Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Ο χρόνος που κυλάει...


Τις τελευταίες μέρες η Αντριάνα  πηγαίνει,  συνεχώς, στο ρολόι της κουζίνας, το κοιτάει και με ρωτάει όλο χαρά και περιέργεια..."Μανούλα, τί ώρα είναι"; Και αφού της απαντήσω με ρωτάει τί κάνουμε αυτήν την ώρα. Και της απαντάω, ας πούμε, "Είναι 10:00 ακριβώς και τρώμε τα φρούτα μας" και μου φωνάζει χαρούμενα"Γρήγορα, τα τρώμε"! Κι αυτό γίνεται όλη την ημέρα. Είναι το καινούργιο μας παιχνίδι, μάλλον. Το  ρολόι του σπιτιού  να το μεταμορφώσουμε σε ρολόι ονείρου και παραμυθιών. 
 από
Να του δώσαμε χρώμα....το άσπρο ήταν βαρετό...
φωτογραφία από
φωτογραφία από

Ο χρόνος που κυλάει έχει περισσότερη αξία...εάν είναι χρόνος ονείρου...έτσι, κι αλλιώς φεύγει τόσο γρήγορα...

Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης θα έμοιαζε ξένος στο σημερινό τοπίο – γι’ αυτό και έχουμε ανάγκη ανθρώπους με το δικό του ηθικό ανάστημα

61 χρόνια πριν ο Γρηγόρης Λαμπράκης αψήφησε τις απειλές και τις προειδοποιήσεις που του είχαν γίνει από διάφορες πλευρές να μην μιλήσει στη...