Το ποίημα της ημέρας ανήκει στον Οδυσσέα Ελύτη. Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν ένας από τους βασικούς εκπροσώπους της λεγόμενης γενιάς του ’30, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Το Οδυσσέας Ελύτης ήταν φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη, όπως ήταν το πραγματικό του ονοματεπώνυμο.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, ενώ διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης.
Ακολουθεί το ποίημά του με τίτλο “Η πορτοκαλένια”.
Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει,
σιγά-σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια!
Eτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί, έτσι καθώς αγγίξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα, έτσι καθώς αστραψανε χελιδονοουρές, σάστησαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές, σάστησαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια, κι όλα μαζί συνάχτηκάν κι όλα μαζί την είδαν, κι όλα μαζί τη φώναξαν: Πορτοκαλένια! Μεθάει το κλήμα κι ο σκορπιός, μεθάει ο κόσμος όλος, όμως της μέρας η κεντιά τον πόνο δεν αφήνει. Τη λέει ο νάνος ερωδιός μέσα στα σκουληκάκια, τη λέει ο χτύπος του νερού μες στις χρυσοστιγμές, τη λέει κ’ η δρόσο στου καλού βοριά το απανωχείλι:
-Σήκω μικρή, μικρή, μικρή πορτοκαλένια! Oπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει. Μήτε σε ξέρει ο γελαστός θεός, που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό ανέμους!
Έκανε την εμφάνιση του πρώτη φορά τον Μεσαίωνα, στην κεντρική Ευρώπη, κατά τη διάρκεια των εορτασμών του χειμερινού ηλιοστασίου, αλλά έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των Χριστουγέννων στα τέλη του 19ου αιώνα. Η ιστορία του χριστουγεννιάτικου δέντρου συνδέεται με τη βασίλισσα Σάρλοτ, αλλά και τον θρύλο για τη χειμωνιάτικη νύχτα που ο Λούθηρος κοίταξε τον έναστρο ουρανό...
Φορτωμένο φρούτα, γλυκά, στολίδια, κεριά, αγγέλους, νεράιδες, αστέρια και πουλάκια, το έλατο ήταν το αειθαλές δέντρο που ερχόταν από το δάσος και στηνόταν στο πιο κεντρικό σημείο του σπιτιού, ως ένα σύμβολο του θριάμβου επί της Φύσης στην καρδιά του χειμώνα. Ένα σύμβολο που την τελευταία, Δωδεκάτη Νύχτα -με τη λήξη του εορτασμού του δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων- έπρεπε να κοπεί και να επιστραφεί στη Φύση (να ανακυκλωθεί φυσικά ή, να παραδοθεί στη φωτιά).
Η εισαγωγή του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην Αγγλία το 1840 κατά κανόνα πιστώνεται στον πρίγκιπα Αλβέρτο, σύζυγο της βασίλισσας Βικτωρίας. Ωστόσο, η καθιέρωση της παράδοσης ανήκει «δικαιωματικά» στην «καλή βασίλισσα Charlotte» (1744-1818), τη Γερμανίδα σύζυγο του Γεωργίου του Γ, με εντολή της οποίας στήθηκε το πρώτο γνωστό χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Queen's Lodge τον Δεκέμβριο του 1800. Όπως γράφει το historytoday.com, σύμφωνα με τον θρύλο, το χριστουγεννιάτικο δέντρο επινόησε ο Μαρτίνος Λούθηρος, θεμελιωτής της Μεταρρύθμισης και συμπατριώτης της βασίλισσας Καρλότα του Μέκλενμπουργκ - Στρέλιτς.
Μια φορά και έναν καιρό, εν προκειμένω, μια χειμωνιάτικη νύχτα του 1536, ο Λούθηρος περπατούσε μέσα από το πυκνό δάσος που βρισκόταν κοντά στο σπίτι του στο Wittenberg όταν ξαφνικά σήκωσε τα μάτια και είδε χιλιάδες αστέρια να λαμπυρίζουν μέσα από τα κλαδιά των δέντρων. Το θέαμα ήταν τόσο υπέροχο ώστε του έδωσε την ιδέα να στήσει τα Χριστούγεννα εκείνα ένα έλατο με κεριά στο σπίτι του, για να υπενθυμίσει στα παιδιά του «τον έναστρο ουρανό από τον οποίο ήρθε ο Σωτήρας».
Διακοσμημένα χριστουγεννιάτικα δέντρα είχαν κάνει την εμφάνιση τους στη νότια Γερμανία ήδη από το 1605. Το γεγονός τεκμηριώνεται από τη μαρτυρία ανώνυμου συγγραφέα, ο οποίος έγραφε ότι στο «Yuletide» (σ.σ. πρόκειται για την περίοδο των Χριστουγέννων, η βρετανική λέξη έχει τις ρίζες της στον Ύστερο Μεσαίωνα) οι κάτοικοι του Στρασβούργου «έστησαν έλατα στα σαλόνια τους… πάνω στα οποία κρεμούσαν τριαντάφυλλα φτιαγμένα από πολύχρωμα χαρτιά, μήλα, γλυκά και στολίδια από χρυσόχαρτο».
Σε άλλες πόλεις της Γερμανίας, αντί για έλατο, στόλιζαν κάποιο άλλο κωνοφόρο δέντρο, ακόμη και δέντρα μέσα σε μεγάλες γλάστρες. Άλλωστε, στο δουκάτο του Μέκλενμπουργκ - Στρέλιτς, όπου μεγάλωσε η βασίλισσα Καρλότα, το έθιμο ήταν να στολίζουν απλά, ένα μεγάλο κλαδί.
Ο ποιητής Samuel Taylor Coleridge (1772-1834) που επισκέφθηκε το Mecklenburg-Strelitz τον Δεκέμβριο του 1798 και είδε τα έθιμα έγραψε σε επιστολή προς τη σύζυγό του τον Απρίλιο του 1799: «Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, τα παιδιά στολίζουν στο κατάφωτο σαλόνι ένα κλαδί με κομψά στολίδια από χαρτί κλπ. Στο δωμάτιο δεν επιτρέπεται να μπουν οι γονείς. Τα παιδιά τελειώνουν βάζοντας από κάτω τα δώρα, οι γονείς μπαίνουν και ανταλλάσσονται ευχές, αγκαλιές και φιλιά».
Όταν η νεαρή Charlotte έφυγε από το Mecklenburg-Strelitz το 1761 και πήγε στην Αγγλία για να παντρευτεί τον βασιλιά Γεώργιο, έφερε μαζί της πολλά από τα έθιμα που ακολουθούσε ως παιδί, συμπεριλαμβανομένου και του στολισμένου κλαδιού των Χριστουγέννων. Αλλά στην αγγλική Αυλή, η Βασίλισσα μεταμόρφωσε το επί της ουσίας ιδιωτικό τελετουργικό της πατρίδας της σε μια ανοιχτή γιορτή την οποίαν μπορούσαν να απολαύσουν, όχι μόνο η οικογένειά της, αλλά επίσης οι φίλοι και όλοι οι ένοικοι του παλατιού.
Η βασίλισσα Charlotte δεν έβαλε το κλαδί σε κάποιο μικρό δωμάτιο, αλλά σε μία από τις μεγαλύτερες αίθουσες του Kew Palace ή του Κάστρου του Windsor. Φορώντας το ανάλογο ένδυμα και με όλα τα κεριά αναμμένα, η Αυλή συγκεντρώθηκε και τραγούδησε τα «κάλαντα» (όχι όπως τα ξέρουμε σήμερα, αλλά χαρούμενα τραγούδια). Η γιορτή τελείωσε με τα δώρα που βρίσκονταν κάτω από το κλαδί -ενδύματα, κοσμήματα, παιχνίδια και γλυκά.
Εκείνη τη χρονιά η βασίλισσα σχεδίαζε ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο πάρτι για τα παιδιά όλων των ευγενών οικογενειών στο Windsor. Οπότε αποφάσισε αντί για το συνηθισμένο κλαδί να γεμίσει προς χάρη των παιδιών ένα ολόκληρο δέντρο με στολίδια και φρούτα, να το φορτώσει με δώρα και να το στήσει στο κέντρο της αίθουσας Queen's Lodge.
Ένα τέτοιο δέντρο, θεωρούσε, θα φάνταζε μαγικό στα μάτια των παιδιών. Όπως και έγινε. Φτάνοντας στο παλάτι το βράδυ των Χριστουγέννων τα παιδιά αντίκρισαν το παραμυθένιο δέντρο με τα στολίδια που αντανακλούσαν τη λάμψη τους στο φως των κεριών.
Ο δρ John Watkins, ένας από τους βιογράφους της βασίλισσας Charlotte, ο οποίος ήταν στη γιορτή παραθέτει μια ζωντανή περιγραφή του μαγευτικού δέντρου «από τα κλαδιά του οποίου κρέμονταν σαν τσαμπιά, γλυκά, αμύγδαλα και σταφίδες τυλιγμένα σε χαρτάκια, φρούτα και παιχνίδια, φωτισμένα από δεκάδες μικρά κεριά […] Οι συντροφιές περπατούσαν γύρω γύρω θαυμάζοντας το δέντρο και στη συνέχεια, κάθε παιδί έπαιρνε τα γλυκά του μαζί με ένα παιχνίδι και όλα επέστρεφαν στο σπίτι χαρούμενα».
Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα έγιναν δημοφιλή στους κύκλους της βρετανικής αριστοκρατίας- γύρω τους στήνονταν οι παιδικές συγκεντρώσεις. Όπως και στη Γερμανία, κάθε αειθαλές δέντρο μπορούσε να μεταμορφωθεί σε χριστουγεννιάτικο δέντρο, αρκεί να ήταν φορτωμένο στολίδια και κεριά και να είχε από κάτω δώρα.
Τα δέντρα, που συνήθως τοποθετούνταν πάνω σε τραπέζια, είχαν κάτω από τα τελευταία κλαδικά τους, μαζί με τα δώρα, είτε μια κιβωτό του Νώε, είτε ένα αγρόκτημα σε μικρογραφία με ξύλινα ζωάκια.
Από οικογενειακά αρχεία, για παράδειγμα, μαθαίνουμε ότι τον Δεκέμβριο του 1802, ο George, 2ος Λόρδος του Kenyon, αγόραζε «κεριά για το δέντρο» που έβαλε στο σαλόνι του στο Λονδίνο, στο Lincoln's Fields. Επίσης ότι το 1804, ο Frederick, πέμπτος κόμης τουBristol, είχε «χριστουγεννιάτικο δέντρο» για τα παιδιά του στο Ickworth Lodge, στο Σάφολκ. Και ότι, το 1807 ο William Cavendish-Bentinck, δούκας του Πόρτλαντ, τότε πρωθυπουργός, έστησε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Welbeck Abbey του Nottinghamshire, «για μια νεανική γιορτή».
Μέχρι τον θάνατο της βασίλισσας Charlotte, το 1818, η παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου είχε καθιερωθεί και συνέχισε να διαδίδεται σε όλη τη δεκαετία του 1820 και του '30. Η πληρέστερη περιγραφή των πρώιμων εκείνων χριστουγεννιάτικων δέντρων στη Βρετανία βρίσκεται στο ημερολόγιο του Charles Greville, του πνευματώδους, καλλιεργημένου Γραμματέα του Privy Council, ο οποίος το 1829 πέρασε τις διακοπές του στο Panshanger του Hertfordshire, στο σπίτι του Peter, 5th Earl Cowper, και της συζύγου του Lady Emily.
Ο Greville δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στις δημοφιλείς ασχολίες της εποχής με τις οποίες η αριστοκρατία περνούσε τον χρόνο της, όπως τα επιτραπέζια, η ιππασία και το πατινάζ ή, έστω τα κουτσομπολιά που κυκλοφορούσαν στα εορταστικά γεύματα και δείπνα. Το μόνο που του έκανε εντύπωση ήταν τα εξαιρετικά μικρά έλατα που που είχαν στολιστεί για τα μικρότερα παιδιά της οικογένειας.
Όταν τον Δεκέμβριο του 1840, ο πρίγκιπας Αλβέρτος έφερε από την πατρίδα του την ερυθρελάτη (το γνωστό νορβηγικό έλατο) δεν θεωρήθηκε καινοτομία -τουλάχιστον, στην αριστοκρατία.
Μέχρι που τα έντυπα της εποχής, όπως το London News, το Cassell’s Magazine και The Graphic άρχισαν να δημοσιεύουν κάθε χρόνο θέματα -με τις ανάλογες εικονογραφήσεις και τις λεπτομερείς περιγραφές- για τα χριστουγεννιάτικα δέντρα του βασιλικού οίκου και της αριστοκρατίας, από το 1845 μέχρι τα τέλη του 1850, οπότε το έθιμο καθιερώθηκε και διαπέρασε όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Μέχρι το 1860 δεν υπήρχε οικογένεια στην Αγγλία που να μην στολίζει δέντρο τα Χριστούγεννα.
Πάντως, τα πρώτα ηλεκτρικά φωτάκια χριστουγεννιάτικου δέντρου άναψαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού στις 22 Δεκεμβρίου 1882 από τον Τόμας Έντισον στη Νέα Υόρκη, ενώ στην Ελλάδα, στήθηκε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο, στις 24 Δεκεμβρίου 1843, στο αρχοντικό του Ναξιώτη Ιωάννη Παπαρρηγόπουλου, γενικού Προξένου της Ρωσίας στην Αθήνα.
Ο Μεχράν Καρίμι Νασέρι, που είχε εγκλωβιστεί στο αεροδρόμιο του Παρισιού, επί 18 χρόνια, έφυγε από τη ζωή. Ο Νασέρι, η ζωή του οποίου ενέπνευσε την ταινία «The Terminal», με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς το 2004, εξαιτίας διπλωματικού κενού, αναγκάστηκε να παραμείνει στο αεροδρόμιο «Σαρλ ντε Γκολ» από το 1988, κάνοντας «σπίτι» του μια γωνιά στον χώρο αναμονής επιβατών.
Ο Νασέρι έπειτα από χρόνια έλαβε το δικαίωμα να ζήσει στη Γαλλία, αλλά τελικά επέστρεψε στο αεροδρόμιο πριν από λίγες εβδομάδες, όπου πέθανε από φυσικά αίτια το Σάββατο, σύμφωνα με αξιωματούχο του αεροδρομίου. Παρά το γεγονός ότι του χορηγήθηκε το καθεστώς του πρόσφυγα και το δικαίωμα να παραμείνει στη Γαλλία το 1999, έμεινε στο αεροδρόμιο μέχρι το 2006, όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για να νοσηλευτεί λόγω ασθένειας. Στη συνέχεια πέρασε χρόνο ζώντας σε έναν ξενώνα χρησιμοποιώντας τα χρήματα που είχε λάβει για την ταινία. Ο Νασέρι επέστρεψε στο αεροδρόμιο μέχρι να πεθάνει, δήλωσε επίσης ο αξιωματούχος του αεροδρομίου.
Στην κατοχή του βρέθηκαν πολλές χιλιάδες ευρώ, πρόσθεσε.
Γεννημένος το 1945 στην ιρανική επαρχία Κουζεστάν, ο έφτασε για πρώτη φορά στην Ευρώπη αναζητώντας τη μητέρα του. Πέρασε μερικά χρόνια ζώντας στο Βέλγιο, έχοντας εκδιωχθεί από χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και τη Γερμανία επειδή δεν είχε τα σωστά έγγραφα μετανάστευσης. Στη συνέχεια πήγε στη Γαλλία, όπου έκανε σπίτι του τον τερματικό σταθμό 2F του αεροδρομίου.
Ο Νασέρι, αποκαλούσε τον εαυτό του «Σερ Άλφρεντ», ζούσε περιτριγυρισμένος από τα καροτσάκια για τις βαλίτσες, όπου είχε βάλει με τα υπάρχοντά του, γράφοντας για τη ζωή του σε ένα σημειωματάριο και διαβάζοντας βιβλία και εφημερίδες.
Μετά την κυκλοφορία της ταινίας, με σκηνοθέτη τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, οι δημοσιογράφοι συνέρρεαν για να μιλήσουν μαζί του, και σύμφωνα με την εφημερίδα Le Parisien έδινε έως και έξι συνεντεύξεις την ημέρα.
Ένα θρυλικό πολυκατάστημα που έγραψε ιστορία στον εμπορικό κόσμο της Αθήνας και συνδέθηκε άρρηκτα με τις παλαιότερες γενιές, «ζωντανεύει» και πάλι στην πρωτεύουσα μετά από πολλά χρόνια!
Ένα πολυκατάστημα που ξυπνά όμορφες μνήμες στους... παλιούς και συνδέθηκε με τις γιορτινές αγορές των οικογενειών -και όχι μόνο- ανοίγει ξανά στην Αθήνα.
Πρόκειται για το Μινιόν, το θρυλικό πολυκατάστημα που είχε πρώτο την ιδέα να φέρει έναν Άγιο Βασίλη για να μοιράζει δώρα στα παιδιά.
Τώρα το Μινιόν θα γίνει και πάλι ένα σύγχρονο, πολυώροφο πολυκατάστημα, το οποίο θα βάλει και αυτό το λιθαράκι του για να αναβαθμιστεί εκ νέου η Ομόνοια, να γίνει δηλαδή, σε ένα μεγάλο βαθμό, όπως τη δεκαετία του 1980.
Το νέο Μινιόν αναμένεται να ανοίξει ξανά τις πόρτες του, μέσα στο 2023, όπως αναφέρει το womantoc.gr.
Ωστόσο, ο ιδρυτής του, ο Ιωάννης Γεωργακάς, δεν θα είναι εκεί για να το δει, καθώς απεβίωσε το 2002 σε ηλικία 90 ετών.
* Η επιλεχθείσα αρχιτεκτονική πρόταση δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί. Τα προσχέδια στις φωτογραφίες ανήκουν στο αρχιτεκτονικό γραφείο DIVERCITY που κατέθεσε πρόταση χωρίς να σημαίνει ότι είναι αυτή που θα υλοποιηθεί. Ο νικητής του διαγωνισμού θα ανακοινωθεί με την έκδοση της άδειας.
Τα Χριστούγεννα είναι πολύ κοντά μας πλέον.Κάτι θα φτιάξουμε, όπως κάθε χρόνο, για να στολίσουμε το σπίτι μας ή την τάξη μας. θα βρείτε οό το εκτυπώσιμο υλικό από εδώ.
Η Ελληνική Εθνική Ομάδα Ρομποτικής αποτελείται από 40 μαθητές και μαθήτριες Γυμνασίου και Λυκείου από όλη την Ελλάδα ηλικίας 14 – 18 χρονών
Η Ελληνική Εθνική Ομάδα Ρομποτικής FIRST Global Challenge Team Greece κατέκτησε το Χάλκινο Μετάλλιο XPRIZE Innovation Award στο Project ανάμεσα σε 164 χώρες στη Γενεύη.
Η Ελληνική Εθνική Ομάδα Ρομποτικής FIRST Global Challenge Team Greece κατέκτησε το Χάλκινο Μετάλλιο XPRIZE Innovation Award στο Project ανάμεσα σε 164 χώρες στη Γενεύη όπου διοργανώθηκε η Ολυμπιάδα 13-16 Οκτωβρίου 2022 με θέμα τη Δέσμευση και Αποθήκευση του Διοξειδίου του Άνθρακα “Carbon Capture”. Το βραβείο απονέμεται στις ομάδες που ανέπτυξαν καινοτόμες λύσεις για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής στο πλαίσιο του 2022 New Technology Experience: Carbon Countermeasures.
Η Ολυμπιάδα Ρομποτικής FIRST GLOBAL Challenge είναι μια παγκόσμια διοργάνωση ρομποτικής, επιστήμης, καινοτομίας και τεχνολογίας, στην οποία συμμετέχουν εθνικές ομάδες από 191 χώρες με παιδιά ηλικίας 16 -18 χρονών. Αρμόδιος φορέας για την Ελλάδα, είναι ο Εκπαιδευτικός Οργανισμός Eduact - ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Επίσημος Υποστηρικτής της ομάδας είναι η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, Χρυσοί Χορηγοί οι εταιρείες KLEEMANN, Ελληνικός Χρυσός, ΤΙΤΑΝ και Μεγάλος Χορηγός η εταιρεία Deloitte και το ΔΙΟΣ.
Σύμφωνα με το θέμα της Ολυμπιάδας, οι ομάδες καλούνται να ερευνήσουν τις αιτίες και τα αποτελέσματα του CO2 στην ατμόσφαιρα, τις ανθρώπινες δραστηριότητες, την κλιματική αλλαγή, καθώς και να προτείνουν καινοτόμες λύσεις που θα βελτιώσουν τη ζωή της τοπικής και της παγκόσμιας κοινότητας. Στο πλαίσιο αυτό η ομάδα δημιούργησε το Aethra Project συνδυάζοντας σε ένα καινοτόμο σύστημα τις αντλίες θερμότητας και τα συστήματα ψύξης που χρησιμοποιούν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, μειώνοντας την κατανάλωση ρεύματος και κατά συνέπεια την παραγωγή του διοξειδίου του άνθρακα.
Η Ελληνική Εθνική Ομάδα Ρομποτικής FIRST GLOBAL 2022 εκπροσωπήθηκε στην Ολυμπιάδα από 5 μαθητές λυκείου 5 και υποστήριξαν την ελληνική συμμετοχή επιπλέον 3 μέλη. Αποτελείται από 40 μαθητές και μαθήτριες Γυμνασίου και Λυκείου από όλη την Ελλάδα ηλικίας 14 – 18 χρονών, που επιλέχθηκαν βάση των γνώσεων τους στον προγραμματισμό και την ρομποτική, την ενασχόληση τους με τις επιστήμες και τέλος με την εμπειρία τους από συμμετοχές σε αντίστοιχες εθνικές και παγκόσμιες διοργανώσεις
