Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

Εξερευνώντας τον Άγιο Αχίλλειο στην Μικρή Πρέσπα – 21 κάτοικοι, κανένα αυτοκίνητο Ο Άγιος Αχίλλειος μαζί με το νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων, είναι τα μοναδικά κατοικημένα νησιά λίμνης στην Ελλάδα.


Σφηνωμένος στα αβαθή και βαλτώδη νερά της Μικρής Πρέσπας, ο Άγιος Αχίλλειος βρίσκεται στο ακριτικό άκρο του νομού Φλώρινας απέχοντας περίπου 59 χιλιόμετρα από την πόλη της Φλώρινας. Μαζί με το ακατοίκητο Βιδρονήσι αποτελούν τις δύο νησίδες της Μικρής Πρέσπας συνιστώντας γραφικά αξιοθέατα ενός μοναδικού προορισμού.


Έχοντας ανακηρυχθεί ως αγροτικός ορεινός οικισμός το μακρινό 1944, ο Άγιος Αχίλλειος είναι μία από τις απομονωμένες γωνιές της Ελλάδας γεμάτη ενδιαφέρουσα ιστορία και αστείρευτη φυσική ομορφιά. Το όνομα της νησίδας προέρχεται από τον Επίσκοπο Λαρίσης του 4ου αιώνα μ.Χ., Άγιο Αχίλλειο, και σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, το μικρό νησάκι μπορεί να ταυτιστεί με την αρχαία πόλη Λύκη.

Με πληθυσμό που δεν ξεπερνά σήμερα τους 21 κατοίκους, ο Άγιος Αχίλλειος συνδέεται με την κοντινότερη όχθη της λίμνης μέσω μιας πλωτής πεζογέφυρας μήκους 650 μέτρων που στην κυριολεξία «ακουμπάει» την επιφάνεια του νερού. Για πολλά χρόνια πριν την κατασκευή της γέφυρας, οι κάτοικοι του νησιού μετακινούνταν αποκλειστικά με βάρκες, ενώ μέχρι σήμερα οι ντόπιοι εξακολουθούν να δένουν τις γραφικές βάρκες τους στην μικρή προβλήτα του νησιού. Άλλωστε, το οδικό δίκτυο στον Άγιο Αχίλλειο είναι σχεδόν ανύπαρκτο και πάνω στη νησίδα δεν θα συναντήσετε κανένα αυτοκίνητο ή μηχανοκίνητο όχημα.




O Άγιος Αχίλλειος συνδέεται με την κοντινότερη όχθη της λίμνης μέσω μιας πλωτής πεζογέφυρας μήκους 650 μέτρων/Photo: Shutterstock


Η τοποθέτησή της – πρώτης για τα ελληνικά δεδομένα – πεζογέφυρας το 2000 διευκόλυνε τις μετακινήσεις των ντόπιων και αναβάθμισε σημαντικά την τουριστική κίνηση στην περιοχή δίνοντας νέες προοπτικές στους κατοίκους αυτής της εξαιρετικά ακριτικής γωνιάς της Ελλάδας. Παλαιότερα, οι λιγοστοί μαθητές που υπήρχαν τότε στο νησί, αναγκάζονταν κάθε χειμώνα να κάνουν μία πάρα πολύ επικίνδυνη διαδρομή και να διασχίζουν πεζοί την παγωμένη επιφάνεια της λίμνης για να πάνε σχολείο στην απέναντι όχθη. Μία φορά μάλιστα ο πάγος έσπασε και δύο μικρά κορίτσια πνίγηκαν στα παγωμένα νερά.


Photo: Shutterstock


Ιδανική διαδρομή για περπάτημα ή ποδηλασία, η διάβαση της πεζογέφυρας είναι μία μοναδική εμπειρία και, αν έχετε την τύχη με το μέρος σας, θα μπορέσετε να παρατηρήσετε κάποιο σπάνιο είδος της πανίδας της περιοχής να περνάει ξυστά από δίπλα σας. Μην τρομάξετε, εάν η γέφυρα «πάει λίγο πέρα δώθε», γιατί μην ξεχνάτε ότι ως πλωτή γέφυρα είναι σχετικά ασταθής.

Φτάνοντας στον Άγιο Αχίλλειο, διαπιστώνετε εύκολα γιατί το μικρό αυτό νησάκι αποτέλεσε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο από τα βυζαντινά χρόνια. Η γεωγραφική απομόνωση του μικρού νησιού σε συνδυασμό με το επιβλητικό ορεινό τοπίο με τα παρθένα δάση και τα σκοτεινά νερά της λίμνης ήταν ιδανικό καταφύγιο για ερημίτες, μοναχούς και ασκητές. Μέχρι σήμερα, μόνο στον Άγιο Αχίλλειο έχουν βρεθεί 5 εκκλησίες με πιο γνωστή την Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου.


Μέχρι σήμερα, μόνο στον Άγιο Αχίλλειο έχουν βρεθεί 5 εκκλησίες με πιο γνωστή την Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου/Photo: Shutterstock


Σε ερειπιώδη κατάσταση σήμερα, η Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου προοριζόταν για ταφικό παρεκκλήσι και χτίστηκε μόλις σε 3 χρόνια μεταξύ 983 και 986 μ.Χ. από τον Βούλγαρο τσάρο Σαμουήλ. Ο Σαμουήλ είχε κατακτήσει νωρίτερα την Λάρισα κλέβοντας το σκήνωμα του αγίου με σκοπό να το εναποθέσει στον μεγαλειώδη ναό που ετοίμαζε πάνω στο νησάκι της λίμνης. Γρήγορα όμως η περιοχή πέρασε υπό τον έλεγχο των Βυζαντινών αποτελώντας έδρα βυζαντινής επισκοπής μέχρι τον 15ο αιώνα.

Σε ερειπιώδη κατάσταση σήμερα, η Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου προοριζόταν για ταφικό παρεκκλήσι/Photo: Vassiliki Feidopoulou/Wikipedia Creative Commons


Σήμερα, διασώζεται ένα μικρό τμήμα του ναού από την κόγχη του ιερού, ενώ στον χώρο της Βασιλικής διεξάγεται κάθε καλοκαίρι το μουσικό φεστιβάλ Πρέσπεια. Φτάνοντας στον χώρο της Βασιλικής, μην παραλείψετε να φωτογραφίσετε το ινσταγκραμικό τοπίο, ενώ κάθε φθινόπωρο η περιοχή σας αποζημιώνει με μοναδικούς συνδυασμούς χρωμάτων και συννεφιασμένου ουρανού.

Άλλες λιγότερο γνωστές εκκλησίες είναι η Βασιλική των Δώδεκα Αποστόλων, η μονή Παναγίας Πορφύρας που διατηρεί στο καθολικό της τοιχογραφίες, η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.


Πριν φύγετε από τον Άγιο Αχίλλειο, μην παραλείψετε να περπατήσετε στο μονοπάτι που ενώνει το ένα άκρο του νησιού με το άλλο. Η διαδρομή δεν είναι αρκετά μεγάλη και θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε και τις λιγότερο γνωστές εκκλησίες του νησιού. Αν πάλι θέλετε να απολαύσετε στο μέγιστο τις εμπειρίες που σας προσφέρει ο άγνωστος αυτός τόπος, μπορείτε να επισκεφθείτε τον μεγάλο σταυρό που είναι τοποθετημένος στην κορυφή του λόφου του νησιού και να απολαύσετε την μαγευτική θέα της Μικρής Πρέσπας.

via

Κυριακή 21 Μαΐου 2023

Sous le ciel de Paris


Κάτω απ'τον παριζιάνικο ουρανό


Κάτω απ'τον παριζιάνικο ουρανό

άνοιξε τα φτερά του ένα τραγούδι,

γεννήθηκε σήμερα
στην καρδιά ενός παλικαριού
Κάτω απ'τον παριζιάνικο ουρανό
βαδίζουν οι ερωτευμένοι,
η ευτυχία τους χτίζεται
πάνω σ' έναν αέρα φτιαγμένο γι αυτούς
 
Κάτω από την Πον ντε Μπερσί ¹
κάθεται ένας φιλόσοφος,
δυο μουσικοί, μερικοί θεατές,
μετά ο κόσμος κατά χιλιάδες,
κάτω απ'τον παριζιάνικο ουρανό,
μέχρι το βράδυ θα τραγουδάνε
τον ύμνο ενός λαού ερωτοχτυπημένου
με την παλιά του πόλη
 
Δίπλα στη Νοτρ Νταμ
μερικές φορές υποβόσκει ένα δράμα,
ναι αλλά στο Πανάμ ²
όλα μπορούν να τακτοποιηθούν,
με μερικές αχτίδες
του καλοκαιρινού ουρανού,
το ακορντεόν ενός βαρκάρη.
Η ελπίδα ανθεί
στον Παρισινό ουρανό
 
Κάτω απ'τον παριζιάνικο ουρανό
κυλά ένας εύθυμος ποταμός,
το βράδυ κοιμίζει
τους άστεγους και τους ζητιάνους
Κάτω απ'τον παριζιάνικο ουρανό
τα πουλιά του καλού Θεού
έρχονται από όλο τον κόσμο
για να φλυαρήσουν μεταξύ τους
 
Και ο Παρισινός ουρανός
κρατά το μυστικό του γι’αυτόν,
εδώ και είκοσι αιώνες είναι τσιμπημένος
με την δικιά μας Ιλ Σαν Λουί ³,
όταν του χαμογελά
φορά το γαλανό του ένδυμα,
όταν κλαίει πάνω στο Παρίσι
φταίει που 'ναι δυστυχισμένος,
όταν ζηλεύει πολύ
με τα εκατομμύρια εραστές της
μας μουγκρίζει
με τους βροντερούς του κεραυνούς,
αλλά ο Παρισινός ουρανός
δεν μένει πολύ καιρό αγριεμένος,
για να συγχωρεθεί
προσφέρει ένα ουράνιο τόξο
https://lyricstranslate.com

Τετάρτη 10 Μαΐου 2023

Απουσία


Τη λέξη απουσία την άκουσα, για πρώτη φορά, στο σχολείο. Ο δάσκαλος έπαιρνε απουσίες, ο απουσιολόγος έπαιρνε απουσίες… Γιατί τις παίρνανε, που τις πηγαίνανε και τι τις κάνανε,
ποτέ δεν κατάλαβα. Και επειδή, μικρός, ήμουν πολύ φιλάσθενος, παίρνανε συχνά και τις δικές μου απουσίες, χωρίς ωστόσο να νιώσω ποτέ ότι κάτι μου αφαιρούσαν, κάτι μου έλειπε.
Το ίδιο γινότανε και με τον πυρετό μου. Κάθε φορά που αρρώσταινα, μου 'λεγε η μάνα μου:
"Έλα, να σου βάλω το θερμόμετρο, να σου πάρω το πυρετό". Και μου 'βαζε το θερμόμετρο στη μασχάλη, αλλά τον πυρετό δεν μου τον έπαιρνε, γιατί ο πυρετός έμενε εκεί και μ’ έψηνε, μέχρι που αποφάσιζε να φύγει από μόνος του και κά­ποιον άλλονε να βρει για να παιδέψει.
Είχα, όπως καταλαβαίνετε, ένα πρόβλημα με τις λέξεις που δεν χρησιμοποιούνταν κυριολεκτικά, που άλλα έλεγαν και άλλα εννοούσαν. Δεν είχα ακόμη μάθει τη μεταφορική χρήση τους· δεν ήμουν ακόμη ποιητής.
Αυτό συνέβη λίγο αργότερα. Θέλω να πω, άρχισα να γίνομαι ποιητής, όταν, με τη βοήθεια του νονού μου, έμαθα ότι η απουσία είναι πουλί. Ο νονός μου, ένας γλυκός, διαβασμένος και ευφάνταστος άνθρωπος, ζούσε, με τη γυναίκα του, σε μια μεγάλη μονοκατοικία με εξίσου μεγάλο κήπο.
[...]
Σε μια γωνιά του μεγάλου σαλονιού (υπήρχε και μικρότερο για τις σύντομες ή αδιάφορες επισκέψεις) στεκόταν, πάνω σε βάθρο ξύλινο με τέχνη σκαλισμένο, έν’ αδειανό κλουβί τόσο όμορφα φτιαγμένο,που επιθυμούσες να μικρύνεις, σαν καναρίνι ελάχιστος να γίνεις, μόνο και μόνο για να κατοικήσεις μέσα του.
Τότε, ωστόσο, το μόνο που παίδευε την παιδική μου σκέψη ήταν γιατί ένα τόσο όμορφο κλουβί έμενε άδειο.
Ρώτησα λοιπόν, μια μέρα, τον νονό μου:
«Γιατί δεν έχει το κλουβί μέσα πουλί;».
«Έχει και παραέχει, μόνο που δεν το βλέ­πεις»,
μου αποκρίθηκε.
«Και πώς το λένε;» επέμεινα εγώ.
«Το λένε Απουσία», μου είπε.
«Και γιατί δεν κελαηδά;»
«Γιατί η απουσία εκτός από αόρατη είναι και βουβή·
φωνή δεν έχει».
[...]
Λίγο μετά τη συμπλήρωση των δεκατεσσάρων μου χρόνων και πριν προλάβω να του δείξω τα ποιήματα που είχα αρχίσει να γράφω, ο νονός μου πέθανε. Ήταν ο πρώτος μου νεκρός, κι ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα την καρδιά μου σαν συρμάτινο Τάτζ Μαχάλ, κατοικημένη απ’ το αόρατο βουβό πουλί, την Απουσία.
Πέρασαν χρόνια πολλά από τότε, μεγάλωσα, ωρίμασα, σίτεψα· πλήθος πλέον τα σβησμένα κεριά, πλήθος οι αγαπημένοι μου νεκροί…
Και μια μέρα, περιπλανώμενος μέσα στον ζωολογικό κήπο της Αμβέρσας, βρέθηκα, κάποια στιγμή, μπροστά σ’ ένα τεράστιο, σιδερόφρακτο, άδειο κλουβί με μια πινακίδα στη βάση του, που έγραφε στα γαλλικά και στα φλαμανδικά: ABSENCE-AFWEZIGHEID.
Ίσως να ήταν κάποιο βελγικό αστείο ή, πάλι, μπορεί ο επιγραφοποιός να ‘θελε να δηλώσει απλώς, με τρόπο βέβαια κάπως παράδοξο, ότι το ζώο, που όφειλε να είν’ εκεί, απουσίαζε.
Εγώ ωστόσο ταράχτηκα.
Είδα, ξαφνικά, να επαληθεύεται αυτό που από καιρό υποπτευόμουν ότι η Απουσία δεν είναι πουλί άλλα Θηρίο ανήμερο που, σιωπηλό και άφαντο, τρώει τα σωθικά μας, ώσπου να γίνουμε κενά τεμένη, μαυσωλεία θαμπών αναμνήσεων.
Επιμύθιο: Η Απουσία είναι το μοναδικό Θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλ’ ούτε να συλλάβει καν. Βέβαια, πάντα ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, γι’ αυτό και σ’ όλους τους ζωολογικούς κήπους υπάρχει έν’ αδειανό κλουβί γι’ αυτήν.
| Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες | εκδόσεις Κίχλη |



| Αργύρης Χιόνης | 22 Απριλίου 1943 - 25 Δεκεμβρίου 2011 |

Όταν αποχαιρετάς κάποιον

Όταν αποχαιρετάς κάποιον, είναι σαν ν' αρνείσαι τον αποχωρισμό, είναι σαν να λες: "Σήμερα παίζουμε τον αποχωρισμό, αλλά τα ξαναλέμε αύριο". Οι άνθρωποι επινόησαν τον αποχαιρετισμό, γιατί, όσο κι αν θεωρούν ότι είναι τυχαίοι και εφήμεροι, ξέρουν πως είναι κατά κάποιον τρόπο αθάνατοι.


| Jorge Luis Borges | Άπαντα τα πεζά II | εισαγωγή • μετάφραση • σημειώσεις: Αχιλλέας Κυριακίδης | εκδόσεις Πατάκη |

Παρασκευή 5 Μαΐου 2023

Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη


Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη,
με τα πάντα -και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά,
με τα πάντα -και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς.


Αξίζεις μια αγάπη που να σε κάνει να νιώθεις σίγουρη,
που να μπορεί να καταναλώσει όλο τον κόσμο αν περπατάει χέρι με χέρι με σένα,
που να νιώθει πως οι αγκαλιές σου πάνε τέλεια με το δέρμα της.


Αξίζεις μια αγάπη που να θέλει να χορεύει μαζί σου,
που να επισκέπτεται τον παράδεισο κάθε φορά που κοιτάει τα μάτια σου,
και που δεν βαριέται ποτέ να διαβάζει τις εκφράσεις σου.


Αξίζεις μια αγάπη που να σε ακούει όταν τραγουδάς,
που να σε στηρίζει στα ρεζιλίκια σου,
που να σέβεται ότι είσαι ελεύθερη,
που να σε συνοδεύει στο πέταγμά σου,
που να μην την τρομάζει η πτώση.
Αξίζεις μια αγάπη που να πάρει τα ψέματα,
που να σου φέρει τον ενθουσιασμό,
τον καφέ
και την ποίηση.

| Frida Kahlo | Αξίζεις μια αγάπη | μτφρ.: Ναταλί Φύτρου |


Πασχαλινές κατασκευές για παιδιά

Ήρθε η ώρα για φανταστικές παιδικές κατασκευές που θα γεμίσουν δημιουργικά και τον χρόνο των παιδιών σας! 15 παιδικές πασχαλινές κατασκευές ...