Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Διάπλαση των Παίδων



Η γέννηση ενός παιδιού αλλάζει για πάντα τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο...Μαζί με την αγάπη, έρχεται και το βάρος της τεράστιας ευθύνης...Είμαστε πια οι μεγάλοι, οι δυνατοί...Είμαστε έτοιμοι, όμως;
Το να μεγαλώνεις παιδιά ίσως είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην ζωή μας. Το να τα βλέπεις να μεταμορφώνονται από μωρά σε άτομα ανεξάρτητα, υπεύθυνα, έξυπνα και χρήσιμα στην κοινωνία είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή.
Η οικογένεια διαμορφώνει την συμπεριφορά των παιδιών, μεταδίδει τον πολιτισμό, την γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα.Νομίζω οτι γονείς θα πρέπει να προστατεύουν και να φροντίζουν τα παιδιά τους. 
Όμως, αυτό θα πρέπει να γίνεται με μέτρο και με συναίσθηση του τι άλλο στερούν από το παιδί όταν δεν του επιτρέπουν διάφορα πράγματα ή όταν παρεμβαίνουν άκριτα.Όλα τα παιδιά χρειάζονται ευκαιρίες να εξερευνήσουν τον φυσικό και τον συναισθηματικό κόσμο γύρω τους, χωρίς τη συνεχή παρέμβαση των γονιών τους, προκειμένου να αποκτήσουν σιγουριά, αυτοπεποίθηση, υπευθυνότητα, χαρακτηριστικά που θα τους ακολουθούν μια ζωή. 
Είχα δει στο παρελθόν, μια εκπομπή το κουτί της Πανδώρας, με θέμα το παιδί που μου άρεσε πολύ και με έβαλε σε προβληματισμό...
 









Καθημερινά, βομβαρδιζόμαστε από πάρα πολλές πληροφορίες για το πώς να είμαστε καλύτεροι γονείς, για το ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες των παιδιών αλλά και τους κινδύνους που απειλούν τα παιδιά μας, στο δρόμο, στο σχολείο, ακόμα και μέσα στην  ασφάλεια του ίδιου μας του σπιτιού μέσω του διαδικτύου. Με λίγα λόγια, δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά να είναι κανείς γονιός.
Υπερπροστατευτικοί είναι οι γονείς που έχουν την τάση να προσφέρουν υπερβολική προστασία στο παιδί: αυτοί που ανησυχούν υπέρμετρα για την υγεία του, θέτουν συνεχώς υπό παρατήρηση τη συμπεριφορά του, σκέφτονται και αποφασίζουν για λογαριασμό του, αποθαρρύνουν, με δυο λόγια, την ανάληψη πρωτοβουλιών από το ίδιο.Ένα παιδί χρειάζεται χώρο για να αναπνέει...
Η συμπεριφορά του υπερπροστατευτικού γονέα έχει άλλοτε κυριαρχικό και άλλοτε υποτακτικό χαρακτήρα : Από τη μια, εμποδίζει το παιδί να αποφασίσει και να ενεργήσει αυτόνομα, υποτάσσοντας το παιδί στις δικές του προσδοκίες και, από την άλλη, ως αντάλλαγμα, επιδεικνύει υπερβολική ανεκτικότητα σε κάθε ιδιοτροπία του παιδιού, εκπληρώνοντάς του κάθε επιθυμία. Ένας τέτοιος συνδυασμός καταπίεσης και υποχωρητικότητας οδηγεί το παιδί στην έκφραση ενός συναισθήματος φόβου και αβεβαιότητας προς κάθε καινούρια εμπειρία, γεγονός που αναστέλλει τη φυσική του τάση για εξερεύνηση του κόσμου που το περιβάλλει και, επομένως, την ομαλή πορεία του προς την ωρίμανση.
Ολοένα και περισσότεροι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο «κίνδυνος» κάνει καλό στα παιδιά. Φυσικά κάνουν λόγο για ελεγχόμενο ρίσκο στα παιδικά παιχνίδια και επισημαίνουν τη θετική επίδραση που μπορεί αυτό να έχει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών- κυρίως προβάλλοντας τα προβλήματα που πιθανόν να προκαλέσει η υπερπροστασία.


Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :) 


1 σχόλιο:

20+1 σπουδαίες γυναίκες μίλησαν για τη γυναίκα

8 Μαρτίου σήμερα κι η μέρα έχει κλίμα εορταστικό και άρωμα γυναίκας. Κάθε γυναίκα γιορτάζει για τα δικαιώματά της, από το δικαίωμα ψήφου μ...