Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις την ζωή σου. Ο ένας είναι σαν να είναι κάθε μέρα όλα ένα θαύμα. Ο άλλος σαν να είναι όλα, τίποτα....
Χθες το βράδυ είχαμε πάει μία βόλτα. Στην ακτή, έξω από το δημαρχείο του Παλαιού Φαλήρου, στον Φλοίσβο και ενώ η κόρη μου περπατούσε χαρούμενη, σταματήσαμε γιατί είχε μαζευτεί πολύ κόσμος.
Κοιτούσε στην θάλασσα.Ήταν μία χελώνα καρέτα -καρέτα....
Ήταν πολύ μαζεμένοι από πάνω και ένας άνθρωπος δίπλα της...Κοίταξα να δω μια κίνηση. Να πω ότι ζει...
Κατέβηκα τα σκαλιά γρήγορα....ήθελα να την βοηθήσω...να την βάλω στο νερό...Δίπλα της ένας άνθρωπος που εργάζεται εθελοντικά στο σύλλογο προστασίας θαλάσσιων χελώνων Αρχέλων. Μπορώ να κάνω κάτι; ρώτησα...
Καμία κίνηση."Τίποτα πια".Η χελώνα είχε καταπιεί το αγκίστρι μαζί με το δόλωμα και πέθανε, αφού, μάλλον ταλαιπωρήθηκε για αρκετές ώρες προσπαθώντας απεγνωσμένα να απελευθερωθεί, όπως αποκαλύφθηκε από την μεγάλη εσωτερική ζημιά που παρατηρήθηκε στον οισοφάγο της.
Ήταν νεκρή. Ήταν σε αναπαραγωγική ηλικία, μου είπε...Θα μπορούσε να γεννήσει χελωνάκια.
Ήταν τόση η χαρά της κόρης μου που είδε την χελώνα.Της μιλάω πολλές φορές για τα ζώα υπό εξαφάνιση. Η κόρη μου ήταν που μου φώναζε:Πήγαινε, μανούλα, να την βοηθήσεις!Πήγαινε να την βάλεις στην θάλασσα να κολυμπήσει...Δεν ξέρω τι με έπιασε, εκείνη την ώρα...της είπα ότι ζει και ότι κοιμάται...
Πόσο θα ήθελα να είχαμε δει παρέα το ταξίδι της ζωής της...Τον αγώνα να ζήσει....Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις την ζωή σου. Ο ένας είναι σαν να είναι κάθε μέρα όλα ένα θαύμα. Ο άλλος σαν να είναι όλα, τίποτα....
Ήταν τόση η χαρά της κόρης μου που είδε την χελώνα.Της μιλάω πολλές φορές για τα ζώα υπό εξαφάνιση. Η κόρη μου ήταν που μου φώναζε:Πήγαινε, μανούλα, να την βοηθήσεις!Πήγαινε να την βάλεις στην θάλασσα να κολυμπήσει...Δεν ξέρω τι με έπιασε, εκείνη την ώρα...της είπα ότι ζει και ότι κοιμάται...
Πόσο θα ήθελα να είχαμε δει παρέα το ταξίδι της ζωής της...Τον αγώνα να ζήσει....Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις την ζωή σου. Ο ένας είναι σαν να είναι κάθε μέρα όλα ένα θαύμα. Ο άλλος σαν να είναι όλα, τίποτα....
Σ΄ αυτό το σύντομο ταξίδι της ζωής...όλοι έχουμε ο ένας τον άλλο ανάγκη για να μην νιώθουμε μόνοι...Τι δύσκολο και τι μαγικό πράγμα να είσαι γονιός.
Την επόμενη φορά, έχω χρέος να της πω την αλήθεια...
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. Την επόμενη φορά, έχω χρέος να της πω την αλήθεια...
Η ζωή είναι το μεγαλύτερο θαύμα.
Αξίζει να το σεβόμαστε...