Τζάνις Τζόπλιν, ροκ «μαργαριτάρι»

Kάθε βράδυ κάνω έρωτα με 25.000 ανθρώπους στη σκηνή, μετά όμως γυρίζω σπίτι μόνη…" Το κορίτσι με τη βραχνή μπλουζ φωνή, έγραψε ιστορία με την έντονη αλλά δυστυχώς σύντομη ζωή της. Η μοναδική Τζάνις Τζόπλιν, το σύμβολο μιας γενιάς που επαναστατεί, που ζει το ροκ και τον ελεύθερο έρωτα, δικαίως έκανε τα πλήθη να παραληρούν με τα σπαρακτικά, μελωδικά ουρλιαχτά της.

Πίσω από τα μεγάλα, στρογγυλά της γυαλιά κρυβόταν η απόλυτη εκφραστικότητα και ίσως να ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε κανείς γυναίκα να τραγουδάει με τέτοια "αντρική" δύναμη, χωρίς να χάνει ίχνος από τη θηλυκότητά της. Αξιοθαύμαστη δε, ήταν η αδέξια αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο, συναρπαστική σκηνική της παρουσία. Πράγματι, αν και οι κινήσεις της ήταν μικρές και σπασμωδικές, η ίδια κατάφερνε να κάνει τη σκηνή να δονείται με τη λάμψη, την άνεση και φυσικά τη θεία φωνή της.

Η γυναίκα που έσπασε την "ανδροκρατούμενη" ροκ, αποτελεί όμως και άλλη μια απόδειξη για το πώς σπουδαίοι καλλιτέχνες χάνονται στο δρόμο της δόξας, και βυθίζονται στις ναρκωτικές ουσίες και την αυτοκαταστροφή.

Η ζωή της μικρή, αλλά επεισοδιακή. Γεννημένη στις 19 Ιανουαρίου του 1943 στο Τέξας, μεγαλώνει σε ένα όμορφο οικογενειακό περιβάλλον. Παρόλα αυτά, οι γονείς της ένιωθαν ότι πάντα αποζητούσε περισσότερη προσοχή σε σχέση με το άλλο τους παιδί: «Η κόρη μας φαινόταν δυστυχισμένη και ανικανοποίητη, όταν δε δίναμε τη σημασία που ήθελε. Η φυσιολογική στήριξη που της δείχναμε ήταν ανεπαρκής»

Στα σχολικά της χρόνια, βίωσε τον χλευασμό συμμαθητών της που συνοδευόταν από χαρακτηρισμούς όπως «φρικιό» και «γουρούνι», λόγω της εξωτερικής της εμφάνισης. Ποιος γελούσε όμως μετά; Στην ηλικία των 17 αποφασίζει να φύγει από το σπίτι της με σκοπό ν’ ασχοληθεί με το τραγούδι. 

Και ενώ στην αρχή τραγουδάει περιστασιακά και για ελάχιστα χρήματα στο Τέξας, τρία χρόνια μετά καταλήγει στην Καλιφόρνια (1963). Εκεί ξεκινάει η ερωτική της σχέση με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ (παρεμπιπτόντως το αγαπημένο της ποτό ήταν το Southern Comfort), καθώς επίσης οι επαναλαμβανόμενες απόπειρές της για απεξάρτηση.

Το 1965, αποθαρρυμένη ξαναγυρνάει στο Τέξας, προσπαθεί ανεπιτυχώς να σπουδάσει, να παντρευτεί και να ζήσει σε κοινόβια, ενώ τελικά εντάσσεται στην ψυχεδελική ροκ μπάντα των «Big Brother & The Holding Company» με την οποία ξεκινάει μία ιστορική πορεία.

Το γκρουπ σταδιακά γίνεται γνωστό παντού, ενώ ξεχωρίζουν με τη συμμετοχή τους στο Monterey International Pop Festival της Καλιφόρνια που τους έδωσε το βήμα να βγάλουν το δεύτερο τους δίσκo-σταθμό με τίτλο «Cheap Thrills» (ο πρώτος είχε τίτλο «Big Brother And The Holding Company») και να ξεκινήσουν περιοδείες σε Αμερική και Καναδά. Τα τραγούδια «Piece of my Heart» και «Summertime» κάνουν πάταγο και σύντομα η φωνή της Τζόπλιν αποσπά αποθεωτικές κριτικές, με αποτέλεσμα το ’68 να αφήσει τη μπάντα της και να ξεκινήσει μία σόλο καριέρα. Το πρώτο μουσικό γκρουπ που συνόδευε την Τζόπλιν στη σόλο καριέρα της ήταν οι «Kozmic Blues Band».

Μ’ αυτούς ηχογράφησε στην Κολούμπια το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο «I Got Dem Ol’ Kozmic Blues Again Mama» που αν και έγινε χρυσός δεν είχε την ανάλογη με επιτυχία του «Cheap Thrills».

Τον Αύγουστο του ’69 εμφανίζεται στο Woodstock υπό την επήρεια αλκοόλ και ουσιών «διαβάζοντας» όπως λέει η ίδια στα μάτια του κοινού την απορία «θα τα καταφέρει;». Στις αρχές του ’70 διαλέγει ως συνοδευτικό μουσικό γκρουπ τους «Full-Tilt Boogie Band». «Αυτή είναι η μπάντα μου! Επιτέλους, είναι η μπάντα μου!» λέει δημόσια κοινοποιώντας τον ενθουσιασμό της για το δέσιμο της ομάδας.

Μαζί τους βγάζει το τελευταίο της άλμπουμ «Pearl» το οποίο δεν πρόλαβε να δει στην κορυφή των τσαρτς, καθώς στις 4 Οκτωβρίου του 1970 βρίσκεται νεκρή από υπερβολική δόση ηρωίνης, σε δωμάτιο ξενοδοχείου στο Χόλιγουντ. Το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της διασκορπίστηκαν στην παραλία της Καλιφόρνια.

Το 1979 η ζωή της Τζόπλιν αποτέλεσε αφορμή για την κινηματογράφηση της ταινίας «Rose» με πρωταγωνίστρια την Μπέτυ Μίντλερ. Το 2005 βραβεύτηκε με Grammy για την προσφορά της στη μουσική.

via

Eίναι νωρίς ακόμη μέσ’ στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Μονόγραμμα


Θά πενθώ πάντα μ’ ακούς; γιά σένα,
μόνος, στόν Παράδεισο

Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχος
Μια στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός

Πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα
Μέ το δριμύ του μαύρου του θανάτου.

ΙΙ.

Πενθώ τόν ήλιο καί πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς καί τραγουδώ τ’ άλλα πού πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια

Μιλημένα τα σώματα καί οί βάρκες πού έκρουζαν γλυκά
Οί κιθάρες πού αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τά "πίστεψέ με" και τα "μή"
Μια στόν αέρα μια στή μουσική

Τα δυο μικρά ζωα, τα χέρια μας
Πού γύρευαν ν’ ανέβουνε κρυφά το ένα στό άλλο
Η γλάστρα μέ το δροσαχί στίς ανοιχτές αυλόπορτες
Καί τα κομμάτια οί θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ’ τίς ξερολιθιές, πίσω άπ’ τούς φράχτες
Τήν ανεμώνα πού κάθισε στό χέρι σού
Κι έτρεμες τρεις φορές το μώβ τρεις μέρες πάνω από
τούς καταρράχτες

Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Τό ξύλινο δοκάρι καί το τετράγωνο φαντό
Στόν τοίχο μέ τη Γοργόνα μέ τα ξέπλεκα μαλλιά
Τή γάτα πού μάς κοίταξε μέσα στά σκοτεινά

Παιδί μέ το λιβάνι καί μέ τόν κόκκινο σταυρό
Τήν ώρα πού βραδιάζει στών βράχων το απλησίαστο
Πενθώ το ρούχο πού άγγιξα καί μού ήρθε ο κόσμος.

ΙΙΙ.

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σ’ αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού, γιά το μικρό το πόδι σού μες στ’ αχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
Πώς χαιδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά το "τί" καί το "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ’ αστεράκι καί πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά

Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα, καί το νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ
Επειδή σ’ αγαπώ καί σ’ αγαπώ
Πάντα Εσύ το νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ ουρανού με τ’ άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Πού πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’ αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο καί το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

ΝΑ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

ΙV.

Είναι νωρίς ακόμη μες στόν κόσμο αυτόν, μ’ ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα μ’ ακούς
Τό χαμένο μου το αίμα καί το μυτερό, μ’ ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μες στούς ουρανούς
Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει, μ’ ακούς
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς
Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας, μ’ ακούς
Πού μ’ αφήνεις, πού πάς καί ποιος, μ’ ακούς

Σού κρατεί το χέρι πάνω απ’ τούς κατακλυσμούς

Οί πελώριες λιάνες καί τών ηφαιστείων οί λάβες
Θά `ρθει μέρα, μ’ ακούς
Νά μάς θάψουν κι οί χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θά μάς κάνουν περώματα, μ’ ακούς
Νά γυαλίσει επάνω τούς η απονιά, ν’ ακούς
Τών ανθρώπων
Καί χιλιάδες κομμάτια νά μάς ρίξει
Στά νερά ένα ένα, μ’ ακούς
Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ’ ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ’ ακούς
Όπου κάποτε οί φιγούρες Τών Αγίων
βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ’ ακούς
Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ’ ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω
Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακους
Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί, μ’ ακούς

Τό λουλούδι αυτό τής καταιγίδας καί μ’ ακούς
Τής αγάπης
Μια γιά πάντα το κόψαμε
Καί δε γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς
Σ’ άλλη γή, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας
Πού αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς

Καί κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μές στή μέση τής θάλασσας
Από το μόνο θέλημα τής αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
άκου, άκου
Ποιος μιλεί στά νερά καί ποιος κλαίει ακούς;
ποιος γυρευει τον αλλο, ποιος φωναζει
ακους;
Είμ’ εγώ πού φωνάζω κι είμ’ εγώ πού κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.

V.

Γιά σένα έχω μιλήσει σέ καιρούς παλιούς
Μέ σοφές παραμάνες καί μ’ αντάρτες απόμαχους
Από τι νά `ναι πού έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Τήν ανταύγεια στό μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Καί γιατί, λέει, νά μέλει κοντά σου νά `ρθω
Πού δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τόν άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τόν καλπασμό

Καί γιά σένα κανείς δεν είχε ακούσει
Γιά σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι
Στά μέρη τ’ αψηλά της Κρήτης τίποτα
Γιά σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός νά μου οδηγεί το χέρι

Πιο δω, πιο κεί, προσεχτικά σ’ όλα το γύρο
Του γιαλού του προσώπου, τούς κόλπους, τα μαλλιά
Στό λόφο κυματίζοντας αριστερά

Τό σώμα σου στή στάση του πεύκου του μοναχικού
Μάτια της περηφάνειας καί του διάφανου
Βυθού, μέσα στό σπίτι μέ το σκρίνιο το παλιό
Τίς κίτρινες νταντέλες καί το κυπαρισσόξυλο
Μόνος νά περιμένω που θά πρωτοφανείς

Ψηλά στό δώμα ή πίσω στίς πλάκες της αυλής
Μέ τ’ άλογο του Αγίου καί το αυγό της Ανάστασης

Σάν από μια τοιχογραφία καταστραμμένη
Μεγάλη όσο σέ θέλησε η μικρή ζωή
Νά χωράς στό κεράκι τη στεντόρεια λάμψη τήν ηφαιστειακή
Πού κανείς νά μην έχει δεί καί ακούσει
Τίποτα μες στίς ερημιές τα ερειπωμένα σπίτια
Ούτε ο θαμμένος πρόγονος άκρη άκρη στόν αυλόγυρο
Γιά σένα, ούτε η γερόντισσα μ’ όλα της τα βοτάνια
Γιά σένα μόνο εγώ, μπορεί, καί η μουσική
Πού διώχνω μέσα μου αλλ’ αυτή γυρίζει δυνατότερη
Γιά σένα το ασχημάτιστο στήθος των δώδεκα χρονώ
Τό στραμμένο στό μέλλον με τόν κρατήρα κόκκινο
Γιά σένα σάν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή
Πού βρίσκει μες στό σώμα καί πού τρυπάει τη θύμηση
Καί νά το χώμα, νά τα περιστέρια, νά η αρχαία μας γή.

VI.

Έχω δεί πολλά καί η γή μες απ’ το νού μου φαίνεται ωραιότερη
Ώραιότερη μες στούς χρυσούς ατμούς
Η πέτρα η κοφτερή, ωραιότερα
Τά μπλάβα των ισθμών καί οί στέγες μες στά κύματα
Ωραιότερες οί αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς
Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά
τής θάλασσας

Έτσι σ’ έχω κοιτάξει πού μου αρκεί
Νά `χει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μές στό αυλάκι που το πέρασμα σου αφήνει
Σάν δελφίνι πρωτόπειρο ν’ ακολουθεί

Καί νά παίζει μέ τ’ άσπρο καί το κυανό η ψυχή μου !

Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί
Πρίν από τήν αγάπη καί μαζί
Γιά τη ρολογιά καί το γκιούλ μπιρσίμι
Πήγαινε, πήγαινε καί ας έχω εγώ χαθεί

Μόνος καί άς είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί
νεογέννητο
Μόνος, καί ας είμ’ εγώ η πατρίδα που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα νά σου κρατεί δαφνόφυλλο
Μόνος, ο αέρας δυνατός καί μόνος τ’ ολοστρόγγυλο
Βότσαλο στό βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στούς καιρούς τόν Παράδεισο !

VII.
Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΜΙΣΗ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΝΑ ΣΕ ΚΛΑΙΩ ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...

Οδυσσέας Ελύτης

Θέατρο Τέχνης: 3 Οκτωβρίου, στις 3μμ, εισιτήρια με 3€

Την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018 ξεκινούν νέο κύκλο παραστάσεων δύο από τις πιο επιτυχημένες παραγωγές του Θεάτρου Τέχνης. Πρόκειται για την «Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα» του Ζοέλ Πομμερά, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη (Υπόγειο- ώρα έναρξης 8μμ.) και την «Ελένη», του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία-ερμηνεία Βασίλη Παπαβασιλείου (Φρυνίχου, ώρα έναρξης 6μμ.) που θα παρουσιαστούν για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Με αφορμή τις δύο αυτές πρεμιέρες, το Θέατρο Τέχνης γιορτάζει την έναρξη της σεζόν 2018-19 και προσφέρει στους φίλους του, για 4η συνεχή χρονιά, περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων στην τιμή των 3€.

Οι όροι της προσφοράς:

Α. Η προσφορά ισχύει αποκλειστικά με φυσική παρουσία σε ένα από τα δυο ταμεία του Θεάτρου (Πεσμαζόγλου 5 & Φρυνίχου 14).

Β. Η ώρα έναρξης της προσφοράς είναι αυστηρά στις 15.00. Η διαδικασία θα διαρκέσει μέχρις εξαντλήσεως συγκεκριμένου αριθμού εισιτηρίων που θα προσφερθούν ανά παραγωγή.

Γ. Κάθε θεατής που φτάνει στο ταμείο δικαιούται να αγοράσει έως και δύο εισιτήρια ανά παραγωγή, για όσες παραγωγές της περιόδου επιθυμεί, εφόσον φυσικά δεν έχουν εξαντληθεί τα εισιτήρια που έχουν οριστεί από το Θέατρο Τέχνης ως όριο της προσφοράς ανά παραγωγή του ρεπερτορίου.

Δ. Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά φυσικής προτεραιότητας χωρίς τη χρήση γραπτής ή άλλης λίστας.

Ε. Μόλις εξαντλούνται τα προσφερόμενα εισιτήρια κάποιας παραγωγής, οι φίλοι του Θεάτρου που θα έχουν προσέλθει στα ταμεία, θα ενημερώνονται άμεσα από το Θέατρο.

ΣΤ. Παρακαλείσθε να έχετε ενημερωθεί για το πρόγραμμα της περιόδου 2018-19 και να έχετε κάνει την επιλογή των παραστάσεων που επιθυμείτε να παρακολουθήσετε, ώστε να κερδηθεί χρόνος αναμονής για όλους τους φίλους του Θεάτρου.

Το Θέατρο Τέχνης παρακαλεί να τηρηθούν και να γίνουν σεβαστοί οι όροι της προσφοράς. Κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν, το Θέατρο θα ανακοινώνει κι άλλες προσφορές με τιμές εισιτηρίων προσιτές σε όλους. Πιο συγκεκριμένα, την επόμενη εβδομάδα θα ανακοινώσει μια μεγάλη προσφορά για όλες τις παραστάσεις που κάνουν πρεμιέρα τον Οκτώβριο.

Info:

Ταμεία:

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα (χάρτης)

Tηλέφωνο ταμείου: 2103228706

Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν

Φρυνίχου 14, Πλάκα (χάρτης)

Tηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732

via

Καριόκες από τον Άκη Πετρετζίκη

Υλικά

100 γρ. καρύδια

225 γρ. πτι μπερ

125 γρ. βούτυρο

1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας

150 γρ. ζαχαρούχο γάλα

10 γρ. κονιάκ

15 γρ. κακάο

350 γρ. κουβερτούρα λιωμένη

1 κ.σ. μέλι

1 κ.γ. κοφτή κανέλα

Μέθοδος Εκτέλεσης

Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε το βούτυρο και μεταφέρουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να λιώσει.

Στο μούλτι βάζουμε τα μπισκότα, τα καρύδια και τα χτυπάμε. Δεν θέλουμε να γίνουν σκόνη αλλά να μείνουν κάποια κομμάτια.

Αδειάζουμε το μείγμα του μούλτι σε ένα μπολ και προσθέτουμε το λιωμένο βούτυρο, το ζαχαρούχο, την κανέλα, το κακάο, το κονιάκ, τη βανίλια και το μέλι.

Ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά.

Πιέζουμε το μείγμα με τα χέρια ώστε να σφίξει και το τοποθετούμε σε μία διάφανη μεμβράνη.

Με τα χέρια μας το απλώνουμε ώστε να πάρει σχήμα σαν σαλάμι και το τυλίγουμε στη μεμβράνη.

Ανοίγουμε δύο μεμβράνες παράλληλα, να ακουμπάνε μεταξύ τους και τοποθετούμε το σαλάμι.

Τυλίγουμε πολύ σφιχτά στις μεμβράνες.

Βάζουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες ή στην κατάψυξη για 1 ώρα.

Στη συνέχεια, αφαιρούμε τη μεμβράνη και κόβουμε σε φέτες 1 εκ.

Παίρνουμε κάθε κομμάτι με ένα πιρούνι ή μία τσιμπίδα και βουτάμε στη λιωμένη κουβερτούρα. Αφαιρούμε και βάζουμε πάνω σε μία λαδόκολλα.

Από τη στιγμή που το σαλάμι μας είναι παγωμένο θα κρυώσει και θα σταθεροποιηθεί η κουβερτούρα. Εναλλακτικά μπορούμε να τις βάλουμε στο ψυγείο.Τυλίγουμε σε αλουμινόχαρτο και σερβίρουμε. Καλή όρεξη!

via

Το αριστουργηματικό καφέ στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης: ανακαλύψτε το

Το καφέ του Μουσείου Iσλαμικής Tέχνης Μπενάκη, που παρέμενε κλειστό τα τελευταία πέντε χρόνια, διαθέτει μία από τις ωραιότερες θεές στην Αθήνα. Από τη βεράντα του, που είναι ιδανική για ένα χαλαρωτικό break από την καθημερινότητα, μπορεί κανείς να ξεφύγει έστω και για λίγο από τον θόρυβο του κέντρου χωρίς να χρειαστεί να απομακρυνθεί από αυτό.

Το εσωτερικό του καφέ το έχει ζωγραφίσει η Αγγλίδα καλλιτέχνις Navine G. Khan-Dossos. Η νεαρή ζωγράφος δημιούργησε μια τοιχογραφία με πηγή έμπνευσης τους φοίνικες της πόλης, την οποία ονόμασε «Imagine a palm tree». Όπως εισέρχεσαι στο χώρο του καφέ εντυπωσιάζεσαι από τα χρώματα και τα σχέδια στους τοίχους τα οποία μέσα στην απλότητα τους είναι φανταστικά και σου δημιουργούν μία αίσθηση ευφορίας και χαλάρωσης. 

Photo Credits Yiannis Hadjiaslanis

Αφού, λοιπόν, ολοκληρώσετε την επίσκεψη σας, στα εκθέματα του μουσείου, μπορείτε να καθίσετε στην βεράντα και να απολαύσετε το ποτό και τον καφέ σας ή μπορείτε να τσιμπήσετε κάτι από την κουζίνα του καφέ απολαμβάνοντας τη θέα. 

Το Mουσείο

Η ενότητα των έργων του Ισλαμικού πολιτισμού, με όλες τις επιμέρους παραλλαγές, που εμφανίζουν οι εκδηλώσεις του από τις Ινδίες και την Περσία, τη Μεσοποταμία και τη Μικρά Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Αραβία, την Αίγυπτο και τη Β. Αφρική ως τη Σικελία και την Ισπανία, συγκαταλέγεται στις πιο σημαντικές παγκοσμίως.

Πάνω από 8.000 δείγματα κεραμεικής, μεταλλοτεχνίας, χρυσοχοΐας, υφαντικής ξυλογλυπτικής, υαλουργίας, μικρότερες ομάδες από οστέινα αντικείμενα, ενεπίγραφες επιτύμβιες στήλες, και όπλα, καθώς και τον εσωτερικό μαρμαροθετημένο διάκοσμο μιας αίθουσας υποδοχής ενός αρχοντικού του 17ου αιώνα από το Κάιρο, υπομνηματίζουν με συνέπεια τη συνέχεια του ισλαμικού χρόνου από την πρωτοϊσλαμική ως την οθωμανική εποχή και την εξέλιξη της ισλαμικής τέχνης ως το 19ο αιώνα.

Οι συλλογές άρχισαν να συγκροτούνται από τον Αντώνη Μπενάκη στην Αίγυπτο κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, την ίδια περίοδο με τις άλλες μεγάλες συλλογές της Ευρώπης και Αμερικής. Συχνά μάλιστα το υλικό τους αλληλοσυμπληρώνεται με αυτό του Μουσείου Μπενάκη.

Στα πιο γνωστά έργα της συλλογής συναριθμούνται τα δύο ξυλόγλυπτα θυρόφυλλα της Μεσοποταμίας του 8ου αιώνα, ένα μοναδικό ψάθινο χαλί της Τιβεριάδος του 10ου αιώνα, το ορειχάλκινο κιβωτίδιο με την υπογραφή του Ισμαήλ ιμπν αλ – Ουάρντ αλ – Μάουσιλι και τη χρονολογία 1220, ο χάλκινος αστρολάβος του Αχμάντ ιμπν αλ – Σαράτζ με χρονολογία 1328/29 και η περίφημη βελούδινη σέλα της Προύσας του 16ου αιώνα.

Οι συλλογές της ισλαμικής τέχνης εκτίθενται στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, το οποίο στεγάζεται στο νεοκλασικό κτηριακό συγκρότημα, που δωρήθηκε από το Λάμπρο Ευταξία και βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας κοντά στο αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού. Πρωταρχικός στόχος αυτής της προσπάθειας αυτονόμησης της συλλογής είναι η ανάδειξη της ισλαμικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, η εύκολη πρόσβαση στο υλικό και η τεκμηριωμένη παρουσίασή του. *Πληροφορίες εδω

via

Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο συμμετέχει στον εορτασμό με πλούσιες δράσεις & ελεύθερη είσοδο 28-30 Σεπτεμβρίου 2018

Ο εορτασμός για τις Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς στα ελληνικά μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους για το 2018 έχει τον γενικό τίτλο «ΠOΛ(ε)ΙΣ».

Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο συμμετέχει στον εορτασμό με τις παρακάτω δράσεις:

1. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Ταξιδεύοντας στην Αθήνα τον 5ο αι.π.Χ»για μαθητές Δ΄ έως Στ΄ Τάξης Δημοτικού την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στις 10:00 π.μ. Οι μαθητές μέσω της έρευνας στον εκθεσιακό χώρο και βιωματικών δραστηριοτήτων θα ανακαλύψουν την καθημερινή ζωή στην αρχαία Αθήνα με ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο λειτουργίας της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Τέλος θα συμμετάσχουν σε εικαστικό εργαστήρι. Διάρκεια: 2 ώρες.

2. Θεματική σπονδυλωτή περιήγηση για ενήλικες με τίτλο «ΠΟΛ(ε)ΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» από αρχαιολόγους του Μουσείου την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στις 11:00 π.μ. Κατά την περιήγηση θα παρουσιαστούν όψεις της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των πολιτών, εμπλουτισμένες με στοιχεία ενσωμάτωσης, απόρριψης καθώς και εκδηλώσεις κοινωνικής συνοχής. Διάρκεια: 2 ώρες. Δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο 213214 4800.

3. «Βρέθηκαν στην Αθήνα: ιστορίες της πόλης μέσα από τα αρχαία της». Θεματική περιήγηση για ενήλικες από αρχαιολόγους του μουσείου την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στις 17:00, με θέμα τις πολιτισμικές διαστρωματώσεις της Αθήνας και τις μνήμες που οι αρχαιότητες του μουσείου αποκαλύπτουν για τη διαχρονική ζωή στην πόλη. Διάρκεια: 2 ώρες. Δήλωση συμμετοχής στo τηλέφωνο 213214 4800.

Το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου η είσοδος στο μουσείο θα είναι ελεύθερη. Η συμμετοχή στις εκπαιδευτικές δράσεις την Παρασκευή 28/9 είναι δωρεάν.

via

Το διάβασμα βιβλίων κάνει την ζωή μας πιο όμορφη!

Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ έχει πει πως δεν υπάρχει πιο πιστός φίλος από το βιβλίο. Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι ίσως αυτός είναι ο λόγος που πολλά παιδιά απολαμβάνουν τη συντροφιά του βιβλίου. 

Το βιβλίο είναι φίλος γιατί τα παιδιά μέσα από αυτό μπορούν να σκεφτούν, να φανταστούν, να ταξιδέψουν σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους. Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχουν και αρκετά παιδιά που θα προτιμούσαν να κάνουν οποιαδήποτε αγγαρεία παρά να εξασκηθούν στην ανάγνωση – για το εξωσχολικό βιβλίο βέβαια ούτε λόγος.

Τι είναι όμως αυτό που παρακινεί την αγάπη για το βιβλίο; Το σχολείο ή οι γονείς; Αν και η αλήθεια είναι πως δύσκολα παρακινείς ένα παιδί να αγαπήσει το βιβλίο όταν μισεί το διάβασμα – και ιδιαίτερα όταν υπάρχουν τόσα ερεθίσματα και τεχνολογία γύρω του, δοκιμάζοντας τις παρακάτω συμβουλές ίσως δείτε το αρνητικό παιδί να αρχίσει να αναπτύσσει μια άλλη σχέση με το βιβλίο που μπορεί και να έχει μελλοντική προοπτική.

- Διαβάζοντας οι ίδιοι. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της ηλικίας που δεν μπορεί να διαβάσει, το να βλέπει τους γονείς του με ένα βιβλίο στο χέρι τού δημιουργεί εικόνες πολύτιμες για την μετέπειτα επαφή του με το διάβασμα. Πάντα οι γονείς είναι τα καλύτερα πρότυπα για τέτοιου είδους συνήθειες. 

- Μόλις αρχίσει να μαθαίνει καλά ανάγνωση, δώσε του αρμοδιότητες που θα το ενθαρρύνουν να εξασκεί την καινούρια του γνώση. Ζήτα του να σου διαβάσει τι έμαθε στο σχολείο, να σου πει τι λέει ένα άρθρο στην εφημερίδα ή να σου πει τα υλικά μιας συνταγής. Η επαφή με το γραπτό λόγο ξεκινάει από το σχολείο, αλλά συνεχίζεται και ενθαρρύνεται στο σπίτι και στις καθημερινές στιγμές. Έτσι, το παιδί θα έχει κίνητρα, για να μη σταματάει να διαβάζει!

- Κάνοντας δώρα βιβλία, αντί για παιχνίδια. Ένα παιδί πάντα χαίρεται με ένα καινούριο παιχνίδι. Σκέψου πόσο όμορφο είναι να χαίρεται και με ένα καινούριο βιβλίο! Μάθε το να αγαπάει το διάβασμα και θα δεις πως ακόμα και τα σχολικά του βιβλία θα έχουν άλλη αντιμετώπιση, αν μάθει να διαβάζει με αγάπη και να αναζητάει γνώση. 

- Περιόρισε την τηλεόραση και τον υπολογιστή. Δώσε χώρο και χρόνο στα βιβλία, σχολικά και εξωσχολικά, για να μπουν μέσα στην καθημερινότητα του και να κατακτήσουν τη θέση που τους αναλογεί. Φυσικά χρειάζεται και χαλάρωση, αλλά πρέπει να γίνεται με μέτρο και χωρίς να είναι σε βάρος του διαβάσματος. 

- Συζήτησε μαζί του για αυτά που διάβασε, από τα μαθήματα μέχρι τα εξωσχολικά του βιβλία. Αυτή η συνήθεια θα το κάνει να αισθάνεται όμορφα που ενδιαφέρεσαι για αυτά που μαθαίνει και θα το κάνει να θέλει να μάθει περισσότερα. Αν μάλιστα το επιβραβεύσεις για τις προσπάθειές του, θα αισθανθεί σημαντικό και θα δεις με πόση περισσότερη όρεξη θα θελήσει να διαβάζει, κι ίσως έτσι μάθει να διαβάζει μέχρι τα βαθιά του γεράματα!

Φθινοπωρινή ισημερία την Κυριακή – Αντίο καλοκαίρι Ερχεται επίσημα το Φθινόπωρο - Αρχίζει να μικραίνει η μέρα

Λίγο πριν τα χαράματα της Κυριακής 23 Σεπτεμβρίου, στις 04:54 ώρα Ελλάδας, αρχίζει και τυπικά το φθινόπωρο, καθώς θα συμβεί η φθινοπωρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο, όπου βρίσκεται και η χώρα μας.

Η ισημερία σηματοδοτεί την αστρονομική έναρξη του φετινού φθινοπώρου, ενώ αντίστοιχα στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει η άνοιξη. Στην ισημερία, η νύχτα και η μέρα έχουν σχεδόν την ίδια διάρκεια. Στη συνέχεια, στο βόρειο ημισφαίριο η μέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει, ώσπου η τελευταία θα φθάσει στο ζενίθ της στο χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.

Στην πραγματικότητα, στην Αθήνα η «ίση μέρα-ίση νύχτα» θα συμβεί λίγες μέρες αργότερα, καθώς την ίδια την ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας, η «ισοπαλία» μέρας-νύχτας συμβαίνει μόνο στους τόπους που βρίσκονται ακριβώς πάνω στον γήινο ισημερινό. Στις άλλες περιοχές που βρίσκονται είτε πάνω είτε κάτω από τον ισημερινό, η «ίση μέρα-ίση νύχτα» συμβαίνει μερικές ημέρες πριν ή μετά από την «ισημερία». Έτσι, στην Αθήνα, η οποία βρίσκεται 38 περίπου μοίρες βόρεια του ισημερινού, η «ίση μέρα-ίση νύχτα» αναμένεται να συμβεί μετά από τέσσερις μέρες.

Τόσο οι ισημερίες, όσο και τα ηλιοστάσια, συμβαίνουν δύο φορές τον χρόνο και σηματοδοτούν την έναρξη των εποχών του έτους. Από τα αρχαία χρόνια, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, τέτοια φαινόμενα γιορτάζονταν από τους λαούς, που τους απέδιδαν μυθικές σημασίες.

Λίγο μετά την φθινοπωρινή ισημερία, την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου, στις 05:52 ώρα Ελλάδας, θα υπάρξει πανσέληνος.

via