Ματθαίος Γιωσαφάτ - Τι σημαίνει "Eίμαι καλή μητέρα";

Πώς επηρεάζουν τα λάθη των γονιών την ενήλικη ζωή των παιδιών τους; Ποια λάθη κάνουν οι μητέρες; Τι σημαίνει να έχεις δεχτεί την απόρριψη της μητέρας στην παιδική ηλικία; Μπορούν να θεραπευτούν τα τραύματα της παιδικής ψυχής;

Ο Ψυχίατρος- Νευρολόγος, Ματθαίος Γιωσαφάτ, μας απαντά.

-Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να νιώσουν ότι είναι σημαντικοί για τους άλλους να νιώσουν ότι υπολογίζουν την προσωπικότητά του. Η απόρριψη μας δημιουργεί αίσθημα κατωτερότητας;

Ασφαλώς. Και αυτά τα συναισθήματα δημιουργούνται στον πρώτο χρόνο της ζωής. Αυτό εξαρτάται από το τι σου δίνει η μητέρα σου. Αν σου δίνει την αίσθηση ότι αξίζεις, ότι σ' αγαπάει. Από τον τρόπο που σε κοιτάει καταλαβαίνεις αν σε εκτιμά. Από την παιδική ηλικία ξεκινούν όλα.

-Αν οι γονείς δίνουν αγάπη στα παιδιά τους, με τρόπο υπερβολικό;

Δεν υπάρχει υπερβολή στην αγάπη. Αν μιλάμε για αγάπη, βέβαια. Γιατί αυτό που πολλές φορές κάνει η Ελληνίδα μάνα μόνο αγάπη δεν είναι. Μου έλεγε μία κυρία «δεν έχω άντρα εγώ, τον γιο μου έχω, κοιμόμαστε αγκαλίτσα κάθε βράδυ! Γιατί φοβάται λέει... Την ρωτώ, πόσο χρονών είναι ο γιος σας; Λέει 32! Τη συμβούλευσα φυσικά, να στείλει το γιο της στο κρεβατάκι του! Ήταν αγάπη αυτό; Φυσικά και όχι. Η γυναίκα αυτή βολευόταν επειδή δεν είχε άντρα. Έπρεπε να βρει έναν σύντροφο, όχι να προσκολληθεί στον γιο της.

-Διορθώνονται τα συναισθηματικά κενά ενός παιδιού; Ενός εγκαταλελειμμένου παιδιού για παράδειγμα.

Τα εγκαταλελειμμένα παιδιά δεν είναι ανώριμα, τα παιδιά των καλών οικογενειών είναι. Γιατί καλή οικογένεια τι σημαίνει; Δουλεύει ο άνδρας, δουλεύει η γυναίκα, θέλουν να πάνε σε δεξιώσεις, θέλουν να ζήσουν πράγματα και την πληρώνουν τα παιδιά. Δεν λέω ότι δεν πρέπει να τα κάνεις και αυτά... Πολλές φορές λέμε ότι είναι καλύτερο μια μητέρα να είναι κακιά από το να είναι ενδιάμεση. Αν η μητέρα είναι κακιά, το παιδί θα αναζητήσει στον μπαμπά, στην θεία, στον μεγάλο αδερφό, σε κάποιον άλλο άνθρωπο άνθρωπο αυτά που χρειάζεται. Την απορρίπτει, δηλαδή, την κακιά μητέρα. Όταν είναι η μητέρα είναι «μια ζεστό και μία κρύο», ούτε καν να την απορρίψει μπορεί, ούτε να την αποδεχθεί για να πάρει αυτά που πρέπει να πάρει.

-Υπάρχουν πολλές πιθανότητες αυτά τα παιδιά να καταφύγουν στις εξαρτήσεις;

Όλα τα παιδιά που καταλήγουν σε εξαρτήσεις, αλκοόλ, βία, αντικοινωνική συμπεριφορά, δυσκολίες γάμου, σεξουαλικές διαστροφές, έχουν ένα κενό και προσπαθούν να το συμπληρώνουν με όλα αυτά.

-Η απόρριψη, το κενό που δημιουργείται στην παιδική ηλικία μπορεί να είναι αίτιο της ομοφυλοφιλίας;

Είναι πιο περίπλοκο θέμα, η ομοφυλοφιλία. Μπορεί να παίξει έναν μικρό ρόλο το γεγονός ότι δεν έχεις πάρει από την μάνα σου ό, τι έπρεπε και έπειτα το αναζητάς στον πατέρα. Μπορεί να κολλήσεις στον πατέρα σου υπερβολικά. Αυτός γίνεται το καλό αντικείμενο αγάπης, οπότε αύριο μεθαύριο, όταν αναζητήσεις ένα άλλο αντικείμενο αγάπης, να πας σε έναν άντρα. Η ομοφυλοφιλία όμως, φαίνεται να έχει και μια προδιάθεση. Δεν ξέρουμε ακόμη. Τώρα, αν έχεις μια προδιάθεση και η μάνα σου σε απορρίψει, ναι, είναι πιθανό να ζητήσεις στους άνδρες μετά, την αγάπη που σου λείπει.

-Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις αυτά τα προβλήματα; Η ψυχανάλυση;

Ένας τρόπος είναι να κάνεις μια οικογενειακή θεραπεία. Είναι λίγοι όμως οι οικογενειακοί θεραπευτές, στην Ελλάδα. Πάντα πρέπει να αναζητούμε λύση και μέσα από την επικοινωνία στη σχέση μας, να σκεφτόμαστε μαζί τα προβλήματά μας και να τα συζητάμε. Το τρίτο και καλύτερο, το 'χω πει κι εδώ πάλι, είναι να διαλέξεις μια καλή μητέρα! Άπαξ και διαλέξεις καλή μητέρα είναι σίγουρο ότι θα πας καλά γιατί και κληρονομικά να έχεις μπορεί να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις την προδιάθεση. Και το τέταρτο είναι να βρεις μια καλή γυναίκα αν είσαι άνδρας. Άμα βρεις μια καλή γυναίκα, αυτή συμπληρώνει τη χαμένη μητρικότητα . Αλλά αν είσαι προβληματικός και ανώριμος διαλέγεις πάντα στο ίδιο επίπεδο και σύντροφο. Και έτσι, πάνε στραβά και οι ενήλικες σχέσεις.

-Ισχύει το ίδιο και για τις γυναίκες;

Αλλά αυτά ισχύουν και για τα δύο φύλα. Τα πολύ ανώριμα ζευγάρια, συχνά μαλώνουν για φαντάσματα. Βλέπεις στον σύντροφό σου αυτά που σου έκανε η μάνα σου .

-Υπάρχει ορισμός της καλής μητέρας;

Καλή μητέρα δεν υπάρχει. Υπάρχει αρκετά καλή μητέρα. Γιατί όλοι έχουμε όλα αυτά τα προβλήματα και κληρονομικά και προβλήματα που μας δημιουργεί ο πολιτισμός μας. Και πολλά προβλήματα προερχόμενα από την απώθηση της σεξουαλικότητας και της επιθετικότητας. Ο πολιτισμός δηλαδή δημιουργεί νευρώσεις έτσι κι αλλιώς που έχουν επίπτωση στην παιδική ηλικία. Άρα καλή μητέρα είναι αυτή που έχει πάρει τη δυνατότητα από τη δικιά της μάνα να προσφέρει αγάπη, να νοιάζεται για το παιδί και να μην το χρησιμοποιεί πολύ για τις δικές της ανάγκες. Θέλει το παιδί χάδια; Να του δώσει, όταν είναι ιδιαίτερα μικρό. Δεν θέλει; Να σταματήσει. Πολλές μητέρες συνεχίζουν και το χαϊδεύουν γιατί το έχουν αυτές ανάγκη και ας μη το θέλει το παιδί! Οπότε εκεί προβάλλουν τις ασυνείδητες ανάγκες τους. Και χρησιμοποιούν τα παιδιά για τις ανάγκες τους. Αν σκέφτεσαι το παιδί, κοιτάς τις ανάγκες του και προσπαθείς να της ικανοποιήσεις όσο γίνεται καλύτερα. Αν είχες καλή μητέρα, μόλις κάνεις ένα παιδί να κάνεις τα ίδια που έκανε η μητέρα σου μαζί σου στο παιδί σου.

-Αν έχεις υποφέρει από αυτά που σου έκανε η μητέρα σου και δεν θέλεις να τα επαναλάβεις;

Τα κάνεις με άλλο τρόπο. Μπορείς να κάνεις το αντίθετο. Εξαρτάται. Αλλά άμα ήταν η μάνα σου πολύ ανώριμη, γίνεσαι κι εσύ πολύ ανώριμος και τότε επαναλαμβάνει κανείς το παρελθόν.

-Είναι ανατρέψιμα τα λάθη των γονέων στην παιδική μας ηλικία;

Ασφαλώς και είναι. Εξαρτάται τώρα. Άμα το έχεις «ρημάξει» το παιδί και είναι ουσιαστικά από ενός έτους σχιζοφρενές δεν αλλάζει εύκολα. Αλλά κάποια λάθη μιας μέσης μητέρας είναι αναστρέψιμα.

Οι απαντήσεις καταγράφηκαν στα πλαίσια του κύκλου σεμιναρίων του κυρίου Γιωσαφάτ "Η αναζήτηση για ένα νόημα στη ζωή" που παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Θεοχαράκη. via

Αφήστε το παιδί σας να κάνει λάθη

Παρατηρώντας τα παιδιά σας να κάνουν λάθη δεν είναι μια ευχάριστη διαδικασία και πολλές φορές μπορεί να ραγίζει η καρδιά σας. Ωστόσο, από την άλλη μεριά τους δίνετε την ευκαιρία να μάθουν από αυτά. Η διαδικασία αυτή αποτελεί σημαντικό μέρος της ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών, αφού στο μέλλον θα γνωρίζουν πως πρέπει να πράξουν μετά από ένα λάθος τους.

Συνήθως τα μικρά παιδιά δεν τους νοιάζει να κάνουν λάθη, μόνο καθώς μεγαλώνουν αρχίζουν και έχουν συναισθήματα ντροπής. Όσα φοβούνται να κάνουν γκάφες, γίνεται μόνο εξαιτίας των γονιών τους. Δεν υπάρχει όμως, λόγος να κάνετε τα μικρά σας να νιώθουν φόβο, κάθε φορά που αποτυγχάνουν σε κάτι. Αντ αυτού πρέπει να τους δίνετε την ευκαιρία, να επανορθώνουν το λάθος τους, ώστε να μη το ξανακάνουν και να μάθουν από αυτό. Εξάλλου τα παιδιά είναι πιο ανθεκτικά από όσο νομίζουμε και ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορείτε να τους δώσετε, είναι η ανεξαρτησία να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις. Εσείς απλά θα είστε δίπλα τους για να τα στηρίξετε, όταν χρειαστούν τη βοήθεια σας.

Αφήνοντας τα παιδιά σας να κάνουν λάθη, δεν ενισχύετε μόνο τη αποφασιστικότητα τους, αλλά τα βοηθάτε να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Έτσι θα μάθουν να προσπαθούν και να μην τα περιμένουν όλα έτοιμα από εσάς. Και μην ανησυχείτε αν δεν είστε ο ήρωας τους, είναι προτιμότερο να έχουν ήρωα τον ίδιο τους τον εαυτό.

via

Η δύναμη της θέλησης.

"Μην αφήσεις ποτέ, κανέναν να σου πει ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Ούτε καν εμένα." "Ο κόσμος δεν είναι όλο λιακάδες και ουράνια τόξα. Δεν έχει σημασία πόσο χτυπάς, αλλά πόσο δυνατά μπορείς να χτυπηθείς και να συνεχίσεις να προχωράς μπροστά". Μηνύματα που θέλω να περάσω στο παιδί μου..."Θέλεις κάτι; Πήγαινε, να το πάρεις.Ένα εξαιρετικό βίντεο, ύμνος στη δύναμη της θέλησης αφιερωμένο σε όσους έχουν μάθει να μην εγκαταλείπουν...όπως και να έρθουν τα πράγματα.

Πατέρας νύφης σταματά το γάμο για να συνοδέψει την κόρη του μαζί με τον πατριό της

Μόνο δάκρυα συγκίνησης και ευτυχίας θα μπορούσε να προκαλέσει η κίνηση ενός πατέρα στο γάμο της κόρης του, όταν αποφάσισε να διακόψει για λίγο την τελετή και να κατευθυνθεί προς έναν από τους καλεσμένους.

Αυτός δεν ήταν άλλος από τον πατριό της νύφης για τον οποίο ο πατέρας της έκρινε ότι έπρεπε να την συνοδεύσει και αυτός στον γαμπρό.

via

Οι φωτογραφίες που δείχνουν την πρωτοβουλία του Todd Bachman δημοσιεύτηκαν από τη φωτογράφο της τελετής στο Facebook και συγκέντρωσαν 900.000 like. Σε αυτές ο πατριός της νύφης φαίνεται ιδιαίτερα συγκινημένος και όπως επεσήμανε η φωτογράφος καθόλη την διάρκεια της τελετής δεν υπήρχε κανείς που να μην είχε δακρύσει.

Μάθε για όσα το παιδί σου δεν σου μιλάει...

Μια θυμωμένη μαμά μαλώνει τον γιο της που δεν θέλει να πηγαίνει στις προπονήσεις του ποδοσφαίρου. Ήταν κάτι που την παρακαλούσε τόσο καιρό να κάνει, της έχει κοστίσει πολλά χρήματα και δεν καταλαβαίνει γιατί έχει αλλάξει γνώμη. Υπάρχουν πράγματα για τα οποία τα παιδιά μας δεν μιλάνε γιατί φοβούνται τις αντιδράσεις μας. Αισθάνονται ντροπή και ενοχή .Ως το τέλος αυτού του βίντεο, 1 παιδί στην Ινδία θα έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Ίσως το παιδί σου προσπαθεί να σου πει κάτι. Αναγνώρισε τα σημάδια, προτού να είναι αργά.

Νοσταλγική βόλτα σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια... [Βίντεο]

Σήμερα είχα κατέβει στο κέντρο της Αθήνας για να παρακολουθήσουμε με την κόρη μου μια θεατρική παράσταση. Η λέξη που θα μπορούσε καλύτερα να περιγράψει αυτό που συμβαίνει είναι μία, και αυτή είναι η πλήρης εγκατάλειψη. Σκουπίδια, φτώχεια, εξαθλίωση, άστεγοι, ναρκομανείς άνθρωποι στα αζήτητα...Περιττό να σας πω ότι βαδίζοντας στο κέντρο ένιωσα, φόβο, λύπη, θυμό και απελπισία.  Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μάτια των ανθρώπων που είδα. Ήταν σαν να είναι φυλακισμένοι. Σε μια πόλη που κάθε γωνιά της έβγαζε μια κραυγή απελπισίας. Προσπαθούσα να βρω κάπου ομορφιά. Γύρναγα το βλέμμα μου στον ήλιο, έψαχνα κάτι φωτεινό, μα ήταν τόσο ηχηρή η εγκατάλειψη, τόσα κλειστά μαγαζιά, τόσο απελπισμένοι οι άνθρωποι...στην πόλη - φυλακή.

Η αίσθηση που αποκόμισα ήταν όπως υπάρχει κάποιο σχέδιο γκετοποίησης όλου του κέντρου. Μια πόλη που όταν ήμουν παιδί και την περπάταγα με τον μπαμπά μου δεν ήταν έτσι. Κρατάω μέσα μου όσα καλά είχα την τύχη να δω ως παιδί και προσπαθώ κρατώντας από το χέρι την κόρη μου να την μάθω να ελπίζει και να ονειρεύεται σ΄έναν κόσμο δύσκολο...και εξαιρετικά απρόβλεπτο. Και αναρωτιέμαι θα ζήσουν ποτέ τα παιδιά μας σε μια Αθήνα που θα δουν κάτι όμορφο; Θα μπορέσουμε εμείς σαν γενιά να μεγαλώσουμε παιδιά που θα πάνε μπροστά αυτόν το τόπο; 

Εμείς, σαν γενιά, την Αθήνα που θα δείτε στο βίντεο , δεν είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε. Την γνώρισαν όμως οι γονείς μας. Η Αθήνα του 20ου αιώνα, οι γειτονιές της, οι εκδηλώσεις της, οι άνθρωποι που την έζησαν και δημιούργησαν μέσα σε αυτήν, μέσα από μία σειρά όμορφων εικόνων. Νιώθω θυμό. Μεγάλο θυμό. Δεν θέλω το παιδί μου να μεγαλώσει σε μια Αθήνα σαν αυτή που έζησα σήμερα.Τα παιδιά μας αξίζουν πολύ περισσότερα...

Bullying στα σχολεία. Εμείς οι γονείς μεγαλώνουμε τα θύματα, εμείς και τους θύτες.

Τον τελευταίο καιρό, κανάλια, ιστοσελίδες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάνουν μέρα νύχτα λόγο για το bullying στα σχολεία και συνέχεια ακούγεται με στόμφο πόσο λίγα κάνουν οι εκπαιδευτικοί για όλο αυτό. Η πραγματικότητα όμως, όπως εγώ σαν γονιός την βιώνω καθημερινά, είναι ότι όσο κι εάν δεν μας αρέσει γιατί έχουμε μάθει να τα φορτώνουμε όλα στους άλλους, ο ρόλος της οικογένειας είναι  και θα είναι πάντα ο πιο σημαντικός. Εάν κάποιος ευθύνεται για το παιδί του αυτός είναι πρώτα και πάνω απ όλα η οικογένεια στην οποία μεγαλώνει. 

Μην ζητάτε απ΄τους εκπαιδευτικούς να κάνουν θαύματα. Οφείλουν και μπορούν να βοηθήσουν όταν βλέπουν κάτι να μην πηγαίνει καλά, αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν το παιδί που εμείς τους δίνουμε. Τα θύματα ή οι θύτες στα σχολεία, στην δουλειά, στην κοινωνία είναι δικό μας κατασκεύασμα. Στα σχολεία οι εκπαιδευτικοί καλούνται να αντιμετωπίσουν το αποτέλεσμα της βίας που ασκούμε εμείς, πρώτα, οι ίδιοι στα σπίτια μας, ακούσια ή εκούσια. Αλλά το τραυματικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και οι ευθύνες πρωτίστως δικές μας. 

Η πραγματικότητα είναι πώς τα παιδιά μιμούνται στο σχολείο και στη συνέχεια στη ζωή τους αυτά που βλέπουν στο σπίτι τους. Εμείς, οι γονείς κάνουμε τα παιδιά μας θύματα, θύτες ή ευτυχισμένους ανθρώπους. Εμείς είμαστε που έχουμε συντελέσει τα μέγιστα στην διαμόρφωση του χαρακτήρα τους πριν καν ακόμα πάνε στο σχολείο.
Το φαινόμενο του bullying δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στα παιδιά αλλά πρωτίστως μέσα στην οικογένειά τους και στα σχολεία τους. Η αιτία του προβλήματος είναι η οικογένεια, το σύμπτωμα είναι το συμπεριφορά του παιδιού. Αντί λοιπόν να ασχολούμαστε με το σύμπτωμα ας κοιτάξουμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε στη θεραπεία της αιτίας. Βέβαια είναι πολύ της μόδας το θέμα. Γιατί εύκολα μπορείς να στοχοποιήσεις μια κοινωνική ομάδα αλλά πολύ δύσκολο μια κοινωνία ευρύτερα να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν.

Κανένα παιδί δεν ξεφεύγει από αυτόν τον κύκλο βίας εάν κάτι από τον κύκλο αυτό, δεν σπάσει μέσα στην οικογένειά του. Και βέβαια το άρθρο αυτό δεν γράφτηκε για να υποστηρίξει τον ένα ή τον άλλο, αλλά για να μπει ένα τέλος στην βία που ασκείται στα παιδιά μας στο σπίτι γιατί αυτή η βία, τα κάνει θύτες ή θύματα όχι μόνο στο σχολείο αλλά παντού στην ζωή τους αργότερα....και είναι πολύ δύσκολο τα παιδιά μας, οι μελλοντικοί αυριανοί πολίτες, οι αυριανοί γονείς, να κατορθώσουν να ξεφύγουν από τα βιώματα της βίας που είχαν στην οικογένεια τους. 
Καλός γονιός είναι και αυτός που παίρνει το βάρος της ευθύνης που του αναλογεί. Φοβάμαι πώς σαν γενιά φορτώνουμε τα παιδιά μας με χίλιες δραστηριότητες και γνώσεις, με χίλια παιχνίδια και υλικά αγαθά, αλλά ξεχάσαμε να μείνουμε άνθρωποι και να τα μεγαλώνουμε σωστά. Θέλω να το φωνάξω:  Εμείς οι γονείς μεγαλώνουμε τα θύματα, εμείς και τους θύτες. 

Μια άβολη αλήθεια για σένα, γονιέ.

"Πας στη δουλειά το πρωί, και το αφεντικό σου σε ταπεινώνει μπροστά σ’ όλους τους συνεργάτες σου. Κι εσύ δε λες τίποτα, την έχεις τόσο ανάγκη αυτή τη δουλειά. Μιλάς με τη μάνα σου στο τηλέφωνο, και αρχίζει πάλι να σου λέει για τα λάθη σου, και πως ποτέ δεν την άκουσες, κι αν την άκουγες όλα τώρα θα ‘ταν μια χαρά. Κι εσύ της απαντάς ένα βιαστικό «έχεις δίκιο» για να την κλείσεις όσο γίνεται πιο γρήγορα.  

Γυρνάς στο σπίτι, κι ο άντρας σου αρχίζει και γκρινιάζει γιατί πάλι δεν έχει να φάει κάτι της προκοπής, και ψάχνει τόση ώρα και τις κάλτσες του και δεν τις βρίσκει. Κι εσύ τον ακούς, αλλά είσαι τόσο κουρασμένη για να απαντήσεις και να τσακωθείς. 

Και μετά εμφανίζεται το παιδί. Το μικρό σου το παιδί, που δε σ’ έχει δει καθόλου όλη μέρα. Κι αρχίζει να χοροπηδά πάνω σου, και θέλει να παίξετε, και θέλει να σου δείξει και να σου πει όλα αυτά που έκανε, και από τη χαρά και την έντασή του πέφτει και γλιστράει, παίρνει κι ένα τραπεζάκι παρέα, και πάρ’ το κάτω και το βάζο της νονάς.  Και ξαφνικά το παιδί σου μεταμορφώνεται στο διευθυντή σου. Κι ακούει όλα αυτά που δεν είχες τα κότσια να του ξεστομίσεις το πρωί, που ποιος νομίζει ότι είναι που μπορεί να φέρεται έτσι χωρίς να υπολογίζει τον άλλον. 

Ξαφνικά το παιδί σου γίνεται και η μάνα σου, κι ακούει όλα αυτά που θες τόσα χρόνια να της πεις, που σε έχει ζαλίσει με τα κηρύγματά της και δεν αντέχεις άλλο να την ακούς. Και γίνεται κι ο άντρας σου, αυτός ο άντρας που άλλαξε τόσο πολύ τον τελευταίο καιρό κι είναι ανυπόφορος, κι απίστευτα κουραστικός, που δεν μπορείς ούτε να τον βλέπεις.

Το παιδί σου, ο σάκος του μποξ. Για όλα αυτά που δεν έχεις τολμήσει να πεις, για όλα αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις. Γιατί το παιδί είναι αδύναμο, είναι εύκολο να αναμετρηθείς με το παιδί, αλλά δύσκολο με τους ενήλικες και τα προβλήματά σου. Και το παιδί σου, μαθαίνει να κουβαλά με υπομονή όλα σου τα βάρη, όλα σου τα ξεσπάσματα, είναι πάντα εκεί, έτοιμο να σε ξαλαφρώσει. Γιατί σ’ αγαπάει πολύ. Και δίνει για σένα, ολάκερη την παιδική του ηλικία.

via

Την επόμενη φορά που θα φωνάξεις στο παιδί, σκέψου σε ποιον φωνάζεις πραγματικά. Και θυμήσου ότι μπορεί να είναι ένα παιδί, αλλά έχει δικαιώματα στη ζωή. Έχει δικαίωμα να ζήσει χωρίς φωνές, με αξιοπρέπεια, με αγάπη άνευ όρων, με αναγνώριση της μοναδικής του αξίας, και με πολλές αγκαλιές. Έχει τα ίδια δικαιώματα με σένα!


Το κείμενο αποτελεί αναδημοσιεύση άρθρου της Μαρίας Στραγαλινού  Paidikokouti και για περισσότερα κάντε κλικ εδώ

Άνδρας αναπαράγει φωτογραφίες της πεθαμένης γυναίκας του, μαζί με την 3χρονη κόρη μετά το ατύχημα

Ο Rafael Del Col ήθελε να αποτίσει τιμή στην αποθανούσα γυναίκα του Tatiane Valques, έτσι αυτός και η μικρή κόρη του έκαναν ξανά φωτογραφίες του ζευγαριού.

Η Tatiane πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το το 2011, όταν η κόρη τους Raisa ήταν λιγότερο από ενός χρόνου. Η Tatiane ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί τους τότε. Οι αρχικές πρωτότυπες φωτογραφίες τραβήχτηκαν με την γυναίκα του το 2009, μια εβδομάδα πριν τον γάμο τους. Η Raisa, στην φωτογραφία μόνη της φοράει τα κοσμήματα που φορούσε και η μητέρα της. Ακόμη και ο σκύλος είναι ο ίδιος. Τον Raul είχε αγοράσει ο Rafael για την Tatiane όταν άρχισαν να βγαίνουν μαζί. Η αναπαραγωγή ήταν μια έμπνευση του Ben Nunery, που έκανε κάτι παρόμοιο για την δική του γυναίκα που πέθανε από καρκίνο.

Δείτε τις λεπτομέρειες και τις εικόνες παρακάτω. Πριν 6 χρόνια η Tatiane πέθανε σε ένα τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Εκείνο το διάστημα αυτή ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί τους που επίσης πέθανε μαζί της

Ο λυπημένος σύζυγος Rafael, έμεινε με μια ανάμνηση από την αγάπη τους – την ενός χρόνου κόρη τους, Raisa.Τρία χρόνια μετά το δυστύχημα, το δίδυμο πατέρας και κόρη αποφάσισαν να αποτίσουν τιμή στην μνήμη της Tatiane, δημιουργώντας ξανά τις φωτογραφίες που είχε βγάλει το ζευγάρι πριν τον γάμο τους

Το κολιέ που φοράει η Raisa είναι αυτό που φορούσε η μητέρα της πριν 5 χρόνια

‘Τα ίδια ψηλά τακούνια’

‘Ακόμη και ο σκύλος μας ο Raul είναι ο ίδιος. Τον αγόρασα για την Tati στην αρχή της γνωριμίας μας’

Ο Rafael άνοιξε ένα δικό του blog για να γράφει τις εμπειρίες του

‘Σύντομα μετά που έχασα την γυναίκα μου, έψαξα να βρω πληροφορίες και βοήθεια σχετικά με νέους χήρους και με παιδί αλλά δεν βρήκα σχεδόν τίποτα’‘Τώρα, ευχαριστώ τον Θεό, όλα αρχίζουν να μπαίνουν στην θέση τους, η κόρη μου είναι υγιής και μεγαλώνει κανονικά’

‘Αλλά εκτός από τις υποχρεώσεις μου στην πριγκίπισσα μου, πρέπει να διαχειριστώ και τα αισθήματα λύπης και απώλειας για την σύντροφό μου με την οποία έζησα 10 υπέροχα χρόνια’

‘Ομολογώ πως έκλαψα πολύ όταν είδα το κλιπ και το είδα πολλές φορές. Η μουσική στο κλιπ είναι αποτίμηση φόρου τιμής από την Raisa που είναι το δεύτερο αγαπημένο της τραγούδι μετά το ‘ Let it go’

Τώρα η αγαπημένη σύζυγος και μητέρα θα είναι πάντα εκεί να την θυμούνται. Εσείς τι νομίζετε για την ιστορία αυτή;

Αν αγαπάτε τα παιδιά σας αφήστε τα να ζήσουν ελεύθερα. Ένα συγκλονιστικό animation

Ένα συγκλονιστικό animation μικρού μήκους για όλα τα παιδιά που κυνηγούν τα όνειρά τους! «Αν αγαπάτε τα παιδιά σας αφήστε τα να ζήσουν ελεύθερα.»

Ένα μωρό που κλαίει για... γνώση

Να πώς μια μαμά γεννάει έναν μεγάλο αναγνώστη. Έχουμε δει μωρά να κλαίνε για πολλούς λόγους αλλά το συγκεκριμένο, όπως θα δείτε στο βίντεο, κλαίει γιατί η μαμά του δεν του διαβάζει άλλο. Παρακολουθήστε το βίντεο. Αυτό σίγουρα, σημαίνει πολλά. Εάν θέλουμε να φτιάξουμε μελλοντικές κοινωνίες υγειά σκεπτόμενων ανθρώπων, αυτός είναι ο δρόμος...

Υπάρχω...γιατί υπάρχουμε.

Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ’ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι θα πάρει όλα τα φρούτα. Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. 

Ύστερα κάθισαν σ’ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν “UBUNTU” που σημαίνει «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος!» Η λέξη “UBUNTU”στην γλώσσα τους σημαίνει «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε». 

17 σκιτσογράφοι από όλο τον κόσμο θρηνούν το αδικοχαμένο αγοράκι από την Συρία

Η εικόνα του μικρού αγορίου, πεσμένου μπρούμυτα σε μια παραλία της Αλικαρνασσού στην Τουρκία τον έκανε χωρίς να το θέλει σύμβολο της ανείπωτης τραγωδίας των χιλιάδων προσφύγων από τη Συρία. 

Ήρθε η ώρα να μάθουμε και την ιστορία του αγοριού που πνίγηκε στο Αιγαίο καθώς προσπαθούσε να περάσει στην Κω. Δεν ήταν το μοναδικό παιδί που πνίγηκε στο ναυάγιο του δουλεμπορικού που μετέφερε Σύρους πρόσφυγες από την Αλικαρνασσό στην Κω. 

Πνίγηκαν κι άλλα παιδιά. Ανάμεσά τους, ο αδερφός του. Σκιτσογράφοι από όλο τον κόσμου θρηνούν με τον δικό τους τρόπο.

Θέλω να γεράσω μαζί σου: To βίντεο ύμνος στην παντοτινή αγάπη!

Αγάπη παντοτινή και αιώνια! Σαν εκείνη που βλέπουμε στις ταινίες και που ίσως οι περισσότεροι από μας ευχόμαστε να μας τύχει. Σαν εκείνη στην ταινία animation Up, όπου ο Carl και η Ellie, ζήσανε ό,τι πολλοί από εμάς ονειρευόμαστε και δεν πιστεύουμε καν ότι μπορεί να υπάρχει! Το animation περιλαμβάνει τις πιο γλυκές στιγμές του “ψηφιακού ζευγαριού”, μια σύντομης διάρκειας ρομαντική ιστορία, μια αγάπη βαθιά και αληθινή! Δείτε το βίντεο!

Το βίντεο που δείχνει ότι η αληθινή αγάπη βρίσκεται στις πιο απλές στιγμές

Ο Puuung που δημιούργησε ένα συγκινητικό και πραγματικά όμορφο έργο αποτελούμενο από πολλά σκίτσα που αναπαριστούν αυτό που λέμε «αγάπη»; Όλοι έχουμε βιώσει με κάποιο τρόπο την αγάπη. H αγάπη όμως μπορεί να εμφανίζεται με τρόπους που εμείς δεν προσέχουμε στην καθημερινή μας ζωή και πολλές φορές την θεωρούμε ως δεδομένη. Έτσι και εκείνος προσπαθεί να δείξει με το έργο του ότι η αγάπη τελικά όντως βρίσκεται στα μικρά και καθημερινά πράγματα. Στη ρουτίνα ενός ζευγαριού. Παρακολουθήστε το!

Αυτή η πανέμορφη μικρή απολαμβάνει την πρώτη της καλοκαιρινή βροχή παρέα με το μπαμπά της και η αντίδρασή της είναι ανεκτίμητη

Τα μικρά πράγματα στη ζωή είναι αυτά που μετράνε πραγματικά και αυτό το βίντεο είναι το τέλειο παράδειγμα. Παρόλο που είχε δει τη βροχή από το παράθυρο του σπιτιού της αρκετές φορές, αυτή είναι η πρώτη φορά που η μικρή Harper βγήκε έξω για να νιώσει τη ζεστή καλοκαιρινή βροχή. 

Όπως είναι λογικό δεν θα μπορούσε να λείπει από δίπλα της ο μπαμπάς της, ο οποίος φαίνεται πολύ χαρούμενος που της χαρίζει αυτή την μοναδική εμπειρία. Η αντίδραση της Harper είναι πραγματικά ανεκτίμητη. Δείτε το βίντεο!

H ζωή μίας μαμάς σε μόλις 12 λεπτά! (βίντεο)

Ο Wooksang Chang είναι ένας σκηνοθέτης που θέλησε μέσα από ένα ολιγόλεπτο βίντεο να παρουσιάσει τη ζωή μίας μαμάς από τη στιγμή που γεννιέται η ίδια, μέχρι και που φέρνει στον κόσμο το παιδί της. Στην Κορέα από όπου κατάγεται ο ευφάνταστος σκηνοθέτης, γάμος σημαίνει η γυναίκα να αφήσει το σπίτι της για το σπίτι του άντρα της. Προσπαθώντας να αποτυπώσει ακριβώς αυτό, δημιούργησε το εκπληκτικό βίντεο

Δύο ελεφαντάκια ξαναβρίσκουν τη χαμένη μαμά τους! Δείτε την αντίδρασή τους!

Τα δυο μικρά ελεφαντάκια που θα δείτε στο βίντεο θα σας κλέψουν την καρδιά με την αντίδρασή τους. Περπατούν αμέριμνα σε μια μεγάλη έκταση όταν ξαφνικά αντιλαμβάνονται πως δεν βρίσκονται δίπλα στους γονείς τους αλλά σε κάποιους άγνωστους ελέφαντες. 

Προχωρούν το ένα δίπλα στο άλλο με προσοχή κοιτάζοντας γύρω τους όταν τους εντοπίζουν λίγο παρακάτω. Χωρίς να χάσουν χρόνο αργά και σταθερά και έπειτα πιο γρήγορα κατευθύνονται προς αυτούς για να νιώσουν και πάλι την ασφάλεια και τη σιγουριά της οικογένειας τους. Δείτε το γλυκό βίντεο με την επανένωσή των μικρών ελεφάντων.

Για να τιμήσει την Παγκόσμια Εβδομάδα Θηλασμού φωτογράφισε αυτές τις υπέροχες μανούλες (δείτε το καταπληκτικό βίντεο)

Το όνομά της είναι Tammy Nicole και είναι μια φωτογράφος που ζει στο Μόναχο της Γερμανίας. «Η φωτογράφιση του θηλασμού είναι πολύ σημαντική για εμένα. Είναι ένα από εκείνα τα πράγματα στη ζωή που δεν μπορείς ποτέ να βρεις τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψεις τα συναισθήματα που σου προκαλεί,» λέει η Tammy.

Έχει ονομάσει το πρότζεκτ της “Walks of Motherhood” και όπως λέει χαρακτηριστικά, νιώθει να μεταφέρεται κάπου αλλού όταν φωτογραφίζει μια μητέρα να θηλάζει το μωρό της. «Είναι σαν να νιώθω το δέσιμο τους και όλη αυτή η ενέργεια μπαίνει στο πετσί μου.»

Για να τιμήσει την Παγκόσμια Εβδομάδα Θηλασμού 2015, συγκέντρωσε μερικές από τις αγαπημένες της φωτογραφίες και έφτιαξε ένα υπέροχο βίντεο. Ρώτησε επίσης τις μητέρες που φωτογράφισε να της πουν τι σημαίνει ο θηλασμός για αυτές και έβαλε τις απαντήσεις τους στο βίντεο. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ξεχωριστό και σίγουρα μπορεί κανείς να δει την ομορφιά που κρύβει αυτή η πράξη!

Η μητέρα μαλώνει το παιδί της και ο σκύλος μπαίνει ανάμεσά τους να το προστατέψει.

Η μητέρα πάει να μαλώσει το μικρό παιδί της, κρατώντας στο χέρι μία παντόφλα και κουνώντας την απειλητικά. Του φωνάζει και το παιδί έντρομο κρύβεται στη γωνία. Στην αρχή, ο σκύλος της οικογένειας απλώς γαβγίζει, αλλά όταν ακούγεται η τρομαγμένη φωνή του παιδιού, μπαίνει ανάμεσα τους. Προσπαθεί να απομακρύνει την μητέρα από το παιδί και ακόμα και όταν αυτή τον διώχνει, ο σκύλος ανεβαίνει ξανά στον καναπέ και συνεχίζει την προσπάθεια. 

Δεν τις επιτίθεται ούτε αγριεύει. Είναι φιλικός και δείχνει να την αγκαλιάζει. Απλώς στέκεται μπροστά της και της γαβγίζει, σαν να της λέει «ηρέμησε». Όσο αυτή όμως επιμένει της μπλοκάρει το χέρι με τη μουσούδα του και τελικά της αγριεύει. Το παιδί πάντως δεν αφήνει να το χτυπήσει...