό διωγμό της «νέγρικης μουσικής»...

Ο Αδόλφος Χίτλερ μισούσε τη τζαζ μουσική και, όπως και πολλοί συντηρητικοί της εποχής, τη θεωρούσαν «μουσική των Νέγρων» και καταστροφική για τα ήθη της νεολαίας. Όταν οι Ναζί κατέλαβαν το Παρίσι, το 1940, μία απ’ τις πρώτες κινήσεις τους ήταν να απαγορεύσουν τη τζαζ. 

Η γαλλική πρωτεύουσα μέχρι τότε είχε συγκεντρώσει κάποιους από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής, όπως ο Άρθουρ Μπριγκς, ο Ντέξτερ Γκόρντον, ο Μπένι Κάρτερ και η ασυναγώνιστη χορεύτρια Τζόζεφιν Μπέικερ. Μαγαζιά έκλεισαν, συγκροτήματα διαλύθηκαν και πολλοί Αμερικάνοι καλλιτέχνες της τζαζ έφυγαν τρέχοντας για την πατρίδα τους. 

Αλλά οι Παριζιάνοι δεν εγκατέλειψαν τόσο εύκολα την αγαπημένη τους μουσική. Για κάθε νυχτερινό μαγαζί που έκλειναν οι κατακτητές, άλλα δέκα άνοιγαν κρυφά σε υπόγεια. Το να έχουν συγκροτήματα να παίζουν ζωντανά μουσική, ήταν πολύ ριψοκίνδυνο. Γι’ αυτό οι πανούργοι Γάλλοι έφερναν τζαζ δίσκους κατευθείαν από τις Η.Π.Α. και τους έπαιζαν στα παράνομα μαγαζιά τους. «Ντισκοτέκ» ήταν το πρώτο μαγαζί αυτού του είδους, που άνοιξε το 1941, στην οδό Huchette του Παρισίου. Το όνομά του προήλθε απ’ την ένωση δύο λέξεων: «disque», δηλαδή δίσκος και την κατάληκη της λέξης«bibliotheque», δηλαδή βιβλιο-θήκη. Ήταν κατά λέξη μία «δισκοθήκη», όπου μουσική δεν έπαιζαν οι καλλιτέχνες, αλλά οι dj, δηλαδή «Disc Jockeys», που άλλαζαν τους δίσκους. Μετά το τέλος του πολέμου, η μόδα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Βοήθησε κιόλας το ότι οι δίσκοι ήταν πολύ φθηνότεροι από ένα κανονικό συγκρότημα. Μετά από λίγο καιρό, το κοινό συνήθισε στην ηχογραφημένη μουσική και προτιμούσε να ακούει πολλά στιλ από διαφορετικούς καλλιτέχνες. Το 1961 άνοιξε η πρώτη «ντίσκο» στη Νέα Υόρκη, η «Πέπερμιντ Λάουντζ». Έως το 1965, πάνω από 5.000 ντισκοτέκ είχαν ανοίξει σε όλη την Αμερική.... 

via

Ποιο είναι το «Γκραντ Κάνιον της Ελλάδας», που μπήκε στο βιβλίο Γκίνες; Ένα υπέροχο ελληνικό τοπίο...

Το υπέροχο δάσος βρίσκεται στο βαθύτερο φαράγγι του κόσμου, σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες! Σύμφωνα με τις μετρήσεις, είναι το φαράγγι με το μικρότερο άνοιγμα παγκοσμίως, ενώ το βάθος του, που ξεπερνά τα 1.000 μέτρα, το καθιστά το βαθύτερο φαράγγι του πλανήτη. Το δάσος στο φαράγγι έχει περισσότερα από 40 διαφορετικά είδη θάμνων και δέντρων! 

Μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα, τα βότανα της περιοχής χρησιμοποιούνταν από πρακτικούς γιατρούς, τους λεγόμενους «Βικογιατρούς», για θεραπευτικούς σκοπούς. Πρόκειται για το μεγαλύτερο φαράγγι παγκοσμίως, σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες και ξεκινάει από τη γέφυρα του Κόκορου και τελειώνει στη γέφυρα του Βοϊδομάτη. Είναι το φαράγγι του Βίκου στην Ήπειρο και το αποκαλούν το «Γκραντ Κάνιον της Ελλάδας»!  

 via

Καλοπούλα: Το πιο δροσερό σημείο της Αθήνας

Μια όαση δροσιάς, ένας καταπράσινος τόπος με γιγάντια πεύκα, πανύψηλα πλατάνια, λουλούδια, τρεχούμενα νερά και ό,τι ποθεί κάποιος σε θερμοκρασίες που χτυπάνε 40, βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας. 

Κοντά στην αρχαία πηγή της Καλοπούλας, στο Αισθητικό Δάσος Υμηττού, βρίσκεται το αναψυκτήριο του Δήμου Καισαριανής. 

Η διαδρομή προς την Καλοπούλα είναι αρκετά εύκολη. Αρκεί να ανηφορίσουμε στην λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως (τον κεντρικό δρόμο στην Καισαριανή) και συνεχίζοντας ευθεία στην προέκταση του φτάνοντας στο δάσος, αφού πρώτα περάσουμε από την Μονή Καισαριανής, καταλήγουμε στο αναψυκτήριο.

Μόλις φτάσουμε (θα το καταλάβουμε γιατί η θερμοκρασία θα έχει πέσει αισθητά), θα ξεπροβάλλουν οι ψάθινες ομπρέλες, το ξύλινο σκέπαστρο, τα ξύλινα τραπέζια που μπορούν να φιλοξενήσουν μεγάλες παρέες.

Ο εσωτερικός χώρος είναι πολύ μικρός και φιλοξενεί την κουζίνα και το μπαρ, όπου θα παραγγείλουμε (self service).

Ζουμερά και τραγανά κεφτεδάκια, χωριάτικη, σπετζοφάι, σαγανάκι, φασολάδα. Τσιπουράκι, ούζο και μπύρα για τους πιο μερακλήδες, όλα σε λογικές τιμές, από 2 έως 7 ευρώ.

Το αναψυκτήριο είναι πλήρως εναρμονισμένο με το περιβάλλον. Στην Καλοπούλα δεν θα ακούσουμε φωνές. Ούτε κορναρίσματα και ήχους κινητών. Ας φροντίσουμε λοιπόν να σεβαστούμε κι εμείς αυτό το απίθανο κομμάτι γης.

Με απόσταση 6,5 χιλ. από το Σύνταγμα, η Καλοπούλα αποτελεί το πιο καλά κρυμμένο μυστικό της Αθήνας.

Καλή βόλτα.

via

Τι χρειάζεται κάποιος για να γίνει αστροναύτης στη ΝASA και τι μισθό θα παίρνει!

Η Αμερική προετοιμάζεται για μια νέα εποχή ανθρώπινης διαστημικής παρέμβασης στο σύμπαν –με σχέδια να φτάσει πέρα από το φεγγάρι και ίσως στον Άρη. Ποια είναι όμως τα προσόντα για να γίνει κανείς αστροναύτης στη NASA, τι εκπαίδευση περνά και ποιος είναι ο μισθός του;

Οταν η NASA αναζήτησε μια νέα κατηγορία αστροναυτών, δέχτηκε 18.300 αιτήσεις και εντέλει επιλέχθηκαν μόνο 12 άτομα. Και μάλιστα μόλις πριν από ένα μήνα ολοκλήρωσαν το εξαντλητικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για τη θέση εργασίας;

Η NASA ορίζει πως οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου σε τομέα επιστήμης, τεχνολογίας, μηχανικής ή μαθηματικών. Απαιτείται επίσης μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών ή επαγγελματική πείρα. Όσον αφορά στις φυσικές απαιτήσεις, οι αιτούντες πρέπει να έχουν καλή όραση, ύψος από 1,57 μέχρι 1,91 και καλή αρτηριακή πίεση.

Οι υποψήφιοι πρέπει να περάσουν μια δύσκολη δοκιμασία αντοχής και να εντυπωσιάσουν την ομάδα της NASA κατά τη διάρκεια μιας σειράς συνεντεύξεων.

Και μετά τι;

Όσοι τελικά γίνουν δεκτοί εισέρχονται σε μια διετή περίοδο «εκπαίδευσης και αξιολόγησης». Μαθαίνουν δεξιότητες που μπορεί να τους φανούν χρήσιμες αν τελικά επιλεγούν σε πραγματική αποστολή.

Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται κολύμπι σε πισίνα φορώντας διαστημική στολή, μαθήματα καταδύσεων, ενώ πρέπει να μάθουν και μερικά ρωσικά, διότι πρέπει να είναι σε θέση να μπορούν να μιλούν με τους κοσμοναύτες στο διαστημικό σταθμό.

Ποιος είναι ο μισθός;

Κανείς αστροναύτης δεν είναι πλούσιος. Η NASA αναφέρει πως οι ετήσιοι μισθοί για τους υποψήφιους αστροναύτες – που μόλις ξεκινούν τη σταδιοδρομία τους – κυμαίνονται από 66.000 έως 144.000 δολάρια ετησίως. «Το ποσό καθορίζεται από τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα και την εμπειρία κάθε ατόμου» εξηγεί η NASA.

via

Αλκυόνη Παπαδάκη: Να ονειρεύεσαι…

“Να ονειρεύεσαι …”, μου έλεγε ένας φίλος που μ’ αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι …
Δεν έχει νόημα… Δεν έχει ουσία.

Να ονειρεύεσαι!

Κοίτα μόνο να έχεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.

Τότε σώζεσαι …

Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν!
Έχει και παρακάτω;
Έχει κι άλλο…
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!
Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!

Ποιος θυμάται τον Δον Κιχώτη σε κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση;

Ο Δον Κιχώτης σε κινούμενα σχέδια υπήρχε ανεξίτηλα γραμμένο στο μυαλό μου. Θυμάμαι όταν ήμουν πολύ μικρή πριν πάω σχολείο, τα μεσημέρια που περιμένα να ανοίξει η τηλεόραση για να μην χάσω λεπτό απο το Δον Κι Χώτη, το απόλυτο πρότυπο και ήρώά μου. 

Όταν πέθανε, έκλαιγα πολύ για τον θάνατό του τρεις μέρες... Μεγάλη απώλεια, ήταν ο αγαπημένος μου ήρωας και θα ΄λεγα ότι και μετά στην ζωή μου κυνήγησα πολλές φορές μύλους...

Παρακολουθήστε το βίντεο με το τραγουδάκι της αρχής!

Αλλά και αυτό το αγαπούσα πολύ!